Μέλη Βυζανιάρη-Τσακού

Ελληνες λογοτέχνες
«Γεννήθηκα στη Χίο, σε χρόνια, δηλαδή, που η πατρίδα μας προσπαθούσε να ξανασταθεί στα πόδια της μετά από τον Πόλεμο και τις συνέπειές του. Η οικογένειά μου ήταν μια συνηθισμένη αστική οικογένεια, όπου τίποτα δεν περίσσευε αλλά και τίποτα το σημαντικό δεν έλειπε. Για λόγους οικονομικούς συγκατοικήσαμε με τον παππού και τη γιαγιά μου μέχρι τη δεκαετία του ’60, οπότε κι αρχίσαμε να νοιώθουμε τις αλλαγές στην καθημερινότητα, καθώς ο “εκσυγχρονισμός” μας χτυπούσε ανυπόμονα την πόρτα-και το πορτοφόλι μας. Οι αναμνήσεις μου από τα παιδικά μου χρόνια είναι ζωηρές, κι όπως συμβαίνει συνήθως, κρατώ μάλλον τις ευχάριστες και αποβάλλω-με χιούμορ-τις δυσάρεστες. Αυτές ακριβώς τις αναμνήσεις, που δεν θέλω να χαθούν, αποθηκεύω στα βιβλία μου, μαζί με περιστατικά και διηγήσεις από ανθρώπους του περιβάλλοντός μου. Ιστορίες που έζησα ή που άκουσα τα χειμωνιάτικα βράδια πάνω από το μαγκάλι ή στο κατώφλι του σπιτιού μας τα γλυκά καλοκαιρινά βραδάκια, αποτυπώνονται στις σελίδες τους. Ταυτόχρονα, η Χίος, η μεγάλη μου αγάπη, παίζει πρωτεύοντα ρόλο παντού, όπως κι η γυναικεία παρουσία στις πρωταγωνίστριές μου.
Το πρώτο μου βιβλίο “Σαν το γάργαρο νεράκι” είναι γραμμένο στη Χιώτικη διάλεκτο, στην προσπάθειά μου να διατηρήσω κάποιες από τις λέξεις κι εκφράσεις που κάποτε ήταν στην καθημερινή μας ομιλία. Το δεύτερο βιβλίο μου “Το Δουλικό”, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα, χαρίζοντας του και δεύτερη έκδοση, ζωντανεύει το καθεστώς των μικρών κοριτσιών που δούλευαν ως υπηρέτριες σε αρχοντόσπιτα.
Η “Ροζάννα” είναι παραλλαγή μιας αληθινής ιστορίας που μου διηγήθηκε κοντινό μου άτομο, ενώ “Τα Λογόθυμα” περιλαμβάνουν ιστορίες στηριγμένες σε παροιμίες και γνωμικά, που είτε είναι αληθινές είτε δημιουργήματα της φαντασίας μου. “Το τσέρκι στην κατηφόρα” είναι στην ουσία οι προσωπικές μου αναμνήσεις δοσμένες μέσα από τη διήγηση του πρόωρα κι άσχημα χαμένου αδερφού μου, και ζωντανεύουν τη Χιώτικη κοινωνία στις δεκαετίες του ’50 και ’60.
Στο τυπογραφείο βρίσκεται το έκτο μου βιβλίο “Το μήνυμα”, που πιστεύω ότι θα έχουμε το καλοκαίρι, ένα μυθιστόρημα όπου συνυπάρχουν η σύγχρονη και η παλιότερη ζωή του νησιού μας και της Αθήνας. Πέρα από το γράψιμο, που με βγάζει από τα άγχη της καθημερινότητας, είμαι συνταξιούχος της Εθνικής Τράπεζας, αλλά διδάσκω και στην οικογενειακή επιχείρηση (Φροντιστήριο ΕΦΟΔΙΟ) για να μη χάνω την επαφή μου με τα παιδιά και την παιδεία. Έχω τέσσερα υπέροχα παιδιά και πέντε εγγόνια κι απολαμβάνω την πληρότητα μιας ζωής γεμάτης από αγάπη, που κατάφερε να νικήσει τις όποιες δυσκολίες.»
Πηγή: trygitis.blogspot.com
Μυθιστορήματα
Σαν το γάργαρο νεράκι (2004), Αιγέας
Το δουλικό (2009), Άλφα Πι
Ροζάννα (2012), Άλφα Πι
Το μήνυμα (2017), Άλφα Πι
Rosanna (2018), Άλφα Πι

