Ήταν γιος του Ιρλανδού συγγραφέα Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς και της Αμαλίας Φον Ράνκε. Από το σχολείο του βρέθηκε ξαφνικά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου υπηρέτησε κι έφθασε ως το βαθμό του λοχαγού των Βασιλικών Ουαλλών Τυφεκιοφόρων. Κυρίως κλίση του ήταν η ποίηση. Εκτός από ένα χρόνο που εργάσθηκε ως καθηγητής της αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, στα 1926, άσκησε αποκλειστικά το επάγγελμα του συγγραφέα. Η βιβλιογραφία των έργων του, που εκδόθηκε το 1965, αποδίδει σ’ αυτόν 114 ανομοιογενή έργα αλλά, τελικά, ξεπέρασε τα 120. Στα ιστορικά μυθιστορήματά του συμπεριλαμβάνονται: “Εγώ ο Κλαύδιος”· “Κλαύδιος ο Θεός”· “Ο Λοχίας Αμνός του Εννάτου”· “Βελισάριος”· “Η σύζυγος του κ. Μίλτωνος”· “Το χρυσόμαλλο δέρας”· “Τα νησιά της αφροσύνης”. Η αυτοβιογραφία του, “Αντίο σ’ όλα αυτά”, εκδόθηκε το 1929. Τα δύο περισσότερο πολυσυζητημένα από τα μη μυθοπλαστικά πεζογραφήματά του, είναι “Η λευκή θεά”, που εισάγει μια νέα εκδοχή του ποιητικού ενστίκτου, και “Η αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Ναζωραίου” που πραγματεύεται και επανεξετάζει την πρωτοχριστιανική περίοδο. Μετέφρασε Απουλήιο, Λουκιανό και Σουετόνιο από τα λατινικά και συγκέντρωσε, για πρώτη φορά στις μέρες μας, ό,τι έχει φτάσει σε μας από την ελληνική μυθολογία στους “Ελληνικούς μύθους” του. Εξελέγη καθηγητής της ποίησης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1961 και επίτιμο μέλος του Κολεγίου του Αγίου Ιωάννη της Οξφόρδης το 1971. Το 1975, κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση των ποιητικών του απάντων. Μετά το 1929, ζούσε μόνιμα στη Μαγιόρκα. Έφυγε απ τη ζωή στις 7 Δεκεμβρίου 1985, στο Ντεϊά της Ισπανίας.
Εγώ ο Κλαύδιος
Ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Κλαύδιος που οι συγγενείς και οι φίλοι του τον αποκαλούν “εκείνος ο Κλαύδιος”, “Κλαύδιος ο ηλίθιος”, “Κλαύδιος ο ψευδός” ή “ο καημένος ο θείος Κλαύδιος”;
Χίλια εννιακόσια χρόνια ύστερα από την άνοδό του στο θρόνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αυτός ο ίδιος Κλαύδιος – ο Τιβέριος Κλαύδιος Δρούσος Νέρων Γερμανικός – γίνεται ο αξιαγάπητος ήρωας ενός από τα πιο δημοφιλή ιστορικά μυθιστορήματα της εποχής μας. Συνεσταλμένος και ευγενικός, διόλου φιλόδοξος και στην πραγματικότητα έξυπνος και στοχαστικός, ζει τον 1ο μ.Χ. αιώνα στα ανάκτορα των πιο φημισμένων αυτοκρατόρων της Ρώμης, του θεϊκού Αυγούστου, του παππού του, του αυταρχικού Τιβέριου, του θείου του και του αιμοβόρου Καλιγούλα, και με την οξύνοια, το χιούμορ και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα να καταλαβαίνει τους ανθρώπους, κατορθώνει όχι μόνο να διαφύγει και να επιβιώσει των ραδιουργιών της αυλής αλλά και να ανακηρυχθεί ύπατος αρχηγός της απέραντης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Κλαύδιος ο Θεός και η σύζυγός του Μεσσαλίνα
Στη συνέχεια του “Εγώ, ο Κλαύδιος”, ο ρωμαίος αυτοκράτορας, που παραδόξως παρέμενε υποστηρικτής της Δημοκρατίας, γράφει από τη δικιά του σκοπιά την ιστορία της βασιλείας του. Ο κόσμος θεωρούσε τον Κλαύδιο έναν αξιοθρήνητο βλάκα. Αλλά, ο τρόπος της βασιλείας του, που περιγράφει, είναι κάθε άλλο παρά ανόητος. Έχοντας μυηθεί στη βασιλεία με δισταγμό, αναδύεται σαν ένας άνθρωπος που έσφαλε προς την καλή πλευρά της φύσης και της ευπιστίας. Οι απλοί άνθρωποι και οι απλοί στρατιώτες θα είναι αυτοί που θα τον υποστηρίζουν στίς προσπάθειές του να επιδιορθώσει τις ζημιές που προκάλεσε η βασιλεία του Καλιγούλα, στις σχέσεις του με τον Εβραίο βασιλιά Ηρώδη Αγρύπα, στην κατάκτηση της Βρετανίας και στην τελευταία του αναμέτρηση με τη γυναίκα του, την επιπόλαιη Μεσσαλίνα…
Το γραμματόσημο της Αντίγκουα
“Μερίδα 50. Το σπανιότερο και ωραιότερο γραμματόσημο στον κόσμο. Η Αφροδίτη της Μήλου του φιλοτελισμού”.
