Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και Αγγλική λογοτεχνία στο Λονδίνο. Στην Αγγλία έζησε συνολικά πέντε χρόνια.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1971, με την ποιητική συλλογή “Στις εξόδους των πόλεων”, με την οποία κατατάσσεται στην ομάδα ποιητών της γενιάς του ’70 με φανερές επιδράσεις από τον υπερρεαλισμό και τους Αμερικανούς beat ποιητές (Λ. Πούλιος, Β. Στεριάδης, Τ. Δενέγρης, κ.ά.).
Στη συνέχεια, όμως, διαφοροποιήθηκε υιοθετώντας μια πιο πυκνή, λεκτικά, ποιητική γλώσσα και “μια παράδοξη και αντιφατική εικονοπλασία, μέσω της οποίας σατιρίζονται και σαρκάζονται και άλλοτε μυθοποιούνται ή εξιδανικεύονται τα αποσπασματικά βιώματα, οι συναισθηματικές διακυμάνσεις και η ψυχική περιπέτεια της σύγχρονης γυναίκας”, όπως σημειώνει ο Α. Ζήρας, με πιο χαρακτηριστική τη σύνθεσή της “Βαθυέρυθρο” (Νέο Επίπεδο, 2005).
Συνεργάστηκε στη σύνταξη των λογοτεχνικών περιοδικών “Πρόσωπα”, “Σήμα” και “Ρεύματα”. Επίσης συνεργάστηκε ως παραγωγός εκπομπών λόγου στην Ελληνική Ραδιοφωνία (Τρίτο και Πρώτο Πρόγραμμα) και στην ΕΤ1.
Παρουσίασε “οπτικά ποιήματά” της σε ομαδικές εκθέσεις και προσκλήθηκε να λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ ποίησης στην Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία και Ισπανία.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά και γαλλικά.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών στην Αθήνα, στις 24 Ιανουαρίου 2017, από ανακοπή καρδιάς κατά τη διάρκεια νοσηλείας για πνευμονία.
Δυσαρέσκεια – Νατάσα Χατζιδάκι
Για τους μεγάλους τελικούς οί πένθιμοι
τραβούν μαζί τους ύμνοι την βραδιά μου πού πεθαίνει.
Μέσα στο στόμα του τα χείλη μου
άσπρα τα ρούχα
πού φορά και με φωτίζουν.
Μου δίνουν λίγη λάμψη
και την παίρνουν. Γκρίζα κουρέλια. Πολυελαίους του
μυαλού μου.
Το μαύρο αυτό τα κοφτερά του χείλη το διέσχισαν.
Χλόες των δέντρων οι απειλές πού τον φοβούνται.
Ποίηση, Πλέθρον, 1984, 57 σελ.
Ιβίσκοι, νάρκισσοι – Νατάσα Χατζιδάκι
Ένα βιβλίο που διασχίζει τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις. Μια ερωτική ιστορία διασπασμένη στα μέρη που τη συνθέτουν – που συχνά αιωρείται στο κενό.
Ο χρόνος εισχωρεί στη δυαδική σχέση μέσα από μιά καλειδοσκοπική πραγματικότητα – μη πραγματικότητα και τη διαλύει. Αλλά όταν η φαντασίωση εισχωρεί στην πραγματικότητα; Την εκτοπίζει; Ή μήπως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο;
Μια γυναίκα ζώντας έναν εκστατικό έρωτα, «γράφει» για έναν εκστατικό έρωτα. Ποιά είναι η πραγματική ιστορία; Ποιός είναι ο πραγματικός άντρας; Αυτός που κοιμάται μαζί της και μοιράζεται τους εφιάλτες του, ή αυτός που την πλημμυρίζει όταν γράφει; Μήπως αντίστροφα, αλλά και συγχρόνως;
Ένα βιβλίο που φτάνει στην αυτοαναίρεση για να υπάρξει, που οδηγεί στην αυτοαναίρεση τους ίδιους τους ήρωες, για να τους καταστήσει υπαρκτούς. Που αναιρεί τη δράση για να βάλει τη δράση σε κίνηση.
Νουβέλα, Κέδρος, 1985, 117 σελ.
Άλλοι – Νατάσα Χατζιδάκι
… Μικτά επίορκα των αρωμάτων, προστριβές εκλάμψεις
σε λίμνες και στον μέγα Κόγκο με τις ιθαγενείς οσμές των
υπό μάλης.
Αποσυνδέονται οι αναρτήσεις των υφασμάτων.
Γιατί τα στόματα της ηδονής είναι τόσο παράδοξα.
Τίποτε πια σε σένα δεν με εκπλήσσει.
Για ένα μέλλον διαρκές σε χρόνο αόριστο ή στιγμιαίο.
Για έναν ίδιο, ωστόσο άλλον, ένα Βιργίλιο
με θεϊκή αποστολή για να σε σώσει.
Ποίηση, Κέδρος, 1990, 71 σελ.
