Κώστας Μπαρμπούτης

Η Ζωή και οι Έρωτες του βαφέα Φώτη – Κώστας Μπαρμπούτης

Μυθιστόρημα, Οδός Πανός, 2022, 424 σελ.

Ποιητική κυκλοθυμία – Κώστας Αθ. Μπαρμπούτης

(2015-2020)


Τα νέα ποιητικά ταξίδια του Θεσσαλονικιώτη συγγραφέα.

Ποίηση, Οδός Πανός, 2022, 78 σελ.

Όταν τελειώνει η χαρά – Κώστα Αθανασίου Μπαρμπούτη

Πρόκειται για την ιστορία μιας απλής γυναίκας της επαρχίας, που αγαπά και παντρεύεται έναν άντρα με τον οποίο και κάνει οικογένεια, αποκτάει και δυο παιδιά. Αλλά εκεί που όλα πλέον φαίνονται να πάνε καλά και η ευτυχία της να είναι ανέφελη, εμφανίζεται ο διάβολος με την μορφή μιας νεοφερμένης και όμορφης χήρας.
Ο άντρας της ένας φιλήσυχος επαγγελματίας ποτέ του δεν είχε ερωτευτεί την γυναίκα του, την οποία και παντρεύτηκε απλά και μόνον με σκοπό να κάνει οικογένεια και παιδιά. Όμως η όμορφη χήρα μιλάει στην καρδιά του τόσο δυνατά που τώρα αποφασίζει να ακολουθήσει τον δρόμο που του υπαγόρευε το αίσθημα του αψηφώντας κάθε σύμβαση, κάθε σχόλιο, κάθε καταδίκη από το στενό περιβάλλον της μικρής πόλης.
Όμως η γυναίκα του, παίζει καθημερινό θέατρο επιμένοντας πως δεν συμβαίνει τίποτε ενώ είναι εν γνώσει της απιστίας του συζύγου της. Ο μικρός κόσμος της πόλης την θεωρεί αγαθή.. είναι όμως αγαθή;
Την κατακρίνουν ακόμη και τα παιδιά της, για τα οποία και έκαμνε χρόνια ολόκληρα την μεγάλη θυσία. Που όμως θα την οδηγήσει αυτή της η «μεγαλοσύνη»;

Μυθιστόρημα, Σπανίδης, 2021, 223 σελ.

Τα δυο φεγγάρια του κτήματος Καρατζά – Κώστας Μπαρμπούτης

Πρόκειται για την ιστορία δυο γυναικών, οι οποίες μη έχοντας καμιά σχέση η μια με την άλλη, συναντώνται και συμβιώνουν για κάποιο διάστημα σ’ ένα μεγάλο αγρόκτημα της πεδιάδας των Σερρών.
Η πρώτη πλούσια Κωνσταντινουπολίτισσα έρχεται στο αγρόκτημα αυτό, όταν διαπιστώνει πως ο άντρας που κάποτε αγάπησε τρελά και με τον οποίον απέκτησε τα παιδιά της, την απατά. Νομίζει αρχικά πως θα την ακολουθήσει υποχρεωτικά και ο άντρας της, δικηγόρος το επάγγελμα, και με τον τρόπο αυτόν θα τον απομακρύνει από την ερωμένη του και θα τον ξανακερδίσει.
Όμως απατάται! Ο άνδρας της ξαναγυρίζει γρήγορα στην Αθήνα όπου ζούσαν και έτσι αυτή μένει μόνη. Στην μοναξιά της γνωρίζει έναν νεαρό χωρικό με τον οποίον αποκτά το τελευταίο της παιδί.
Η Δεύτερη γυναίκα είναι μια νέα και πολύ όμορφη Τσιγγάνα, την οποία, τρελά ερωτευμένος, παντρεύεται ο μικρότερος γιός της. Η τύχη της είναι τραγική. Παρ’ όλα τα πλούτη και τις ανέσεις υποφέρει ψυχολογικά μια που αναπόφευκτα αργά αλλά σταθερά θα έρθει σε σύγκρουση με το περιβάλλον των κτηματιών το οποίο και της παίρνει τον μοναδικό γιο στην Αθήνα με την πρόφαση να του δώσει την απαραίτητη μόρφωση και στην ουσία τον αποξενώνει από την μητέρα του. Μετά την δολοφονία του άντρα της, του μοναδικού της στηρίγματος, η χήρα πια ανεβαίνει τον Γολγοθά της σηκώνοντας τον σταυρό της φυλετικής της διαφοράς.

