Αντωνία Παπαδάκη

Θάλαμος 312 – Αντωνία Παπαδάκη

Η ερωτική σχέση της Μυρτώς με τον Παύλο, που με το χρόνο γίνεται εκρηκτική και νοσηρή, θα οδηγήσει σε ένα τροχαίο ατύχημα. Η μεταφορά της Μυρτώς στο νοσοκομείο και ο πολυήμερος εγκλεισμός της στο θάλαμο 312 της χειρουργικής θα δώσει την ευκαιρία σε τέσσερεις γυναίκες, που νοσηλεύονται τυχαία στον ίδιο θάλαμο, να μοιραστούν τις σκέψεις τους και να προβούν σε προσωπικές εξομολογήσεις για ανείπωτα πάθη. Μέσα από τις συζητήσεις τους για τον έρωτα, το θάνατο και τη φιλία, αποκαλύπτονται μυστικά από την προσωπική τους ζωή και ταυτόχρονα αναδεικνύονται διαφορετικές στάσεις και συμπεριφορές των γυναικών απέναντι σε βασικά θέματα της ζωής, ενώ ο «τυχαίος» εγκλεισμός θα αποβεί μοιραίος για τους ήρωες.

Μυθιστόρημα, Εντύποις, 2021, 158 σελ.

Η χρήση των φωτογραφιών και των γελοιογραφιών ως πηγών στο μάθημα της ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση – Αντωνία Παπαδάκη

Η κυρία Αντωνία Παπαδάκη είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), διδάκτωρ Αρχαιολογίας και Παιδαγωγικής, και υπηρετεί ως Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στο Νομό Πέλλας.

Ως εκ τούτου γνωρίζει άριστα το αντικείμενό της και γι” αυτό το βιβλίο της έχει ιδιαίτερη αξία. Άλλωστε, η ίδια στον πρόλογό της, ανάμεσα στα άλλα, γράφει: «Η ενασχόλησή μου με τη διερεύνηση του παρελθόντος ξεκίνησε συστηματικά από τα φοιτητικά μου χρόνια στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Τα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος, ως ίχνη άλλων εποχών και άλλων ανθρώπων με διαφορετική σκέψη και συναισθήματα, αποτέλεσαν το πεδίο της επιστημονικής δραστηριότητάς μου. Οι φωτογραφίες, κατάλοιπα και αυτές ενός πιο πρόσφατου παρελθόντος, ασκούσαν πάντα επάνω μου μια γοητεία, ωθώντας με να διερευνήσω και άλλα στοιχεία γι” αυτές, προκειμένου να φανταστώ τις ιστορίες που κρύβονταν πίσω τους».

Το βιβλίο αυτό είναι έργο μεγάλου κόπου και στηρίζεται σε επαρκή γνώση, έρευνα και πείρα της κυρίας Αντωνίας Παπαδάκη, σε σχετική πλούσια ελληνόγλωσση και ξενόγλωσση βιβλιογραφία και σε σχετικά ερωτηματολόγια, στα οποία απάντησαν εκπαιδευτικοί και μαθητές.

Έτσι, στηρίζεται σε βασικούς παράγοντες, σε γερά ποδαρικά, ώστε να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο για τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στα σχολεία μας με σκοπό να καταστήσει τους μαθητές μας να σκέπτονται κριτικά, όπως χαρακτηριστικά τονίζει και η ίδια στον επίλογό της: «Τα πορίσματα της έρευνας […] θα μπορούν να αξιοποιηθούν από την Πολιτεία, αν πράγματι ισχύουν οι διακηρύξεις ότι οι πολίτες πρέπει να είναι σκεπτόμενοι και ενεργοί».

