Μετά το 2000 συνεργάστηκε με την εφημερίδα “Τα Νέα της Λευκάδας”, ως υπεύθυνος της στήλης “Το Ποίημα της Εβδομάδας”, καθώς και πλήθους άρθρων πολιτιστικού και κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου. Πρωτοστάτησε στην διοργάνωση των πρώτων Σαπφείων στο Ακρωτήριο Λευκάτας, το 2009 και, με μακρόχρονη μαχητική αρθρογραφία, στη διάσωση της Οικίας Σικελιανού με στόχο τη μετατροπή της σε Μουσείο. Επίσης βρήκε, συντήρησε και παρέδωσε στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας το τραπέζι που έγραψε ο Κώστας Καρυωτάκης τα τελευταία του ποιήματα στην Πρέβεζα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: “Ανύπαρκτος”, 1988, “Ζωντανοί νεκροί”, 1989. “Εγχειρίδιο για ερωτευμένους”, 2003 (εκτός εμπορίου), “Καφέ Ρετρό”, 2004 (βραβείο “Λάμπρου Πορφύρα” της Ακαδημίας Αθηνών), “Nobel λόγω ατεχνίας”, 2008, “Nobel Because of Artlessness, 2009 (μετάφραση ορισμένων ποιημάτων στην αγγλική γλώσσα), “Χ(ε)ίλια δίστιχα”, 2010, “ΣΑΝ-ΤΑ ΜΑΥΡΑ ή Μούσα Λευκα(η)δία”, 2010, “λήγω απ’ όλα”, 2012 (εκτός εμπορίου), “Για γυναίκες που αγαπούν την ποίηση”, 2012 (εκτός εμπορίου). Είναι μαραθωνοδρόμος. Το ιστολόγιό του είναι: Δημήτρης Ε. Σολδάτος.
Ανύπαρκτος (1988)
Ζωντανοί νεκροί (1989)
Εγχειρίδιο για ερωτευμένους (2003)
Καφέ Ρετρό (2004), Εκδόσεις Ηλία Κοντογεώργη
Nobel λόγω ατεχνίας (2008), Κονιδάρης
Χ(ε)ίλια δίστιχα (2010)
ΣΑΝ-ΤΑ ΜΑΥΡΑ ή Μούσα Λευκα(η)δία (2010)
Λήγω απ’ όλα (2012), Αποτύπωμα
Κλείσιμο Βιβλίων
Σονέτα (2013)
Ελευθερόψυχα (2014)
Για γυναίκες που αγαπούν την ποίηση (2012)
Δίσεκτα Σονέτα (2016)
Διηγήματα
Λευκαδίτικα διηγήματα (2016), Fagotto
Συλλογικά έργα
Παράθυρο στην Λευκάδα (2017), Βιβλιοπωλείον Τσιρίμπαση
Βραβεία-Διακρίσεις
Καφέ Ρετρό – Βραβείο “Λάμπρου Πορφύρα” της Ακαδημίας Αθηνών (2007)
Λευκαδίτικα διηγήματα – Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Ένας τσοπάνης Λευκαδίτης νικάει τον Σπύρο Λούη στον Μαραθώνιο, αλλά δεν το γράφει η Ιστορία! Ο μεγαλύτερος Έλληνας κλαρινίστας είναι Νιοχωρίτης, όμως έκανε καριέρα με άλλο όνομα, κι αφορμή γι’ αυτό στάθηκε ένα έγκλημα. Μια Εγγλέζα, που έγινε χωριάτισσα, δοκιμάζει την πίστη της με το “κλήμα Λάζαρος”. Η σατιρική εφημερίδα “Ελεύθερος Μουνοσπάστης” αναστατώνει την μικρή κοινωνία ενός χωριού. Μια “πεταλούδα” της νύχτας μιλάει την γλώσσα των αγγέλων. Ένας δάσκαλος κουβεντιάζει με τα πουλιά. Το ελαφάκι που κλαίει. Το εργοστάσιο τενεκέδων. H γυναίκα με την κατσικούλα. Η κουμπαριά των γύφτων. Το χωριό με τις γάτες. Ο φτωχός που θέλησε να δανείσει τον Ωνάση…
Αυτές και άλλες ιστορίες αποτυπώνονται στις σελίδες του βιβλίου. Και πλωτή γέφυρα ανάμεσά τους η αλαφροΐσκιωτη Λευκάδα.
