Εμφανίστηκε στον χώρο των γραμμάτων το 1953 (διηγήματα του δημοσιεύτηκαν στον κερκυραϊκό Τύπο). Πρώτη εκδοτική παρουσία το 1955, με τη νουβέλα “Μιντόρι”, όπου διεκτραγωδεί τις εμπειρίες του από την επίσκεψή του στη Χιροσίμα, εφτά χρόνια μετά την καταστροφή της. Το 1958 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κερκυραϊκά Χρονικά η πρώτη συλλογή διηγημάτων του, “Η πρώτη μέρα ενός ανθρώπου”. Το 1986 κυκλοφόρησε η δεύτερη κατά σειράν συλλογή διηγημάτων του, “Η μπόρα”. Εκτός από την πεζογραφία, ασχολήθηκε με τη μελέτη της κερκυραϊκής ιστορίας, καρπός της οποίας υπήρξε η έκδοση πέντε ιστοριοδιφικών μελετών του από την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, της οποίας είναι μέλος, ανελλιπώς, από το 1963. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στον κερκυραϊκό και τον αθηναϊκό Τύπο, σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες.
Μιντόρι (1953)
Ο άρχοντας και η λιομαζώχτρα (2020), Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών
Διηγήματα
Η πρώτη μέρα ενός ανθρώπου (1958)
Η μπόρα (1986)
Άνθρωποι του χθες (2008), Γαβριηλίδης
Τα χελιδόνια ξανάρθαν (2016), Κοράλλι – Γκέλμπεσης Γιώργος
Μελέτες-Δοκίμια-Ιστορία
Οι Μαλτέζοι στην Κέρκυρα και στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο (1995), Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών
Διαπρεπείς Κερκυραίοι 16ου-19ου αιώνα (2012), Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών
Οι οικοδεσπότες του Αχιλλείου (2019), Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών
Αφηγήσεις
Στην Κορέα και την Ιαπωνία (2014), Γαβριηλίδης
Μεταφράσεις
Εμμανουήλ Θεοτόκης, Η Κέρκυρα στις λεπτομέρειές της (2004)
Ο άρχοντας και η λιομαζώχτρα – Λουκιανός Ζαμίτ
Η νουβέλα «Ο άρχοντας και η λιομαζώχτρα», η έκτη πεζογραφική προσέγγιση του Λουκιανού Ζαμίτ, παρουσιάζει πρόσωπα και γεγονότα απέναντι σε καθημερινά πνευματικά και ηθικά προβλήματα παλαιότερων εποχών με διαχρονικό χαρακτήρα. Πρωταγωνιστεί η κερκυραϊκή ανθρωπογεωγραφία του παρελθόντος.
Νουβέλα, Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, 2020, 50 σελ.
Οι οικοδεσπότες του Αχιλλείου – Λουκιανός Ζαμίτ
Η αυτοκράτειρα Ελισάβετ και ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄
Ο Λουκιανός Ζαμίτ αφηγείται με γλαφυρό ύφος την ιστορία του παλατιού της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας, από την ανέγερσή του στη θέση της έπαυλης του Πέτρου Βράιλα-Αρμένη και την κατοίκησή του από τη Σίσσυ, τη διαμονή έπειτα εκεί του δεύτερου ιδιοκτήτη, του τελευταίου κάιζερ της Γερμανίας, Γουλιέλμου Β΄, φτάνοντας μέχρι το πρόσφατο 2018.
Κέρκυρα-Ιστορία, Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, 2019, 80 σελ.
Άνθρωποι του χθες – Λουκιανός Ζαμίτ
Φυσιογνωμίες και συμπεριφορές… Διαδοχή ανοιχτών παραθύρων στην προπολεμική, και όχι μόνο, Κέρκυρα. Η νοσταλγία για ό,τι καλό παρήλθε ανεπιστρεπτί, αλλά και η αποστροφή για ό,τι βασάνισε τον τόπο… Δέκα διηγήματα που στηρίζονται στην ιδιαίτερη, ευρεία, οπτική του συγγραφέα για τη διάρθρωση και την εξέλιξη των κοινωνιών, και διαβάζονται σαν μικρά αυτοβιογραφικά συμβάντα.
