Έζησε στην Τυνησία (Tunis) και την Ιταλία (Μιλάνο), ενώ πλέον μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα σε Αθήνα και Λήμνο. Το πλούσιο λογοτεχνικό έργο της περιλαμβάνει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποίηση, θέατρο, χρονογραφήματα. Η “Ανθοφορία στιγμών” είναι το δέκατο βιβλίο της.
Έχει την όμορφη ιστοσελίδα: Βαρβάρα Βαγιάκου Βλαχοπούλου
Σαν φυλακτό από τη Σμύρνη (2003), Καλέντης
Επάγγελμα: Οικιακά (2007), Καλέντης
Τι άρωμα φοράς γιαγιά; (2019), Σιδέρη Μιχάλη
Διηγήματα
Ψιτ, ψιτ, ακούει κανείς; (2020), Σιδέρη Μιχάλη
Αφηγήσεις-Μαρτυρίες
Με βοριάδες και νοτιάδες (2001), Πάνος Γκόνης
Να μη ξεχνάς, είν’ αμαρτία να ξεχνάς (2013), Λύχνος
Ποίηση
Στης Μάντρας τα Τραχώματα (2014), Λύχνος
Ανθοφορία στιγμών (2022), Ιωλκός
Θεατρικά έργα
Το παραμύθι του γάμου
Ανθοφορία στιγμών – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
Ποιήματα
Η συλλογή αποτελεί απόδραση από τον αχανή βυθό του σκότους στο αέναο φως του ήλιου. Είναι κύημα καταπιεσμένης δημιουργίας που έσπασε τα δεσμά της πανδημίας αναζητώντας φτερούγες. Η φαντασία πήρε τους δρόμους της αλητείας, ενώ η πέννα τής απόδρασης. Υπήρχε ανάγκη εκτόνωσης και οι στιγμές έπρεπε να επιζήσουν. Αναζητούσαν λίγο χρώμα, λίγη διάνθιση από θαλασσί, από έρωτα, από απιστία και προσευχή. Έπρεπε να ανθοφορήσουν ανάμεσα στα αποσιωπητικά τους.
Ποίηση, Ιωλκός, 2022, 96 σελ.
Ψιτ, ψιτ, ακούει κανείς; – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
29 διηγήματα από μια πέννα που πάλλεται με τον σεισμογράφο της καθημερινότητας. Τα δέκα εξ αυτών Χριστουγεννιάτικα, στολισμένα με αστερόσκονη και γεύση νοσταλγίας.
Όλα είναι αφιερωμένα σ’ αυτούς που ονειρεύονταν τις αγριοβιολέτες στα λιβάδια και η ζωή τούς έμαθε να μαζεύουν κυκλάμινα στους γκρεμούς.
Σ’ αυτούς τους διακριτικά ΔΙΑΚΡΙΤΟΥΣ.
Στους ξεχωριστούς.
Στους πρωταγωνιστές του παρασκηνίου.
Σ’ αυτούς που αξίζουν το χειροκρότημα της ζωής!!!
Διηγήματα, Σιδέρη Μιχάλη, 2020, 216 σελ.
Με βοριάδες και νοτιάδες – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
Οι αναμνήσεις μιάς Λημνιάς
Τα χρόνια της λεγόμενης αθωότητας που εστιάζονται στα μεταπολεμικά χρόνια έως και το 1960, περιγράφει με τρυφερότητα, μέσα σε 330 σελίδες, όπως τα έζησε η συγγραφέας Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου στην ιδιαίτερη πατρίδα της τη Λήμνο.
Η καταγραφή αναμνήσεων από τη συγγραφέα, που περιγράφουν την κοινωνική ζωή και τη δραστηριότητα τη συγκεκριμένη περίοδο, δεν αφορά μόνο τους Λημνιώτες, αλλά κάθε αναγνώστη με ηθογραφικά ενδιαφέροντα για την ελληνική κοινωνία και για το πως φθάσαμε στο σήμερα.
Μάρθα Σ Φωτόπουλου
Αφηγήσεις, Πάνος Γκόνης, 2001, 344 σελ.