Διηγήματα, Fagotto, 2016, 172 σελ.
Λήγω απ’ όλα – Δημήτρης Ε. Σολδάτος
ΕΚΡΗΞΗ
Όταν γράφω
Είμαι εκτός εαυτού
Για να ζω μέσα σας.
Όταν με διαβάζετε
Να είστε ο εαυτός σας
Για να είμαι εγώ.
Αν το ποίημα σκάσει στα χέρια σας
Να θυμάστε πως τ’ ακρωτηριασμένα αγάλματα
Έχουν πολεμήσει με την φθορά.
Αν σκάσει στα φτερά σας
Θεωρήστε την ήττα σας άπτερο νίκη.
Κι αν σκάσει στην καρδιά σας
Μην ξεχάσετε
Πως η μέγιστη έκρηξη αδυναμίας
Είναι η διάσπαση του ατόμου απ’ το θάρρος του.
Ποίηση, Αποτύπωμα, 2012, 36 σελ.
Nobel λόγω ατεχνίας – Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Ποίηση, Κονιδάρης, 2008, 62 σελ.
Καφέ Ρετρό – Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Βραβείο “Λάμπρου Πορφύρα” Ακαδημίας Αθηνών 2007
Εκδόσεις Ηλία Κοντογεώργη, 2004, 125 σελ.
ΣΑΝ-ΤΑ ΜΑΥΡΑ ή Μούσα Λευκα(η)δία – Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Επιλογές από τα σατιρικά ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στην στήλη των Νέων της Λευκάδας: To Ποίημα της Εβδομάδας κατά την περίοδο 2003-2005, λίγα καινούργια ποιήματα και κάποια απ’ τα χαρακτηριστικότερα άρθρα του Δ. Ε. Σολδάτου, σε γλώσσα αιχμηρή και σαρκαστική.
Όλο το βιβλίο, όπως και απ’ τον τίτλο διαφαίνεται, είναι αφιερωμένο στην Λευκάδα του σκότους και της παρακμής: στην μιζέρια της μικρής επαρχίας, στους αδαείς, υπερφίαλους πολιτικούς, στους μικρόψυχους πνευματικούς ταγούς, στα φτηνά θεάματα του καλοκαιριού, στην νάρκη του χειμώνα, στις κουτσομπολίστικες στήλες των εφημερίδων, στις γυναίκες «με τα ξινισμένα μούτρα, που oνειρεύονται δυο μέρες στην Αθήνα», στα κακόφημα μπαρ των δρόμων… Απ’ την σάτιρα δεν γλιτώνει κανείς, αλλά ούτε κι ο ίδιος, που αυτοσαρκάζεται μέχρις εσχάτων.
ΔΙΠΛΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Άλλα μου έφερε ο καιρός, κι άλλα μου πήρε ο Χρόνος.
Διπλά, πατρίδα, σ’ αγαπώ και σε μισώ συγχρόνως!
Υπάρχουν, Λευκαδίτη, δυο Λευκάδες:
η μια στον χάρτη κι η άλλη στην ψυχή σου.
Η μια που δημαρχαίοι και βουλευτάδες
την σύρανε ως το χείλος της αβύσσου
κι η άλλη όλο ποίηση και καντάδες –
μια απόμακρη φωνή που λέει: «Θυμήσου!»
Μα εσύ ξεχνάς! Και γλείφεις τους χαλκάδες
που οι «ξύπνιοι» σου περάσανε. Κοιμήσου…
Του Ονείρου η Λευκάδα αντιχτυπιέται
βαθιά μέσα στο αίμα μου μ’ εκείνη
που για πραγματικότητα περνιέται.
Ο φάρος των καιρών σκοτάδι χύνει…
Μα πίσω απ’ την μαυρίλα η Σελήνη
με την Σαπφώ, κρυφά, γλυκοφιλιέται.
2010
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Ηλία Κοντογεώργη, Κονιδάρης, Αποτύπωμα, Fagotto, www.dimsol.blogspot.gr
