Πρωινή γαλήνη – Ηλίας Μαγκλίνης
Η “Πρωινή γαλήνη” είναι η ιστορία ενός νέου ανθρώπου και του ονείρου να ξεπεράσει τον εαυτό του, να ανοίξει τους ορίζοντές του, να πετάξει ψηλά μήπως και βρει τον βαθύτερο εαυτό του.
Είναι ακόμα μια ιστορία έρωτα, ονείρων, απώλειας και περιπλάνησης στον χρόνο και τον χώρο, από τη Μακεδονία έως το Τέξας και από την Αθήνα έως την Άπω Ανατολή, γεμάτη σύννεφα και ωκεανούς, θλιμμένες γκέισες και μοναχικά, παθιασμένα κορίτσια.
Η “Πρωινή γαλήνη” είναι, τέλος, μια ιστορία ανεκπλήρωτων στόχων και ανολοκλήρωτων πόθων σε μια Ελλάδα που στροβιλίζεται στα απόνερα του Εμφυλίου και στη δίνη ενός ξεχασμένου, άγνωστου πολέμου στην άλλη άκρη του πλανήτη.
“Ο ήρωας, ο Δημήτρης Μ. μεγαλώνει στα Βοδενά (την Έδεσσα) κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και προαλείφεται να πάρει το σιδεράδικο του πατέρα του. Βλέποντας όμως τα αεροπλάνα να πετούν – για να χτυπήσουν τους αντάρτες κι ανάμεσα τους και τον θείο του Προκόπη- ξυπνά μέσα του το όνειρο της πτήσης. Πείθει τον πατέρα του, επιτυγχάνει στην Ικάρων και φτάνει για εκπαίδευση στην Αμερική. Εκεί το όνειρο τον προδίδει, το σώμα του αντιστέκεται, δεν «παίρνει τα φτερά του». Καταλήγει στην Ευελπίδων, γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο της Βανιώς που την μετονομάζει σε Εύα, και βιάζεται να λάβει μέρος στον πόλεμο. Όμως ο εμφύλιος τελειώνει και παραμένει άκαπνος. Όταν οι νεαροί ανθυπολογοχαγοί θα αναγκαστούν να δηλώσουν συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας, εκείνος όχι μόνον δεν θα φοβηθεί, αλλά θα χαρεί. Επιτέλους θα πολεμήσει.
Ένα «αντρικό» μυθιστόρημα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, είναι το μυθιστόρημα του Μαγκλίνη. Ας πούμε καλύτερα μια πολεμική περιπέτεια, που μπήκε στο μυαλό του συγγραφέα από τις διηγήσεις του πατέρα του- πολέμησε ως νεαρός Ίκαρος στην Κορέα- και που τελικά λογοτεχνικά οδήγησε σε ένα βιβλίο μαθητείας. Ο Δημήτρης Μ. μοιάζει μεγάλος, αλλά στην ουσία τον βλέπουμε από έφηβο ως τα εικοσιτρία του χρόνια. Είναι ένας άντρας-παιδί που πολεμάει. Και ερωτεύεται κι έχει τις πρώτες του σεξουαλικές εμπειρίες. Και μαθαίνει τον εαυτό του, τόσο όσο.
Ο Ηλίας Μαγκλίνης τόλμησε να ασχοληθεί με τον Εμφύλιο χωρίς να πάρει σαφή θέση αλλά επιλέγοντας τον ήρωα του από το στρατόπεδο των νικητών, να μιλήσει για έναν ξεχασμένο πόλεμο με πολλούς νεκρούς που ποτέ δεν μνημονεύονται, να φτιάξει έναν ήρωα που τον αγαπά. Ταυτόχρονα έγραψε ένα βιβλίο αντιπολεμικό χωρίς κραυγές, δεν μπορείς να ξεχάσεις πως ο Δημήτρης, που μοιάζει τόσο άντρας και πολεμά σε αυτές τις σκληρές μάχες, είναι στην ουσία ένα αγόρι στην μετεφηβεία, που αν ζούσε στην δική μας εποχή θα τον έτρεφαν οι γονείς του και θα ζούσε ακόμα στο πατρικό του. Είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, ρουφηχτό σχεδόν, έντιμο και καλογραμμένο. Και ο ήρωας του, που έχει στόχο τα σύννεφα μακριά από την μιζέρια του σιδεράδικου, έμπνευση για όλους. Κι ας πέφτει.” – Κατερίνα Μαλακατέ
Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών 2016
Βραβείο Λογοτεχνικού Περιοδικού “Κλεψύδρα”/Λέσχης Πολιτισμού “Έναστρον” 2016
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” 2016
Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2015, 472 σελ.
Η ανάκριση – Ηλίας Μαγκλίνης
“Κάθε σπίτι και τα φαντάσματά του”, λέει ο πατέρας της Μαρίνας. “Η κόρη μου έγινε καλλιτέχνις. Πήρε το μέρος των φαντασμάτων”.
Η Μαρίνα είναι οργισμένη, είναι ένας θηλυκός ηδονοθήρας που υποφέρει από κρίσεις ανορεξίας και βουλιμίας. Κάθε κίνησή της υπαγορεύεται από μια εμμονή με τον ψυχικό και σωματικό βιασμό που υπέστη ο πατέρας της κατά την περίοδο της δικτατορίας. Μόνη διέξοδός της: η τέχνη: φωτογραφίζει, στήνει εγκαταστάσεις και χρησιμοποιεί το κορμί της κάνοντας performance art. Ώσπου υποβάλλει τον πατέρα της σε μια νέα άτυπη ανάκριση, κι έρχεται η στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης.
Μια ιδιότυπη ματιά στην Αθήνα του σήμερα, με αναδρομές στα σκοτεινά χρόνια του ΕΑΤ/ΕΣΑ…
Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2008, 128 σελ.
Σώμα με σώμα – Ηλίας Μαγκλίνης
Αεροπόροι που δρακρύζουν κι αεροπλάνα που βυθίζονται· ανθυπολοχαγοί που οραματίζονται τον άλλο κόσμο· επεισόδια βγαλμένα από τη Ζώνη του Λυκόφωτος· ποιήματα και ιστορίες φαντασμάτων· παλιές, τσαλακωμένες φωτογραφίες· ένα απόκρυφο αλφάβητο που ξετυλίγεται αντίστροφα· μνήμες παιδικές και νεανικά τραγούδια σε μια αφήγηση κατακερματισμένη φαινομενικά μόνο, καθώς ο ιστός της υφαίνεται πάνω σε ένα και μόνο πρόσωπο: μια γυναίκα που βιώνει τη ζωή της σαν πεδίο μάχης. Έτσι, την τρυφερότητα και τη νοσταλγία διαδέχονται η βαναυσότητα και ο τρόμος, τις μυρωδιές των αγαπημένων σωμάτων το πένθος για την απουσία τους και την αγωνία για την έκβαση της μάχης η παγερή σιγή του τέλους της. Με άλλα λόγια, μια άλλοτε σιωπηρή κι άλλοτε θορυβώδης παρέλαση μορφών φασματικών όσο και γοητευτικών.
Μυθιστόρημα, Πόλις, 2005, 213 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Κέδρος, Πόλις, Καπόν, Νεφέλη