Τό εξαιρετικό ενδιαφέρον της για την Αρχαιολογία και ιδιαιτέρως για την προϊστορική Αρχαιολογία γρήγορα την οδήγησε στον συναρπαστικό κόσμο της έρευνας. Συστηματική ερευνήτρια πλέον συγκεντρώνει στοιχεία, κάνει συγκριτικές μελέτες, παρακολουθεί τα ειδικά μαθήματα της Αρχαιολογικής Εταιρείας για την Γραμμική γραφή Β και το 1996 εκδίδει το βιβλίο της “Ο δίσκος της Φαιστού μιλάει ελληνικά”, με την πρωτότυπη εργασία της περί των προαλφαβητικών γραφών στην Ελλάδα. Εκεί αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία ότι η φωνητική αξία του κάθε συλλαβογράμματος της Γραμμικής γραφής Β και της Κυπριακής συλλαβικής είναι η ακροφωνία (πρώτη συλλαβή ελληνικής λέξεως, που είχε το προγονικό του ιερογλυφικό σύμβολο στα Κρητικά ιερογλυφικά συστήματα γραφής με αναπόφευκτο πλέον το συμπέρασμα ότι τα Κρητικά ιερογλυφικά είναι ελληνική γραφή. Επίσης δε αποδεικνύει και την καταγωγή του ελληνικού Αλφαβήτου από τις Γραμμικές γραφές. Η εργασία αυτή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση και παρουσιάστηκε από τη συγγραφέα σε δύο σχετικά διεθνή Συνέδρια, όπου έτυχε πολύ ευνοϊκής αποδοχής. Το βιβλίο σημείωσε μεγάλη επιτυχία, πραγματοποιώντας πολλαπλές εκδόσεις. Εν συνεχεία η Έφη Παλυγιαννάκη, αφού διδάχθηκε τον Όμηρο από το πρωτότυπο στα μαθήματα της Ελληνικής Αγωγής γράφει τα κείμενα στην εικονογραφημένη έκδοση των επών (εκδ. Γεωργιάδη) με ακριβή μετάφραση των Ομηρικών στίχων, ένα πρωτότυπο έργο αξιώσεων. Είναι ιδρυτικό μέλος του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών και μέλος και άλλων ομίλων, όπως της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς και της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (Ε.Μ.Α.Ε.Μ.).
Το πέρασμα του φαραγγιού (2019), ΑΩ Εκδόσεις
Δοκίμια-Μελέτες-Αρχαία ιστορία
Ο δίσκος της Φαιστού μιλάει ελληνικά (2000), Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
Σάλπιγγες πολέμου σε γραμμική Β΄ (2008), Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
Επική ποίηση
Ομήρου Οδύσσεια (2009), Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
Ομήρου Ιλιάδα (2009), Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων
Το πέρασμα του φαραγγιού – Έφη Πολυγιαννάκη
Φθινόπωρο…
Δυο μεσήλικες άνδρες έχουν απομείνει οι μοναδικοί κάτοικοι ενός ορεινού χωριού της Μεσσηνιακής Μάνης, ερημωμένου από την εσωτερική και την εξωτερική μετανάστευση. Βρίσκονται σε αντίπερες όχθες, εκεί, όπου στάθηκαν πριν τριάντα χρόνια, όταν τους χώρισε ο έρωτας μιας κοπέλας, με τα νεανικά τους όνειρα να κοίτονται ανάμεσά τους σαν σωρός υλικών κατεδαφίσεως. Για τριάντα χρόνια αποφεύγονται συστηματικά μεταξύ τους. Το παρελθόν, το οποίον ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, είναι πάντα εκεί να τους χωρίζει, ακόμα και τώρα που βουλιάζουν στην ερημιά, και βιώνουν δραματικά την μοναξιά. Βλέπονται μονάχα από μακριά, παρακολουθώντας ο ένας τις κινήσεις του άλλου… Ώσπου, κάποια μέρα, ένα εντελώς ασυνήθιστο γεγονός, συνδυασμένο με απίστευτες συμπτώσεις, τους φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο!…
Ένα δυνατό ψυχογράφημα, μέσα από μια ενδιαφέρουσα ιστορία με απρόβλεπτες εξελίξεις και ανατροπές, οι οποίες ωθούν τους ήρωες στα όριά τους. Μια ιστορία, δοσμένη με μεγάλη παραστατικότητα, μέσω της τέχνης του λόγου: Παρομοιώσεις, μεταφορές, αλληγορίες, ζωηρές περιγραφές, κάποιες φορές και χιούμορ που ελαφρύνει τις έντονες σκηνές, μεταφέρνουν τον αναγνώστη στον τόπο, τον χρόνο και το περιβάλλον της αφηγήσεως, τον βάζουν μέσα στις ψυχές και στις σκέψεις των ανθρώπων, τον κάνουν να ζει έντονα τα γεγονότα και τις καταστάσεις, να ταξιδεύει, να απολαμβάνει τοπία και εικόνες της φύσεως…
Ένα μυθιστόρημα, που γεμίζει τον αναγνώστη με συναισθήματα, που τον κρατά μέχρι την τελευταία του σελίδα σε ενδιαφέρον και που, όταν κλείσει το βιβλίο, νοιώθει να δονούνται ακόμη μέσα του οι πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής του!
