Έχει παρακολουθήσει μαθήματα ιστορίας κινηματογράφου. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία ποίησης, ντεμπουντάροντας με το “Θέμα για άγνωστο επισκέπτη” (εκδόσεις Ερατώ, 1985). Εκείνη την περίοδο έγραψε και το βιβλίο “Μπέκετ” για τις εκδόσεις Ερατώ. Έκανε τη θεατρική μεταφορά του κειμένου του Σάμιουελ Μπέκετ “Πρώτος έρωτας”, που ανέβηκε στο θέατρο Χώρα, την άνοιξη του 2004, σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ Κουτσουρέλη και ερμηνεία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Σε συνεργασία με τον εικαστικό Αλέξανδρο Ψυχούλη εξέθεσε την εγκατάσταση “Playback”, η οποία βασιζόταν στο ομώνυμο βιβλίο του, στο “Lab art projects” το 2003. Έγραψε το λιμπρέτο για το έργο του Γιώργου Κουμεντάκη “Ο Σωκράτης στην Αθήνα”, που παρουσιάστηκε στις 13 Ιουλίου 2001 στη Ρωμαϊκή Αγορά, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το έτος Σωκράτη. Είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού “Α. Αθηναϊκή Επιθεώρηση Σύγχρονης Τέχνης” και της εφημερίδας “Η Καθημερινή”. Από το 2003 έως το 2006 υπήρξε παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΑ. Συμμετείχε επίσης στην τηλεοπτική εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος, στην ΕΤ1, “Hotel Τρίτον” [2005-2010]. Οι ποιητικές συλλογές του που έχουν εκδοθεί είναι οι εξής: “Θέμα Για Άγνωστο Επισκέπτη” (εκδόσεις Ερατώ, 1985), “Η Ιστορία της Μουσικής” (εκδόσεις Ίκαρος, 1994), “Playback” (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2003), “Ένας Σωρός Γλώσσα” (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2007) *Ν.Ι.Π. και “Το αυτόματο” (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013). Με τον ιστορικό της τέχνης Χριστόφορο Μαρίνο εξέδωσαν το διαδικτυακό περιοδικό τέχνης “kaput” (2008-2012).
Το αυτόματο (2013), Γαβριηλίδης
La Folie (2015), Ίκαρος
Η ώρα (2018), Ίκαρος
Εισαγωγή στη μέρα (2021), Ίκαρος
Ποίηση
Θέμα για άγνωστο επισκέπτη (1985), Ερατώ
Η ιστορία της μουσικής (1994), Ίκαρος
Playback (2003), Γαβριηλίδης
Η ιστορία της μουσικής (2015), Ίκαρος (E)
Δοκίμια-Μελέτες
Ένας σωρός γλώσσα (2007), Γαβριηλίδης
Συλλογικά έργα
Destroy Athens (2007), Futura
Αλέξανδρος Ψυχούλης: Tags: λέξεις κλειδιά (2007), Futura
Μεταφράσεις
Συλλογικό έργο, Τρεις συνομιλίες (2001), Printa
Daisaku Ikeda, Ο δρόμος για τα νιάτα (2015), Κέδρος
Εισαγωγή στη μέρα – Θάνος Σταθόπουλος
Στο όγδοο βιβλίο του, ο Θάνος Σταθόπουλος συνεχίζει την περιήγησή του στις συντεταγμένες του αρχείου, που περιέχει τα στοιχεία της προσωπικής μυθολογίας και της κατακερματισμένης αυτοβιογραφίας.
Πεζόμορφα κείμενα, σημειώσεις, παραθέματα, αναγνώσεις, αναφορές, επισημάνσεις, ίχνη, θραύσματα για την τύχη της μέρας, τη στιγμή και τη διάρκεια, το χρόνο, τον εαυτό και την ανθρώπινη κατάσταση.
Η Εισαγωγή στη μέρα, ίσως το πιο σιωπηλό και κατασπαραγμένο βιβλίο του Θάνου Σταθόπουλου, είναι ένας παροξυσμός για την αιωνιότητα και την ταλάντωση της μέρας.
Πεζά, Ίκαρος, 2021, 96 σελ.
Η ώρα – Θάνος Σταθόπουλος
Πεζόμορφα κείμενα, σημειώσεις, παραθέματα, ίχνη, αναγνώσεις, αναφορές, επισημάνσεις, θραύσματα για την ποιητική του χώρου, τον χώρο ως εργαστήριο, τον αρχιτεκτονικό χώρο και το ψυχικό κέντρο.
Ο Θάνος Σταθόπουλος, στο έβδομο βιβλίο του, δίνει βαρύτητα στην ποιητική του χώρου κάνοντας μια νύξη για ό,τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε “αρχιτεκτονικό χώρο”, δηλαδή την περιοχή στην οποία λαμβάνει χώρα η ανθρώπινη έκφραση και η οποία ορίζεται από το σώμα, τα ενεργήματα, την κατοίκηση, τη μνήμη, το χρόνο, τα σημεία, τη μορφοποίηση και το ψυχικό κέντρο.