Μυθιστόρημα, Οδός Πανός, 2021, 458 σελ.

Τα ημερολόγια ενός διανοούμενου ζητιάνου – Κώστας Αθ. Μπαρμπούτης

«Όσο σκληρή είναι η μέρα, γιατί με το φως της σε ξεσκεπάζει στα μάτια των περαστικών, άλλο τόσο σκληρή είναι και η νύχτα για έναν άστεγο ζητιάνο σαν εμένα. Το πρόβλημα φυσικά είναι ακόμη μεγαλύτερο στις μεγάλες χειμωνιάτικες νύχτες. Ιδιαίτερα, όταν φυσάει παγωμένος αέρας ή βρέχει ή χιονίζει μαζί! Τότε, το στομάχι παύει να με απασχολεί, και ας είναι άδειο! Δε με πειράζει! Ακόμη από το μεσημέρι με βασανίζει η έγνοια της στέγης, αλλά με το φως είναι αδύνατο να βολευτείς».

Σε πείσμα της τρομοκρατίας των διαφόρων ιών

και απέναντι σε μία άκοπη ημιμαθή γενιά με πέταλα,

που έκανε το αγροτικό της πάνω

στην ανέχεια και την συμπόνια μας,

ο λόγος των ανθρώπων που καλούνται να παράγουν τέχνη

και κουλτούρα δίνει στίγμα ετοιμότητας,

ότι είναι ικανός για τα μεγάλα πετάγματα

που απαιτούν οι καιροί,

με όπλα στην φαρέτρα του τον ρεαλισμό

και την ανελέητη αυτοκριτική.

Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης

Μυθιστόρημα, Σπανίδης, 2020, 367 σελ.

Άνθρωποι στους δρόμους – Κώστας Αθ. Μπαρμπούτης

“Ο Αργύρης άρχισε να ταξιδεύει συχνά προς Ξάνθη. Ένιωθε καλύτερα ανάμεσα στους δικούς του, θαρρείς κι έβρισκε σε αυτούς καταφύγιο και προστασία από κάποια άγνωστη, αλλά πολύ επικίνδυνη απειλή. Ο πατέρας του που αρχικά του έδειχνε την δυσαρέσκειά του σε κάθε συνάντησή τους, αποφάσισε να μπει στο ρόλο του σαν πατέρας και προστάτης και τον παρηγορούσε, τον παρότρυνε δε για κάποιο διάστημα να γυρίσει κοντά τους στο σπίτι και να προσπαθήσει να ησυχάσει, να ηρεμήσει και μετά από εύλογο χρονικό διάστημα να προσπαθούσε ξανά. Όλα τα απέδιδε σε κάποια διανοητική υπερκόπωση και πίστευε, πως, όπως κάθε κόπωση έτσι και η δική του ήθελε την ξεκούρασή της. Ο Αργύρης, όμως, δίσταζε να το κάνει κι επέμενε, πως πρέπει να συνεχίσει και να τελειώσει, ελπίζοντας βαθιά μέσα του πως θα μπορούσε να τα καταφέρει. Δεν έβγαινε έξω παρά μόνο αργά τη νύχτα. Πήγαινε μακρινές βόλτες και γύριζε μετά τα μεσάνυχτα. Έτρωγε λίγο και είχε χάσει κιλά. Το όμορφο κορμί του είχε αρχίσει να παραμορφώνεται”

Μυθιστόρημα, Σπανίδης, 2019, 582 σελ.

