Αντώνης Ε. Χαριστός

Φίλωνος & Νοταρά – Αντώνης Ε. Χαριστός

Τα στιχάκια τής Τρούμπας, 1950-1970
Ποιητική συλλογή δομημένου ρεαλισμού

Ποίηση, Γράφημα, 2023, 42 σελ.

Αγία Οικογένεια – Αντώνης Ε. Χαριστός

Σουηδία, 1970. Ο Alfred Johansson, παιδίατρος, ανα­γνω­ρισμένος για τα αποτελέσματα της τελευταίας του επιστημονικής έρευνας, καλείται να παρέμβει στο δημόσιο λόγο και να στρατευτεί με την καθολική εκκλησία, σε νομοθέτημα του κόμματος των Χριστιανο­κοινωνιστών που επιβάλλει τον έλεγχο και τον περιο­ρισμό των αμβλώσεων. Μέσα απ’ το ξεδίπλωμα της προ­σωπικής του ιστορίας, τα τραύματα του παρελ­θό­ντος καθορίζουν το παρόν και τον εξωθούν στην αυτο­κριτική και την αναζήτηση της αληθινής του ταυ­τό­τητας. Βυθισμένος σε ένα σύμπλεγμα διανοητικού, ψυχικού και συναισθηματικού ευνουχισμού, ήδη από τα χρόνια κατά τα οποία υπήρξε οικότροφος σε καθο­λικό σχολείο, μένει μετέωρος ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση. Αγγίζει τα όρια της ηθικής και κατα­λήγει να αναπαράγει τις ίδιες μορφές βίας και εξουσια­στικής επιβολής.

Μυθιστόρημα, Γράφημα, 2022, 472 σελ.

Ο δακτυλογράφος – Αντώνης Ε. Χαριστός

Θεατρικό έργο σε τρεις πράξεις


Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 ο Άρης, ένας νεαρός δακτυλογράφος, μαζεύει χρήματα για να εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα. Επί ώρες στέκεται πάνω από τη γραφομηχανή, σε μία αποπνικτική εργασιακή ατμόσφαιρα, με μόνο όνειρο την κυκλοφορία του πρώτου του έργου. Το όνειρο της καταξίωσης στον χώρο των γραμμάτων και δη της λογοτεχνίας κινητοποιεί την επιθυμία του για γρήγορη ευόδωση των προσδοκιών, γεγονός το οποίο θα τον φέρει αντιμέτωπο με την ατομική και συλλογική ηθική. Όντας περιορισμένος στα κοινωνικά πρότυπα της εποχής, αδυνατεί να διαπιστώσει τα όρια του ονείρου και της τραγωδίας που συνεπάγεται η παραβίασή τους. Μπλεγμένος σε μία ατέρμονη εναλλαγή ευθυνών, καταπατά κάθε έννοια ηθικής αρχής με μόνιμη σκέψη την καταξίωση στα φώτα της δημοσιότητας. Θα διαπιστώσει, με τρόπο δραματικό, πως οι επιθυμίες δεν ταυτίζονται με τις δυνατότητες εκπλήρωσης και οι προσωπικές φιλοδοξίες δεν ακολουθούν το νήμα της ιστορίας, που δεν γράφηκε ακόμη.

Θεατρικό, Γράφημα, 2021, 114 σελ.

Οι μαστοί των Αθηνών – Αντώνης Ι. Χαριστός

Στην Αθήνα των τελών του 19ου αιώνος, πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες και τους κοινωνικούς ρόλους, ο έρωτας ξεγυμνώνεται αμόλυντος και παιγνιώδης. Οι σαρκικές απολαύσεις δονούν την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, η κωμικότητα των οποίων κορυφώνει την τραγωδία του μέλλοντος που έρχεται με ταχύτητα φωτός.

Μυθιστόρημα, Γράφημα, 2021, 310 σελ.

Η λογοτεχνία της ευθύνης – Αντώνης Ε. Χαριστός

ιστορία & ταυτότητα
στη λογοτεχνική κίνηση του ’30

ο ρόλος του Άγγελου Τερζάκη

Μελέτημα, Γράφημα, 2021

Μποστάνι δημοκρατίας – Αντώνης Ε. Χαριστός

Το «μποστάνι Δημοκρατίας» περιστρέφεται γύρω από τους ανθρώπινους χαρακτήρες ενταγμένους στα πλαίσια των κοινωνικών διεργασιών. Διεργασίες τις οποίες ετεροκαθορίζουν ιδέες, επιθυμίες και προοπτικές. Τα συλλογικά και ατομικά πεπραγμένα, διαδραματίζουν την εναλλακτική πρόταση στα είθισται των παραδεδεγμένων αληθειών. Η προσωπικότητα του λόγου και των πράξεων, μετατοπίζεται από το πεδίο της καθημερινής αναφοράς σε αυτό του ιστορικού χρόνου και της υποκειμενικής διάταξης των ρόλων. Εγκλωβισμένοι στα δεδομένα της κοινωνικής αναπαραγωγής, τρεις νέοι αγκιτάτορες αναμετρώνται με τα πρότυπα συντήρησης και παραδοσιακής πρόσληψης των πραγμάτων. Η νήσος Σαμοθράκη θα μετατραπεί σε γέφυρα άρνησης του παρελθόντος, με το παρόν να μοιάζει αβέβαιο στην αυλαία του αύριο.

