Σπούδασε Πολιτισµική Πληροφορική στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου Μυτιλήνης κι έκανε µεταπτυχιακές σπουδές στις Επιστήµες της Αγωγής µε ειδίκευση στη Δηµιουργική Γραφή στο Πανεπιστήµιο Δυτικής Μακεδονίας Φλώρινας. Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο “Πρέζα Ζωής” από τις εκδόσεις Άλφα Πι. Διηγήµατά της έχουν βραβευτεί στον Δ΄ Ευρωπαϊκό Λογοτεχνικό Διαγωνισµό “Αντώνης Σαµαράκης” το 2013, στον διεθνή διαγωνισµό διηγήµατος του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού eyeland.gr το 2015 ενώ το 2018 έλαβε το Ειδικό Βραβείο Διηγήµατος στον Πανελλήνιο και Παγκύπριο λογοτεχνικό διαγωνισµό “Διαβάζοντας Νίκο Καζαντζάκη”. Κατά καιρούς αρθρογραφεί στον τοπικό έντυπο τύπο.
Πόνος άφιλτρος (2020), Άλφα Πι
Διηγήματα
Πρέζα ζωής (2017), Άλφα Πι
Βραβεία-Διακρίσεις
Διάκριση στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διηγήματος “Αντώνης Σαμαράκης” (2013)
Διάκριση στον παγκόσμιο Διαγωνισμό Διηγήματος του ηλεκτρονικού περιοδικού “eyeland.gr” (2015)
Διάκριση στον Πανελλήνιο και Παγκύπριο Διαγωνισμό Διηγήματος “Διαβάζοντας Νίκο Καζαντζάκη” (2018)
Πόνος άφιλτρος – Κατερίνα Σβύνου
Ο πόνος, ανεξάρτητου της πηγής από την οποία αναβλύζει, φέρει πάντα το ίδιο ερώτημα μαζί του: ” Γιατί;” Στο πέρασμά του καταστρέφει ο,τι συναντά, διαλύει ο,τι προσεγγίζει και αφήνει ανεξίτηλα σημάδια… Όχι όμως και αγιάτρευτες πληγές. Είναι ο ίδιος όμως, που μπορεί και να διδάξει, να βοηθήσει και να ωθήσει αυτούς που έπληξε στο να αναθεωρήσουν και να παλέψουν για να ζήσουν ξανά, παρά το στίγμα που τους άφησε.
Το βιβλίο της Κατερίνας Σβύνου “Πόνος άφιλτρος”, αναδεικνύει, λοιπόν, πολλές ιστορίες ανθρώπων μέσα απ’ τα ημερολόγιά τους, οι οποίες παρ’ ότι βιώνονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από διαφορετικά άτομα και σε διαφορετικές ηλικιακές φάσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το βαθύ πόνο.
Με γλαφυρές περιγραφές της ψυχοσύνθεσης του κάθε ανθρώπου που πονά, αλλά και με ποικίλα εκφραστικά μέσα, η Κατερίνα Σβύνου κατορθώνει να αναδείξει τη μεγάλη λογοτεχνική και ψυχογραφική αξία του ημερολογίου ως κειμενικού είδους, που αποτελεί την πιο ακριβή προσπάθεια αποτύπωσης του ψυχικού και νοητικού κόσμου του γράφοντα. Η γραφίδα της κάποιες στιγμές σκληρή, άλλοτε ευαίσθητη, μα πάντα ρεαλιστική και γόνιμη, δίνει ελπίδα πώς και η πιο αιματηρή πληγή, μπορεί να γιατρευτεί. Γιατί όπως και η ίδια αναφέρει στην πρώτη σελίδα του βιβλίου της με τα λόγια του Βούδα “Ο πόνος είναι αναπόφευκτος. Το να υποφέρει κανείς απ’ αυτόν, είναι προαιρετικό”.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί απ’ όλους μας. Γιατί ο πόνος, δεν κάνει διακρίσεις. Ούτε όμως και η ελπίδα.
Νουβέλα, Άλφα Πι, 2020, 120 σελ.
Πρέζα ζωής – Κατερίνα Σβύνου
Το βιβλίο της Κατερίνας Σβύνου “Πρέζα ζωής” αποτελεί μια συλλογή έντεκα αυτοτελών διηγημάτων που ταυτόχρονα συνθέτουν ένα κοινό ιστό που διέπει ολόκληρο το έργο. Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει εξ ολοκλήρου διήγημα. Μιας και το πρώτο κεφάλαιο μοιάζει να έχει στοιχεία εισαγωγικού κεφαλαίου- πέρα από την αυτοτελή ιστορία που παρουσιάζεται, στα επόμενα κεφάλαια κορυφώνεται μια κατάσταση, υπάρχει συναισθηματική κλιμάκωση και στους ήρωες και στον αναγνώστη και στα δύο τελευταία κεφάλαια έρχεται η λύση του “αινίγματος” και δίνεται για κλείσιμο το τελικό- συγκεντρωτικό μήνυμα της συγγραφέα. Αν και στο διήγημα εμπεριέχεται το στοιχείο της φαντασίας, του εξωπραγματικού, σε πολλά θυμίζει κάτι πολύ σύγχρονο, είναι σαν την υπερβολή της συγχρονης πραγματικότητας, μέσα από ένα σκηνικό που θυμίζει ταινίες θρίλερ. Ένα σύστημα σκληρό, απάνθρωπο, που στόχος του είναι να “τετραγωνίσει τον κύκλο”, σε αντίθεση με τον άνθρωπο, που ερωτεύεται, ζει , αισθάνεται, που πιστεύει στα παραμύθια σαν παιδί και αγαλιάζει.. Όμως, χωρίς την ριζική αλλαγή στο απάνθρωπο αυτό σύστημα, ποιος μπορεί να πιστεύει στο “και ‘ζήσαν αυτοί καλά και ‘μείς καλύτερα”;
Διηγήματα, Άλφα Πι, 2017, 142 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άλφα Πι