Διηγήματα
Τα Λογόθυμα (2012), Άλφα Πι
Το τσέρκι στην κατηφόρα (2014), Άλφα Πι

Rosanna – Meli Vizaniari-Tsakou




Rosanna and Voula were living peacefully at Cesme as best friends, when, the political unrest that took place in Istanbul in 1955, separated them. Fate brings them together in Greece after many years and lots of adventures, including family secrets and murders. Read the story of the two girls and follow them along the path each took, through three different places, till they were reunited under unexpected conditions. The revelation of well-hidden secrets is hard to bear for Rosanna. Nothing, though, can stay secret for ever…

Μυθιστόρημα, Άλφα Πι, 2018, 129 σελ.

Το μήνυμα – Μέλη Βυζανιάρη-Τσακού

Η ιστορία κι η ιστορία μας συναντιούνται


Η συγγραφέας, με τη λογοτεχνική τεχνική του φλάς μπάκ, κάνει αναδρομή στο παρελθόν, κι έτσι μια νέα ιστορία ξεδιπλώνεται στον αναγνώστη, ένα νέο γεγονός παρεμβάλλεται -χρονικά και θεματικά- στην ιστορία μας. Ανοίγει ένα νέο παράθυρο στο έργο, που βλέπει την ιστορία του τόπου μας μέσα από τους ήρωες, και θίγει ζητήματα που, και στις μέρες μας, μας πονούν, όπως αυτό της προσφυγιάς, του ξεριζωμού, της φτώχειας κι αβεβαιότητας που ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Μιλάμε πλέον για ένα αυτοτελώς ιστορικό διήγημα με αρχή, πλοκή και τέλος, μια ιστορία, που χιλιάδες όμοιές της έχει να διηγηθεί το νησί μας από την ιστορία του και -δυστυχώς- και στο παρόν του. Γιατί, όπως αναφέρεται και στο έργο, “η Ιστορία κι η ιστορία μας συναντιούνται”.

Μυθιστόρημα, Άλφα Πι, 2017, 208 σελ.

Το τσέρκι στην κατηφόρα – Μέλη Βυζανιάρη-Τσακού




Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας παραθέτει τις προσωπικές της αναμνήσεις, δοσμένες μέσα από τη διήγηση του αδελφού της Πέτρου, γίνονται ανάγνωσμα που δεν αφορά μόνο το στενό οικογενειακό της περιβάλλον, αλλά και την ευρύτερη Χιώτικη κοινωνία, αφού οι αναφορές στα τοπικά έθιμα, στις γιορτές, στα επαγγέλματα που χάθηκαν, στους γραφικούς τύπους της αγοράς, στα μαγαζιά της Απλωταριάς, στις βόλτες στην Προκυμαία, τα φαγητά του καθημερινού αλλά και του γιορταστικού τραπεζιού της μέσης αστικής οικογένειας γίνονται πηγή αναμνήσεων από τους παλιότερους και πληροφοριών για τους νεότερους.

Τόποι ιστορικοί, γειτονιές, ζαβολιές, παιχνίδια του δρόμου και του σπιτιού, ονόματα της κοινωνίας μας, εικόνες από τις δεκαετίες του 1950, 1960 κι αρχές του 1970 ζωντανεύουν και μας γεμίζουν την ψυχή με μια γλυκιά νοσταλγία. Κύριο στοιχείο η αδελφική αγάπη κι οι άρρηκτοι δεσμοί της οικογένειας.

Διηγήματα, Άλφα Πι, 2014, 320 σελ.

Τα Λογόθυμα – Μέλη Βυζανιάρη-Τσακού




“Τα Λογόθυμα” περιλαμβάνουν ιστορίες στηριγμένες σε παροιμίες και γνωμικά, που είτε είναι αληθινές είτε δημιουργήματα της φαντασίας μου.

