Κατερίνα Ι. Παπαντωνίου

Δεν θα είσαι εκεί – Κατερίνα Ι. Παπαντωνίου

Με ξένα κλειδιά είχε ανοίξει ξένη πόρτα.
Ο δικαστικός επιμελητής Αργύρης Πολυζώης, στο πλαίσιο μιας τυπικής διαδικασίας αποβολής, εισέρχεται σε ένα διαμέρισμα. Στον άδειο χώρο στέκεται εμβρόντητος μπροστά στο θέαμα που αντικρίζει: φωτογραφίες μιας γυναίκας σε αμέτρητες πόζες τον περιβάλλουν, τον κοιτάζουν, τον προκαλούν.
Το αλλόκοτο ψηφιδωτό διαταράσσει τη γεμάτη κανόνες και ρυθμίσεις καθημερινότητά του και, βέβαιος ότι πρόκειται για την κάτοικο του διαμερίσματος, την αναζητά. Η αναζήτηση τον παγιδεύει στον αδυσώπητο ίλιγγο του πολλαπλού εαυτού, ενώ η συνάντησή του με την άγνωστη γυναίκα αποδεικνύεται καταλυτική.
Στο φόντο η πόλη σε κίνδυνο και ένας χορός από φωνές οικείων ανθρώπων αντιστέκεται στη λήθη.

Νουβέλα, Τόπος, 2019, 112 σελ.

Σκοτεινό Ασανσέρ – Κατερίνα Ι. Παπαντωνίου

… Κάποιες φορές, καθώς σκύβει να βγάλει τα παπούτσια, νιώθει πως το κεφάλι της φουσκώνει και γεμίζει όλο το δωμάτιο. Τότε βλέπει το πανικόβλητο φάσμα του εαυτού της να βγαίνει στην πόλη. Ψάχνει πυορροούσες φουσκάλες στις άκρες των δρόμων, σε στοές. Ψηλαφεί διαβρωτικά έλκη στις εσοχές κτιρίων, χαμηλά στην Ερμού. Αποφεύγει, όμως, να διασχίζει πλατείες με εκτεταμένο έρπητα…
Tρεις γυναίκες από τη δεκαετία του εξήντα μέχρι σήμερα, κινούνται από το Μεταξουργείο μέχρι του Γκύζη, από την Πλάκα μέχρι τη Νεάπολη. Η αστυνομία ζητά πληροφορίες από την Άννα σχετικά με τον Αστρίτ, που θεωρείται εξαφανισμένος, αυτός όμως φιλοξενείται από την ανέραστη Φανή, παλιά γνώριμη της Άννας. Η Ελένη έχει μόλις αποφυλακιστεί και σκοντάφτει πάνω στο μαύρο κουτί του παρελθόντος.
Το υποβαθμισμένο κέντρο της πόλης συγκροτεί την αφηγηματική σκηνή. Ανέστιοι, απάτριδες, κλονισμένοι, οργισμένοι, ματαιωμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν το σκοτεινό ασανσέρ της μνήμης, της μοναξιάς, της βίας, της ωμής πραγματικότητας.

Νουβέλα, Τόπος, 2016, 120 σελ.