Χάρης Ψαρράς

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Χάρης Ψαρράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982.
Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Οξφόρδης. Έλαβε διδακτορικό στη Φιλοσοφία του Δικαίου από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Είναι λέκτορας και fellow νομικής του Κολεγίου St Catharine’s στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Έχει εκδώσει τα βιβλία ποιημάτων “Gloria in Excelsis” (Κέδρος, 2017), “Τα όντως όντα” (Κέδρος, 2012), “Η δόξα της ανεμελιάς” (Κέδρος, 2008), “Στην αγκαλιά του κύκλου” (Κέδρος, 2004), “Σπίρτα χειρός” (Πλανόδιον, 2002). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ρουμανικά και στα σλοβενικά. Έχει, κατά καιρούς, δημοσιεύσει δοκίμια, μελέτες, μεταφράσεις και αφηγήματα.
Ποίηση
Σπίρτα χειρός (2002), Πλανόδιον
Στην αγκαλιά του κύκλου (2004), Κέδρος
Η δόξα της ανεμελιάς (2008), Κέδρος
Τα όντως όντα (2012), Κέδρος
Gloria in Excelsis (2017), Κέδρος
 
Συλλογικά έργα
Για τον Ηλία Λάγιο (2005), Ερατώ
Η ποίηση στον Κέδρο 2004-2006 (2006), Κέδρος
Karaoke Poetry Bar (2007), Futura
Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών (2009), Γαβριηλίδης
30 έως 30: Τριάντα ποιητές έως τριάντα ετών (2011), Κοινωνία των (δε)κάτων
Ξαφνικά παραμύθια (2017), Η Εφημερίδα των Συντακτών
Πώς φοριούνται οι λέξεις: Εβδομαδιαίο ημερολόγιο 2019 (2018), Εκδόσεις Πατάκη
Μικροκύματα: 99+1 μικρο-διηγήματα μελών της Εταιρείας Συγγραφέων (2019), Η Εφημερίδα των Συντακτών

Gloria in Excelsis – Χάρης Ψαρράς




Είκοσι οχτώ ποιήματα για την ευπιστία και τη δυσπιστία. Σε καιρό ειρήνης, σε καιρό πολέμου. Για την αυτοχειρία και την εκδίκηση. Για πτήσεις και πτώσεις. Εξιστορήσεις. Μονόλογοι. Σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο.

Ο χρόνος είναι το ρολόι που λέει λάθος την ώρα,
το παρελθόν που πρόκειται εκ νέου να λάβει χώρα.
Η ξανθιά που ‘δες χθες στο χαμάμ
είν’ η Εύα, η ερωμένη του Αδάμ.

Ποίηση, Κέδρος, 2017, 48 σελ.

Τα όντως όντα – Χάρης Ψαρράς




Η τέταρτη ποιητική συλλογή του Χάρη Ψαρρά, “Τα όντως όντα”, επιχειρεί να αντιστρέψει το νόημα που έχουν οι λέξεις του τίτλου της στην πλατωνική φιλοσοφία ώστε να καταδείξει ότι η αλήθεια δεν ενοικεί σ’ έναν νοητό κόσμο άφθαρτων ιδεών, αλλά στα θραύσματα του αισθητού κόσμου, της βιωμένης Ιστορίας και των οικουμενικών μύθων. Σ’ εκείνα δηλαδή τα στιγμιότυπα της εμπειρίας που μας βεβαιώνουν ότι η απτή πραγματικότητα είναι αφετηρία και σημείο απόληξης κάθε ιδεώδους. Τα είκοσι οχτώ ποιήματα του βιβλίου είναι γραμμένα σε ελεύθερο, έμμετρο ή ποικιλόμετρο στίχο, ενώ καλλιεργούν άλλοτε αυστηρές στιχουργικές μορφές και άλλοτε πιο ευέλικτα στροφικά σχήματα.

Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ
Γύρω απ’ τη λίμνη που σωπαίνει,
μπρος στη γαλήνη του ιχθύος που τελεί
δια βίου ασύλληπτος
σεργιανίζουν ερπετά που ‘χουν λέπια αστραφτερά,
περνοδιαβαίνουνε χελώνες και βατράχια.
Βραχνά κοάσματα, νησσών λασπωμένα φτερά.
Ο φίλος μας που κείται εδώ ήτανε γλυκομίλητος,
μα ο θάνατος του έκλεισε τα μάτια.
Δεν έμεινε ούτε ένας αυτοκρατορικός λέων.
Ο τίγρης πέθανε. Ο ιαγουάρος πέθανε.
Το κλειδί σκούριασε. Των ωραίων
γυναικών τα κορμιά δεν λιάζονται πλέον στα βράχια.
Να φύγουμε λοιπόν, όσο έχουμε καιρό.