Μυθιστόρημα, ΑΩ Εκδόσεις, 2019, 208 σελ.
Ομήρου Ιλιάδα – Έφη Πολυγιαννάκη
Το αριστουργηματικό έπος του Ομήρου τώρα σε κόμικ για όλες τις ηλικίες! Οι ήρωες ζωντανεύουν μέσα από ζωγραφικές εικόνες και η πλοκή ξετυλίγεται μέσα από πυκνούς διαλόγους, πιστούς στον Ομηρικό Λόγο. Ένα μαγευτικό ταξίδι στην αρχαιότητα που αξίζει να το απολαύσετε!
“… Ο μέγας ποιητής μαζεύει τα άνθη της αβύσσου και τα στέλνει στους μελλοντικούς αιώνες σε υπέροχα μικρά μπουκέτα θείου λόγου, δεμένα θαυμαστά σε ρυθμικό δακτυλικό εξάμετρο. Για όσο υπάρχει άνθρωπος επί της γής!…
Τα άνθη αυτά θελήσαμε να σου προσφέρουμε παραστατικά αγαπητέ αναγνώστη, με σεβασμό όμως στο αιώνιο αριστούργημα. Ό,τι δης εδώ είναι σκηνές που περιγράφονται από τον ποιητή, ζωγραφισμένες με ταλέντο και συνέπεια και ό,τι διαβάσης είναι ακριβής νεοελληνική απόδοσι του ομηρικού πρωτοτύπου.
Ακροβατώντας πάνω στον αυθεντικό ομηρικό στίχο, θα βρεθής εκεί, στον ναύσταθμο των Αχαιών, στο Σκαμανδρικόν πεδίον και στις Σκαιές πύλες του θρυλικού Ιλίου και θα πάρης τα άνθη της αβύσσου!”
Eικονογράφηση: Σπύρος Ζαχαρόπουλος
Επική ποίηση, Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, 2009, 126 σελ.
Ομήρου Οδύσσεια – Έφη Πολυγιαννάκη
Αν ήθελε κανείς να βρή και να απαριθμήσει ένα-ένα τα στοιχεία των ικανοτήτων, που διέθετε ο ποιητής της “Οδύσσειας” και της “Ιλιάδος”, για να συνθέση αυτό το κορυφαίο και αξεπέραστο στους αιώνες πνευματικό δημιούργημα, θα κατέληγε στο γενικό συμπέρασμα: Τα είχε όλα! Ήταν ο εκλεκτός των θεών· τον επέλεξαν, για να χαρίσουν στους ανθρώπους αυτό το αριστούργημα.
Μέσα λοιπόν στα “όλα” του Ομήρου ξεχωρίζει η ικανότητά του να περνά το πραγματικό γεγονός από την δυνατή φαντασία του και ύστερα να το παρουσιάζη κατάφορτο από στολίδια: προσωποποιήσεις, αλληγορίες, παρομοιώσεις… Με τον λογοχρωστήρα του “ζωγραφίζει” εικόνες μοναδικής παραστατικότητας και ενάργειας. Και σαν άριστος γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και τών χαρακτήρων των ανθρώπων, διοχετεύει στους στίχους του “φορτία” συναισθημάτων μέσα από έναν υπέροχο συνδυασμό λέξεων, δημιουργώντας “πεδία”, με όλους τους βαθμούς εντάσεως, της λύπης, της χαράς, της απελπισίας, της απαντοχής, τήης αγανακτήσεως, της αγάπης… Μύθος και πραγματικότητα, ένας κόσμος ονειρικός σε μια πανδαισία χρωμάτων και συναισθημάτων!
Θα μπορούσε λοιπόν άραγε κανείς, να συμπυκνώση αυτόν τον εξαίσιο κόσμο, χωρίς να τον συνθλίψη, χωρίς να τον κακοποίηση, επιλέγοντας αυτούσιους διαλόγους και διηγήσεις του έπους και αιχμαλωτίζοντας στο χαρτί ως εικόνες τα “έπεα πτερόεντα” των κυρίων περιγραφών του ποιητού, με σκοπό να δύναται ο καθένας να τον απολαύση σύντομα, αλλά ζωντανά και οπωσδήποτε μέσα σε στενώτατα πλαίσια πιστότητας και αύθεντικότητας;
Αυτή ακριβώς είναι εδώ η προσπάθειά μας!