Και, φυσικά, ώσπου να δράσει η αργοκίνητη Πολιτεία, θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί μας να προσανατολιστούν σε κριτικούς τρόπους διδασκαλίας της Ιστορίας, αλλά και στα άλλα μαθήματα, όπως το έκαναν και παλαιότεροι, αλλά και το κάνουν και νεότεροι δάσκαλοι. Και, το βιβλίο αυτό δείχνει ολοφάνερα τον δρόμο και για το παρόν και για το μέλλον. Δεν είναι απλά ένα εργαλείο, αλλά είναι ένα «όπλο» για όλους τους εκπαιδευτικούς. Με το οποίο, και με το οποίο οι δάσκαλοι όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων θα βοηθηθούν και θα βοηθήσουν τους μαθητές τους να αγκαλιάσουν με άλλο μάτι την Ιστορία και να αναπτύξουν την κριτική τους ικανότητα. Στόχος, άλλωστε, για κάθε μάθημα. Και, το βιβλίο αυτό το συστήνουμε ανεπιφύλακτα σ” όλους.

Άξιος, λοιπόν, και υπεράξιος ο «μισθός» της κυρίας Αντωνίας Παπαδάκη, που βάζει γερά θεμέλια και ανοίγει νέους δρόμους στην Εκπαίδευση.
Κωνσταντίνος Γ. Σταλίδης

Πρόλογος: Δημήτρης Μαυροσκούφης

Ιστορία, Σπουδή και διδασκαλία, Κυριακίδη Αφοί, 2013, 416 σελ.

Προσωπικές ιστορίες και ιστορία – Αντωνία Παπαδάκη

Ο ιστορικός χώρος του Πόντου μέσα από την αυτοβιογραφία του Ιωάννη Αβρααμίδη


Η έκδοση του χειρόγραφου του Πόντιου Ιωάννη Αβρααμίδη και η ιστορική του ανάγνωση αποτελεί συμβολή στην ιστορία των Ποντίων. Αναδεικνύει τον τρόπο βίωσης και πρόσληψης από έναν Έλληνα του Πόντου τόσο της εκεί ζωής του όσο και του διωγμού του από την πατροπαράδοτη γη καθώς και της εγκατάστασής του ως πρόσφυγα πλέον στο ελληνικό κράτος.
Πρόκειται για ένα αφηγηματικό κείμενο όπου τα στοιχεία του χρονικού διαπερνούν το αυτοβιογραφικό του χαρακτήρα. Οι αναγωγές στις οικογενειακές ρίζες, στις απαρχές της γενιάς του, στον χαμένο πατροπαράδοτο τόπο και στο ευρύτερο σύνολο της θρησκευτικής και εθνικής κοινότητας και στη συνέχεια στο εθνικό κράτος, με τις όποιες νοηματοδοτήσεις τους, συνιστούν το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο στηρίζεται η συγκρότηση της ατομικής, συλλογικής, εθνικής, πολιτιστικής ταυτότητας του πόντιου πρόσφυγα ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση μιας ομαλής ζωής στη νέα του πατρίδα, που θα γίνει η γενέτειρα των επόμενων μελών της γενιάς του.
… (από τον πρόλογο της Έφης Αργυρού)

Πρόλογος: Πελαγίδης Στάθης, Αργυρού Έφη

Αυτοβιογραφίες, Aφηγήσεις, Ιστορία, Κυριακίδη Αφοί, 2006, 312 σελ.

Υφαίνοντας το χρόνο – Αντωνία Παπαδάκη

Ένα χρονικό οδοιπορικό στη γη της Αλμωπίας


Μια ιστορική αναδρομή στη γη της Αλμωπίας μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μαρτυρίες που αποκαλύπτουν τη σχέση του ανθρώπου με τον τόπο, τον χρόνο και την ιστορία. Η μνήμη ζωντανεύει για τους παλιότερους, ενώ η γνώση οδηγεί τους νεότερους σε κριτική αποτίμηση του παρελθόντος και επαναπροσδιορισμό του παρόντος.

Περιέχει Βιβλιογραφία

Ιστορία, University Studio Press, 2003, 325 σελ.