Η πραγματικότητα αναγνωρίζεται μέσα από το όνειρο και το κείμενο εννοείται ως ερωτικό γεγονός. Η ώρα σημαίνει στο κέντρο των πραγμάτων.
Πεζά, Ίκαρος, 2018, 120 σελ.
La Folie – Θάνος Σταθόπουλος
Πεζά κείμενα με έντονο αποσπασματικό και ποιητικό χαρακτήρα, για τις εκφάνσεις του παράδοξου και του παράλογου στην ανεστραμμένη όψη της πραγματικότητας.
Ο Θάνος Σταθόπουλος συνεχίζει την περιήγησή του στις συντεταγμένες του αρχείου, που περιέχει τα στοιχεία μιας προσωπικής μυθολογίας, εμμένοντας στο Κείμενο ως λογοτεχνικό είδος και ερωτικό\ποιητικό γεγονός.
Το “La Folie” είναι ένα μικροσκοπικό μουσείο που δεξιώνεται τα επικίνδυνα εκθέματα και τις ευγενείς αθλιότητες της παράκρουσης, του κενού, της υπαρξιακής υπερβολής, της ιστορίας της λογοτεχνίας, της αυτοβιογραφίας, του ερωτικού πάθους, της μελαγχολίας και του παραλόγου.
Η θραυσματική και sui generis πρόζα του συγγραφέα αποδίδει την ωραιότητα και μη της κοινής μας ψυχοπαθολογίας, Έτσι, το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και ως μια ποιητική μαρτυρία για όλα όσα εκτυλίσσονται στην ανεστραμμένη όψη της κάθε μέρας.
Πεζά, Ίκαρος, 2015, 96 σελ.
Η ιστορία της μουσικής – Θάνος Σταθόπουλος
Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994, στην ποιητική σειρά των εκδόσεων Ίκαρος, που διηύθυνε ο Ευγένιος Αρανίτσης. Πρόκειται για μια θραυσματική, εσωτερική περιπλάνηση στους τόπους του άστεως και της μνήμης.
Όπως σημείωνε ο Θάνος Σταθόπουλος σε μια συζήτησή του με τον ποιητή Ηλία Λάγιο μιλώντας για το βιβλίο |Αντί, τχ. 571, 17 Φεβρουαρίου 1995|, “…θα έλεγα πως είναι ένα αποσπασματικό κείμενο. Τα αποσπάσματα μοιάζουν με σημειώσεις και σπασμένες ιστορίες. Κατά ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο, κάθε απόσπασμα είναι η προέκταση του προηγούμενου, κι έχει γραφτεί όλο μαζί μ’ αυτή τη λογική, σαν μια φυσική ροή αναπνοών. Μια σπασμένη ιστορία, όπως την ονομάζω εγώ, δεν είναι ιστορία. Είναι η καταστροφή της ιστορίας. Ας πούμε: τα ξέφτια της ιστορίας. Με το ύφος μιας ιστορίας, μιας σημείωσης ή ενός περιστατικού, μπάινω στον χώρο της ποίησης ή του παράδοξου, και το αντίθετο: με το ύφος ενός στίχου, ενός ποιήματος, μπαίνω στον χώρο της ιστορίας…”.
Η δεύτερη αναθεωρημένη έκδοση κυκλοφορεί με την προσθήκη ενός ποιήματος.
Ποίηση, Ίκαρος, 2015, 40 σελ.
Το αυτόματο – Θάνος Σταθόπουλος
Το “Αυτόματο” -πέμπτο βιβλίο του Θάνου Σταθόπουλου (Αθήνα, 1963)- έλκει τον τίτλο του τόσο από το ομώνυμο δοκίμιο του Ε. Μ. Σιοράν όσο και από τη φιλοσοφική επισήμανση του Αρτούρ Σοπενχάουερ περί αυτόματης βούλησης για ύπαρξη. Το βιβλίο περιέχει πενήντα δύο κείμενα, με το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα να κυμαίνεται μεταξύ ποιητικής πρόζας, ψευδοδοκιμίου, σημείωσης, σχολίου, παραθέματος, θραύσματος και να συναιρεί τα όρια της λογοτεχνίας και των ειδών. Η διακειμενικότητα που χαρακτηρίζει το βιβλίο συγκροτείται στη βάση ενός διευρυμένου προσωπικού αρχείου του συγγραφέα: εμμονές, οφειλές, αναφορές, συμβάντα, επισημάνσεις, υπομνήσεις, συνιστούν ένα βαθιά καταγωγικό και εν μέρει αυτοβιογραφικό βιβλίο – hommage σε ό,τι υπήρξε, εξακολουθεί να υπάρχει ή χάθηκε ανεπιστρεπτί, καθορίζοντας το σχήμα των ημερών, των ιδεών και των πραγμάτων.