Eικονογράφηση: Σπύρος Ζαχαρόπουλος
Επική ποίηση, Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, 2009, 94 σελ.
Σάλπιγγες πολέμου σε γραμμική Β΄ – Έφη Πολυγιαννάκη
Μετά την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής γραφής Β’ και την ανάγνωση των πινακίδων κάτι αναπάντεχο περίμενε τους γλωσσολόγους και τους ιστορικούς. Ήταν η εμφάνισις της Δωρικής διαλέκτου μέσα στην Μυκηναϊκή Ελληνική, πράγμα το οποίον απεδείκνυε την παρουσία των Δωριέων στον Μυκηναϊκό κόσμο πριν από την διαπιστωμένη ανασκαφικώς καταστροφή των μεγάλων Μυκηναϊκών κέντρων. Τότε κάποιοι υπεστήριξαν ότι η περίφημη Κάθοδος των Δωριέων η οποία, σύμφωνα με την παράδοσι, έφερε το τέλος του μεγάλου Μυκηναϊκού πολιτισμού, πραγματοποιήθηκε σε χρόνο προγενέστερο και ότι οι καταστροφές ηφείλοντο σε εσωτερικές διαμάχες. ‘Αλλοι απέδωσαν τις καταστροφές στην επιδρομή των ”Λαών της Θάλασσας” ή σε εκτεταμένα φυσικά φαινόμενα, ενώ μερικοί αμφισβήτησαν και την ίδια την Κάθοδο. Ποια όμως είναι η πραγματικότητα; Τι ρόλο μπορεί να έπαιξαν και οι Χετταίοι στην κατάρρευσι του Μυκηναϊκού κόσμου;
Στο βιβλίο αυτό επικεντρώσαμε την έρευνά μας στο αρχειακό υλικό του πυρπολημένου ανακτόρου της Πύλου με το σκεπτικό ότι μέσα στις καταγραφές θα υπάρχουν στοιχεία που δηλώνουν καθαρά ή υποδηλώνουν έστω το τι συνέβη πραγματικά στην Πύλο, άρα και στα υπόλοιπα Μυκηναϊκά κέντρα, τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ανακτόρου και ότι τα στοιχεία αυτά, συνδυαζόμενα με τα δεδομένα της αρχαίας παραδόσεως και της Αρχαιολογίας, μπορούν να οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα για το ζήτημα.
Αρχαία Ιστορία, Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, 2008, 269 σελ.
Ο δίσκος της Φαιστού μιλάει ελληνικά – Έφη Πολυγιαννάκη
Η ελληνική καταγωγή των Μινωιτών
Από την 3η π.Χ. χιλιετία ως τα μέσα της 2ας περίπου με κέντρο την Κρήτη, άνθισε ένας Αιγαίος πολιτισμός αυτόφωτος και πρωτότυπος, που όμοιο του σε επίπεδο δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε η ανθρωπότητα! Ποιοι ακριβώς ήσαν, όμως, οι δημιουργοί των μινωικού πολιτισμού; Ποια είναι δηλαδή η φυλετική τους ταυτότητα και η καταγωγή τους, και ποια γλώσσα εν τέλει κρύβεται πίσω από τα μυστηριώδη Κρητικά ιερογλυφικά, την άγνωστη Γραμμική γραφή Α και την κυπρομινωϊκή; Στο παρόν βιβλίο πιστεύω ότι δίνονται οι απαντήσεις στα σοβαρά αυτά ερωτήματα! Νέες τεκμηριωμένες θέσεις θα ταράξουν τα ήρεμα νερά της επικρατούσης ιστορικής αντιλήψεως σχετικώς με τα παραπάνω θέματα, η οποία, όμως, ούτως ή άλλως εστηρίζετο σε κάποια επισφαλή επιχειρήματα, παραμένοντας μάλιστα καθηλωμένη σε μια αρχική διατύπωση. Το βιβλίο έχει δομή «πυραμίδος», που κορυφαίος της λίθος είναι η απολύτως βάσιμη μέθοδος αναγνώσεων του αινιγματικού κειμένου του πασίγνωστου μνημείου της κρητικής ιερογλυφικής γραφής, του Δίσκου της Φαιστού!
Αρχαιότητα, Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, 2000, 396 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γεωργιάδης – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, ΑΩ Εκδόσεις
