Εργάστηκα ως “συνειδητοποιημένη” φιλόλογος σε πολλά Λύκεια της χώρας και στο Ντύσελντορφ της Γερμανίας. Ασχολήθηκα με το θέατρο και πραγματοποίησα επιτυχώς με τους μαθητές μου αρκετές παραστάσεις-αρχαίας ελληνικής τραγωδίας κυρίως-στη Γερμανία και στην Ελλάδα. Μετεκπαιδεύτηκα και αποφοίτησα με “Άριστα” από τη ΣΕΛΜΕ Αθηνών. Επίσης, παρακολούθησα μαθήματα σε σεμινάριο του Ινστιτούτου γενικής Επιμόρφωσης με θέμα: “Διεθνή και Ευρωπαϊκά θέματα”με αρίστην επίδοση. Ακολούθως, παρακολούθησα δύο σεμινάρια με θέμα: “Εκπαίδευση και θέατρο”. Γνωρίζω Αγγλικά και Γερμανικά. Λατρεύω την ποίηση και γενικά την ελληνική γλώσσα και επιθυμώ να μοιράζομαι τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου με όσους επίσης προβληματίζονται.
Ξεκίνησα με δημοσιεύσεις άρθρων σε φιλολογικά περιοδικά και στη συνέχεια έχω δημοσιεύσει:
1. Καβάφης, ο στοχαστής της αγωνίας (μελέτη-κριτική)
2. Αναζητήσεις με προοπτική (ποιητική συλλογή)
3. Ενοχή και ανοχή (ποιητική συλλογή)
4. Ηλιοδρόμια-Ελληνοδρόμια (ποιητικό πόνημα)
5. Η Ηλικία της αθωότητας (ποιητική συλλογή)
6. Ιχνηλασίες (ποιητική συλλογή)
7. Αιγαίον, «κάτι από βάλσαμο, κάτι από μύθο»
8. Ρωγμές (ποιητική συλλογή)
Έλαβα μέρος στο διαγωνισμό «100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή», ο οποίος στοχεύει στην επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα, με το ποίημα «Τo δάκρυ της θεάς», το οποίο επελέγη, δημοσιεύθηκε και υπάρχει στην ιστοσελίδα με τον τίτλο «100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή». Στην πρώτη έκδοση της UNESCO, με τίτλο ”Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές”, περιλαμβάνονται 14 ποιήματα από τις συλλογές μου (σελ.273-280). Έλαβα μέρος σε διεθνή διαγωνισμό ποίησης και συγγραφής δοκιμίου, που οργάνωσε η Ένωση Λογοτεχνών Β.Ελλάδος, με θέμα “Αριστοτέλης ο μέγας φιλόσοφος” και μου απενεμήθη το 2ο βραβείο για το δοκίμιό μου “Η Αρετή ως “έξις προαιρετική” προς κατάκτηση της ευδαιμονίας”. Επίσης έλαβα το βραβείο ”ΑΝΑΚΡΕΩΝ” στον παγκόσμιο διαγωνισμό “Κ.Π. Καβάφης 2016” για το ποιητικό πόνημα “Ηλιοδρόμια-Ελληνοδρόμια”. Ποιήματά μου συμπεριελήφθησαν στην “Σύγχρονη Ανθολογία της Νέας Ελληνικης Ποίησης”.»
Αναζητήσεις με προοπτική (2006), Προοπτική
Ενοχή και ανοχή (2013), Bookstars-Γιωγγαράς
Ηλιοδρόμια-Ελληνοδρόμια (2014), Bookstars-Γιωγγαράς
Ιχνηλασίες (2015), Bookstars-Γιωγγαράς
Η ηλικία της αθωότητας (2015), Bookstars-Γιωγγαράς
Αιγαίον (2018), Όστρια Βιβλίο
Ρωγμές φωτός (2018), Νέα Διάσταση
Ακροβασία από άβυσσο σε αιωνιότητα (2020), Νέα Διάσταση
Δράμα επί Σκηνής (2022), Νέα Διάσταση
Δοκίμια-Μελέτες-Ερμηνεία και κριτική
Καβάφης, ο στοχαστής της αγωνίας (1998), Επικαιρότητα
Συλλογικά έργα
Διαγωνισμός ποίησης και δοκιμίου: Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης (2017), Εχέδωρος Εκδοτική
Δράμα επί Σκηνής – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Ποίηση, Νέα Διάσταση, 2022, 64 σελ.
Ακροβασία από άβυσσο σε αιωνιότητα – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Ποίηση, Νέα Διάσταση, 2020, 52 σελ.
