Ιωάννης Πανουτσόπουλος

Τη νύχτα που ξυπνούσε η Αγνωστούπολη – Γιάννης Πανουτσόπουλος

Έτσι κυλάει ο καιρός στην Αγνωστούπολη, πάντα πικρός και πάντα ίδιος. Σαν ένας νυχτερινός ουρανός με ψαλιδισμένα αστεράκια και λογοκριμένο φεγγάρι.
Σαν ένα ξημέρωμα με έναν ήλιο γεμάτο τσιρότα και μπαλώματα. Σαν ένα παλαιό ημερολόγιο και σαν μια ατζέντα με μέρες ανύπαρκτες. Γιατί εδώ κανένας πλέον δε μετράει τα χρόνια. Κανείς δε δίνει όνομα στους μήνες, ούτε λογαριάζει τις μέρες… Κανείς δεν μπορεί να θυμηθεί τι έγινε τότε, ούτε και περιμένει αυτό που θα γίνει μετά. Και χωρίς να θυμάσαι, δεν αγαπάς, και χωρίς να περιμένεις, δεν ελπίζεις.
Eικονογράφηση: Μαρία Ρήγα

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Ταξιδευτής, 2010, 50 σελ.

Η Ωραία Κοιμωμένη – Ιωάννης Πανουτσόπουλος

Δύο μονόλογοι σε ένα όνειρο

Όλο του φτιάχνει το πορτραίτο
Και όλο της ξεφεύγει.
Με το μολύβι
Βλοσυρός
Και με το χρώμα
Πίκρα…
Όλο του φτιάχνει το πορτραίτο
Και όλο της ξεφεύγει.
Έτσι βαρύς
Έτσι λιανός
Έτσι κρυφός και σβέλτος
Θαρρείς και σαύδει κάπου αλλού
Θαρρείς και ξεμακραίνει…
Ενώ τον βλέπει να μιλά
Το σκίτσο του σωπαίνει…

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2012, 45 σελ.

Γιώργος Μαρκόπουλος, Ο “σκοτεινός Αλφείος” της ελληνικής ποίησης – Ιωάννης Πανουτσόπουλος

Όμως αυτό που δεν μπορεί να κάνει ένα σώμα υποταγμένο στους νόμους των αναγκών μπορεί να το πετύχουμε την όγδοη ημέρα της εβδομάδος, πετυχαίνοντας να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο με τον τρόπο της ποίησης. Όταν έστω και ένας άνθρωπος γκρεμίσει το κάτεργο που φυλακίζει την ψυχή του και τη φαντασία του, τότε η ποίηση εξακολουθητικά θα είναι ανατρεπτική και θα υπονομεύει το καθηλωμένο μας εγώ, που δεν τολμάει να σκεφτεί ότι διαθέτει την ορμή ενός Αλφειού. Που δεν τολμάει να κυλήσει ορμητικά παρασέρνοντας την όποια μικρότητα για να συναντήσει κάποτε την ωραία Αρέθουσα των ονείρων του. Που δεν τολμάει επίσης να διανοηθεί πως μπορεί κάποια ημέρα η Αρέθουσα των ονείρων του να κυλήσει με την πιο επιδέξια τρυφερότητα για να μας συναντήσει στις εκβολές της πιο αδιαπραγμάτευτης ανάγκης μας για ένωση και για δημιουργία.

Ερμηνεία και κριτική, Εκάτη, 2015, 125 σελ.

Χαίρε νύμφη ανύμφευτε! – Ιωάννης Πανουτσόπουλος

Ποιητική αντιστοίχιση των Χαιρετισμών στη νεοελληνική γλώσσα
“Ψάλλοντές σου τόν τόκον” ανυμνούμε εσέ, Θεοτόκε. Πώς, όμως, ο ψαλμός μας μπορεί να φθάσει, Παναγία μου, και να εισακουστεί από Σε; Ίσως την απάντηση σε αυτό το ερώτημα να μας την προσφέρουν τα λεξικά μας. Εκεί, όπου διαβάζουμε ότι “ψάλλω” σημαίνει επίσης “επί χορδής τόξου τανύω, τεντώνω, τραβώ και αφήνω να ηχήσει”.

