Τελείωσε το γυμνάσιο στον Πειραιά και παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας, Σχεδίου και Ζωγραφικής. Μελέτησε συστηματικά την Ελληνική και την ξένη λογοτεχνία, ιστορία και μυθολογία και πολύ νωρίς άρχισε να γράφει ποιήματα. Τα πρώτα της ποιήματα δημοσίευσε στο λογοτεχνικό περιοδικό “Κορινθιακά” το 1976. Στη συνέχεια, ως ποιήτρια και πεζογράφος, συνεργάστηκε σε διάφορα λογοτεχνικά έντυπα (“Κορινθιακά”, “Παγκόσμια Συνεργασία”, “Δελτίο Μetro Life”, “Εν Κορυδαλλώ” κ.ά.) Εκτός από ποιήματα, έγραψε διηγήματα, δοκίμια, μελέτες και χρονογραφήματα. Το βιβλίο της “Ερωτικό”, μεταφράστηκε στην Ιταλική γλώσσα. Εξ άλλου ποιήματά της καταχωρίστηκαν σε ανθολογίες (“Ανθολογία Γυναικείας Ποίησης” Ε. Ρόζου, “Ποιητική Ελευσίνα” 1999, επιμ. Ι. Καλομενίδη, “Ποιητική Ανθολογία” Αρ. Τσάκωνα, 2000 κ.ά.), σε ιστορίες λογοτεχνίας “Διαρκής Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” Μ. Σταφυλά, “Μεγάλη Εγκυκλοπαιδεία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” Χάρη Πάτση, τόμος 22 κ.ά.), καθώς και σε περιοδικές Εκδόσεις (“Φιλολογική Πρωτοχρονιά” Γ. Μαυρίδη κ.ά.). Πήρε μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και το 1986 τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο “Il Premio Del Borgo”, στο Μιλάνο και το 2011 τιμήθηκε με έπαινο από τον Όμιλο UNESCO Πειραιώς & Νήσων και το περ. “Grande Secreto”. Η λογοτεχνική κριτική έχει εκφραστεί ευνοϊκά για το ποιητικό της έργο.
Έχει ανέκδοτο μεγάλο ποιητικό και πεζογραφικό έργο.
Τα αδέσποτα (2012)
Ο έρωτας είναι απάτη; (2012), Λεξίτυπον
Ποίηση
Για λίγο φως (1978)
Πέτρινοι άνθρωποι (1984)
Στην ερημιά της Πόλης (1989)
Ερωτικό (1992)
Ηχηρές σιωπές (2000)
Τραγούδια της μοναξιάς (2005)
Αυγινές Προσεγγίσεις (2005)
Συμπαντική ραψωδία – τριλογία (2006)
Αιώνιες Γυναίκες (2008)
Αλεξανδρειάδα (2012), Λεξίτυπον
Μάνη (2019), Λεξίτυπον
Δοκίμια-Μελέτες
Κώστας Μιχ. Σταμάτης, ο βουκολικός (2005)
Όμηρος ο ερωτικός (2008)
Κώστα Μιχ. Σταμάτη: Λέων Σγουρός (2011)
Μάνη – Γιώτα Γουρδομιχάλη
Έπος
Η Μάνη είναι η ιστορική περιοχή της Πελοποννήσου. Εδώ, εκτείνεται ως αυχένας του Ταΰγετου, ο Σαγιάς, μέχρι το ακρωτήρι Ταίναρο.
Χωρίζεται στην Ανατολική ή προσήλια Μάνη, η περιοχή, που βλέπει προς τον Λακωνικό κόλπο και η Δυτική ή Αποσκιάδα, ή Αποσκερή Μάνη, που αντικρίζει τον Μεσσηνιακό κόλπο. Ένα γεωγραφικό, Βορειότερο κομμάτι, που είναι η περιοχή μέχρι την Καρδαμύλη, λέγεται Μεσσηνιακή ή Έξω Μάνη.
Η ανθρώπινη παρουσία στη Μάνη είναι πανάρχαια. Πολύ πρόσφατα βρέθηκαν λιθοποιημένοι ανθρώπινοι σκελετοί 300.000 περίπου ετών και ανθρώπινα εργαλεία 1.000.000 ετών και πλέον.
Εκεί, στην αγριότητα της βραχόσπαρτης περιοχής, ανταμώνει ο μύθος με την ιστορία. Ένας μύθος, που γλυκοτραγουδά το μυστήριο των πρώτων κατοίκων της περιοχής, την πολύπραγματοσύνη, την ναυτοσύνη,την εμπορικότητα και την καλλιτεχνικότητα κατά τον Παυσανία, αυτής της ράτσας.
