Αποφοίτησε με την ειδικότητα του Πολιτικού Μηχανικού από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ασκεί το επάγγελμα του Πολιτικού Μηχανικού στη Ρόδο με έντονη παρουσία στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της περιοχής. Πλήθος άρθρων και μελετών του είδαν το φως της δημοσιότητας στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο, ενώ έχει εκδώσει και το βιβλίο Ψηλαφίσματα–Πολιτικά Κείμενα.
Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του “Στο Μέλλον Μέλλον δεν Υπάρχει”.
Στο μέλλον, μέλλον δεν υπάρχει (2012), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Ο πύργος των Μουσών (2014), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Σκέψεις θεού (2016), Εκδόσεις Όστρια
Η Σοφία του Δράκου (2017), Εκδόσεις Όστρια
Τληπόλεμος (2019), Μπαρμπουνάκης Χ.
Γλώσσα-Διδασκαλία
Αρχαία ελληνικά Α΄ γυμνασίου (2001), Κωστόγιαννος
Αρχαία ελληνικά B΄ γυμνασίου (2001), Κωστόγιαννος
Αρχαία ελληνικά Γ΄ γυμνασίου (2001), Κωστόγιαννος
Ευριπίδη Ελένη Γ΄ γυμνασίου (2002), Κωστόγιαννος
Τληπόλεμος – Γιάννης Παρασκευάς
Ροδίων Αρχηγέτης
Τληπόλεμος ο Ηρακλείδης, Τυρινθίων Αρχηγέτης, γόνος του
Ηρακλή και της Αστυόχειας τα χρόνια του τα παιδικά μαζί
με τον θείο του τον Λικύμνιο και τους γιους του τα πέρασε
στο Άργος.
Με το ρόπαλο του που για άλλον προοριζόταν άθελά του τον θείο
του τον Λικύμνιο σκότωσε.
Φοβούμενος την οργή των Θεών και των Ηρακλειδών στον Θεό
Απόλλωνα προσέτρεξε, την χρησμοδότηση του ζήτησε για την
αποφυγή της βέβαιης τιμωρίας του.
…μετα ήρθε να πάρει χρησμό από το Μαντείο των Δελφών. Σε αυτόν λοιπόν ο
χρυσοκομης είπε μεσα από τον ευωδιαστό ναό του να κάνει ένα ταξίδι με πλοίο
από τις ακτές της Λέρνας κατ ευθείαν προς την ποιμενική γη, η οποία περιβάλλεται από θάλασσα, όπου κάποτε ο μέγας βασιλιάς των Θεών έβρεξε την πόλη
με χρυσό χιόνι, όταν από τις τέχνες του Ηφαίστου με τον χάλκινο πέλεκυ η
Αθηνά ξεπήδησε από το κεφάλι του πατέρα της και φώναξε με δυνατή φωνή.
Ο ουρανός και η γη έφριξαν τότε στη θέα της.
Τον δυσνόητο του Μαντείου τον χρησμό ερμηνεύοντας στην Ρόδο
έφτασε μαζί με άλλους Αργείους που τον ακολούθησαν.
Βασιλιά τους οι κάτοικοι του νησιού τον έχρισαν τιμώντας τον
θεοποιημένο Ηρακλή πάτερα του.
Τρεις πόλεις ίδρυσε, την ΛΙΝΔΟ, την ΚΑΜΕΙΡΟ και την ΙΑΛΥΣΟ
και με των κατοίκων την συναίνεση και του πατέρα του την φήμη
σε όλο το νησί βασίλεψε.
Μνηστήρας στην Σπάρτη βρέθηκε στης ωραίας Ελένης του πατέρα
το κάλεσμα.
Τον όρκο του για την προστασία της Ελένης και Μενέλαου τον γάμο στην εκστρατεία της Τροίας συμμετείχε με εννιά καράβια ηγούμενος Ροδίων αγερωχων.
Ιστορικό μυθιστόρημα, Μπαρμπουνάκης Χ., 2019, 432 σελ.
