Μιχάλης Ν. Αντωνόπουλος

Ενοχλείστε τον ύπνο των θεών – Μιχαήλ Ν. Αντωνόπουλος

“Τι εννοείς και πολύ ασήμι;” γρύλισε ο δίμετρος. “Τα βικτορίνια είναι χρυσαφένια”.
“Και ποιος νοιάζεται πια για ψίχουλα”, του αντιγύρισε θρασύτατα το θρακιώτικο ψαχτήρι.
“Δηλαδή”, παρενέβη, δίκην πυροσβέστη, ο προφέσορας, “κι αν καλά κατάλαβα, εδώ δε μιλάμε πλέον για τις λίρες του αντάρτη, αλλά…”
“Μυκηναϊκό τάφο… θολωτό και ασύλητο!” του διευκρίνισε όλος καμάρι ο Θρακιώτης.
“Άκου!” βρυχήθηκε ξανά ο δίμετρος. Έδειξε με το κεφάλι του τον προφέσορα. “Αυτός κι εγώ, δεν κατεβαίνουμε κει κάτω. Τούτη η λοφοπλαγιά είναι στοιχειωμένη και δεν ενοχλούμε τον ύπνο των πνευμάτων. Τελεία και παύλα!”
“Πρόβλημά σας”, τον έκοψε με απρόσμενο θάρρος ο Θρακιώτης. “Εμείς οι τρεις προχωράμε! Ασύλληπτα πλούτη μας περιμένουν και δεν μένει παρά να απλώσουμε πάνω τους τα χέρια μας”.
Τα άπλωσαν! Δεύτερο στη σειρά λάθος…

Μυθιστόρημα, Ρενιέρη/Comicon-Shop, 2020, 184 σελ.

Τα χρονικά της άλλης γης – Μιχαήλ Ν. Αντωνόπουλος

Απογειώθηκαν με τον αέρα του κατακτητή και την αίσθηση του αήττητου.

Περνούν οι μήνες, ακολουθούν τα χρόνια και έρχονται οι δεκαετίες, μα τα σκοτάδια των ετών φωτός επιμένουν στην αινιγματική σιωπή τους.

Τι στ’ αλήθεια απέγινε η πολεμικού χαρακτήρα επιστημονική αποστολή όταν, αποφασισμένη για όλα και έμπλεη εμπιστοσύνης στην ισχύ της, εισέβαλε πάνοπλη στο τριπλό αστρικό σύστημα των Κενταύρων;

Παραθέτουμε τα πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα, όταν η αγέρωχη Αρμάδα Θωρ συνάντησε το πεπρωμένο της, κάπου εκεί στις γειτονιές του άλφα Κενταύρου.

Νουβέλα, Ρενιέρη/Comicon-Shop, 2019, 110 σελ.

Οι αξιοδιήγητοι καιροί του μοναχικού – Μιχαήλ Ν. Αντωνόπουλος

Οι έσχατοι!

Λησμονημένοι απ’ αυτούς των οποίων τις ιδέες με τόσο πάθος υπηρετούσαν, όχι όμως και απ’ τον αδυσώπητο εχθρό.

Ήταν θέμα χρόνου το πότε οι εκδικητικοί άλλοι θα ξεπροβάλουν απ΄ τα σκοτάδια των ετών φωτός, αποφασισμένοι να τελειώνουν μια και καλή μ΄ αυτούς, τους τελευταίους πιστούς ενός καθεστώτος που ψυχορραγούσε.

Λοιπόν, ας δοκιμάσουμε να επιβιβαστούμε στον ”Μοναχικό” και να συντροφέψουμε το θερμοκέφαλο πλήρωμά του στην τελευταία του αποστολή εκεί, σε κάποια αχαρτογράφητη γωνιά του ανεξερεύνητου Γαλαξία.

Ίσως δια του -νοερού χωρίς αμφιβολία- διαστρικού αυτού μας ταξιδιού, πετύχουμε να προσεγγίσουμε το γιατί της παράλογης -σε πρώτη ματιά- εθελοθυσίας του ”Μοναχικού” και όσων τον επάνδρωναν.

Νουβέλα, Ρενιέρη/Comicon-Shop, 2018, 100 σελ.

