Βασίλης Σεϊτανίδης

Γηρατειά – Βασίλης Σεϊτανίδης

…Μια νέα ματιά


Είναι η ευτυχία εφικτή στην μεγάλη ηλικία;
Η ευτυχία και η μεγάλη ηλικία είναι δυο έννοιες εκ διαμέτρου αντίθετες;
Είναι τα γεράματα μακελειό που λέει ο Philip Roth;
Η παρωδία της ζωής, που λέει η Simone de Beauvoir;
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται τα αποτελέσματα μεγάλων κοινωνιολογικών μελετών-ερευνών, που έγιναν πρόσφατα, κυρίως στις ΗΠΑ που αμφισβητούν την παγιωμένη άποψη ότι τα γεράματα είναι οι σκοτεινοί χρόνοι στη ζωή του ανθρώπου.
Από τις μελέτες αυτές φαίνονται τα άτομα μεγαλύτερα των 65 ετών να είναι σε γενικές γραμμές πιο ευτυχισμένα από τα άτομα της μέσης ηλικίας, που υποτίθεται ότι είναι στην περίοδο της βιολογικής και πνευματικής τους ακμής. Αναφέρονται και σχολιάζονται οι απόψεις της σύγχρονης ψυχολογίας (θετική ψυχολογία) και η δυνατότητες της προσωπικής συνεισφοράς και ευθύνης στην κατάκτηση της ευτυχίας. Εξετάζεται επίσης ο ρόλος της Υγείας, της Οικονομικής ευημερίας και της Πνευματικότητας του ατόμου σαν βασικοί πυλώνες στην κοινωνική του εξέλιξη. Τέλος αναφέρονται οι εντυπωσιακές εξελίξεις στην μακροβιότητα του ανθρώπου, οι επιπτώσεις τους, αλλά και οι προσπάθειες που γίνονται αυτή την στιγμή σε
διάφορα ερευνητικά εργαστήρια προκειμένου να αυξήσουν τα όρια της ανθρώπινης ζωής στα 150 έτη με την χρηματοδότηση γνωστών δισεκατομμυριούχων…

Κοινωνιολογία, Νότιος Άνεμος, 2022, 112 σελ.

Γαλλικές Μπαγκέτες – Βασίλης Σεϊτανίδης

Στο βιβλίο περιέχονται εννέα διηγήματα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν αναφορά στην επαγγελματική ζωή του συγγραφέα. Παρ’ ότι δεν είναι αυτοβιογραφικά, καθώς το μυθοπλαστικό στοιχείο είναι έντονο, η πάνω από μισό αιώνα άσκηση της ιατρικής φαίνεται ότι τον κρατά δεμένο με το παρελθόν του.
Συνταξιούχος τώρα πλέον, μακριά από τις εντάσεις και πιέσεις της καθημερινότητας, γυρίζει πίσω και παρατηρεί τη ζωή του από νέα οπτική γωνία, προσπαθώντας να την κατανοήσει.

Διηγήματα, Νότιος Άνεμος, 2021, 148 σελ.

Οι Μπαχάμες είναι τώρα εδώ – Βασίλης Σεϊτανίδης

Στα πενήντα δύο του χρόνια ο Νίκος Πετρής, ανώτατο στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής αμερικανικής εταιρείας, δεν μπορούσε να καταλάβει αν στη ζωή του ήταν ένας τυχερός ή ένας άτυχος άνθρωπος. Έφερνε ξανά και ξανά στο μυαλό του τα μέχρι στιγμής γεγονότα της ζωής του και, καθώς τα έβλεπε να αλληλοδιαπλέκονται με διάφορες ευτυχείς ή ατυχείς συγκυρίες και καταστάσεις, δεν μπορούσε να βγάλει άκρη.
Στο τέλος κατέληξε ότι ήταν μάλλον τυχερός αλλά συγχρόνως και ένας άτυχος άνθρωπος. Σίγουρα δεν ήταν ικανοποιημένος από ένα τέτοιο αντιφατικό συμπέρασμα. Το έβλεπε ότι ήταν αποτέλεσμα ενός συμβιβασμού, μιας παραίτησης και ίσως κάποιας νοητικής τεμπελιάς. Ήταν βολικό, αλλά δεν μπορούσε κάτι να είναι και άσπρο και μαύρο ταυτόχρονα. Μερικές φορές σκεπτόταν ότι, αν καθόταν με υπομονή και ανέλυε με το μεθοδικό μυαλό του τα σημαντικά γεγονότα που είχαν σημαδέψει τη ζωή του, ίσως να μπορούσε να καταλήξει σε κάποιο λογικό συμπέρασμα. Ότι δηλαδή ανήκε στη μία από τις δύο κατηγορίες και όχι και στις δύο μαζί. Έβλεπε όμως να υπάρχει ένας σοβαρός αντίλογος σε αυτόν τον συλλογισμό. Είχε παρατηρήσει ότι στη ζωή υπήρχαν μεν άνθρωποι στους οποίους όλα είχαν πάει στραβά και ανάποδα και άλλοι στους οποίους όλα είχαν πάει στρωτά και ίσια. Στο μεγαλύτερο όμως ποσοστό των ανθρώπων ήταν βέβαιο ότι συνυπήρχαν ευτυχείς και ατυχείς καταστάσεις, όπως ακριβώς στη δική του περίπτωση, που ίσως αποτελούσε μια ακραία περίπτωση.
Το να προσπαθήσει να βάλει θετικό ή αρνητικό πρόσημο στα διάφορα σημαντικά γεγονότα της ζωής του και στο τέλος να κάνει πρόσθεση για να δει αν το αποτέλεσμα ήταν θετικό ή αρνητικό του φαινόταν μάλλον ανόητο και σίγουρα ανέφικτο. Στο τέλος τα παράτησε. Θα περίμενε να δει πώς θα εξελιχθεί το άλλο μισό της ζωής του, ή τέλος πάντων ό,τι είχε απομείνει, για να καταλήξει κάπου. Τώρα δεν έβγαζε άκρη, όσο και αν προσπαθούσε. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι, ακόμη και αν ένας οξυδερκής ουδέτερος παρατηρητής μπορούσε να δει τη ζωή του σαν μια κινηματογραφική ταινία, θα είχε μπερδευτεί και θα του ήταν δύσκολο ή και αδύνατο να τον κατατάξει σε μία από τις δύο κατηγορίες.
Ο Νίκος Πετρής είχε επιβιώσει δύο διαζυγίων, ενός σοβαρού τροχαίου, ενός εμφράγματος και μιας χημειοθεραπείας…

Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2018, 336 σελ.

Παρεξηγήσεις – Βασίλης Σεϊτανίδης

Δύο νουβέλες


Δύο “ιατρικές” ιστορίες σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Δύο ιστορίες παρεξηγήσεων που λαμβάνουν χώρα στα νοσοκομεία στα οποία έζησε ο συγγραφέας πενήντα τρία χρόνια. Στην πρώτη ο κεντρικός ήρωας, διευθυντής κλινικής, εμπλέκεται από παρεξήγηση σε ένα θορυβώδες και ανθρωποφαγικό σκάνδαλο που σχετίζεται με χρηματισμό. Το ανθρώπινο στοιχείο υποχωρεί μπροστά στην επιθετική κακοπιστία. Όταν τα μίντια παρεμβαίνουν, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Η σύγχυση επιτείνεται και δημιουργείται ένα εφιαλτικό σκηνικό για τον πρωταγωνιστή και την οικογένειά του. Η “κάθαρση” έρχεται από εκεί όπου δεν το περιμένει κανείς, δίνοντας έτσι αφορμή για περισυλλογή και αυτογνωσία. Στη δεύτερη ιστορία η παρεξήγηση αφορά τις σχέσεις δύο συζύγων, οι οποίοι είναι γιατροί και εργάζονται στο ίδιο νοσοκομείο. Η παρεξήγηση κοντεύει να τινάξει στον αέρα τον γάμο του ζευγαριού. Όταν καταλαγιάζει η οργή και η δυσπιστία, η λογική και η βαθιά συζυγική αγάπη βρίσκουν τη θέση τους, αλλά η κάθαρση έρχεται με τραγικό τρόπο, καθώς στη ζωή δεν υπάρχει πάντοτε ο χρόνος να επανορθώσει κανείς. Η καταστροφή, το τελειωτικό χτύπημα, μπορεί να βρίσκεται μισό βήμα πιο κάτω.

Νουβέλες, Γαβριηλίδης, 2016, 256 σελ.

Το νόημα – Βασίλης Σεϊτανίδης

Η Δάφνη μπήκε σαν σίφουνας στη ζωή του. Στρογγυλοκάθισε και έμεινε εκεί θρονιασμένη για τα επόμενα σαράντα έξι χρόνια. Όχι πως έψαχνε για γαμπρό και τον βρήκε εύκαιρο. Το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό της. Με τις γυναίκες βέβαια ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, σκέφτηκε. Αργότερα όμως, όταν τη γνώρισε καλύτερα, ήταν σίγουρος πως αυτή η κατά μέτωπον “επίθεση” ήταν τυπική εκδήλωση του ανέμελου και αυθόρμητου χαρακτήρα της. Πάντως, του έκανε “καμάκι” και συχνά την πείραζε γι’αυτό. Έτρωγε μια Πέμπτη μεσημέρι στην τραπεζαρία των φοιτητών, χαμένος στους υπολογισμούς του. Ήταν στις αρχές του τρίτου χρόνου.

Η διατριβή του είχε προχωρήσει και τα στοιχεία που προέκυπταν ήταν πολύ πιο σημαντικά από ό,τι είχε προβλέψει ο καθηγητής του. Η αίσθηση ότι αυτός πρώτος έβγαζε κάποια νέα δεδομένα με τους υπολογιστές ήταν συναρπαστική.

Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2015, 239 σελ.

Σιδηροπενική αναιμία – Βασίλης Σεϊτανίδης

21 ερωτήσεις – απαντήσεις στην διάγνωση και θεραπεία


Ασκώντας την αιματολογία για περισσότερα από 30 χρόνια η εντύπωση που σχημάτισα είναι ότι συχνά για διάφορους λόγους η αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας ούτε αξιολογείται, αλλά ούτε και θεραπεύεται με τους κανόνες της ορθής και σύγχρονης θεραπευτικής τακτικής.
Έτσι αποφάσισα να γράψω αυτό το μικρό βιβλίο με τη φιλοδοξία να γίνει ένας πρακτικός βοηθός, χρήσιμος στον ειδικό παθολόγο και τον γιατρό της γενικής ιατρικής που πιο συχνά ακόμη και από τον ειδικό αιματολόγο, αντιμετωπίζουν την πρόκληση της σιδηροπενικής αναιμίας κατά την άσκηση της ειδικότητάς τους…
(από τον πρόλογο, Βασίλης Σεϊτανίδης)

Αιματολογία, Info Health – Εκδόσεις Τεθλασμένη, 2005, 27 σελ.