Ποίηση, Κέδρος, 2012, 48 σελ.

Η δόξα της ανεμελιάς – Χάρης Ψαρράς




Στην τρίτη του ποιητική συλλογή ο Χάρης Ψαρράς υποστηρίζει ότι το αντίδοτο της θνητότητας είναι η υπέρβαση όχι του θανάτου αλλά της λήθης. Ο υπαρξιακός στοχασμός αποτυπώνεται σε αφηγηματικά ποιήματα με δραματικούς διαλόγους, ακριβείς περιγραφές και μια πειστική μυθοπλασία.
Ο ποιητής φιλοτεχνεί πορτρέτα εμβληματικών μυθικών μορφών, ενώ μας παραδίδει και εξιδανικευμένες απεικονίσεις καθημερινών ανθρώπων. Οι χωροχρονικές συντεταγμένες αυτής της πινακοθήκης έχουν απρόσμενο εύρος. Στη Δόξα της ανεμελιάς συναντάει κανείς ομηρικούς ήρωες, φιγούρες από μεσαιωνικούς θρύλους και ινδάλματα της Ιταλικής Αναγέννησης πλάι σε ίσκιους από την ψυχροπολεμική Ευρώπη και σε περιηγητές των πολυπολιτισμικών μητροπόλεων του 21ου αιώνα.
Ο Χάρης Ψαρράς εκκινεί από τη σκοπιά του μοντερνισμού, αλλά ανατρέχει στην προνεωτερική ποίηση. Επαναφέροντας παραδοσιακές στιχουργικές μορφές και ανανεώνοντας την έμμετρη στιχουργία συναιρεί αισθητικές (τον ευγενή αισθησιασμό του Πετράρχη, τον νεοκλασικισμό του Αλεξάντερ Πόουπ, την μελωδική καθομιλουμένη του Κορμπιέρ, τον πνευματώδη ρεαλισμό του Λαφόργκ κ.α.) χωρίς να κάνει παραχωρήσεις στη μεταμοντέρνα παρωδία και τον αισθητικό σχετικισμό.

Ποίηση, Κέδρος, 2008, 59 σελ.

Στην αγκαλιά του κύκλου – Χάρης Ψαρράς

Τριάντα νέα ποιήματα γραμμένα σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο.


«Φύλλο πορείας»
Ένας κύριος σε περίπατο αφήνεται
το καπέλο του σκάλωσε
σε κλωνάρι στρυφνό.
Μοναχή της η ομπρέλα του άνοιξε
σινιάλο κάνει συννεφιάς
και μια σπονδή στον ουρανό.
Ποιος προσδοκεί την μπόρα
τώρα που μες στην εξοχή
ήπια κοντοστέκει
το αίμα κάθε περιπατητή
ζυγίζοντας τη βλάστηση;
Πιάνει βροχή
ψιχάλες πέφτουν στη βοή
που έχει ξεσηκώσει
το πεθαμένο του παλτό.
Αύριο κυκλοφορεί
νωπού σώματος σύνοψη
γύρω στα τρία τεύχη
πείτε να μην ανησυχεί
ώσπου να πάρει τη στροφή
τον παίρνει το ποτάμι.

Ποίηση, Κέδρος, 2004, 54 σελ.

Σπίρτα χειρός – Χάρης Ψαρράς




ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ
Διστακτικό με τις χορδές
του λείπει κι ο αέρας
ούτε πνευστό ούτ’ έγχορδο
το ταμπούρλο μιλά με το δέρμα του.
Θέλει ξύλο και θέλει σκληρά
να του φέρονται όσοι τυμπανιστές μικροί
κοντά του μαθαίνουν το ρυθμό και το χτύπο.
Τους κατευθύνει το ταμπούρλο με τους κρότους του
τα χέρια πάνω κάτω φανερά, φερέφωνα
το άκαμπτο κρουστό τα οδηγεί.
Έτσι σκληραίνουν τα παιδιά
δρόμο το δρόμο σε παρέλαση
η πρώτη εξατμίστηκε ηλικία
κι έχει η καρδιά τους πειθαρχήσει
σαν τη μεμβράνη του ταμπούρλου
και πώς σκλήρυνε, πώς έπαυσε, πώς έχασε σιγά
τη φιλική, παλιά της αρρυθμία.

Ποίηση, Πλανόδιον, 2002, 47 σελ.

Πηγές: Biblionet, Πλανόδιον, Κέδρος