Πορτραίτα και παλιές εικόνες – Κώστας Αθανασίου Μπαρμπούτης

Από τα χρόνια που η παλιά Τζουμαγιά μάθαινε πως λέγεται Ηράκλεια


“Τα όσα γράφονται παρακάτω είναι προσωπικές αναμνήσεις αλλά και πληροφορίες από πρόσωπα, κατ’ εμέ πολύ αξιόπιστα, και οι οποίες πληροφορίες έχουν διασταυρωθεί στο πέρασμα των χρόνων και έχουν επαληθευθεί.
Το γραπτό αυτό δεν είναι ιστορία, ούτε με την επιστημονική αλλά ούτε και με την καθημερινή σημασία της λέξης. Μάλλον θα έλεγα πως έχει στοιχεία πιο συγγενή προς την λαογραφία. Και ασφαλώς θα υπάρχουν ελλείψεις , ίσως και λάθη. Και αυτό είναι φυσικό μια που όσα στοιχεία αναφέρονται εδώ είναι πρωτίστως υποκειμενικά.
Γι αυτό νιώθω την ανάγκη να ζητήσω προκαταβολικά κατανόηση για ενδεχόμενες παραλήψεις ή ανακρίβειες. Πάντως νομίζω πως η γενική εικόνα που προκύπτει, είναι πολύ κοντά στην αντικειμενική πραγματικότητα της εποχής.
Απευθύνεται όχι τόσο στους συνομηλίκους μου, όσο στους νέους, στα εγγόνια μας και όσους φυσικά θα θελαν να γνωρίσουν ένα κομμάτι από την Ηράκλεια της εποχής που ακόμη οι περισσότεροι την ήξεραν και την ονόμαζαν Τζουμαγιά.
Τα χρόνια που καλύπτουν τα όσα γράφονται( σχεδόν από 1935 έως και 1960) ήταν χρόνια δύσκολα και φτωχά. Υπήρχαν ακόμη πολύ έντονα τα κατάλοιπα ενός μακροχρόνιου πολέμου, που για την πατρίδα μας κράτησε περίπου δέκα χρόνια. Τουλάχιστον τέσσερα χρόνια περισσότερα απ’ ότι σε άλλες χώρες. Και τι πόλεμος! Χύθηκε πολύ αίμα, χάθηκαν πολλοί άνθρωποι και μάλιστα νέοι. Καταστράφηκαν ολόκληρες οικογένειες.
Για κάποιους επακολούθησε προσφυγιά, οικογένειες χώρισαν.
Παρ’ όλα αυτά η Ηράκλεια ζούσε. Συνέχιζε να ζει με τον ίδιο ρυθμό όπως και πολλά αλλά μέρη της πατρίδας μας. Ας θυμηθούμε λοιπόν ξανά κι ας μάθουν οι νεώτεροι.
Είναι ωφέλιμο να γνωρίζεις το παρελθόν για να μπορείς να αξιολογείς καλύτερα το παρόν, να σχεδιάζεις και να ονειρεύεσαι το μέλλον. Να θυμάσαι πάντοτε την καταγωγή σου, τις ρίζες σου .. ιδιαίτερα απαραίτητο στα χρόνια της διεθνοποίησης και της παγκοσμιοποίησης που ζούμε.”

Ιστορία, Σπανίδης, 2018, 112 σελ.

Πάθη κυπριακά 1955/1977 – Κωνσταντίνος Μπαρμπούτης

Ας θυμόμαστε τους αγώνες για την τελική νίκη.
Κι ας ψάλουμε στην μνήμη των ηρώων της.
Τραγούδι για τη Λευτεριά.

Ποίηση, Σπανίδης, 2018, 52 σελ.