Ξένοι στην πόλη – Νατάσα Θ. Χατζιδάκι
Διηγήματα 1969-1991
«…Του λέει: Ξένοι άνδρες με κυκλώνουν μέσα στους καθρέφτες. Άνδρες με Φοινίκων μάτια. Με μανδύες πραιτωριανών. Με σπαθιά. Και με βαριά βραχιόλια. Με κράνη σιδερένια. Με επιγονατίδες. Με θώρακες μεταλλικούς. Πανώριοι άνδρες με παρασύρουν, με καλούν, στους θριάμβους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Της λέει: Ξένες γυναίκες με κυκλώνουν. Νύμφες Βαρβάρων, ημίγυμνες νύμφες, ακόρεστες μόνο για έρωτα. Νυμφες που τρέφονται με ανδρών σάρκες. Γυμνές κολυμπούν σε λίμνες με ύποπτα νούφαρα, με παράδοξα και νεοφανή ενυάλια σώματα και ιωχμά. Με τα μακριά μαλλιά τους λυμένα, μανδύες ποδήρεις τα μαλλιά των της μέδουσας, με τους ελληνιστικούς χιτώνες τους απλωμένους στους ακάνθινους θάμνους, με τραβούν βρεγμένες και γυμνές, στο χάλκινο δάσος, μέσα σε πύργους που καίνε…»
Διηγήματα, Κέδρος, 1993, 271 σελ.
Βαθυέρυθρο – Νατάσα Χατζιδάκι
Ζωγραφική: Γιάννης Στεφανάκις
Ποίηση, Νέο Επίπεδο/Χειροκίνητο, 2005, 24 σελ.
Άδηλος αναπνοή – Νατάσα Χατζιδάκι
Ποιήματα 1971-1990
Ξοδεύτηκα
με το άλλοτε
και με το τότε
Αυτοί ‘ναι οι άνθρωποι
που θέλω να ξεχάσω
κι αυτοί
που πρέπει να θυμούμαι
Αν το θελήσεις
μείνε
Μια και βρεθήκαμε τόσο μακριά
μπορούμε ακόμη
να ονειρευτούμε
Ποίηση, Ύψιλον, 2008, 205 σελ.
Συναντήσέ την, το βράδυ – Νατάσα Χατζιδάκι
Σημειώσεις για ένα χαμένο μυθιστόρημα
“…Αυτά τα λόγια είπε η γυναίκα που φορούσε δύο χρυσές αράχνες στ’ αυτιά της. Άλλωστε η Κριστιάνα δεν είχε συναντήσει ακόμη τον Ντόριαν Γκάλβεστον, αλλά είχε τη χειρότερη γνώμη γι’ αυτόν. Στο κάτω-κάτω, αυτός ο Ντόριαν δεν ήταν παρά ένας πλούσιος, κακομαθημένος πλαίη-
μπόυ, που κολλούσε θρασύτατα σ’ όλες τις κοπέλες των καλών, αλλά ξεπεσμένων οικογενειών”.
Στη νουβέλα αυτή της Νατάσας Χατζιδάκι, η γραφή είναι ένα κάτοπτρο -πότε παραμορφωτικό και πότε καθ’ όλα ακριβές και ψυχρό-, όπου μέσα του “απαθανατίζονται” σε ρυθμό έντονης αλληλοδιαδοχής, εικόνες σχέσεων του ελληνικού χώρου σε αντιπαράθεση με αντίστοιχες μιας
ευρωπαϊκής μεγαλούπολης.
Η θραυσματικότητα της αφηγηματικής ροής ενισχύει το μετέωρο ύφος του βιβλίου και οι αιφνίδιες αλλαγές ρυθμών αναγκάζουν τον αναγνώστη να οργανώσει μια “τακτική” αντιμετώπισής τους. Βέβαια υπάρχει και η άλλη εκδοχή: να αφεθεί στο σκοτεινό τούνελ, νιώθοντας τα νερά ν’
ανεβαίνουν.
Νουβέλα, Πλέθρον, 2009, 138 σελ.
Via Dolorosa – Νατάσα Χατζιδάκι
ΣΕ ΣΤΑΔΙΟ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ
(Γ.Δ.Χ.)
Τ’ Αγριολούλουδα σου άστραφταν
από ομορφιά
Στο πενιχρό κιβούριό σου.
Σε έβλεπα ακίνητο. Με
ένα Πλήθος – προς Επίρρωσίν σου.
Δεν ήξερα τι έκανα Εκεί. Ούτε
μπορούσα να σε Αναστήσω.
Ήθελα όμως. Μάλιστα. Διακαώς.
Ποίηση, Τυπωθήτω, 2017, 163 σελ.
Στις εξόδους των πόλεων (1971), Περγαμηνή
Ακρυλικά (1976), Πολυπλάνο
Δυσαρέσκεια (1984), Πλέθρον
Άλλοι (1990), Κέδρος
Βαθυέρυθρο (2005), Νέο Επίπεδο
Άδηλος αναπνοή: Ποιήματα 1971-1990 (2008), Ύψιλον
Via Dolorosa (2017), Τυπωθήτω
Νουβέλες
Συνάντησέ την, το βράδυ (1979), Μικρή Εγνατία
Ιβίσκοι, νάρκισσοι (1985), Κέδρος
Συνάντησέ την, το βράδυ (2009), Πλέθρον
Διηγήματα
Ξένοι στην πόλη: Διηγήματα 1969-1991 (1993), Κέδρος
Συλλογικά έργα
Σύγχρονοι Κρητικοί ποιητές (1982), Μπαρμπουνάκης Χ.
Χειμωνικό. Το μήνυμα. Η Μέριλιν της Ακράτας. Απέναντι η θάλασσα. Τα περιστέρια. Ουράνια τόξα. Στην κόψη (2003), Μεταίχμιο
Ανθολογία της ελληνικής ποίησης (20ός αιώνας) (2013), Κότινος
Μεταφράσεις
Ελεωνόρα Κάρριγκτον, “Η πέτρινη πόρτα” (1982), Αιγόκερως
Πηγές: Biblionet, Κέδρος, Πλέθρον, Τυπωθήτω, Ύψιλον, Νέο Επίπεδο, Πολυπλάνο, Περγαμηνή