Ρωγμές φωτός – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Χωρίς χρυσό η ζωή μας
θα ήταν πολύτιμη
Χωρίς όπλα
θα ήταν ανθρώπινη
Χωρίς ημερολόγια
…αιώνια!
Ποίηση, Νέα Διάσταση, 2018, 64 σελ.
Αιγαίον – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
“Κάτι από βάλσαμο, κάτι από μύθο”
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2018, 40 σελ.
Ιχνηλασίες – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Η μαγεία των λέξεων
Στην ποίηση οι λέξεις, άλλοτε βασανιστικές και αδυσώπητες,άλλοτε φιλικές και τρυφερές, αγκαλιάζουν νου και καρδιά, ξενυχτούν και ονειρεύονται μαζί μας, αδελφώνονται με τις χαρές και τις δυσκολίες μας, μάς διδάσκουν την αλήθεια και την ελπίδα, μάς συντροφεύουν μια ζωή αδιαμαρτύρητα, ακόμα κι όταν τις παραποιούμε ή τις κακοποιούμε, εκείνες στέκουν στο βάθρο τους υποστηρίζοντας την διαχρονική αξία τους και θυμίζοντας σε μάς τους αγνώμονες Νεοέλληνες όλη την προγονική κληρονομιά και το μεγαλείο τους…
Αυτό προσπαθεί και ο ποιητής, να θυμίσει στους συνανθρώπους του ότι πέρα από το υλικό στοιχείο υπάρχει και η εκστατική ομορφιά του Λόγου-λογικής, η οποία μεταρσιώνει τον θνητό,τον οδηγεί στο φως και αντι- καθιστά την φθορά και την εφήμερη υπόσταση με την αιωνιότητα του ορθού λόγου,που παραμένει αθάνατος. Οι εποχές των κρίσεων “σκοτώνουν” τους ποιητές, αδυνατούν ευτυχώς να αγγίξουν την ποίηση!
Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2015, 60 σελ.
Η ηλικία της αθωότητας – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Είμαι ένα παιδί που φλυαρώ με το παρόν
ανηφορίζω τη ζωή με το ποδήλατό μου,
τραγουδώ κι ελπίζω.
Είμαι ένα παιδί, σε ηλικία ώριμη,
με σκέψη μεστωμένη, με όνειρα παράτολμα άβολο εγχείρημα.
Είμαι ένα ώριμο παιδί που αδελφώνομαι με ήλιο και βροχή,
πετροβολώ τις συννεφιές μου
και περιμένω πάντοτε την άνοιξη.
Κι όμως δεν είμαι πια παιδί!
Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2015, 60 σελ.
Ηλιοδρόμια-Ελληνοδρόμια – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Το πόνημα αφιερώνεται στην γη την ελληνική, που γέννησε και έθρεψε το καλό, το γενναίο, το υπέροχο, το αγαθό, που εισέπραξε πόνο και αδικία από άσπονδους φίλους, σαν μιαν αιώνια κατάρα, που κυνηγά τη χώρα τούτη των ηρώων και των σοφών.
Στέκει αμήχανος και ενεός κάθε προβληματισμένος νους εμπρός στο παράξενο και οξύμωρο τούτο φαινόμενο.
Μια χώρα, που μοίρασε αφειδώς όλη τη δημιουργία της -πνευματική κατά κανόνα- για να εκπολιτίσει ή και να εξανθρωπίσει απολίτιστους και θηριώδεις στη συμπεριφορά λαούς, να καθίσταται μονίμως στάδιο διαμάχης,πεδίο πολεμικών συρράξεων, αντικείμενο της καταστροφικής μανίας αυτών των λαών που ευεργετήθηκαν από την ίδια με την μεταλαμπάδευση του αιωνίου φωτός της.
Αν το προηγούμενο φαντάζει οξύμωρο, αυτό εδώ είναι τραγικό. Κάποιοι Έλληνες -ευτυχώς λίγοι τον αριθμό- επιδεικνύουν ανθελληνική συμπεριφορά -πολλές φορές φέρονται σαν “αδελφοφάδες”- ενώ συγχρόνως υποδύονται τους ανθρωπιστές, προβάλλοντας στρεβλά στοιχεία και παραχαράσσοντας την ιστορική πραγματικότητα. Και “χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ..” σεμνύνονται γι’ αυτήν τη συμπεριφορά,προβληματίζοντας και τους πλέον αδιάφορους. Και ένα ερώτημα πλανάται διαχρονικά σαν εφιάλτης:… ΓΙΑΤΙ;;
Αφιερώνεται στην αξία της πατρίδας που χρόνια τώρα προσπαθούν να απαξιώσουν όσοι αποκαλούν την ιδεολογική τους σύγχυση… πρόοδο, αποστερώντας από τον εαυτό τους την υγιή φιλοπατρία και από τους νέους- που τους εμπιστεύονται-ένα ιδανικό, ικανό να πληρώσει πολύ μεγάλο μέρος του εσωτερικού τους κενού.