Νουβέλα, Γράφημα, 2020, 200 σελ.

Ο πεσιμισμός είναι ανθρωπισμός – Αντώνης Ε. Χαριστός

Η περίπτωση του ποιητού Κώστα Καρυωτάκη


Με τη βιβλιοθήκη λογοτεχνικών μελετών και τη σειρά ποί-ησης και πεζογραφίας η Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης εφαρμόζει τον αρχικό της στόχο ο οποίος εντάσ-σεται στο ευρύτερο σχήμα κατασκευής μίας νέας λογοτεχνικής παράδοσης. Η εν λόγω διεργασία απαιτεί την γεφύ-ρωση του παρελθόντος με τις σημερινές προοπτικές της λογοτεχνίας μέσα από την επαναξιολόγηση των δεδομένων, όπως προέκυψαν στο διάβα του χρόνου. Πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις συμπλέκονται σε μία διαδικασία ετεροπροσδιορισμών με παράλληλες ανιχνεύσεις κοινών πεδίων αναφοράς στην ιστορία, την ψυχανάλυση, την φιλοσοφία, την γλωσσολογία, την κοινωνιολογία κ.α. ώστε η λογοτεχνία και οι λογοτέχνες οι οποίοι στρατεύονται στα πλαίσιά της να αντιληφθούν με όρους ευθύνης τον ρόλο τους στα πεπραγμένα του «χθες», του «σήμερα» και του «αύριο» της έκφρασης. Η κατασκευή μίας νέας λογοτεχνικής παράδοσης περνάει μέσα από την χάραξη των συντε-ταγμένων του χρόνου και του χώρου με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης

Μελέτημα, Γράφημα, 2020, 108 σελ.

Υπερρεαλισμός και αυτονόμηση των ιδεών – Αντώνης Χαριστός

Για μια νέα καταστευή της παράδοσης


Το θεωρητικό έργο με τίτλο “Υπερρεαλισμός και αυτονόμηση των ιδεών. Για μία νέα κατασκευή της παράδοσης” αποτελεί την ολοκληρωμένη επεξεργασία των θέσεων της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης όπως αυτή αποτυπώθηκε στις διαλέξεις τις οποίες έφερες εις πέρας σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη και Λάρισα. Από την ίδρυση της η Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης έθεσε ως στόχο την επανερμηνεία και επαναξιολόγηση των λογοτεχνικών, ποιητικών και καλλιτεχνικών δεδομένων όπως τα κατέγραψε η ιστορία χωρίς ωστόσο την, εκ των προτέρων, προσκόλληση και αντιγραφή αυτής. Στόχος τέθηκε η κατασκευή ενός νέου λογοτεχνικού μύθου με αφετηρία τους έλληνες υπερρεαλιστές Ανδρέα Εμπειρίκο και Νίκο Εγγονόπουλο. Ενός μύθου στα συστατικά του οποίου θα ισορροπήσουν διαφορετικές κατευθύνσεις έκφρασης και δημιουργίας, ενισχύοντας την αναγκαιότητα της ανθρώπινης έκφρασης μέσα από την οπτική του δομημένου υπερρεαλισμού. Στα πλαίσια αυτά η εν λόγω θεωρητική εργασία επιχειρεί να γεφυρώσει την απόσταση που χωρίζει τον υπερρεαλισμό από τον ρομαντισμό προκειμένου να αναδειχθεί η δυναμική της πνευματικής, αισθητικής και συναισθηματικής έκφρασης στην προοπτική της ελευθερίας άνευ ορίων, άνευ όρων. Αναλύονται οι θέσεις μας για τους έλληνες υπερρεαλιστές, Ανδρέα Εμπειρίκο και Νίκο Εγγονόπουλο, ενώ υπογραμμίζεται η σπουδαιότητα της παρουσίας στα ελληνικά γράμματα του Γ. Θεοτοκά. Τέλος, αναπτύσσεται η αξίωση μας, όχι να μιμηθούμε την κατασκευή της παράδοσης όπως επιχειρήθηκε από τον Γ. Σεφέρη, αλλά με πρότυπο την προσέγγιση επί του στρατηγού Μακρυγιάννη να αναζητηθεί το πεδίο αναφοράς εκείνο που θα “νομιμοποιήσει” στη λογοτεχνική μας παράδοση την δημιουργία μίας νέας κατευθυντήριας αρχής.