Έτσι το ανήγγειλε ο πλειστηριαστής και από εκείνη την στιγμή άρχισε ο πόλεμος, μια και όταν ήταν παιδιά είχαν συμφωνήσει να μοιραστούν την συλλογή γραμματοσήμων του Όλιβερ και η Τζέην τώρα ήθελε το νόμιμο μερίδιό της.
Έτσι το καστανέρυθρο γραμματοσήμο της Αντίγκουα, αξίας μόλις μιας πένας, έγινε το επίκεντρο του αγώνα των δύο αδελφών, δίνοντας στον καθένα τους αφορμή να βγάλει όλο το απόσταγμα κακίας, πονηριάς και υπονόμευσης, μέχρις ότου ο νόμος μπήκε στην υπόθεση και το παράξενο γύρισμα της μοίρας αποφάσισε για τον Πόλεμο του Γραμματόσημου – καθώς και τον συνεχιζόμενο Πόλεμο των δύο Φύλων.
Κόμης Βελισάριος
Ο θρυλικός στρατηγός του Ιουστινιανού
Ο έκτος αιώνας υπήρξε από τους πιο ταραγμένους στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τα σύνορα της απειλούνταν από διάφορους εισβολείς: Ούννους, Βανδάλους, Γότθους, Σαρακηνούς, Πέρσες. Όλοι αυτοί όμως αντιμετώπιζαν με φόβο και σεβασμό το όνομα του Βελισάριου, που ήταν δεινός ιππέας και πολεμιστής, καθώς και στρατηγός εξαιρετικής ευφυΐας και θάρρους. Ο Βελισάριος οδηγούσε τις στρατιές του Αυτοκράτορα και πήγαινε οπουδήποτε τον έστελνε ο Ιουστινιανός: πότε στα ανατολικά σύνορα του Ευφράτη, πότε στην Καρχηδόνα, από την άλλη μεριά της Μεσογείου και πότε στη Ρώμη. Στο Παλάτι της Κωνσταντινούπολης, ο Ιουστινιανός, έρμαιο της συζύγου του Θεοδώρας που είχε κατασκόπους της παντού, δολοπλοκούσε και μηχανορραφούσε. Ο Ιουστινιανός μισούσε το Βελισάριο για τις επιτυχίες που σημείωνε, για την ευγένεια του χαρακτήρα του καθώς και για τη μεγάλη δημοτικότητα του. Αλλά ο Βελισάριος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που μπορούσε να σώσει την Αυτοκρατορία…
Το χρυσόμαλλο δέρας ή Ηρακλής, ο συνταξιδιώτης μου
Τούτο το βιβλίο δεν είναι μόνον ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, ένα πραγματικό αριστούργημα της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά και κάτι πολύ σημαντικότερο: η ευρηματική σύνοψη του συνόλου σχεδόν της Ελληνικής Μυθολογίας, αντλημένη από τα κείμενα όλων των αρχαίων μυθογράφων και εντεταγμένη με τρόπο επιδέξιο και γοητευτικό στον καμβά της ιστορίας της Αργοναυτικής Εκστρατείας…
Ο βασιλέας Ιησούς
Μια συναρπαστική μυθιστορηματική ανάπλαση των ευαγγελικών κειμένων – κανονικών και απόκρυφων – από την πένα του σημαντικότερου μυθολόγου της εποχής μας.