Οι Λέλεγες και οι Μινύες, άνοιξαν δρόμους εμπορικούς προς τις Κύκλάδες και το Αιγαίο. Αυτοί, πρώτοι σμίλεψαν τον πορόλιθο φτιάχνοντας τα περίφημα Κυκλαδίτικα ειδώλια.
Σήκωσαν ναό στο Ταίναρο, προς τιμή του ζωοδόχου ήλιου, που ήταν ο Απόλλωνας, αλλά και στη Σελήνη, που φώτιζε τη νύχτα, τιμή στην Άρτεμη…
Γιώτα Γουρδομιχάλη
Ποίηση, Λεξίτυπον, 2019, 225 σελ.
Αλεξανδρειάδα – Γιώτα Γουρδομιχάλη
Έπος
Προοίμιο
Αλέξανδρε, οι δρόμοι σου άγρια ανεμοπάτια,
απ’ τη Σηστό στην Άβυδο και μέχρι την Ινδία,
που αναρριγεί του Σύμπαντος η θολερή γαλήνη.
Με ψίθυρους των αστεριών τις νύχτες, που ανασαίνουν,
όρμησες στης πανσέληνου τα παγερά τα κρέπια,
μ’ ανέμους, που ονειρεύτηκες συλλογισμούς ελπίδων,
μιας πολυπόθητης αυγής το θαύμα ν’ ανεβάσεις,
ασύγκριτο, παγκόσμιο, σαν του ηλιού το βλέμμα.
Και σαν πετράδι έλαμψες μες στους λαούς του κόσμου,
σ’ αγέραστες Ανατολές και μες σε στείρες στέπες, 10
και μια Ελλάδα άπλωσες, λαμπρή με φως δικό σου.
Ήλιε, δονεί σαν μουσική καλπάζει στους αιθέρες,
ολόχρυσο το όνομα στη δόξα τ’ αθανάτου
και πάμφωτα εχάραξες σημάδια στους αιώνες,
που ξεδιπλώνουν την ορμή, ψυχογραφούν τις σκέψεις
κι ανθίζουνε σε φεγγερές στράτες δημιουργίας,
με το μεγάλο όραμα, που γέννησε η ψυχή σου…
Ποίηση, Λεξίτυπον, 2012, 367 σελ.
Ο έρωτας είναι απάτη; – Γιώτα Γουρδομιχάλη
Μια βαθιά ψυχογραφημένη ιστορία ανθρώπινων σχέσεων εκτυλίσσεται σε αυτό το μυθιστόρημα, στην οποία, με έναν υποβλητικό εσωτερικό μονόλογο μιας μικρής συντροφιάς νέων ανθρώπων, αναλύονται, με ενδοσκοπική κατάδυση, οι πολύμορφες και δυσπρόσιτες οπτικές των ερωτικών σχέσεων των ζευγαριών. Μέσα από αυτές τις ξεχωριστές επισημάνσεις-κλειδιά, το ιδιαίτερα ευαίσθητο βαρόμετρο των σχέσεων των ανθρώπων, αρχίζει να πάλλεται και να αποκαλύπτει τις βαθύτερες ρίζες, που συντηρούν τις σχέσεις αυτές ή τις απορρίπτουν, γεγονός, που, στο μυθιστόρημα, εντυπωσιάζει τους πρωταγωνιστές και θέτει σε δίλημμα την αλήθεια του έρωτα. Στο όμορφο νησί των Σπετσών, όπου διαδραματίζεται αυτή η ιστορία, τα ζευγάρια των πρωταγωνιστών, που το καθένα κουβαλάει μέσα του τραυματικές ερωτικές εμπειρίες, ο αναγνώστης ανιχνεύει σε κάθε σελίδα και τη δική του εμπειρία και τα δικά του τραύματα σχέσεων με το άλλο φύλο και, διαβάζοντας, προσπαθεί να διαμορφώσει την προσωπική του στάση στον έρωτα, να ξεχωρίσει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να προσφέρει στη σχέση του, ώστε αυτή να είναι αληθινή, τίμια και διαρκής, χωρίς προβλήματα, ερωτηματικά, πόνο και επώδυνες λύσεις. Η συγγραφέας, προσεγγίζει αυτές τις σχέσεις, με τρόπο αντικειμενικό, στέκεται στους προβληματισμούς των ζευγαριών, μελετάει τις αιτίες και αφήνει στον αναγνώστη να εντοπίσει ο ίδιος, μετά την ανάγνωση, τη διαπόρηση: «Ο έρωτας είναι απάτη;»
Μυθιστόρημα, Λεξίτυπον, 2012, 147 σελ.
Πηγές: Biblionet, Λεξίτυπον
