Ως ελληνίδα διπλωμάτις, έχει υπηρετήσει στη Γενεύη (Ηνωμένα Έθνη), στις Βρυξέλλες (Ευρωπαϊκή Ένωση), στο Χιούστον (Πρόξενος στο Τέξας), στην Πρετόρια (πρεσβεία την Νότιο Αφρική). Στο Υπουργείο Εξωτερικών έχει κατά καιρούς ασχοληθεί με όλες τις πτυχές της διπλωματίας (πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά) και έχει θητεύσει ως Διπλωματικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Πολιτισμού. Είναι μέλος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. Προτού ενταχθεί στην Διπλωματική Υπηρεσία, μεταξύ άλλων, δίδαξε Δίκαιο στο Γαλλόφωνο Κέντρο Ανωτέρων Σπουδών της Αθήνας, ήταν συντάκτρια στην εφημερίδα «το Βήμα» και επιστημονική συνεργάτιδα του τμήματος Φιλοσοφίας της έδρας της UNESCO στο Παρίσι.
Έχει δώσει πολυάριθμες ομιλίες για διάφορα θέματα (εξωτερική πολιτική, οικονομία, τέχνη, φιλοσοφία, εκπαίδευση) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συμμετάσχει σε φιλοσοφικά συνέδρια της UNESCO, του Διεθνούς Κολλεγίου Φιλοσοφίας, της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, της Διεθνούς Εταιρείας Προσωκρατικών Σπουδών.
Έχει δημοσιεύσει άρθρα για θέματα σύγχρονης και αρχαίας φιλοσοφίας και γενικότερα, θέματα γύρω από τον Ελληνικό Πολιτισμό. Τελευταία της δημοσίευση: Eleusis, the Seeds of Life στο συλλογικό έργο Greece: A Modern Odyssey, εκδόσεις Paperwall Media and Publishing, 2019. Έχει εκδώσει δυο ποιητικά έργα, ως Αλεξάνδρα Κανδάνου: Χίλιες σε Μία Νύχτες (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2014), Τα φτερωτά χαλινάρια του έρωτα (Γαβριηλίδης, 2017).
Έχει ένα γιο, τον Ιάσονα.
Επιβίωση και Ιερότητα (2023), Εκδόσεις Παπαζήση
Αφηγήσεις-Διηγήματα
Χίλιες σε μια νύχτες (2015), Γαβριηλίδης
Ποίηση
Τα φτερωτά χαλινάρια του έρωτα (2018), Γαβριηλίδης
Επιβίωση και Ιερότητα – Αλεξάνδρα Θεοδωροπούλου
Η πρώιμη ανθρωπότητα,
το ελληνικό κοσμοσύστημα
και τα μυστήρια της Ελευσίνας
Ποια είναι η «φυσική κατάσταση» του ανθρώπου; Ποια η σχέση της με την ιερότητα; Γιατί οι πρώτοι άνθρωποι έκρυβαν τα οστά των νεκρών τους στα βάθη των σπηλαίων; Είναι τα σπήλαια, τόποι ιεροί που αργότερα κόσμησαν με τους ναούς τους οι Έλληνες.
Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε μέσα από μια διαίσθηση: ότι ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στον σύγχρονο άνθρωπο και τη φύση βρίσκεται κάπου στην πρώιμη ανθρωπότητα. Οι πρώτοι άνθρωποι που ζούσαν κυνηγώντας και συλλέγοντας καρπούς, είδαν στη φύση την ιερότητα. Όταν ο άνθρωπος άρχισε να ξαναδιαβάζει τον κόσμο μέσα από το λόγο στην Αρχαία Ελλάδα, την πρώτη ρίζα του δυτικού πολιτισμού, τούτη η θέαση του κόσμου δεν χάθηκε. Μετουσιώθηκε, έγινε μέρος της εποχής του ανθρώπου που εδώ καλούμε το ελληνικό κοσμοσύστημα.
