Κατοικεί στο Ηράκλειο Αττικής όπου έχει περάσει τα περισσότερα χρόνια της. Απόφοιτος της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών και της Παιδαγωγικής Τεχνικής Σχολής, εργάστηκε ως επί το πλείστον ως εκπαιδευτικός στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Αναζητώντας τρόπους έκφρασης έχει πειραματιστεί με το θέατρο, τον κινηματογράφο, την ζωγραφική και την λογοτεχνία.
Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα», Αθήνα, 2018, αυτοέκδοση, τιμήθηκε από τον Ε.Π.Ο.Κ. σαν «βιβλίο χρονιάς 2018». Ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα και στο προσωπικό της ιστολόγιο eleni’s poems.
Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα (2018), Ιδιωτική Έκδοση
Αφίξεις, Αναχωρήσεις, Ζωή (2023), Εύμαρος
Αφίξεις, Αναχωρήσεις, Ζωή – Ελένη Βαφειάδου
Σημαντικές αφίξεις και αναχωρήσεις συνθέτουν το σύμπαν της ποιήτριας και δίνουν αφετηρία για νέες αναζητήσεις. Αφήγηση με γλυκύτητα ακόμα και στις πιο πίκρες εκφάνσεις της και ποικιλία τόνων, όση είναι κι η ποικιλία των ταξιδιών και των εμπειριών.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Χρόνια τώρα εξερευνώ
τη μουσική συλλογή που μου χάρισες.
Συνθέτω στίχους ακούγοντας νότες,
απολαμβάνοντας την ανεξάντλητη μαγεία,
μα τη μουσική σου δεν κατέχω.
Kι αν ξέφυγα απ’ του επέκεινα το θανατερό χάδι
και κόσμους νέους εξερεύνησα,
κι αν έδιωξα τα φαντάσματα
και ξένοιαστα ανακατεύω τώρα χρώματα,
κι αν το σπίτι
που τη μουσική ακούγαμε
μαζί κάτω από τ’ αστέρια,
μετά τη φωτιά ξανάχτισα,
κι αν γέμισαν ελπίδες τα φτερά
μπρος στο παράθυρο
και με πέταξαν σε χίμαιρες μακριά
σε κάθε άχαρη επιστροφή
με τη μουσική σου ταξιδεύω
μα το βάζο μένει χωρίς λουλούδια.
Κενό.
Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα – Ελένη Βαφειάδου
«Από ψηλά»
Απρόβλεπτες στιγμές
καμπύλες χαράζουν
στη γραμμή της ζωής.
Κάποτε την κρύβουν
με του φόβου την πειθώ
κι άλλοτε τη σηκώνουν
στ’ αστέρια
να δει τον κόσμο από ψηλά.
– Άπληστη καρδιά,
ξεχνάς το μικρό κι ασήμαντο
κλειδί στην ομορφιά,
τους μύθους
μες του κόσμου την ασχήμια.
Αλλιώτικη η ματιά από ψηλά.
Καθρεφτίζει
της ποίησης την ανάλαφρη πνοή,
το θρόισμα των φύλλων του δέντρου
και τα χείλη ενός παιδιού
που αθώα ρωτά.
Πηγές: Biblionet, Εύμαρος