Μικρές ιστορίες, Άλφα Πι, 2012

Ροζάννα – Μέλη Βυζανιάρη-Τσακού




«… προσπάθησε να χαλιναγωγήσει την ανυπομονησία της να ρωτήσει, να μάθει το τι είχε μεσολαβήσει από την αναχώρησή της από τον Τσεσμέ τόσα χρόνια πριν μέχρι τώρα, που η τύχη τις έφερε να συναντηθούν κάτω από αναπάντεχες συνθήκες στην πρωτεύουσα μιας άλλης χώρας…»

Οι συγκινητικές ιστορίες δύο κοριτσιών διαφορετικής εθνικότητας με κοινά παιδικά χρόνια που τις ένωνε μία φιλία και χωρίστηκαν εξαιτίας της ιστορικής πραγματικότητας από την πλευρά της μιας και της προσωπικής τραγωδίας από την πλευρά της άλλης.

Η τυχαία επανασύνδεση τους, ευεργετική και για τις δύο, γεννάει το ερώτημα: «Έχει η θάλασσα σύνορα; Και πως χωρίζεις τη θάλασσα; Τούτο το κύμα δικό σου, το άλλο δικό μου; Ποιός δίνει ονόματα στις πατρίδες; Και τι είναι πατρίδα; Η γή που σε γέννησε ή η γή που σε θρέφει;»

Μυθιστόρημα, Άλφα Πι, 2012

Το δουλικό – Μέλη Βυζανιάρη-Τσακού




Δέκα χρονών ήταν η Κατίνα όταν οι γονείς της την έβαλαν “δουλικό” σ’ ένα καπεταναΐκο σπίτι, που μοίραζε τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη Χίο και στην πρωτεύουσα. Με λεπτομέρειες από τον τρόπο ζωής ενός πολύ κοντινού μας παρελθόντος, που δίνονται με φυσικότητα, τρυφερότητα, ακρίβεια και ενεργοποιούν τη μνήμη, τη συγκίνηση και την περιέργεια του αναγνώστη, παρακολουθούμε την ανθρώπινη πορεία αυτού του κοριτσιού -που θα μπορούσε να είναι και αληθινή- και που σημαδεύτηκε από τη λέξη “δουλικό”, όπως ομολογεί και η ίδια η πρωταγωνίστρια:

“… η ίδια η ζωή φταίει, που μας σπρώχνει να χαράζομε το δρόμο μας κατά τις ανάγκες μας. … Τι ήμουνα εγώ, άλλωστε; Ούτε να μιλήσω σωστά δεν ήξερα, ένα δουλικό…”. Σταμάτησε η κοπέλα απότομα. Είχε ξεστομίσει την λέξη που την έκαιγε, αυτήν που τη θεωρούσε πάντα σαν τη χειρότερη βρισιά! Και τώρα την είχε χρησιμοποιήσει η ίδια για τον εαυτό της, με άνεση. Μήπως αυτό σήμαινε πως είχε αρχίσει να ξεπερνά τα συμπλέγματα του παρελθόντος;”

Μυθιστόρημα, Άλφα Πι, 2009, 362 σελ.

Σαν το γάργαρο νεράκι – Μέλη Βυζανιάρη-Τσακού




Η ζωή της οικογένειας κυλάει ήρεμα κι απλοϊκά, όταν ένας άγνωστος έρχεται αναπάντεχα ν’ αναταράξει τη γαλήνη και να δημιουργήσει διλήμματα τρομακτικά. Κι όταν, μετά τη φουρτούνα, όλα ξαναβρίσκουν το ρυθμό τους, ένας άλλος άγνωστος εμφανίζεται απειλητικά και σκιάζει ξανά τη ζωή της οικογένειας. Θα λυγίσει η πολύχρονη δρυς, η ριζωμένη στα μυρωδάτα χώματα του Κάμπου της Χίου;…

Μυθιστόρημα, Αιγέας, 2004, 210 σελ.

Πηγές: Biblionet, Άλφα Πι