Ο Οιδίποδας είναι ήρωας τραγικός, άνθρωπος ιερός: σηκώνει στους ώμους του την αμαρτία της αιμομιξίας, την πλέον αρχέγονη ιερή απαγόρευση. Ο Διόνυσος είναι πολύμορφος και πολυμήχανος σαν ένας πρωτόγονος θεός, ο μασκοφόρος δαίμονας της πόλης. Οδηγεί την πομπή των μυστών στο ναό της Μητέρας – Γης, Δήμητρας, εκεί όπου θα αναδυθεί μέσα από το σπήλαιο του Άδη, η Κόρη, Περσεφόνη. Ο Διόνυσος είναι το παιδί που στέκεται ανάμεσα στη Μητέρα και στην Κόρη, σαν μια εικόνα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η ανθρωπότητα που επιστρέφει στην παιδική της ηλικία: η δημήτρια άποψη του κόσμου.
Φιλοσοφική Βιβλιοθήκη, Μελέτες / 99
Δοκίμιο, Εκδόσεις Παπαζήση, 2023, 456 σελ.
Τα φτερωτά χαλινάρια του έρωτα – Αλεξάνδρα Κανδάνου
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Στων σπηλιών σου τους κόλπους, θεά, υδρατµοί αναδύονται, µυρωδιά νυχτολούλουδου και αναθυµιάσεις θείου. Κι εγώ, αµφίβιο που κολυµπά στις βάθρες των χυµών σου. Στα απαλά σου στήθη, θηλαστικό που γεύεται το πρώτο γάλα της ζωής. Και στων χειλιών σου τη φωτιά, αγριεµένο σύννεφο, τη διψασµένη γη σου ραντίζω.
ΚΑΛΥΨΩ
Κάνε µε εταίρα σε έναν ξενώνα στους Δελφούς, θυµωµένη µαινάδα στην Αρκαδία, και γίνε κάπρος άγριος που µε θηλάζει µε µανία. Γίνε θυσία στου οµφαλού µου το βωµό προτού δεχτώ τον καρπό της συνουσίας.
Κοίταξέ µε. Το βλέµµα µου πάνω σου απλώνεται σαν τον ιστό της αράχνης. Σε παγιδεύει ανεπαίσθητα, μες τη γλυκιά του μέθη, µα σε κρατά στη ζωή. Είναι το αιχµηρό και αιθέριο βέλος του έρωτα. ‘Οσο πιο βαθιά σε τέµνει, τόσο περισσότερο µεθάς. Τόσο περισσότερο πεθαίνεις.
Άσε την κόρη του µατιού σου να ταυτιστεί µε την κόρη µου. Την Κόρη του Άδη. Εκείνη που ταξίδεψε βαθιά µες στο σκοτάδι για να επιστρέψει στη Γη και να φέρει την άνοιξη. Μείνε εκεί, στην κόρη µου, διαπέρασέ την. Ώσπου να βγεις στην άλλη πλευρά, εκεί όπου αίρεται ο νόµος της βαρύτητας. Και αναστέναξέ µε, αργά, να ακούω τη θέρµη της ανάσας σου καθώς σαν τόξο θα τεντώνεις το κορµί µου.
Μπες µέσα µου, θνητέ, βαθιά, ώσπου να αγγίξω τα εσώτερά σου. Και άκουσέ µε να βελάζω σαν κριάρι λευκό στους γκρεµούς του τρελού έρωτά σου.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2018, 56 σελ.
Χίλιες σε μια νύχτες – Αλεξάνδρα Κανδάνου
Κάθε βράδυ, την ίδια ώρα, στην τηλεόραση διαδραματίζεται ένα επεισόδιο από τις “Χίλιες και Μία Νύχτες”. Κάθε βράδυ το κοινό ψηφίζει αν η Σεχραζάτ θα παραμείνει στη σκηνή. Τη χιλιοστή πρώτη νύχτα το βλέμμα της Σεχραζάτ διασταυρώνεται με το βλέμμα της γιαγιάς που την παρακολουθεί καθισμένη στην πολυθρόνα της. Κάτι παράξενο συμβαίνει τότε κι οι δυο γυναίκες μπαίνουν σε τροχιές παράλληλες· η μια βυθίζεται σε παρασκήνια απρόβλεπτα, ενώ η άλλη αποδρά πέρα μακριά, έξω από τα όρια της πόλης και του κόσμου.
Αφηγήσεις-Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2015, 83 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Εκδόσεις Παπαζήση
