Γιώργος Αλισάνογλου

Κυψέλες – Γιώργος Αλισάνογλου

Τα πενήντα ποιήματα που περιλαμβάνονται στη νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Αλισάνογλου Κυψέλες χωρίζονται σε τρεις ενότητες: «Ο τελευταίος μου κόσμος», «Τόποι χωρίς αισθήματα», «Μερικοί άγιοι».
Ξεκινώντας από το ποιητικό υποκείμενο, η αφήγηση εκτυλίσσεται σπονδυλωτά κατά τη διάρκεια μιας ημέρας. Κάθε ενότητα αντιστοιχεί σε μια από τις τρεις διαφορετικές φάσεις, κατά τις οποίες οι «κοινωνικές» μέλισσες λειτουργούν ως αλληγορία σε μια προσπάθεια του ποιητή να μελετήσει τον άνθρωπο –κοινωνικά, πολιτισμικά, ερωτικά– σήμερα, τώρα.
Οι Κυψέλες αποτελούν ουσιαστικά μια απόπειρα ερμηνείας της ποίησης ως μιας δυναμικής λειτουργείας, που βάλλεται, επηρεάζεται και ερμηνεύει τον πολυδιάστατο κόσμο μας πάντα με όρους λυρικού στοχασμού και αισθητικής.

Ποίηση, Κίχλη, 2021, 104 σελ.

Παιχνιδότοπος – Γιώργος Αλισάνογλου

Τραύμα για 9 μήνες και 3 εποχές
Στο κέντρο του “Παιχνιδότοπου” του Γιώργου Αλισάνογλου, μιας ποιητικής σύνθεσης που αποτελείται από τέσσερις ενότητες και 58 ποιήματα, βρίσκεται η κυοφορία. Μια γυναίκα μετανάστρια ενώ κυοφορεί τον γιο της -που είναι και ο αφηγητής του βιβλίου- περιδιαβαίνει τα ερείπια της Ευρώπης και του κόσμου καταγράφοντας εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, την αποτυχία των ουτοπιών και των επαναστάσεων, συνομιλώντας συγχρόνως με τη Μνήμη, δηλαδή την ιστορία και την τέχνη. Ο αφηγητής γεννιέται στα Όρια της Άνοιξης, στο μεσοδιάστημα ζωής και θανάτου. Προσπαθεί να μιλήσει, να καταγράψει όσα μπορεί. Κυρίως, όσα δεν μπορεί. Στον “Παιχνιδότοπο” τη θέση του παραδοσιακού ποιητικού υποκειμένου έχει καταλάβει το βασίλειο των λέξεων· ένα σύμπαν από ετερόκλητα ποιητικά υλικά που αποτυπώνουν τον αιμάτινο κύκλο της ιστορίας· ένα σύνολο θραυσμάτων ποιητικού λόγου που μιλούν για το βαθύ τραύμα του πολέμου, του έρωτα και της γραφής.

Βραβείο Καλλιτεχνικού Σχεδιασμού – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” 2017

Ποίηση, Κίχλη, 2016, 104 σελ.

ERO(S) – Γιώργος Αλισάνογλου

7 βήματα – 7 λεύγες εντός

Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2011, 27 σελ.

Jesu Christiana – Γιώργος Αλισάνογλου

Μια μελλοντική προσευχή


“Μια μελλοντική προσευχή”, χαρακτηρίζει ο Γ. Αλισάνογλου το βιβλίο του, επιδιώκοντας να μεταφέρει το αφετηριακό σημείο της έμπνευσής του, την επίκληση μίας γυναικείας θεότητας που φέρει μεταποιημένο το όνομα του Ιησού Χριστού. Μακράν της βλάσφημης η διάθεση του ποιητή. Στόχος του είναι η αναζήτηση του Ιερού, μέσα από την επαναδιαπραγμάτευση των θρησκευτικών αρχετύπων, αλλά και την αναζήτηση των ορίων της γλώσσας, το κατεξοχήν πεδίο της μεταμοντέρνας ποιητικής σπουδής. Ωστόσο, εδώ πέρα, η μεταμοντέρνα ποιητική -η παιγνιώδης διάθεση λεξιπλασίας- αποκτά υπαρξιακό βάθος. Οι λέξεις σωματοποιούνται, καθώς ο ποιητής αναζητεί την “ενσώματη ποίηση”, να αποδώσει ξανά στις λέξεις την ιερότητά τους. Στον αγώνα του, χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία του λόγου με τρόπο αποδομητικό. Ώς και τα σημεία στίξης: παρενθετικά ξεσπάσματα, γονιμοποιητικές αγκύλες, παύλες-ουρλιαχτά, έναν ακήρυχτο πόλεμο με τη γλώσσα μοιάζει να δίνει: αναζητεί το λόγο της απομεταρσίωσής της.