Διδακτικά παραμύθια – Κώστας Αθ. Μπαρμπούτης

Για σοφά παιδάκια, μικρά αλλά και μεγάλα
Υπάρχουν πολλές αλήθειες που κατοικούν μέσα στη ζωή μας.
Τις πιο πολλές φορές ζουν κρυμμένες και σιωπηλές, άγνωστες ή απλά περιφρονημένες.
Θέλοντας να τις περάσω προς γνώση και προβληματισμό θεώρησα πως θα μπορούσα να τις ντύσω με παραμύθια, σαν έναν χρυσό μανδύα ή ένα γλυκό περίβλημα. Το κάθε παραμύθι κρύβει μέσα του και μία αλήθεια, άλλοτε στα ρηχά κι άλλοτε στα βαθιά του. Εύχομαι οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι αναγνώστες να ανακαλύψουν τις αλήθειες αυτές ενώ συγχρόνως θα μπορούν και να διασκεδάσουν.
Καλή ανάγνωση λοιπόν αλλά και γόνιμη περίσκεψη.
Άλλωστε για αυτό ονομάσαμε και τα παραμύθια μας διδακτικά.
Ο παραμυθάς: Κ.Μ.

Παραμύθια, Σπανίδης, 2018, 179 σελ.

Σφραγισμένα βιώματα – Κώστας Μπαρμπούτης

Τα ποιήματα της συλλογής αυτής αποτελούν συνήθως αντανακλάσεις στον εσωτερικό κόσμο του ποιητή της φύσης καθώς και βιωμάτων της καθημερινής ζωής. Τα παλαιότερα από αυτά και συνεπώς και τα πιο νεανικά χαρακτηρίζονται από ρομαντική διάθεση. Τουναντίον τα απώτερα είναι πλέον περισσότερο ρεαλιστικά, πιο κοντά στην καθημερινότητα των τελευταίων χρόνων. Καθρέφτες βιωμάτων που σφραγίζουν συνήθως τον αισθηματικό μας κόσμο και τις αντιδράσεις μας.

Ποίηση, Οδός Πανός, 2016, 70 σελ.

Ποιητικά ημερολόγια του νου και της καρδιάς – Κώστας Μπαρμπούτης

Οι στίχοι συνήθως περιγράφουν, με ποιητικό τρόπο, βιώματα και αντιστοίχως αισθήματα και εντυπώσεις από την προσωπική ζωή καθώς και τον κοινωνικό περίγυρο. Ενώ αργότερα αρχίζουν να αντικαθρεφτίζουν σκέψεις και αισθήματα πλέον όχι στενά συνδεδεμένα με την προσωπική ζωή του στιχουργού, αλλά με τις μεταπτώσεις στην συνείδηση των ατόμων, του κοινωνικού αλλά και πολιτικού περιβάλλοντος. Οι στίχοι αποχτούν πλέον έντονα συμβολικό χαρακτήρα.

Ποίηση, Οδός Πανός, 2016, 62 σελ.

Ο πικρός κύκλος του Αφγανιστάν – Κώστας Μπαρμπούτης

Θαρρώ πως ήταν άγνωστη σχεδόν
η χώρα αυτή για τους πολλούς…
Και έμοιαζε μάλλον
ξεχασμένη… ακόμη κι από αυτούς
τους ίδιους τους Γεωγράφους!

Ώσπου μια μέρα ανοιξιάτικη,
μέρα ανυποψίαστη του Απρίλη,
έφτασαν με τα ερτζιανά στ’ αυτιά μας
οι χτύποι της καρδιάς της…

Υπήρχε λοιπόν ακόμα
αυτή η ξεχασμένη σιωπή!
Κι έγινε, τόσο ξαφνικά, ξανά γνωστή
με του λαού της τη φωνή…

Εκεί που κουρασμένος ο Αλέξανδρος
απ’ την μεγάλη του πορεία
και τον πόλεμο, σταμάτησε για λίγο
σχεδόν κατά τα όρη των ορέων,

εκεί που τότε χτίζονταν
οι τελευταίες Αλεξάντριες,
εκεί υπήρχε ένας λαός
βουτηγμένος στην ανέχεια
και του ονείρου του την καθυστέρηση.
…

Ποίηση, Οδός Πανός, 2016, 56 σελ.

