Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1986 άρχισε να εργάζεται ως φιλόλογος στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για 25 χρόνια περιφρούρησε τη μαθησιακή περιπέτεια μέσα στις τάξεις, και υποστήριξε το δικαίωμα των παιδιών στα παιχνίδια και τα λάθη. Παράλληλα ανέπτυξε ενεργή συμμετοχή στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών. Από το 1995 έως το 2010, άρθρα και ποιήματά της δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες όπως η Ελευθεροτυπία, η Αυγή και η Εποχή. Τον Οκτώβρη του 2012, ποιήματα της εκδόθηκαν στο περιοδικό Εντευκτήριο.
Έφυγε νωρίς από τη ζωή, πάνω στο μεσουράνημα της δημιουργικότητάς της, στις 3 Σεπτεμβρίου του 2010.
Ηρωικά κορίτσια (2018), Ακυβέρνητες Πολιτείες
Ηρωικά κορίτσια – Μαρία Ταταράκη
Θα σου μιλήσω για τα δάκρυα
μιας πικρής Υακίνθης
Σ’ έναν υπεσχημένο τόπο
που το ποτάμι γίνεται ασημένιο νόημα
ήχος και φως
και που ποτέ μα ποτέ πια
δεν θα καθρεφτιστείς μέσα του
Για τα πικρά δάκρυα μιας νύμφης
που μαράζωσε γιατί πήραν τη φωνή της
για αλληγορία κι ύστερα στοίχειωσε
στη φάτνη αθώων πλασμάτων σπέρμα πυρός
σώζουσα
«Άει Ρόζα Λούξεμπουργκ»
Αλλά ο εργάτης που θάφτηκε ζωντανός
στη ζώνη του Περάματος
και τα μωρά που έμειναν,
κι ο νεαρός σπουδαστής του πρώην Τεχνικού (νυν Ενιαίου)
που εργάζεται ευελικτότατα
τις είκοσι πέντε από τις είκοσι τέσσερις ώρες της ζωής του,
για να ειδικευθεί στη συνέχεια στην ανεργία
(ή να μην ειδικευθεί αν προτιμά)
κι εκείνος ο μικρούλης,
(τον Παναγιώτη του νυχτερινού εννοώ)
που σάλταρε από εγκατάλειψη
κι έγειρε γλυκά-γλυκά,
δεν είναι ένα “φαντασιακό προλεταριάτο”.
Αλλά ένα πραγματικό που τρίζει σαν εφιάλτης,
και υπόσχεται ανατροπές αυτοκυριαρχούμενο.
Ανθολόγηση: Μάνος Τσίζεκ
Ποίηση, Ακυβέρνητες Πολιτείες, 2018, 75 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ακυβέρνητες Πολιτείες