Επτά μέρες στη Νέα Κρήτη
Γεννημένος το 1895 στο Ουίμπλεντον, ο Ρόμπερτ Γκρέιβς καταπιάστηκε από πολύ νωρίς με τη λογοτεχνία, την ελληνική μυθολογία και την αρχαία ιστορία. Πασίγνωστος στην Ελλάδα από το τετράτομο έργο του “Οι Ελληνικοί Μύθοι”, Εγώ ο Κλαύδιος”, “Κλαύδιος ο Θεός”, Ηρακλής ο Συνταξιδιώτης μου”, “Ιησούς ο Βασιλέας” κλπ. Έχοντας ζήσει από κοντά τη φρίκη των δυο παγκόσμιων πολέμων, σε όλα του τα έργα ο Γκρέιβς επανέρχεται διαρκώς στο θέμα της θρησκείας. Την θεωρεί υπεύθυνη για τα δεινά, και άχρηστη, εάν δεν μπορεί να αποτρέψει τους ανθρώπους από τα ατομικά και συλλογικά εγκλήματα. Ως εκ τούτου, καταφεύγει στο παρελθόν και στο όνειρο. Και σαν γνώστης της αρχαίας προχριστιανικής λατρείας, αντιπροτείνει στην λατρεία του Ενός Θεού, την λατρεία της Αιώνιας Πολύμορφης Θεάς, ελπίζοντας, πιστεύοντας, ότι μ’ αυτήν οι άνθρωποι θα γίνουν πιο ευτυχισμένοι και ηθικότεροι. Διότι, στο κάτω, κάτω, η Μεγάλη Μητέρα, δεν είναι άλλη από την Μάνα Γη, την Μητέρα Φύση, και ο σεβασμός στο πρόσωπο της θα μας απαλλάξει ενδεχομένως από τα δεινά που επισσωρεύει ο πολιτισμός μας σε βάρος της οικολογικής ισορροπίας. Πιο συγκεκριμένα μας μιλά για ένα ποιητή που είναι επίσης χιουμορίστας και δεξιοτέχνης της πρόζας, ο οποίος φαντάζεται έναν κόσμο χίλια χρόνια στο μέλλον, δραματικά διαφορετικό από τις μελλοντολογίες άλλων προγνωστών. Εκεί οι μάγοι είναι σημαντικοί, όπως οι τελετουργίες, η χειρωνακτική εργασία και ο έρωτας. Όλοι λατρεύουν μια Μητέρα Θεά, και όπως και στον Μεσαίωνα, η ζωή είναι κοινοτική και προσωπική. Τα χωριά πολεμούν το ένα εναντίον του άλλου με θεαματικούς τρόπους – αλλά μόνο τις Τρίτες, κανένας δεν τραυματίζεται. Ο μελλοντικός κόσμος του Γκρέιβς, καθώς ερευνάται από έναν νεαρό ποιητή των καιρών μας, διαθέτει ιστορία, αλήθεια και πειστική εσωτερική λογική. Κατά τα άλλα, τούτο το βιβλίο, σαν όλα του Γκρέιβς, είναι ένα όνειρο!… Για όσους μπορούν ακόμη να ονειρεύονται!…
Η κόρη του Ομήρου
Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς αναπλάθει μια ακόμη δυνατή και πειστική ιστορική εποχή, αυτήν που περιγράφεται στην Οδύσσεια, και που, όπως πιστεύει ο συγγραφέας, εξελίσσεται στη Δυτική Σικελία.
Την πεποίθησή του αυτή στήριξε στη θεωρία του Σάμιουελ Μπάτλερ, συγγραφέα του “Erehwon” και του “The way of all flesh”, που επίσης πίστευε ότι η Οδύσσεια δε γράφτηκε από τον τυφλό γενειοφόρο Όμηρο του θρύλου, αλλά από τη νέα γυναίκα της ιστορίας, που αυτοαποκαλείται Ναυσικά.
Στη διάρκεια μιας έρευνας για ένα λεξικό Ελληνικών μύθων, ο Γκρέιβς διάβασε τα επιχειρήματα του Μπάτλερ, πείστηκε για την ορθότητά τους και εμπνεύστηκε τη νουβέλα του.