Μικρό ορατόριο για μια φτωχή Πετρούλα – Κώστας Μπαρμπούτης

Το ποίημα αυτό φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα είδος μνημόσυνου ή μνήμης για όσους γεννήθηκαν φτωχοί, έζησαν με όνειρα για ευτυχία ανθρώπινη, αγωνίστηκαν για την υλοποίησή τους, αλλά στο τέλος νικήθηκαν από την αμείλικτη ζωή και πέθαναν “γιατί ήταν φτωχοί!”, καθαροί, αθώοι και αδύναμοι!

Ποίηση, Οδός Πανός, 2016, 16 σελ.

Κόκκινοι στίχοι – Κώστας Μπαρμπούτης

Στη συλλογή αυτή οι στίχοι πλέον είναι απροκάλυπτα και ανεπιφύλακτα πολιτικοί. Δηλώνουν χωρίς αμφιβολία πολιτική στάση, δίχως καμιά διάθεση κάλυψης ή θόλωσης των εντυπώσεων. Με δύναμη εμφανίζονται πλέον στο προσκήνιο αγωνιστικές φιγούρες, γεγονότα ή κινήματα. Τους αναγνωρίζεται μια κάποια προτεραιότητα στη ζωή αλλά σαφώς τους δίδονται και ενδεχόμενες μελλοντικές προεκτάσεις.

Ποίηση, Οδός Πανός, 2016, 56 σελ.

Αδέσποτοι στίχοι – Κώστας Μπαρμπούτης

Η συλλογή αυτή, εκ πρώτης όψεως, αποτελείται από στίχους γραμμένους περιστασιακά, ασύνδετους μεταξύ τους, μια που άλλοτε περιγράφουν εντυπώσεις από ταξίδια σε πόλεις και σε τόπους της ελληνικής γης, ενώ άλλοτε, περιγράφουν έντονα συναισθήματα, προβληματισμούς και αγωνίες της καθημερινής ζωής. Τελικά καταλήγουν σε εμφανείς και ευκολονόητους συμβολισμούς, που πηγάζουν κατευθείαν από τις σημερινές περιστάσεις της εθνικής μας ζωής.

Ποίηση, Οδός Πανός, 2016, 56 σελ.

Μαύρη ποίηση – Κώστας Μπαρμπούτης

Η ποίηση μοιάζει πολύ με την μουσική
και με τα χρώματα… έχει κι αυτή, σα τη
μουσική, τους ήχους και τα ηχοχρώματά
της, την αρμονία και ίσως και τον
ρυθμό…

Σ’ όσους έχουν κατακτήσει το προνόμιο
να απολαμβάνουν την ποίηση, η ποίηση
τους δημιουργεί εσωτερικές διαθέσεις
από τραγικές μέχρι εύθυμες που μπορεί
κανείς να τις παραλληλίσει με τις
αποχρώσεις των χρωμάτων…

Το μαύρο είναι συνήθως χρώμα πένθιμο
και συμβολίζει την θλίψη για κάτι
χαμένο ή για κάτι που δεν έρχεται… και
συνεπώς η μαύρη ποίηση είναι η ποίηση
των τελευταίων χρόνων που όλο και
περισσότεροι δημιουργοί εκφράζουν
διαθέσεις απαισιοδοξίας…

Μέσα όμως από τις γραμμές της μαύρης
ποίησης πάντοτε διαφαίνονται σπίθες
που προαναγγέλλουν την φωτιά… και
είναι η φωτιά αγώνας και δύναμη που
μπορεί να ανατρέψει την δυσάρεστη
πραγματικότητα…

Ποίηση, Σπανίδης, 2015, 44 σελ.