Είναι φανερό ότι οι ψάλτες των πρώτων χρόνων του Χριστιανισμού ήξεραν να τεντώσουν τη χορδή του τόξου και να αφήσουν να ακουστούν ηχηρά και με πίστη οι ύμνοι τους στην Υπεραγία Θεοτόκο. Εμείς, όμως, δεν ξέρουμε και αμφιβάλλουμε αν είμαστε έτοιμοι να γνωρίσουμε. Παρ’ όλα αυτά, επιθυμούμε να δοκιμάσουμε το τόξο του λόγου μας και κάποτε νιώθουμε αποφασισμένοι να τανύσουμε, να τεντώσουμε, να τραβήξουμε και να αφήσουμε τη χορδή να ακουστεί στον μικρό περίγυρο που μπορούν να φθάσουν τα αδόκιμα βέλη μας. Μέσα μας, άλλωστε, παρά τις όποιες αμφιβολίες οι οποίες μας κατατρέχουν, έχει εδραιωθεί και μία πίστη πως το δικό μας τόξο δεν μπορεί να το κρατήσει άλλος κανείς. Κάθε εποχή έχει τον δικό της Φιλοκτήτη και κάθε «τοξότης» τα μικρά και μεγάλα του μυστικά. Ας μην αφεθούμε, λοιπόν, στη σιγουριά της ερημίας μας και ας ακολουθήσουμε τους συντρόφους μας. Κρατάμε στα χέρια μας το τόξο της δικής μας ζωής και ακούμε ήδη τα κουπιά να λάμνουν στο αφρισμένο πέλαγο.

Υμνοι-Ερμηνεία και κριτική, Τόπος, 2017, 104 σελ.

Επαγγελματικός προσανατολισμός – Ιωάννης Πανουτσόπουλος

Ο “Επαγγελματικός προσανατολισμός” είναι μια ποιητική συλλογή που παρ’ ολίγον να συνταξιοδοτηθεί σ’ ένα σκοτεινό συρτάρι μπαλώνοντας υποδήματα και πετυχαίνοντας την τσάκιση σε μια ζωή που δεν μπορεί να κρύψει τις ζάρες της. Είναι μια σύμβαση αορίστου χρόνου στα πιο ηλιόλουστα κοιμητήρια και ο θάνατος κατά παραγγελία που έρχεται στην πόρτα μας delivery.

Ο “Επαγγελματικός προσανατολισμός” είναι η ρέμπελη ζωή συνταγογραφημένη από συμβεβλημένο με την αιωνιότητα ποιητή. Είναι η εξαγγελία πως το επάγγελμα που επιλέξατε, ακόμα και αν δεν θα σας βοηθήσει να αποπληρώσετε τα δάνειά σας, μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν θα ζήσετε μια δανική ζωή. Όλα αυτά πιθανόν να γεννούν ερωτήματα για το τι είναι Επαγγελματικός Προσανατολισμός, αλλά για τις απαντήσεις καλό είναι να ρωτήσετε τον προϊστάμενο, ο οποίος όμως απουσιάζει. Επίσης, πρέπει να έρθετε μια άλλη μέρα, γιατί μόλις σχολάσαμε.

Ποίηση, Τόπος, 2018, 96 σελ.

Οικογενειακά ή πολυπρισματικός κόσμος – Ιωάννης Πανουτσόπουλος

Τα “Οικογενειακά ή πολυπρισματικός κόσμος” κατά τον Ιωάννη Πανουτσόπουλο είναι ο “τρόπος να θεραπεύουμε τις αμυχές πριν γίνουν τραύματα. Να θεραπεύουμε τα τραύματα όταν μπορούν να επουλωθούν. Να χαρίζουμε τη συγγνώμη πριν ακόμα μας ζητηθεί. Να νουθετούμε δίχως να γίνει αντιληπτή η νουθεσία”.

Η οικογένεια, άλλωστε, μπορεί να υπήρξε “ιδεολογικό κατάλυμα για νεανικά τολμήματα. Ιδιότυπο παρεκκλήσι για έναν κόσμο ανέγγιχτο από την απληστία”.

“Γιατί θα έρθει ο καιρός να συναθροιστούμε. Η ανάγκη να σιτιστούν τα πλήθη που επικρέμονται από το χείλος της αλήθειας. Τότε και ο άρτος θα περισσέψει και ο οίνος θα επαρκέσει. Και τα δίχτυα των αλιέων ολόγιομο θα πιάσουν το φεγγάρι των στοχασμών μας”. Ή όπως θα μπορούσε να ειπωθεί σε ένα τετράστιχο:

Ετοιμόγεννες λέξεις
Σε μια στέρφα πατρίδα
Αν γεννήσουν κορίτσι
Θα το βγάλω ελπίδα!

Ποίηση, Τόπος, 2020, 112 σελ.