Σαν φυλακτό από τη Σμύρνη – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
“Σ’ αγαπώ…”, της φώναξε κι εκείνος δυνατότερα, να σκορπιστεί παντού, να τ’ ακούσουν τα πελάγη, οι οριζογραμμές, τα γλαροπούλια. Κι εκείνη έτρεξε να το μαζέψει στ’ αυτιά της, τούτο το σ’ αγαπώ, να το προστατέψει, να το σφίξει όπως το δίχτυ την πολύτιμη ψαριά του, να το κρύψει ακριβά στην καρδιά της, να γεμίσει ασφυκτικά την ψυχή της, να το καταχωνιάσει σαν θησαυρό. Τόσα χρόνια το λαχταρούσε κι οι ζαβολιές της ζωής της της το ‘χαν απαγορεύσει…
“Πού πάμε, καπετάνιε;”
“Προς νοτιά μεριά. Όρτσα τα πανιά… Η τραμουντάνα θα μας ακολουθεί…”
Καινούριο ταξίδι, άλλη ρότα… Φτάνει πια ο Ελλήσποντος κι ο Βόσπορος… Τώρα θα δει άλλη γη, άλλα μέρη. Τώρα άκουγε τη φωνή των σωθικών της… Μη φοβάσαι τίποτα, τώρα έχεις καπετάνιο τον έρωτα. “Πόσο άργησες να ‘ρθεις!” ψιθύρισε…
Eπιμέλεια σειράς: Νίκος Καλέντης
Μυθιστόρημα, Καλέντης, 2003, 241 σελ.
Επάγγελμα: Οικιακά – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
Η Μαρία, κοπέλα της δεκαετίας του ’60, έχει τελειώσει το γυμνάσιο και παντρεύεται τον έρωτα της ζωής της. Απωθημένο της όμως έμεινε η ιατρική. Κι ενώ ο αγαπημένος της Ντίνος στο “τι επαγγέλεστε;” απαντά “γιατρός”, η ίδια είναι υποχρεωμένη να απαντά “οικιακά”. “Οισοφαγίτιδα επίμονη” τα οικιακά για τη φιλόδοξη Μαρία.
Η καταπίεση της συζυγικής αρβύλας την κρατά εγκλωβισμένη, αλλά η διέξοδος έρχεται για να αξιοποιήσει τα “Οικιακά της”. Πότε όμως; Μετά τη θυσία… τότε που ο ψυχίατρος απέρριψε το επάγγελμα της ως ψυχοφθόρο και συνέστησε εργασιοθεραπεία. Τότε που στο βωμό ενός ρακομεζέ το Μαρία έγινε Μαρίκα και το Ντίνος, Κώστας…
Το νέο μυθιστόρημα της Βαρβάρας Βαγιάκου-Βλαχοπουλου συγκινεί με την ευαισθησία του και τη διεισδυτική του ματιά στην ψυχή των γυναικών που διαλέγουν το “σπίτι” από την “καριέρα”.
Eπιμέλεια σειράς: Νίκος Καλέντης
Μυθιστόρημα, Καλέντης, 2007, 198 σελ.
Να μη ξεχνάς, είν’ αμαρτία να ξεχνάς – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
Το έργο είναι μιά παρουσίαση μαρτυριών ανθρώπων του Μούδρου οι οποίοι, με τον ένα η τον άλλον τρόπο, βίωσαν τα δραματικά γεγονότα της κατοχής. Επιπλέον εμπεριέχει πλήθος ιστορικών στοιχείων τα οποία έως τώρα ήταν άγνωστα, ιδίως αυτά που αναφέρονται στη χωροταξία, την οργάνωση και την καθημερινή λειτουργία της Γερμανικής ναυτικής βάσης του Μούδρου, που ήταν από τις μεγαλύτερες του Αιγαίου.
Το βιβλίο είναι ένα λογοτεχνικό έργο με αφορμή και με πρόσχημα την ιστορία. Παρ’ ‘ολα αυτά το βιβλίο λαμβάνει θέση εκτός από τη λίστα των λογοτεχνικών βιβλίων που δικαιωματικά ανήκει και στη λίστα των ιστορικών βιβλίων.
Σταύρος Τραγάρας
Αφηγήσεις, Λύχνος, 2013, 226 σελ.