Στις πηγές του χρόνου – Μ. Ν. Αντωνόπουλος

O Mιχάλης Αντωνόπουλος, μετά την τριλογία της “Υπερβορέας” και το μελλοντολογικό “Ούλτιμους Βορεάλις”, καταθέτει το νέο του εγχείρημα “Στις Πηγές του Χρόνου”.
Φαινομενικά πρόκειται για ένα έργο επιστημονικής μυθιστοριογραφίας· κι εδώ, όπως και στα προηγούμενα βιβλία του, συναντούμε την αναζήτηση, την ολοένα και πιο έντονη εναγώνια προσδοκία και τα ανοίγματα σε νέα ρεύματα σκέψης, ιδεολογικά, κοινωνικά, ιστορικο-μυθολογικά και φιλοσοφικά.
Το ξεχωριστό και ό,τι το διαφοροποιεί από τα προηγούμενα έργα του είναι η κλιμάκωση της έντασης· αυτό, το οποίο ξεκινά σαν απλή υποψία, εμπεδώνεται και διαχέεται στη συνέχεια όσο προχωρά η ανάγνωση και φτάνει σε αποκορύφωμα μέσ’ απ’ την αναπόδραστη πραγματικότητα στις τελευταίες σελίδες.
Ο αναγνώστης, κλείνοντας το βιβλίο, ίσως να αναρωτηθεί σαν τους ήρωες του έργου:
Να ‘ναι, άραγε, τυχαίο το ότι ο Δημιουργός απαγόρευσε στον άνθρωπο να δοκιμάσει απ’ όλα τα φυτά του Παραδείσου μόνο τους καρπούς του Δέντρου της Γνώσεως;

Μυθιστόρημα, Αίολος, 2009, 186 σελ.

Ούλτιμους Βορεάλις – Μ. Ν. Αντωνόπουλος

Στην Αρκάντια, εσχατιά της ανθρωπότητας, προμαχώνα απολυταρχίας που θεμελίωνε το βάθρο της στο φόβο πως όπου να ‘ναι τα σκοτάδια ζωντανεύουν και ό,τι ελλόχευε πέρα θα τους ξαναδοκιμάσει.
Γιατί εδώ; στη θεόριχτη ερημιά του άζωου τόπου, τις απαρχές του Τίποτα;
Κρινόμαστε από τις μάχες που χάνουμε ή τους αγώνες που δίνουμε;
Ποιο το δεύτερο επίπεδο ερμηνείας του διοικητή, πλανητοαρχαιολόγου στα χρόνια της ολοκληρωτικής δημοκρατίας, τώρα σημεία αναφοράς της Ακαδημίας Διαπλανητικών Αναζητήσεων;
Ακόμη κι αν δεν βλέπεις κάτι, δεν σημαίνει πως δεν είναι εκεί…
Μετά τη γνωστή τριλογία “Υπερβορέα”, ο Μ.Ν. Αντωνόπουλος ξεκινάει ένα ακόμα δύσκολο εγχείρημα, που σίγουρα θα εντυπωσιάσει.
Το φανταστικό Σύμπαν που δημιουργεί, συγκλονίζει με την πρωτοτυπία, την μαγεία της δράσης και την γοητεία της στοχαστικότητας.

Μυθιστόρημα, Αίολος, 2004, 262 σελ.

Υπερβορέα – Στη Γη της μετάπτωσης – Μ. Ν. Αντωνόπουλος

Το Γ’ μέρος της τριλογίας


Τσελάριους, ταξίαρχος των Βάφφεν Ες Ες -στα νιάτα του κατηφόρισε προς τη Γη των Ελλήνων, ες Λήμνον φιλτάτην του Ομήρου, στην Ανεμόεσσα του Αρχιπελάγους. Τ’ όραμα, να τραβήξει από την αχλύ του μύθου πολιτείες και τόπους χαμένους στο χρόνο. Ηφαιστία, Πολιόχνη, το ιερό των μυστηριακών Καβείρων στο φως, μετά από δεκάδων αιώνων λησμονιά.
Μα της καπριτσιόζας θεάς της άρεσαν τα παιγνίδια.
Μισό και πάνω αιώνα μετά…
Βαρίτις, ερευνητής, απόμαχος ενός χαμένου πολέμου. Τα βήματά του στα χνάρια του ταξίαρχου! Εκεί! Στην ξερή κοιλάδα, πέρα από τις ομίχλες της Αίθουσας Χορού του Διαβόλου, καταμεσής στους απάτητους παγετώνες της Γης της Βασίλισσας Μοντ. Συνοδοί του η στέρεα λογική, τα υπονοούμενα της Μυθολογίας και το χειρόγραφο του τραγικού Τσελάριους -εξιστόρηση της πιο αντιφατικής αποστολής στους Πολικούς. Πολλοί ισχυρίστηκαν πως απέτυχε γιατί ακριβώς πέτυχε τους στόχους της. Κάποιοι άλλοι αναμιγνύουν θεωρίες περί Κούφιας Γης, Μεγάλου Χάσματος, Υδάτων της Στυγός, μυστικές βάσεις των ναζί και πολλά άλλα, τρελά και παλαβά.
Εκεί! Για να διεισδύσει στην Ιστορία προ της Ιστορίας.