Έτσι διαγράφονται σταδιακά από την μνήμη και την ψυχή τα υψηλά ιδεώδη,στο βωμό των οποίων θυσίασαν ακόμα και την ζωή τους τόσοι και τόσοι άνθρωποι στον κόσμο και τόσοι Έλληνες στην συνεχώς δοκιμαζομένη πατρίδα μας.
Μετά απορούμε πώς φθάσαμε στην παγκοσμιοποίηση και στην άνευ όρων παράδοσή μας σε οικονομικούς οίκους… ενοχής !
Ποιητικό πόνημα, Bookstars – Γιωγγαράς, 2014, 40 σελ.
Ενοχή και ανοχή – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Σε μια εποχή στην οποία η ευτυχία και η ευημερία βρίσκονται στην περιοχή της ουτοπίας, η προσοχή στρέφεται σε άλλες πνευματικές αναζητήσεις προκειμένου να χαλυβδωθεί η αντοχή του δοκιμαζόμενου ανθρώπου και να περιέλθει στην κατοχή του το πολύτιμο και ανεκτίμητο κεφάλαιο του ηθικού και πνευματικού πλουτισμού, που, αν το είχαν κατακτήσει οι άνθρωποι ,δεν θα βρισκόμαστε τώρα στην αντίξοη αυτή κατάσταση και στον ευτελισμό της αξιοπρεπείας μας από απνευμάτιστους αργυραμοιβούς και τρωγλοδύτες των χρηματιστηρίων. Για να ανακτήσουμε, λοιπόν, τη χαμένη αξιοπρέπειά μας και να ισχυροποιήσουμε την εσωτερικότητά μας, απαιτείται η αποχή από παλιές συνήθειες ψυχοφθόρες και ανούσιες, όπως η μανία της υπερκατανάλωσης ή του υλικού υπερπλουτισμού με θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, σαν να ήταν η πεμπτουσία της ζωής, και να στραφούμε περισσότερο στον άνθρωπο, ο οποίος μαθαίνει, μελετά, ακούει, προσφέρει, τίθεται αλληλέγγυος, αγαπά, είναι ανεπιτήδευτα ευγενής, σέβεται το συνάνθρωπό του και τον τόπο του, δεν ασχημονεί, σκέπτεται, συλλογίζεται και χαίρεται το θείο δώρο της ζωής με μέτρο και αξιοπρέπεια. Μια πηγή για την παροχή τέτοιων προτύπων,είναι και η ποίηση, ο λόγος, που μέσα από τη συμβολική λειτουργία του οξύνει το νου και ευαισθητοποιεί την ψυχή για τα μεγάλα και τα ωραία. Καμμία ανοχή πλέον στην Ενοχή!
Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2013, 53 σελ.
Αναζητήσεις με προοπτική – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Ως αντίδοτο στη νοσογένεια της εποχής μας και ειρηνική αντίσταση στη βαρβαρότητα της σύγχρονης έκφρασης η ποιητική ανησυχία, μπορεί να οδηγήσει σε εγρήγορση την εφησυχασμένη συνείδηση.
Ποίηση, Προοπτική, 2006, 64 σελ.
Καβάφης, ο στοχαστής της αγωνίας – Φοίβη Παπαευγενίου-Κότσιρα
Ο Καβάφης, ως “ανθρώπινος στοχαστής” αγωνίζεται με την εσωτερική φωνή της συνείδησης του να μετουσιώνει την αναπόφευκτη φθορά σε πάθος για ζωή. Αγγίζει εκείνους που βιώνουν την ασημαντότητα των ανθρώπινων αλλά καταφάσκουν στην ομορφιά της ζωής. Δε δίνει χρώματα στον ανθρώπινο πόνο αλλά ποιόν και ένταση. Αναδεικνύει ως αντίδοτο την άρνηση υποταγής, την αγωνία που κραυγάζει αξιοπρέπεια. Ίσως για να φωτίσει αυτό που μένει αναλλοίωτο: τη συνεχή αναζήτηση της “Ιθάκης”…
Ερμηνεία και κριτική, Επικαιρότητα, 1998, 45 σελ.
Πηγές: Biblionet, Bookstars-Γιωγγαράς, Επικαιρότητα, Όστρια Βιβλίο, Προοπτική, Νέα Διάσταση