Διαπρεπείς Κερκυραίοι 16ου-19ου αιώνα – Λουκιανός Ζαμίτ
Η ζωή και το έργο τους: Γράμματα, εικαστικοί καλλιτέχνες, επιστήμονες και πανεπιστημιακοί, επιχειρηματίες και βιομήχανοι, ευεργέτες, θέατρο, μητροπολίτες – αρχιεπίσκοποι, μουσικοί και συνθέτες, πολιτικοί, στρατιωτικοί
Η παρούσα εργασία αποτελεί μια σύντομη επισκόπηση της ζωής και του έργου διαπρεπών Κερκυραίων από τον 16ο μέχρι τον 19ο αιώνα, που σε κάποιες περιπτώσεις το έργο και η προσφορά τους επεκτείνονται και στον 20ό. Δεν πρόκειται βέβαια για εξαντλητική εργασία ούτε ως προς τον αριθμό των προσώπων που περιλαμβάνονται ούτε ως προς την εν γένει δράση στον τομέα δραστηριοποίησης του καθενός, αλλά για μια επίπονη προσπάθεια να αναδειχτεί το εύρος και το βάθος της κερκυραϊκής συμμετοχής σε ποικίλους τομείς του δημόσιου βίου. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, η έκταση του κάθε βιογραφικού σημειώματος δεν έχει κατ’ ανάγκη και αξιολογική σημασία, καθώς εξαρτήθηκε και από άλλα στοιχεία, όπως π.χ. τις διαθέσιμες πηγές. Το αυτό ισχύει και για την παράθεση φωτογραφιών στο εξώφυλλο. Επίσης, το γεγονός ότι πολλοί από τους βιογραφούμενους συγκέντρωναν περισσότερες της μιας ιδιότητες (π.χ. λόγιος και πολιτικός, επιστήμονας και συγγραφέας, κληρικός και λόγιος, κ.ά.), μας ανάγκασε να εντάξουμε στις σχετικές ενότητες τα πρόσωπα ανάλογα με την ιδιότητα στην οποία κατ’ εξοχήν διακρίθηκαν, αντικειμενικά ή κατά τη δική μας εκτίμηση. Όπως για παράδειγμα ο Ναπολέων Ζαμπέλης, που περιλαμβάνεται στην ενότητα των πολιτικών, ενώ παράλληλα υπήρξε σημαντικός ευεργέτης. Τέλος, κρίναμε ότι η πλέον πρόσφορη διάταξη της ύλης είναι αυτή που ακολουθεί, δηλαδή οι μεν ενότητες να μπουν κατ’ αλφαβητική τάξη ενοτήτων (ήτοι Γράμματα, Εικαστικοί καλλιτέχνες κ.λπ.), τα δε πρόσωπα με βάση το έτος γέννησης. Σε λίγες περιπτώσεις, περιλαμβάνονται προσωπικότητες που παρότι δεν γεννήθηκαν στην Κέρκυρα, εντούτοις η Κέρκυρα είναι έντονα συνυφασμένη με τη ζωή τους και το έργο τους (χαρακτηριστική περίπτωση ο Διονύσιος Σολωμός). Εξάλλου, κρίναμε σκόπιμο να περιλάβουμε όλους όσοι λάμπρυναν τον μητροπολιτικό θρόνο της Κέρκυρας, άσχετα αν κάποιοι απ’ αυτούς δεν είχαν κερκυραϊκή καταγωγή. Οι Μητροπολίτες περιλαμβάνονται όχι κατά χρονολογική τάξη γέννησης αλλά κατά την τάξη της ανάδειξης τους στον κερκυραϊκό μητροπολιτικό θρόνο. Σε χρονολογική σειρά τοποθετήσαμε τον Επίσκοπο Χαλκίδας και Καρυστίας Χρύσανθο Προβατά, Κερκυραίο, ο οποίος, ας σημειωθεί, χειροτόνησε Πρεσβύτερο τον Μεθόδιο Κοντοστάνο, κατοπινό Μητροπολίτη Κερκύρας και Παξών. Και φυσικά περιλαμβάνονται προσωπικότητες κερκυραϊκής καταγωγής έστω κι αν δεν γεννήθηκαν στο νησί μας.
Στην Κορέα και την Ιαπωνία – Λουκιανός Ζαμίτ
Η επιλογή του συγγραφέα, ως στρατεύσιμου, για τη συμμετοχή του, με το 13ο Σμήνος Μεταφορών, στο Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα της Κορέας, του είχε δώσει τη μοναδική ευκαιρία, εκμεταλλευόμενος μια πενθήμερη άδεια, να επισκεφθεί για ένα προσκύνημα τη Χιροσίμα. Τη μαρτυρική πόλη που πρώτη είχε γνωρίσει, πριν από επτά χρόνια, τον πυρηνικό αφανισμό.