Ποίηση που αγωνιεί να μετατραπεί σε -δυνάμει- ιερή οίηση· ποίηση σε αναζήτηση ποίησης· ποίηση για το τέλος (και την αναγέννηση) της ποίησης, είναι μάλλον το πεδίο στο οποίο εγγράφεται το βιβλίο. Μετα/ποίηση.

Η έκδοση συμπληρώνεται από φράσεις γραμμένες με κέλτικους ρούνους (από τον Νίκο και τη Μαρία Βλαντή) στο περιθώριο των σελίδων. Με το σκεπτικό πως η ρουνική γραφή πλησιάζει αυτό που αναζητεί ο Γιώργος Αλισάνογλου: την πρωταρχική γλώσσα.

Επιμέλεια: Νίκος Βλαντής

Ποίηση, Μαγικό Κουτί & Fata Morgana, 2011, 88 σελ.

Το παντζάρι και ο διάβολος – Γιώργος Αλισάνογλου

FADE OUT AGAIN
(ή εύθραυστα σώματα)

Ένας δαίμονας μου επιτέθηκε
στο κοιμητήριο του Pere-Lachaise
η μυρωδιά των εκκριμάτων του
απλώθηκε στους γύρω τάφους –
“ο Τζιν Μόρρισον είναι ζωντανός”
ακέφαλος οδηγεί το μπλε λεωφορείο
σκύβω γα να δω –
μια γλυκιά ευωδιά από διάφανο γάλα
κυλάει αργά – τελετουργικά μες στο χωμάτινο
καλντερίμι και καταλήγει δυτικά – στις ρίζες
της βαριάς επιγραφής:
“Παρακαλώ μην αγγίζετε χωρίς λόγο –
Αυτά τα σώματα είναι καμωμένα μόνον
για θάνατο”

Ποίηση, Τυπωθήτω, 2008, 94 σελ.

Ακάνθινη πόλη – Γιώργος Αλισάνογλου

Ό,τι υπήρξαμε
κρυμμένοι πριν το φως
Αφουγγραζόμενοι παράξενες αισθήσεις κατάσαρκα
Αντηχούσε το αδιέξοδο πίσω από εικόνες που ακόμα δεν είχαμε πλάσει
Μονάχα την ώρα που θα βγαίναμε στο φως
θα αποκαλύπτονταν η κάθετη συνήθεια
του ήμαστε
Μα οι ώρες ήρθαν ανάποδα
εικόνες ποτέ δεν είδαμε
μόνο στο βάθος ίχνη πρωτόγονου φωτός
παραμένοντες οριζοντιωμένοι
δεν αναγνώρισε κανείς τον άλλον μες στο σκοτάδι
δεν γεύτηκε το νόστιμον ήμαρ
αγγιζόμασταν γλώσσα γλώσσα
Όπως νεκροί με νεκρούς

Ο ποιητής μοιάζει να περιδινίζεται παρέα με τα ερωτήματά του και οι λέξεις εναλλάσσουν αμοιβαία τις ιδιότητές τους. Μέσω του δίπτυχου Ηδονή-Οδύνη κινείται συνεχώς ανάμεσα στο ατομικό και το καθολικό, στο πραγματικό και το φανταστικό. Ο ουρανός που σκέπει αυτήν την «Ακάνθινη Πόλη», είναι οι αποσκευές του Γιώργου Αλισάνογλου, που δεν είναι άλλες από τους ποιητές του. Οι ποιητές του δεν είναι ωσεί παρόντες. Είναι δέντρα στις λεωφόρους του αειθαλή. Αναπνέουν και συμπορεύονται ο Τσελάν με τον Αναγνωστάκη, ο Χειμωνάς με τον Ασλάνογλου, ο Καρούζος με τους Μπεάτους του Ανδρέα Εμπειρίκου. Η πόλη του είναι μια πόλη ζωσμένη αλλά και σωσμένη ταυτόχρονα. Πάνω της ίπταται ένας ήλιος νεαρός και αγίνωτος ακόμη, αλλά ικανός να «αποχρησματοδοτεί το έρεβος».

Ποίηση, Κατσάνος, 2007, 48 σελ.