Η Σοφία του Δράκου – Ιωάννης Γ. Παρασκευάς
Ένας στρατιωτικός διοικητής οδηγείται στο στρατοδικείο και διαπομπεύεται σαν προδότης, διότι αψηφώντας τις διαταγές των ανωτέρων του και της πολιτείας, ριψοκινδυνεύει την ανακατάληψη, ενός μικρού νησιού, που καταλήφθηκε προκλητικά από τη γειτονική χώρα, που αμφισβητεί την εθνική μας κυριαρχία.
Μια δυναμική ιδεολόγος δικηγόρος, αναλαμβάνει να τον υπερασπιστεί στο στρατοδικείο.
Κάτι από τα παλιά, που συνδέει τους δύο…
Έως πού φτάνει η υπακοή στους νόμους μιας πολιτείας; Υπάρχουν νόμοι ανώτεροι από αυτούς; Ποιο το όριο της πειθαρχίας; Ποιο το όριο της νομιμοφροσύνης; Δικαιολογεί η εκτέλεση νόμιμων διαταγών, τα πάντα;
Πανάρχαιο ερώτημα. Από την εποχή της Αντιγόνης, οι άνθρωποι προβληματίζονται πάνω σε αυτό.
Όμως τα πράγματα είναι απλά.
Ένας νόμος της πολιτείας, είναι ένας ανθρώπινος νόμος. Είναι ένας νόμος που δημιουργήθηκε από μια προϋπάρχουσα ανώτερη ανάγκη. Ένα βαθύτερο αίτιο. Κι αυτή η ανάγκη, αυτό το αίτιο, είναι σημαντικότερο από το νόμο.
Έγινε ο νόμος για να εξυπηρετήσει μια ανάγκη. Δεν εξυπηρετείται, όμως πάντα, μια ανάγκη από το νόμο. Ειδικά, όταν η εφαρμογή του, υπόκειται στην ανθρώπινη ατέλεια.
Ποιος καθορίζει το όριο; Πότε μπορεί κάποιος να αγνοήσει τον νόμο, σεβόμενος το λόγο για τον οποίο, αυτός, δημιουργήθηκε;
Η συνείδηση. Αυτή η θεϊκή φωνή, που μιλά μέσα μας, σε κρίσιμες στιγμές και μας λέει, ότι πέρα από κάθε πρόφαση και δικαιολογία, γνωρίζουμε, ποιο είναι το σωστό.
Η Σοφία και ο Δράκος είναι στην πραγματικότητα ένα πρόσωπο. Είναι ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος που γνωρίζει ποιο είναι το σωστό και το εφαρμοζει, αλλά και ο ηθικός πολίτης, που αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του και υπερασπίζεται με πάθος τις ιδέες του, ακόμα κι όταν αυτές δεν συμφωνούν με αυτές της κοινωνίας.
Ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει κάποτε η κοινωνία.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Όστρια, 2017, 152 σελ.
Σκέψεις θεού – Γιάννης Παρασκευάς
Σε ένα φανταστικό ελληνικό νησί, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, κάποιο ξεχασμένο καθολικό τάγμα μοναχών-ιπποτών, υποτίθεται είχε εγκατασταθεί και κατασκευάσει μια βιβλιοθήκη με όλη τη γνώση που είχε συσσωρεύσει από την επαφή του με τους άλλους πολιτισμούς στη Μέση Ανατολή αλλά και από τη γνώση της χριστιανικής θεολογίας, καταφθάνει η Αμαλία, η ηρωίδα του βιβλίου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια της φιλοσοφίας, με σκοπό να κάνει μια έρευνα σχετικά με το έργο των ιπποτών-μοναχών.
H Αμαλία ζει μια ζωή απολύτως ρυθμισμένη, προβλέψιμη και μάλλον πεζή, έχοντας επιτελέσει όλα όσα το οικογενειακό της περιβάλλον απαιτούσε από αυτήν, πεπεισμένη για την ορθότητά τους. Εκεί, θα αντιληφθεί ότι η πεποίθησή της αυτή δεν είναι και τόσο ακλόνητη και δεν είναι και τόσο δική της.
Η γνωριμία της με τον μεσόκοπο βιβλιοθηκάριο της βιβλιοθήκης των ιπποτών, οι συσζητήσεις τους, καθώς και οι νέες εμπειρίες που θα ζήσει στο νησί, θα την οδηγήσουν σε μια πλήρη αναθεώρηση της ζωής και θα της δώσουν απαντήσεις σχετικά με τα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξης.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Όστρια, 2016, 144 σελ.