Στης Μάντρας τα Τραχώματα – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
Ποιητική συλλογή αποτελούμενη απο τρείς ενότητες:
Πρώτη ενότητα: ΡΩΤΟΠΛΑΓΙΑΣΜΑΤΑ
Ποιήματα του νόστου και αφιερώματα στη μορφονιά, την αστερόεσσα, την ανεμόεσσα, την ψυχοκλέφτρα ΛΗΜΝΟ…
ΕΔΩ μου έπεσε η ρώγα απ’ το τσαμπί,
ΕΔΩ κι η ζάχαρη απ’ το ψωμί,
ΕΔΩ σε τούτη την ευλογημένη Λήμνια γη
μου έπεσε και η ψυχή και από ΔΩ
κανένας δε κατάφερε ποτέ να τη σηκώσει!
Δεύτερη ενότητα: ΔΑΚΡΥΑ
Μπορεί τα χρώματα να θαμπώνουν
τα σχήματα να εξαϋλώνονται
οι γραμμές να σβήνουν σιγά σιγά,
αλλά μέσα στο στήθος ένας τάφος ματώνει,
πάνω στη μνήμη ένα καντήλι σιγοκαίει,
το δάκρυ ακούσια γλυστρά. πέφτει…χτυπά… πονά!
Τρίτη ενότητα: ΡΥΤΙΔΕΣ
Βαθύζωστες γραμμές… κερδισμένες διαδρομές
απομεινάρια μελτεμιών
αιώρες απολαυστικές…
Το μόνο απόλυτα δικό μου τώρα πια!
Ποίηση, Λύχνος, 2014, 138 σελ.
Το παραμύθι του γάμου – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
Το “Παραμύθι του γάμου” είναι ένα θεατρικό ανάβλεμμα στον παραδοσιακό Λημνιό γάμο που σκοπό έχει να ανασύρει και αναδείξει τα ήθη ,έθιμα, τραγούδια και χορούς του γάμου (προξενιό,αρραβώνας, γάμος),τα οποία έχουν επιμελώς καταγραφεί από καταξιωμένες λαογραφικές πηγές και αυθεντικές αφηγήσεις.
Ανέβηκε στη Λήμνο στις 7 Αυγούστου του 2015 από το Λύκειο των Ελληνίδων,σε σκηνοθεσία Ευριπίδη Λασκαρίδη.
Είναι ένα θεατρικό έργο τριών ενοτήτων ,προξενιό,αρραβώνας,γάμος,με διαλόγους πρόζας στη ντοπιολαλιά της Λήμνου.Ο αφηγηματικός λόγος από το στόμα της γιαγιάς Πηνελώς και του προξενητή Φώταρου παρεμβαίνει εύστοχα ,χαριτωμένα και απολαυστικά πολλές φορές και διαλύει κάθε απορία του άσχετου με την εποχή και το νησί θεατή ,που παρακολουθεί εκστασιασμένος τα δρώμενα !
Θεατρικό, 2015
Τι άρωμα φοράς γιαγιά; – Βαρβάρα Βαγιάκου-Βλαχοπούλου
Σχέσεις γιαγιάς-εγγονής:
Ψυχογραφικές αναλύσεις εναλλασσόμενες με γοργή κινητικότητα και τρυφερή προσέγγιση. Βύθισμα στα γεγονότα της ζωής της ηρωίδας με συναισθηματισμό ποιητικοποίησης της πεζογραφίας. Βουερό κύλισμα χωρίς επιστροφή σε βιωματικές οδυνηρές καταστάσεις, που με άπειρη αγάπη, τρυφερότητα και νοσταλγία, η συγγραφέας τις μεταλαμπαδεύει στη νέα γενιά για να πορευτεί κι αυτή τον δικό της δρόμο με διδαχές, εμπειρίες και συναισθήματα, εφόδια για τα δικά της μελλούμενα.
Η γιαγιά εμπιστεύεται τα βιώματά της στην πένα της εγγονής με την ελπίδα να γίνουν κάποτε κιτάπια. Κι η εγγονή φρόντισε να φέρει την κάθαρση… Πότε όμως; Τότε που η μεταξύ τους σχέση αποδείχθηκε ανώτερη των όσων η γεύση της ζωής τής είχε προσφέρει ως τα τώρα.
Μυθιστόρημα, Σιδέρη Μιχάλη, 2019, 224 σελ.
Πηγές: Biblionet, Καλέντης, Σιδέρη Μιχάλη, Ιωλκός
