Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Αθηνά Χατζή

Αθηνά Χατζή

Η Αθηνά Χατζή γεννήθηκε στο Θέρμο Αιτωλίας.
Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και αρχαιολογία και ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ, του οποίου αναγορεύθηκε διδάκτωρ το 2004. Διδάσκει ανθρωπολογία στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών, αρχαιολογία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και ιστορία της τέχνης στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Κατά περίσταση,
μεταφράζει κείμενα κυρίως των κοινωνικών επιστημών, γράφει, διαβάζει και διασχίζει τον Ατλαντικό κατά το δοκούν.
Μυθιστορήματα
Η ελεγεία της σαπουνόφουσκας (2005), Ψυχογιός
La Sagrada Familia (2009), Ψυχογιός
Η θάλασσα έφυγε (2014), Μεταίχμιο

Συλλογικά έργα
Μεταλλαγές και (α)συνέχειες (2009), Αλεξάνδρεια

Μεταφράσεις
Roberto Carvalho de Magalhaes, Το μικρό βιβλίο των μεγάλων μύθων (2007)
Amanda Elyot, Οι αναμνήσεις της ωραίας Ελένης (2007)
Robin Waterfield, Ξενοφών (2007)
Robert Service, Σύντροφοι: Η παγκόσμια ιστορία του κομμουνισμού (2008)
Robin L. Smith, Πώς να κάνεις το γάμο σου να πετύχει (2008)
Rupert Matthes, Η μάχη των Θερμοπυλών (2008)

Η θάλασσα έφυγε – Αθηνά Χατζή

Η θάλασσα έφυγε


Η ιστορία του Γιάννη που του άρεσε να φοράει την κουκούλα του και να περιφέρεται στα βουνά και στο αθηναϊκό άστυ και που δήλωνε εισοδηματίας, ενώ ήταν αισθηματίας.
Της Νταίζης που ήταν Αλικολόγος, αλλά τον «Λευτέρη» τον παραδεχόταν μόνο απ’ τη Μοσχολιού.
Του Σίμου που έκρυβε ξυραφάκια σε νεράντζια και ζωγράφιζε νεράιδες σε τοίχους.
Της Άννας που είχε ξεχάσει πως υπήρχε και ζούσε λάθρα και καταχρηστικά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Του Τάκη, εξ ορισμού μοιραίου και γόη και εκ του αποτελέσματος αχάριστου.
Και κάμποσων άλλων που βρέθηκαν στη δίνη της Ιστορίας που γράφτηκε στις πλάτες τους χωρίς να τους ρωτήσει αν επιθυμούσαν να γίνουν ήρωες και χωρίς να έχει πρόθεση να τους ηρωοποιήσει έτσι κι αλλιώς.
Μια απλή ιστορία για μια πόλη, μια χώρα και ένα ερωτικό τρίγωνο που, όπως όλα τα ερωτικά τρίγωνα, υπήρξε κατ’ ουσίαν πολύγωνο.

Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2014, 248 σελ.

La Sagrada Familia – Αθηνά Χατζή

La Sagrada Familia


Η ιερή οικογένεια. Η οικογένεια ως εκτροφείο θηρίων που βγάζει νύχια επί τη βάσει της αρχής “ο θάνατός σου, η ζωή μου”. Η οικογένεια ως κύτταρο της κοινωνίας: άρρωστο κύτταρο. Ο πατέρας: ο παντοδύναμος, μα τόσο μόνος Διαμαντής. Η μάνα: άχρωμη, άγευστη και άοσμη, η τυπική παλαιάς κοπής μάνα χωριού με το μαύρο μαντίλι για κάποιο αιώνιο πένθος. Η απαχθείσα Πελαγία-Μαρία, το κορίτσι του Μόρισον, η θεία εκ του θεϊκή που γίνεται θεία κατά το θειά. Η μυωπική Λένα: γεννήθηκε για να αντικαταστήσει, ζει για να αποκαταστήσει τον κόσμο μέσα της. Ο πρωτότοκος: το αγόρι της εκδίκησης κόντρα στον Διαμαντή, γηγενή και αγρότη, ο ποντοπόρος, ο πνιγμένος σε σαράντα και μία θάλασσες του θολού μυαλού του. Ο μεσαίος: παιδί-σάντουιτς με βίο αδιάφορο. Ο Βενιαμίν: ο εκλεκτός και αδικοχαμένος, εξ ου και λατρεμένος για πάντα.

Το γαϊτανάκι γυρίζει γύρω τους. Μαζί με τον Μόρισον, την Τριστέτσα και τους ανύποπτους επιβάτες του μετρό που μετρούν αυτοκόλλητα σπιτάκια στη στάση “Εθνική Άμυνα”.

Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2009, 308 σελ.

Η ελεγεία της Σαπουνόφουσκας – Αθηνά Χατζή

Η ελεγεία της σαπουνόφουσκας


Αθήνα. Αρχές της δεκαετίας του ’90. Οκτώ παιδιά, τέσσερα αγόρια και τέσσερα κορίτσια, συναντιούνται και μένουν μαζί για επτά χρόνια: ποτέ μεταξύ τους ζευγάρια, μόνο φίλοι. Ανάμεσά τους, η Δανάη. Κι ένας όρκος. Μια μυστικά ορκισμένη συνάντηση. Η παρέα διαλύεται. Η Δανάη ερωτεύεται κι ανοιγοκλείνει πληγές εν είδει ακορντεόν. Ξεκινά μια ξέφρενη κούρσα γύρω απ’τον κόσμο. “Με φόβο μη μείνω και είμαι μόνη”, λέει. Μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιεί πως η μοναξιά δεν ορίζεται από την ετυμολογία. Η Δανάη φτάνει στο τέρμα της διαδρομής της. Επιστρέφει κι ας μην ξέρει αν οι φίλοι θα είναι επίορκοι. Ίσως γιατί τελικά κι αν δεν κάναμε αυτά που θέλαμε, ήρθαν άλλα και συνέβησαν κι εμείς συμμετείχαμε. Επιστρέφει γιατί η ζωή δεν είναι αστεία, δεν είναι τραγική, είναι ό,τι την κάνουμε. Κι αυτό που μένει είναι ένα ελάχιστο χαμόγελο, μια τούφα μαλλιών στον ήλιο του καλοκαιριού, η μνήμη ενός αγγίγματος κι αυτά που μοιραστήκαμε. Μια ιστορία για μια γυναίκα που ήθελε να είναι ολόκληρη, αλλά φοβόταν να δείξει τις ρωγμές της. Μια παρέα που όλοι μαζί ήταν ολόκληροι, αλλά δεν το έμαθαν παρά πολύ αργά. Κάποιοι ίσως ποτέ. Κι έναν άντρα που ένιωσε μία φορά ολόκληρος και του αρκούσε για όλη τη μισή του ζωή. Μια ιστορία για όλα όσα κάναμε και άλλα τόσα που θα θέλαμε να είχαμε κάνει, αλλά…

Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2005, 284 σελ.

Πηγές: Biblionet, Ψυχογιός, Μεταίχμιο