Τα πρωτόγνωρα βιώματα και οι μνήμες από τον κορεατικό πόλεμο, με τις εκατόμβες των θυμάτων (ανάμεσά τους και εκατοντάδες συμπατριωτών μας), και οι εντυπώσεις από άλλες ιαπωνικές πόλεις που επισκέφθηκε του κίνησαν το ενδιαφέρον για την καταγραφή ποικίλων πληροφοριακών στοιχείων (ιστορικών, γεωγραφικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών κ.ά.) για την Κορέα και, ιδιαίτερα, για τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Κι ακόμη, λεπτομέρειες για την κατασκευή της πυρηνικής βόμβας και τη ρίψη της στη Χιροσίμα, και τρεις μέρες αργότερα στο Ναγκασάκι μιας πολύ ισχυρότερης βόμβας πλουτωνίου, αλλά και οι απερίγραπτες συνέπειες για ολόκληρη την ανθρωπότητα ενός ενδεχόμενου Γ’ (πυρηνικού αυτήν τη φορά) Παγκοσμίου Πολέμου, αποτελούν την “πρώτη ύλη” του παρόντος χρονικού. Και καθώς ολ’ αυτά συνδέονται αρμονικά με την αφήγηση και τις αδρές περιγραφές της ζωής εκεί του τότε εικοσιδυάχρονου υποσμηνία και των συναδέλφων του, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ας σημειωθεί ότι ο κορεατικός πόλεμος τερματίστηκε στο ίδιο σημείο απ’ όπου είχε αρχίσει -χωρίς νικητές και ηττημένους-, δηλαδή σαν να μην είχε γίνει. Αλλά πολλά από τα θύματά του και οι οικογένειές τους υπάρχουν ακόμη για να τον θυμίζουν.
Τα χελιδόνια ξανάρθαν – Λουκιανός Ζαμίτ
Δέκα διηγήματα, εβδομηντάχρονη συγκομιδή βιωμάτων, εντυπώσεων που χαράχτηκαν βαθιά στη μνήμη, και προβληματισμών μιας γεμάτης από εμπειρίες ζωής, συνδέουν το παρόν με το παρελθόν, αποτελώντας ουσιαστικά ένα μωσαϊκό, όπου ο ανθρώπινος πόνος, η αγωνία, η προσμονή και η σκληρότητα εν τέλει της ζωής εκμηδενίζουν την έννοια του χρόνου, αποδεικνύοντας ότι η συνέχεια, παρά τις ποιοτικές και ποσοτικές αλλαγές που την διαπερνούν, δεν καταργεί ούτε απαλύνει την τραγικότητα του ανθρώπου, που η μνήμη, μόνη αλλά απατηλή, συνιστά παραμυθία της. Διότι σε όλα τα διηγήματα, περισσότερο ή λιγότερο, άλλοτε ενεδρεύει, άλλοτε λανθάνει, άλλοτε καραδοκεί και άλλοτε πρωταγωνιστεί ο θάνατος.
Ο Λουκιανός Ζαμίτ, παλαιός τεχνίτης του είδους, βασισμένος σταθερά στην κερκυραϊκή εντοπιότητα, είναι συνεχιστής της επιχώριας παράδοσης, η οποία γεννήθηκε με το έργο ενός μεγάλου τεχνίτη του λόγου, του Ντίνου Θεοτόκη και συνεχίστηκε με την Ειρήνη Δεντρινού, τον Ηλία Σταύρο, την Κατίνα Παπά, τον Νάσο Δετζώρτζη, τον Τάσο Κόρφη.
Μέσα από τις γραμμές του βιβλίου περνά, σαν κινηματογραφικό φιλμ, η ζωή του τόπου του και η ιδιοτυπία των ανθρώπων του, ενός χώρου με μεγάλη συμμετοχή στον νεοελληνικό πολιτισμό και ξεχωριστή κουλτούρα. Είναι η ιστορία στις μικρές εκδηλώσεις της, η οποία μετατρέπεται σε μύθο και ως πανοραματική εικόνα αποτυπώνει την ταραγμένη αλλά και νοσταλγική εποχή της μεταπολεμικής Ελλάδας, φθάνοντας έως τις μέρες μας.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Κοράλι