Δοκίμιο, Ρώμη, 2019, 136 σελ.

Μανιφέστο ανθρωπιστικής τέχνης – Αντώνης Χαριστός

Το αυθόρμητο ενάντια στο Λόγο


Το «Μανιφέστο ανθρωπιστικής τέχνης» αποτελεί μία θεωρητικά επεξεργασμένη παρέμβαση στο δημόσιο λόγο επιχειρώντας την σύνθεση και την επαναξιολόγηση στοιχείων που άπτονται των πρωτοποριών του 20ου αιώνα μέσα από τα οποία, ωστόσο, δεν επιδιώκεται η αντιγραφή και η μίμηση αλλά η οριοθέτηση της νέας οπτικής. Εξειδικεύονται συγκεκριμένες καλλιτεχνικές, λογοτεχνικές και ποιητικές επιλογές σε άμεση επικοινωνία με την ιστορία, καταργώντας τον χώρο και τον χρόνο, καθώς επιχειρείται η επαναπρόσληψη βασικών θέσεων των πρωτοποριών στις ανάγκες που ανακύπτουν στο σήμερα. Υιοθετείται η επιλεκτική αλλά όχι αυθαίρετη χρήση ιστορικών στοιχείων προκειμένου να κατασκευαστεί ένα νέο αφήγημα, ένας νέος λογοτεχνικός μύθος στην αναγκαιότητα της υπερρεαλιστικής έκφρασης.
Το “Μανιφέστο ανθρωπιστικής τέχνης” αποτελεί το πρώτο θεωρητικό έργο της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης. Η ατομικότητα της γραφής δεν αναιρεί τη συλλογική της αποδοχή.

Δοκίμιο, Ρώμη, 2018, 160 σελ.

Μέρες νηστείας – Αντώνης Χαριστός

Ένα μυθιστόρημα με επίκεντρο τον Άνθρωπο και τις κοινωνικές αναφορές που τον εκμηδενίζουν.
Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου, αναγνώστη, αποτελεί ωδή στην ανθρώπινη ύπαρξη. Μια ωδή που ανατρέπει την αποθέωση του υποκειμένου και αναδεικνύει την τραγικότητα της συνείδησης και των κοινωνικών ρόλων στους οποίους καλούμαστε να υποταχθούμε. Καθηγητής Πανεπιστημίου ο πρωταγωνιστής, στα στερνά της ακαδημαϊκής του πορείας, θα βιώσει με τρόπο άμεσο και οδυνηρό την αποδόμηση των ανθρώπινων σχέσεων, την κυριαρχία του ατομικού και συλλογικού συμφέροντος και την κατασκευασμένη συνείδηση, υπονομεύοντας κάθε αξία και αρχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η ανάγκη για ελευθερία καταπνίγεται στο βούρκο που πρέπει να κυλιστεί για να επιβιώσει σε ένα σύστημα εκ των προτέρων ένοχο. Το παρελθόν κατατρέχει και καθορίζει τις επιλογές σου, όσο κι αν προσπαθείς να υπερβείς καταστάσεις και γεγονότα. Η απόσταση των πράξεων και επιθυμιών είναι αδύνατο να γεφυρωθεί. Το χάσμα ψυχικής ισορροπίας και εξωτερίκευσης συναισθημάτων και ιδεών οδηγεί, εν τέλει, σε ολικό αδιέξοδο.

Μυθιστόρημα, Ρώμη, 2018, 250 σελ.

Τέσσερις ανάσες ελευθερίας – Αντώνης Χαριστός

Η ελευθερία είναι ζήτημα παιδείας. Ένα μυθιστόρημα γύρω από την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, μέσα από τα μάτια ανθρώπων που τόλμησαν να οραματιστούν το σχολείο όπως θα έπρεπε να είναι.
Εάν η ελευθερία είναι ο φωτεινός φάρος της σκέψης και η σκέψη ο αναγκαίος συνοδοιπόρος της ελευθερίας, τότε σίγουρα αδυνατούν και τα δύο να επιβιώσουν στον σχολικό κόσμο της ελληνικής κοινωνίας. Οι μαθητές, εθισμένοι να υπακούν στα “πρέπει” και τα “είθισται” είναι καταδικασμένοι να αναπαράγουν μία συγκεκριμένη αντίληψη που θέλει τον μαθητή άβουλο ον στους σχεδιασμούς τόσο του παρόντος όσο και του μέλλοντος. Μπορεί ένας κύκλος αναζητήσεων και μελετών να αλλάξει την ζωή και τον τρόπο θέασης των πραγμάτων; Κι αν “ναι”, μέχρι πού μπορεί να φτάσει και ποια όρια να αγγίξει; Ποιες οι συνέπειες των πράξεων και ποια τα συμπεράσματα;

Νουβέλα, Locus 7 – Άλλωστε, 2016, 150 σελ.