“Πρόκειται”, λέει ο Γκρέηβς, “για την ιστορία μιας τολμηρής και θρησκευόμενης Σικελής που σώζει το θρόνο του πατέρα της απο το σφετερισμό, τον εαυτό της από έναν ανεπιθύμητο γάμο, και τους δύο νεότερους αδελφούς της από τη σφαγή, παίρνοντας θαρραλέα πρωτοβουλίες, αντί απλά να περνά τον καιρό της ελπίζοντας.”
Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά. Μια αυτοβιογραφία
Το συναρπαστικό αυτοβιογραφικό χρονικό της νεότητας του Ρόμπερτ Γκρέιβς αρχίζει με σκηνές και γεγονότα από τις παιδικές διακοπές στο σπίτι του παππού του στη Γερμανία και στο οικογενειακό εξοχικό στην Ουαλία, όπως και από τη μαθητική ζωή στην Αγγλία των αρχών του 20ου αιώνα. Το καλοκαίρι της αποφοίτησής του από το Γυμνάσιο και λίγο πριν από την εγγραφή του στην Οξφόρδη, ξεσπάει ο Μεγάλος Πόλεμος. Εθελοντής στο Βασιλικό Σύνταγμα των Ουαλών Τυφεκιοφόρων, θα ζήσει τη φωτιά του πολέμου στα χαρακώματα της Γαλλίας, όπου θα τραυματιστεί βαριά…
Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου
Οι ιέρειες της Λευκής Θεάς στην αρχαία εποχή είναι πιθανόν να λεύκαιναν τα πρόσωπά τους με κιμωλία κατά μίμηση του λευκού δίσκου της Σελήνης. Είναι πιθανόν η Σαμοθράκη, ξακουστή για τα Μυστήρια της Λευκής Θεάς, να παίρνει το όνομά της από τη φολιδωτή λέπρα, διότι είναι γνωστό ότι σαμο- σημαίνει λευκό και ότι η λέξη στα αρχαία γοϊδελικά γι’ αυτό το είδος της λέπρας ήταν σαμοθρούσκ. Ο Στράβων προσφέρει έρεισμα σε αυτή την πρόταση στα Γεωγραφικά του· αναφέρει ότι ο Αρτεμίδωρος γράφει πως «υπάρχει ένα νησί κοντά στη Βρετανία όπου τελούνται οι ίδιες ιεροτελεστίες προς τιμήν της Δήμητρας και της Περσεφόνης όπως στη Σαμοθράκη».
Τροφή για Κενταύρους
Έντεκα μελέτες με θεματολογία αντλημένη από τον χώρο της ιστορίας. Τι κοινό είχε ο Μπένεντικτ Άρνολντ της Αμερικανικής Επανάστασης με τον Ιούδα; Τι σχέση μπορεί να έχουν οι γυναίκες της Μπανιάρα στην Καλαβρία με την άλωση της Τροίας; Ή πώς γίνεται το νέκταρ και η αμβροσία να δηλητηριάσουν τον αυτοκράτορα Κλαύδιο; Ιδού μερικά από τα ερωτήματα που θέτει και απαντά με τη γνωστή ευφάνταστη ευρυμάθειά του ο συγγραφέας.
Οι ελληνικοί μύθοι
Υπό το φως της σύγχρονης αρχαιολογικής και εθνολογικής γνώσης και με τα δεδομένα της συγκριτικής θρησκειολογίας και γλωσσολογίας, ο Ρόμπερτ Γκρέιβς συγκεντρώνει σε αρμονική αφήγηση όλα τα σκόρπια στοιχεία κάθε ελληνικού μύθου. Παραβάλλοντας και αναλύοντας εξαντλητικά τις πηγές, δίνει απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν από ανθρωπολογική και ιστορική άποψη τόσο στον ειδικό όσο και στον αναγνώστη. Η χρηστική διάταξη της ύλης και οι πίνακες διευκολύνουν κάθε επίπεδο εμβάθυνσης.
