Βαγγέλης Γονιδάκης

Μη το γελάς – Βαγγέλης Γονιδάκης

Η συλλογή διηγημάτων του πρωτοεμφανιζόμενου Βαγγέλη Γονιδάκη “Μη το γελάς” απαρτίζεται από δύο ενότητες: στην πρώτη η ναυτοσύνη, η θάλασσα με τους κινδύνους που εγκυμονεί, και το βουνό με τους δικούς του όταν σκεπάζεται από τρία μέτρα χιόνι (και τα τέσσερα με μια γραφή λιτή που όμως σε συνταράζει με το Τραγικό νόημα της ζωής κατά τον Ισπανό Μιγκουέλ Ουναμούνο) και η δεύτερη ενότητα, ανάλαφρη και σαρκαστική ταυτόχρονα, αναμοχλεύει αυτό που παλιά το λέγαμε “ηθογραφία”, ενώ σήμερα -που οι “αγροτοπολίτες” των πόλεων επιστρέφουν στο χωριό όπου γεννήθηκαν μόνο για τις καλοκαιρινές διακοπές τους, στα εξοχικά που έχτισαν εκεί ή στα πατρώα οικήματα που αναπαλαιώσαν- δεν μπορεί να υπάρξει ηθογραφική γραφή αντίστοιχη του παρελθόντος καθώς τηλεόραση, διαδίκτυο, κινητά και αυτοκίνητα κανοναρχούν τη ζωή μας. Οπότε με την μεσολάβηση του “χρόνου” αλλάζει και το σκηνικό: ηθογραφική πια μπορεί να είναι μόνο η μνήμη.
(από τον Πρόλογο του Βασίλη Βασιλικού)

Διηγήματα, Ταξιδευτής, 2019, 130 σελ.

Ο χρησμός της τρύπας – Βαγγέλης Γονιδάκης

Η ζωή, ο θάνατος κι η ανθρώπινη διαδρομή διαπνέουν το έργο του Βαγγέλη Γονιδάκη μέσα από τη συλλογή διηγημάτων “Ο χρησμός της τρύπας”.

Γι’ αυτόν, η αφρισμένη θάλασσα, ένα κοτσύφι που παλεύει για τη ζωή του, οι παλιές σερβάντες της γιαγιάς, το χορταριασμένο μονοπάτι του νησιού αλλά και το βελόνι της επιβίωσης αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για τη Ζωή.

“Ο αναγνώστης, με το που τελειώνει ένα διήγημα, στο επόμενο που ακολουθεί θα βρεθεί μπροστά σε ένα άλλο σκηνικό, σε μιαν άλλη πυρίκαυστο ζώνη, κι όσο προχωρεί τόσο θα φορτίζονται οι μπαταρίες του και το βιβλίο στο σύνολο του, ενώ δεν είναι μυθιστόρημα, θα τον κάνει να θέλει να φτάσει στο τέλος του που δεν είναι άλλο από τη μοίρα του ανθρώπου και των ζωντανών.

Το χωριό κι η πόλη, ο πόλεμος και η ειρήνη, το βουνό κι ο κάμπος, το ποτάμι και η θάλασσα, ο χρόνος –το μεγάλο πρόβλημα της μυθοπλασίας– του τότε και του τώρα, η παιδική ηλικία, η ωριμότητα και το γήρας, ο θάνατος και η «ανάταση» – όλα αυτά δίνουν την εικόνα, ας μου επιτραπεί η παρομοίωση, με ένα μεγάλο ανθοπωλείο που περιέχει κάθε λογής λουλούδια, ακόμα κι αν το κοτσάνι τους έχει πολλές ακίδες”.

Διηγήματα, Ταξιδευτής, 2020, 208 σελ.