Ο πύργος των Μουσών – Γιάννης Παρασκευάς
Δυο ζωές παράλληλες και χρονικά ασύμβατες μεταξύ τους οι μοίρες και η τύχη τις έφεραν να έχουν το ένα, το δικό τους και μοναδικό σημείο αναφοράς.
Ο Πύργος των Μουσών, ορόσημο, γέννημα του έρωτα, κρύβει μέσα του τα πάθη, τα όνειρα, τις προσδοκίες, την ακμή και τη συναισθηματική παρακμή των δυο γυναικών που τη ζωή τους σημάδεψαν οι μοίρες και το ρυάκι της ζωής τους το οδήγησαν σε τόπους και καταστάσεις για αυτές πρωτόγνωρες, ανεξερεύνητες, έξω και πέρα από τις δικές τους επιθυμίες και τα όνειρα.
Το πάθος, ο έρωτας, η αφοσίωση, η εγκατάλειψη και ο θάνατος στοιχειώνουν τη διαδρομή της ζωής τους και τις συντροφεύουν μέχρι και το τέλος.
Μόνο ο Πύργος των Μουσών παραμένει ανέπαφος, καταφύγιο και στέγη του έρωτα και των παιχνιδιών της μοίρας.
Ποιος ορίζει και προδιαγράφει άραγε το μονοπάτι της ζωής που θα διαβούμε; Το καθορίζουμε μόνοι μας ή οι μοίρες αποφασίζουν και προκαθορίζουν τα μελλούμενα;
Στα στριφογυρίσματα της ζωής τα βασανιστικά «γιατί» και «πώς» της ανθρώπινης ύπαρξης και του χρόνου παραμένουν χωρίς απαντήσεις, κερκόπορτες των αδυναμιών και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών.
Ο έρωτας είναι προσφορά, είναι ουσιαστική άρνηση του εαυτού σου και των θέλω σου, είναι δέσιμο χωρίς ίχνος αναμονής για ανταπόδοση -να είσαι έτοιμος να τα δώσεις όλα χωρίς υστεροβουλίες και δεύτερες σκέψεις-, βαρύς και ανάλαφρος, σκλαβιά και ελευθερία χωρίς όρια· σε προκαλεί να αναρωτηθείς αν είναι έμφυτη παρόρμηση ή επίκτητο κοινωνικό δημιούργημα.
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2014, 462 σελ.
Στο μέλλον, μέλλον δεν υπάρχει – Γιάννης Παρασκευάς
Μια αλήθεια χιλιοειπωμένη, αλλά καμιά φορά το άυλο βάρος αυτής της αλήθειας είναι διαφορετικό ανάλογα με το ποιος, πότε και πού τη λέει, ανάλογα με το ποια χείλη τη βγάζουν στον αέρα και της δίνουν υπόσταση. Το πώς τη νιώθει και τη βιώνει ο καθένας την αλήθεια είναι από τα μικρά-μεγάλα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης. Μαζί μεγαλώνεις, τα ίδια πράγματα βλέπεις, τους ίδιους γονείς και προγόνους έχεις, τις ίδιες εμπειρίες ζεις, τις ίδιες χαρές και λύπες, αλλά στο τέλος άλλου ματώνει η καρδιά για το άδικο δάκρυ της γειτόνισσας και άλλος χαίρεται και χαμογελά με τα βάσανα και τα πάθη του διπλανού σου.
Κομμάτια και θρύψαλα όλα, κομμένο το νήμα που με έδενε με το παρελθόν, βαθύ και απροσπέλαστο το χαντάκι που με χωρίζει από το μέλλον, στο μέλλον κανένα μέλλον δεν υπάρχει, μαραμένο λουλούδι η ζωή, παρωχημένο όνειρο, η μόνη επιλογή το σκοτάδι της ανυπαρξίας, η οικειοθελής αφαίρεση του βάρους της ύπαρξης.
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2012, 368 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, Όστρια Βιβλίο, Μπαρμπουνάκης Χ.
