Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Μαρία Τσιμά

Η Μαρία Τσιμά γεννήθηκε στην Κεφαλονιά.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Ιστορία- Αρχαιολογία. Από τα ιδρυτικά μέλη της ΘΕΣΠΙ (Θεατρική Συντροφιά Πανεπιστημίου Ιωαννίνων). Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Ωδείου Αθηνών (1990). Ιδρυτικό μέλος του Θεατρικού Οργανισμού Στιγμή. Εργάζεται στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Διασκεύασε μαζί με τον Γιάννη Αναστασάκη το μυθιστόρημα του Τζέημς Θέρμπερ “Τα 13 ρολόγια” (παραστάσεις στα ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Πάτρας και Ιωαννίνων) και την “Τρελοβγενιώ” της Ινές Κανιατί ( παραστάσεις στο Θέατρο Στοά – Θέατρο Βασιλάκου και Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος) – “Κριστέλα”. Γ’ Βραβείο Διηγήματος από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Κυκλοφορεί στη συλλογή: “Ο φόβος του ξένου” (2014) – “Τα λεφτά είναι φτωχά” , διήγημα από τις Εκδ. Ταξιδευτής. Κυκλοφορεί στη συλλογή: “Έλα στη θέση μου – 20 Ιστορίες για την αλληλεγγύη” (2015) Β’ Βραβείο Διασκευασμένου Σεναρίου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος για την “Αιολική γη” του Η.Βενέζη. (2014) Έγραψε το θεατρικό έργο: “Ίσια δικαιώματα” που παρουσιάστηκε στο VAULT (2016-17).
Νουβέλες
Το λιθόστρατο (2017), Στερέωμα

Διηγήματα
Ίσια δικαιώματα (2019), Στερέωμα
Οι γυναίκες του Άντον (2023), Στερέωμα

Συλλογικά έργα
Ο φόβος του ξένου (2014), Μεταίχμιο
Έλα στη θέση μου (2015), Ταξιδευτής

Οι γυναίκες του Άντον – Μαρία Τσιμά

Οι γυναίκες


Εγώ λιώνω από την επανάληψη μιας αργής ζωής, από την πλήξη της τεμπελιάς σε μια ακίνητη ζωή στην επαρχία, από τη ματαίωση κάθε προσπάθειας, κι εσύ δίνεις σάρκα και οστά σε κάθε λέξη μου. Αλλά η συντριβή είναι αναπόφευκτη για όλους μας. Πάντα θα αλυχτάει ένα σκυλί, αγάπη μου, μέσα στη νύχτα. Πάντα θα κλαίει μια κουκουβάγια. Ένας περαστικός θα σέρνει τις μπότες του. Πάντα θα βρίσκω μια στάμπα σκοτωμένο κόκκινο γιατί φτύνω το αίμα μου. Πάντα το άγρυπνο μάτι της αρκούδας θα με φοβίζει τη νύχτα…
Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή…

Οι γυναίκες του Άντον, μια ψηφιδωτή αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο από το μεγάλο και ηχηρό τέλος του έρωτα. Μικρά διηγήματα που δίνουν φωνή στις ηρωίδες του Άντον Τσέχωφ. Κεντρικός θεματικός πυρήνας είναι η αναζήτηση της αγάπης που δέχεται τις δονήσεις των μεγάλων αλλαγών και καταρρέει. Οι γυναίκες αυτές δεν θα μάθουν γιατί έζησαν. Γιατί υπέφεραν. Παρά τρίχα να τους συμβεί. Γιατί έτσι γίνεται στους αιώνες των αιώνων. Μια τρίχα μας χωρίζει απ’ αυτό που δεν γίναμε.

Διηγήματα, Στερέωμα, 2023, 96 σελ.

Ίσια δικαιώματα – Μαρία Τσιμά

Αλλοδαπές γυναίκες μιλούν


“Επτά γυναίκες. Επτά αφηγήσεις. Επτά εξομολογήσεις ζωής. Κοινός τους άξονας το πέρασμα από τη μια πατρίδα στην άλλη. Πέρασμα που έγινε με αρκετές στερήσεις, πολλή μοναξιά, αλλά αστείρευτη αγάπη και όρεξη για ζωή. Η πατρίδα σαν μια ανάμνηση ενός τόπου στον οποίο δεν μπορείς να επιστρέψεις και το πέρασμα στη συνειδητοποίηση πως πατρίδα είναι όπου και να’ σαι, πατρίδα είναι εκεί που ζεις, εκεί που όλα μοιάζουν αυτονόητα”.
Όταν πριν από μερικά χρόνια η Μαρία Τσιμά έχοντας φτιάξει ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο, άρχισε να συγκεντρώνει και να καταγράφει μ΄ ένα κασετόφωνο στο χέρι, προσωπικές μαρτυρίες γυναικών που μετανάστευσαν στην Ελλάδα αναζητώντας καλύτερη τύχη, ίσως δεν είχε φανταστεί πως το υλικό αυτό θα μπορούσε ν’ αποτελέσει τη βάση για τη συγγραφή ενός τόσο μοντέρνου θεατρικού έργου που διαβάζεται και ως συλλογή διηγημάτων..

Διηγήματα, Στερέωμα, 2019, 72 σελ.

Το λιθόστρατο – Μαρία Τσιμά




33 εικόνες από μια γνώριμη διαδρομή στην Κεφαλονιά. Ο δρόμος με τους φοίνικες, η κεντρική πλατεία, το Λιθόστρατο και η πλατεία της Καμπάνας. Μια να πας- μια να γυρίσεις. Δυο γυναίκες -μάνα και κόρη- δεν αφήνουν κανένα ίχνος στο πέρασμά τους. Μόνο τον ήχο από τα τακούνια τους στα πλακάκια. Κι αυτή η διαδρομή θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους. Θα οδηγήσει σε μια νέα Ζωή. Γιατί όταν νικάει η ομορφιά δεν το αντέχουν οι άνθρωποι. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Και μετά έρχεται η απώλεια. Μήπως ντυνόμαστε στα μαύρα για να κουβαλάμε το σκοτάδι πάνω μας επειδή αφήνουμε μονάχους τους νεκρούς μας; Πώς αφήνουμε το δικό μας άνθρωπο να κοιμάται μονάχος κάτω από το χώμα και μεις γυρνάμε σπίτι; Πώς γίνεται; Να αφήνεις το αίμα σου κάτω από το χώμα, τόσο απροστάτευτο και συ να επιστρέφεις σαν να μην έχει συμβεί τίποτα; Εσύ να επιστρέφεις και να συνεχίζεις να ανασαίνεις;

Νουβέλα, Στερέωμα, 2017, 136 σελ.

Πηγές: Biblionet, Στερέωμα