Μυθιστόρημα, Αίολος, 2001, 537 σελ.

Υπερβορέα – Η πάλη με τις σκιές – Μ. Ν. Αντωνόπουλος

Το Β’ μέρος της τριλογίας


Τους υποσχέθηκαν ν’ αγγίξουν το μύθο, να τον δοκιμάσουν σ’ όλη του την αρχέγονη μεγαλοπρέπεια, πριν η αίγλη των κλασικών μορφών τον εξωραΐσει κι ο χριστιανικός θεός τον εξοστρακίσει. Τους ακολούθησαν… Οι δοκιμασίες άρχισαν μόλις οι υποσχέσεις τηρήθηκαν… Πλησίαζαν…
«…Το σμάιζερ στα χέρια, απασφαλισμένο, δάκτυλο στη σκανδάλη. Τα γκριζοπράσινα μάτια του πήγαιναν πέρα δώθε, ερευνώντας και αναζητώντας. Απόλυτη σιγαλιά. Οι δύο άλλοι είχαν χαθεί μέσα στα δέντρα και τη βλάστηση. Αν κάτι κρυβόταν δύσκολα θα του ξέφευγε. Ο ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα πεύκα πάνω από το κεφάλι του…
Το δεξί του χέρι έκανε να παραμερίσει τα τελευταία φυλλώματα πριν απ’ το ξέφωτο, όταν… όταν… την είδε! Ήταν όπως στο απολαυστικότερο των ονείρων του, την απαιτητικότερη των ερωτικών του φαντασιώσεων. Ψηλή και λυγερή. Το σφριγηλό εφηβικό σώμα. Το αστραφτερό, αψεγάδιαστο πρόσωπο. Ήταν… ήταν τέλεια! Αθωότητα ζευγαρωμένη με λαγνεία. Πως γινόταν, τούτη η κοπέλα, με τόση ανωτερότητα, υπερηφάνεια κι αρχοντιά, να είναι αληθινή και όχι οπτασία, κάποιο αποκύημα της φαντασίας του;»…

Μυθιστόρημα, Αίολος, 1996, 224 σελ.

Υπερβορέα – Οι αρνητές της ουτοπίας – Μ. Ν. Αντωνόπουλος

Το Α’ μέρος της τριλογίας


Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο αυτοτελές μέρος της τριλογίας “Υπερβορέα”. Με ωριμότητα στο στυλ και στην πλοκή που εκπλήσσει ο Μιχάλης Αντωνόπουλος αφηγείται το αποτέλεσμα των ερευνών του Κρίστιαν Νάντσεν για την Μυθική Υπερβορέα των αρχαίων Ελλήνων…
Ήταν το τέλος μιας εποχής, το λυκόφως των ελπίδων τους. Κι ενώ όλα όσα πίστευαν χάνονταν μέσα σ’ έναν απερίγραπτο χαλασμό, αυτοί επιστρέφουν. Τη φορά αυτή πιο οργανωμένοι, πιο αποφασισμένοι, πιο επικίνδυνοι. Αυτό δεν μπορεί να εξηγήσει ο Κρίστιαν Νάντσεν, ώσπου αρχίζει να συνδέει ξεχασμένους θρύλους και μνήμες, από την αρχαιότητα, που στροβιλίζουν περίεργα στο μυαλό του μαζί με τα τραγικά οράματα των Βίκινγκς και τις τελευταίες χίμαιρες του ψυχορραγούντος Ράιχ. Όταν έκλεισε ο κύκλος, ευχήθηκε να μην τον είχε ανοίξει ποτέ. Πολύ αργά! Είχε πια μπει στο παιχνίδι των ψευδαισθήσεων της Ουτοπικής Πολιτείας των πάγων και τίποτα δε θα ήταν όπως πριν. Τώρα, είναι η σειρά του ν’ αποδεχτεί την πρόκληση που έρχεται από τη νύχτα της Ιστορίας, σειρά του να διαβεί κι ο ίδιος τα ξεχασμένα μονοπάτια που οδηγούν στην Υπερβορέα…

Μυθιστόρημα, Αίολος, 1993, 324 σελ.