Λωξάντρα (1963)
Διακοπές στον Καύκασο (1965)
Σαν τα τρελά πουλιά (1978)
Στου κύκλου τα γυρίσματα (1979)
Στου κύκλου τα γυρίσματα (1997), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Σαν τα τρελά πουλιά (1998), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Λωξάντρα (1999), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Διακοπές στον Καύκασο (1999), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Λωξάντρα (2011), Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε.
Loxandra (2017), Denise Harvey
Νουβέλες
Η αυλή μας (1981)
Η αυλή μας (1998), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Συλλογικά έργα
Το διαρκές 1917 (2012). ΚΨΜ
Χριστούγεννα και χιονιάς (2013), Νάρκισσος
Λωξάντρα – Μαρία Ιορδανίδου
Η “Λωξάντρα” δεν είναι απλώς βιογραφία, ούτε απλώς μυθιστόρημα. Στο συναρπαστικό αυτό κείμενο, που έγινε ανάρπαστο από την ώρα που πρωτοκυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της “Εστίας”, οι πραγματικοί και οι φανταστικοί χαρακτήρες συγχωνεύονται για να αναπλάσουν την εικόνα της Πόλης πριν άπό τόν Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Μαρία Ιορδανίδου έγραφε το βιβλίο το 1963, όταν ήταν ήδη εξήντα έξι χρόνων, επειδή – έλεγε- δεν ήθελε αυτά τα λίγα πράγματα πού ήξερε να τα πάρει μαζί της. Η “Λωξάντρα” είναι ή ιστορία της γιαγιάς της: μέσα από αυτήν, η Μαρία Ιορδανίδου ξαναζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή, ακόμα και “τώρα, που όλα αυτά πέρασαν και το χορτάρι της λησμονιάς αρχίζει κιόλας να φυτρώνει”.
Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1999, 247 σελ.
Διακοπές στον Καύκασο – Μαρία Ιορδανίδου
Τη ζωή της στη Ρωσία περιγράφει η Ιορδανίδου στο βιβλίο της Διακοπές στον Καύκασο. Από το 1914 ως το 1919 έζησε -εγκλωβισμένη από το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και τις ταραχές της ρωσικής επανάστασης κατά τη διάρκεια επίσκεψής της σε συγγενείς της στη Ρωσία- στη Μαριούπολη του Καυκάσου. Κατάφερε να επιβιώσει μόνη παραδίδοντας μαθήματα αγγλικών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα σε ρωσικό γυμνάσιο.
Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1999, 200 σελ.
Σαν τα τρελά πουλιά – Μαρία Ιορδανίδου
Το βιβλίο είναι το τρίτο, τόσο στη σειρά της συγγραφής (Λωξάντρα 1963, Διακοπές στον Καύκασο 1965, Σαν τα τρελά πουλιά 1978, Στου κύκλου τα γυρίσματα 1979, Η αυλή μας 1981) όσο και στη σειρά μέσα στον ιστορικό χρόνο. Αντιστοιχεί στην περίοδο του μεσοπολέμου, δηλαδή των δεκαετιών 1920 και ’30.
Μαζί με την Άννα βρισκόμαστε στην Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια του 1920 “μια πολιτεία χωρισμένη στα δυο: σε παράδεισο και σε κόλαση”, η συγγραφέας λιτά αλλά παραστατικά περιγράφει την αθλιότητα στα αράπικα, τις γειτονιές των ντόπιων. Επίσης, είναι άφθονα τα στοιχεία για την ελληνική παροικία και για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Σεργιανούμε και ‘μεις στη λεωφόρο Ράμλι μαζί με τον Καβάφη. Η ζωή και η εκλεπτυσμένη ζωή των λευκών τους διαφοροποιεί από τους αραπάδες. Ακόμα και το Κομμουνιστικό κόμμα Αιγύπτου συνυφαίνεται όχι με τους ντόπιους και τις φτωχικές γειτονιές της Αλεξάνδρειας, αλλά με τους λευκούς και στεγάζεται απέναντι από τον Όμιλο Κοινωνικών Μελετών. Το μυαλό μου πήγε αρκετές φορές στην “Αριάγνη” του Τσίρκα, καθώς διάβαζα αυτές τις σελίδες. Εκεί μαθαίνουμε και την είδηση για τη μικρασιατική καταστροφή.
Ακολούθως θα μεταφερθούμε στην Αθήνα ακολουθώντας την Άννα. Η προσφυγιά και οι προσπάθειες της, η αποκατάσταση στη νέα πατρίδα, οι συνήθειες και τα φαγητά τους, όπως το άγνωστο μέχρι τότε προσφυγικό σουβλάκι. Η συγγραφέας είναι κοντά στον απλό κόσμο και καταγράφει την καθημερινότητά τους. “- Άδικα κύριε Ισαακίδη, φύτεψες λεμονιές σε κείνη την πλευρά του οικοπέδου σου. Δεν προκόψανε… – Πώς αυτό, κύριε Συμεωνίδη. Γιατί να μην προκόψουν αφού οι δικές σου πρόκοψαν”.
Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1998, 177 σελ.
Στου κύκλου τα γυρίσματα – Μαρία Ιορδανίδου
Είναι το τέταρτο από τα πέντε βιβλία της Μαρίας Ιορδανίδου και κυκλοφόρησε το 1979. Μπορεί να διαβαστεί ως ιστορική μαρτυρία και ταυτόχρονα ως καταγραφή της προσωπικής ιστορίας της συγγραφέα κατά τη διάρκεια της κατοχής και του Eμφυλίου.