Οι εβραϊκοί μύθοι
Οι μύθοι είναι δραματικές εξιστορήσεις που σχηματίζουν έναν ιερό καταστατικό χάρτη, είτε επικυρώνοντας τη συνέχεια των αρχαίων θεσμών, εθίμων, τελετουργιών και πίστεων στην περιοχή εκείνη όπου ισχύουν, είτε επιτρέποντας μεταβολές. Η λέξη “μύθος” είναι ελληνική, η μυθολογία είναι μια ελληνική αντίληψη, και η μελέτη της μυθολογίας βασίζεται σ’ ελληνικά παραδείγματα. Οι σχολαστικοί ερμηνευτές, που αρνούνται ότι η Βίβλος περιέχει οποιονδήποτε μύθο, κατά κάποιον τρόπο έχουν δικαιωθεί. Οι περισσότεροι από τους μύθους μιλούν για θεούς και θεές που επεμβαίνουν στις ανθρώπινες υποθέσεις, ο καθένας ευνοώντας κάποιον από τους αντίπαλους ήρωες, ενώ η Βίβλος αναγνωρίζει έναν, μοναδικό, καθολικό Θεό…
Μυθιστορήματα
Εγώ ο Κλαύδιος – I, Claudius (1934)
Κλαύδιος ο Θεός και η σύζυγός του Μεσσαλίνα – Claudius the God and His Wife Messalina (1934)
Το γραμματόσημο της Αντίγκουα – Antigua, Penny, Puce (1937)
Κόμης Βελισάριος ή Βελισάριος: το σπαθί του Ιουστινιανού – Count Belisarius (1938)
Ο λοχίας Λαμπ του Ενάτου – Sergeant Lamb of the Ninth (1940)
Πλησίασε, λοχία Λαμπ – Proceed, Sergeant Lamb (1941)
Η ιστορία της Μαρί Πάουελ, συζύγου του κ.Μίλτον – The Story of Marie Powell: Wife to Mr. Milton (1943)
Το χρυσόμαλλο δέρας ή Ηρακλής, ο συνταξιδιώτης μου – The Golden Fleece or Hercules, My Shipmate (1944)
Ο βασιλέας Ιησούς – King Jesus (1946)
Τα νησιά της μωρίας – The Islands of Unwisdom (1949)
Επτά μέρες στη Νέα Κρήτη – Seven Days in New Crete or Watch the Northwind Rise (1949)
Η κόρη του Ομήρου – Homer’s Daughter (1956)
They Hanged My Saintly Billy (1957)
Greek Gods and Heroes (1960)
The Siege and Fall of Troy (1962)
Two Wise Children (1967)
Laius, Iocaste and Oedipus (1972)
An Ancient Castle (1980)
Cobalt 60 (1986)
The Anger of Achilies (2002)
Δοκίμια – Μελέτες – Μύθοι – Ποίηση
Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά. Μια αυτοβιογραφία – Good-bye to All That: An Autobiography (1929)
Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου – The White Goddess: a historical grammar of poetic myth (1948)
Τροφή για Κενταύρους – Food for Centaurs (1958)
Το Ναζαρηνό Ευαγγέλιο αποκατεστημένο – The Nazarene Gospel Restored (1953) με τον Joshua Podro
Οι ελληνικοί μύθοι – The Greek Myths (1955)
Οι εβραϊκοί μύθοι: το βιβλίο της Γένεσης – Hebrew Myths: The Book of Genesis (1963) με τον Raphael Patai
The Greek Myths: Volume 2 (1969)
Lars Porsena (1972)
Difficult Questions, Easy Answers (1972)
Song of Songs (1973)
In Broken Images (1974)
On English Poetry (1975)
Life of Sir William Rowan Hamilton (1975)
The Common Asphodel (1982)
The English Ballad (1982)
Survey of Modernist Poetry (1982) (with Laura Riding Jackson)
Selected Letters: Between Moon and Moon, 1946-72 v. 2 (1984)
Conversations with Robert Graves (1989)
Life of the poet Gnaeus Robertulus Gravesa (1990)
The Use and Abuse of the English Language (1990)
Dear Robert, Dear Spike (1991) (with Spike Milligan)
Winter in Majorca (1992) (with George Sand)
Collected Writings on Poetry (1995)
Some Speculations on Literature, History and Religion (2000)
On Poetry: Collected Talks and Essays (2004)
Translating Rome (2010)
Πηγές: BIBLIONET, Wikipedia, Ηριδανός, Μέδουσα, Κέδρος, Κάκτος, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός, Alien, Alter-Ego ΜΜΕ Α.Ε.