Πεζά, Γαβριηλίδης, 2013, 85 σελ.
Ένας σωρός γλώσσα – Θάνος Σταθόπουλος
THE SINGING SCULPTURE
Όταν το 1970 οι Gilbert & George άφηναν το ατελιέ τους με τα εργαλεία και τα πινέλα τους (παίρνοντας μαζί τους μόνο λίγη μουσική, ευγενικά χαμόγελα και τις πιο σοβαρές προθέσεις του κόσμου) για να κάνουν μια βόλτα στους δρόμους του Λονδίνου (φορώντας κοστούμια διευθυντών τραπέζης και μεταμορφώνοντας τους εαυτούς τους σε ζωντανά γλυπτά), έστειλαν μία καρτποστάλ σε τριακόσιους παραλήπτες. Ένα μήνυμα από τους γλύπτες Gilbert & George, Λονδίνο, 1970: Οι γλύπτες Gilbert & George πηγαίνουν σε μία νέα κατεύθυνση. Λίγο πριν, είχαν παρουσιάσει την οκτάωρη περφόρμανς. Με υλικά ένα τραπέζι, ένα κασετόφωνο, ένα μπαστούνι με ενσωματωμένη μία συσκευή που παρήγαγε θορύβους κι ένα πλαστικό γάντι (έχοντας βάψει με μεταλλικά χρώματα τα πρόσωπα και τα χέρια τους), ενώ χόρευαν και τραγουδούσαν πάνω στο τραπέζι, ενώ το κασετόφωνο έπαιζε το τραγούδι Underneath the arches. Όταν το τραγούδι τελείωνε, ο ένας από τους δύο κατέβαινε από το τραπέζι κι έβαζε το τραγούδι από την αρχή…
Δοκίμια, Γαβριηλίδης, 2007, 52 σελ.
Playback – Θάνος Σταθόπουλος
Ολιγογράφος εξ ιδιοσυγκρασίας, συλλαμβάνει το απρόοπτο του μικρού που γιγαντώνεται ως φαντασίωση της ματαίωσης του μεγάλου. Πρόζα ενιαίου ρυθμού, η οποία δεν ακυρώνει την ποιητική πρόθεση. Ο κόσμος του είναι ο κόσμος του μόνου ανθρώπου της μεγαλούπολης, μπαλκόνια προεκτείνει πάνω από έναν γκρεμό και δεν γκρεμίζεται, γιατί η εξέδρα του είναι ελαστική, όπως ελαστικός και κινητικός είναι ο εαυτός, όταν διασώζει από τις κατακτήσεις του το ελάχιστο που οδηγεί στη σιωπή της ανακεφαλαίωσης λόγων και πράξεων που δεν ματαιώθηκαν, αλλά ενεργοποίησαν το στοχασμό του κρυστάλλου. Ο χώρος του στην υποχώρηση της άμυνας είναι το δωμάτιο μετά την έκθεση, η φωλέα της μήτρας, η ασφάλεια του υγρού που ερωτροπεί με τη φωτιά της γέννησης νέων λέξεων κι όμως παλιών από τη χρήση τους, γι αυτό τα αρχέτυπα δικαιώνουν την καταγωγή τους.
Ενας ντιλετάντης της γραφής εμβαπτισμένος όπως το βαμβάκι στο βάμμα του μπεκετικού ιωδίου που παραδίδεται στη θέα των πραγμάτων ακίνητος. Η ακινησία του Θάνου Σταθόπουλου είναι αυτή ενός που είδε τη γενιά του να περνάει στην υπερκινητικότητα που έφεραν οι νέες ταχύτητες και να καίγονται Ικαροι που ήθελαν πολύ να πετάξουν και δεν άντεξαν το ύψος των προσδοκιών τους, γιατί τους υπερέβαιναν. Ο κ. Playback αφέθηκε στο αυτονόητο χωρίς να το χρωματίζει, η φωνή είναι δική του, προσωπική του, κι ας ακούγεται καθ υπαγόρευσιν. Γιατί αυτός που υπαγορεύει και μιλάει είναι ο Ενας στα Δύο που δεν χωρίζεται, διότι δημιουργεί.
ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ – ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ – 25/04/2003
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2003, 37 σελ.
Θέμα για άγνωστο επισκέπτη – Θάνος Σταθόπουλος
«Άγγελος»
Καθισμένοι δίπλα δίπλα στο τραμ
κοιτάζαμε την ατελείωτη πόλη.
Πρόσεχε, το χέρι σου μέσα, είπες
σε μιαν αρμονία φωνής και χρωμάτων.
Το τραμ προχωρούσε.
Έσκυβα και μάζευα
τα ερείπια της πόλης
τα σπασμένα αγάλματα
αραδιασμένα στους δρόμους
τα λιωμένα ρούχα και τις καρώ γραβάτες.
Ποίηση, Ερατώ, 1985
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Ίκαρος, Futura, Ερατώ