Ξεκινά με την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα και το φόβο της αφηγήτριας μήπως συλληφθεί εξαιτίας της εργασίας της στη Σοβιετική Πρεσβεία. Αυτό δίνει την αφορμή για να παρουσιαστούν αναδρομικά περιστατικά και καταστάσεις σχετικές με τη δουλειά της στην πρεσβεία. Ο φόβος της σύλληψης επαληθεύεται και ακολουθεί η φυλάκισή της στις φυλακές Λάρισας και Τρικάλων από όπου θα αφεθεί ελεύθερη το Φλεβάρη του 1942… Η επιστροφή στην Αθήνα κατά το δύσκολο χειμώνα που έμεινε στην ιστορία για την εξαντλητική πείνα που οδήγησε πολλούς στο θάνατο δίνει πολύ χαρακτηριστικές εικόνες από αυτό το δράμα. Επίσης η δράση των Γερμανοτσολιάδων που σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν χειρότεροι από τους κατακτητές. Περιγράφονται τα χρόνια της Κατοχής ως την απελευθέρωση και τον ερχομό της εξόριστης κυβέρνησης υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ακολουθούν τα Δεκεμβριανά και ο Εμφύλιος. Οι εικόνες δίνονται μόνο με τη δική τους δραματικότητα, εκτελέσεις, διώξεις, εξορίες, δράση παρακρατικών, έλεγχος του τύπου. Ικαρία, Μακρόνησος, Γιούρα, κλπ, κλπ. Ακολουθεί και σύντομη αναφορά στη δεκαετία του ’50 με χαρακτηριστικότερη έμφαση στα γεγονότα του ’55 στην Κωνσταντινούπολη. Η συγγραφέας συχνά αναλογίζεται τη ζωή της, τα σημαντικά γεγονότα, όπως o Α΄ Παγκόσμιος, η ρωσική επανάσταση, η κατοχή, ο Εμφύλιος. Ζωή γεμάτη περιπλανήσεις και νέους τόπους, νέα πρόσωπα…
Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1997, 207 σελ.
Η αυλή μας – Μαρία Ιορδανίδου
Πίσω από τον αθώο και ανυποψίαστο τίτλο “H αυλή μας” η Mαρία Iορδανίδου, με την κοφτερή παρατηρητική της ματιά και το πυκνό της γράψιμο, ζωντανεύει το σήμερα: την εποχή της τσιμεντένιας πολυκατοικίας, της μόλυνσης του περιβάλλοντος, της αυτοκαταστροφής. Mεσ’ από τον μικρό χώρο μιας “αυλής”, κατορθώνει να μας παρουσιάσει τον σύγχρονο άνθρωπο και τα προβλήματα της καθημερινής ζωής, όπως τα βλέπει και τα αφηγείται η ίδια -μια γριά γυναίκα του περασμένου αιώνα- με νοσταλγικές εικόνες από το παρελθόν, με χιούμορ, απλότητα και ανάλαφρη διάθεση.
Νουβέλα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1998, 126 σελ.
Λωξάντρα – Μαρίας Ιορδανίδου
“Την πραγματική ζωή της Ρωμιοσύνης στην Κωνσταντινούπολη, από τα 1870 ως τις παραμονές του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, κοιταγμένη μέσα από την πρόσχαρη, στοργική, αλλά και αδάμαστη ιδιοσυγκρασία μιας μητριαρχικής Μπουμπουλίνας, που αντίς σπαθί σηκώνει μια τρυπητή κουτάλα της σούπας, μας δίνει με τη “Λωξάντρα” της η Μαρία Ιορδανίδου… Έχω την εντύπωση πως η κυρία Ιορδανίδου μεταχειρίστηκε κάμποσα “οικογενειακά ανέκδοτα” [τα οποία] όμως χωνεύτηκαν αριστοτεχνικά, όπως χωνεύτηκε και το ηθογραφικό και γλωσσικό υλικό για να χτιστεί αυτή η συναρπαστική μορφή της Γραικιάς Μάνας που υψώνεται σα συμβολική κολόνα του Ελληνισμού της Πόλης και του πνεύματος μιας εποχής”.
Στρατής Τσίρκας, “Βιβλία που διαβάσαμε. Μαρίας Ιορδανιδου: Λωξάντρα”
“Ο Ταχυδρόμος”, Σάββατο 26 Οκτωβρίου 1963
Υπεύθυνος Σειράς: Ελένη Κεχαγιόγλου
Μυθιστόρημα, Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε., 2011, 328 σελ.
Loxandra – Maria Iordanidou
“Loxandra” is the story of a Greek family living in Constantinople (Istanbul) from the mid-18th century up to the beginning of the First World War. It is not biographical as such, and many of the characters are fictional. Others, including the main character of Loxandra, are real. Constantinople was the author’s home during the first years of her life and in her book she conveys the historical events, the customs, the spirit of those times when life for the Greeks of Constantinople was relatively untroubled. The real Loxandra was brought up in the Anatolian tradition of love of good food; culinary delights flowed from her hands and her kitchen as from the horn of plenty, and her generosity and enthusiasm for life and food was not confined to her family but spilled over to whomsoever she had contact with.
The Greek edition of Loxandra , first published in 1963, has been perhaps the most acclaimed and best-selling popular publication in Greece of the 20th century and remains continuously in print.
Μεταφραστής: Norma Aynsley Sourmeli
Μυθιστόρημα, Denise Harvey, 2017, 266 σελ.
Πηγές: Biblionet, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε.
