Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Ε.Μ.Π. και εργάζεται στον χώρο της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές “Η αλληλεγγύη των ονείρων” (2013), “Συγχορδία συγγνώμης” (2015) και “Ομαιμοσύνη” (2017).
Η αλληλεγγύη των ονείρων (2013), Γαβριηλίδης
Συγχορδία συγγνώμης (2015), Εκάτη
Ομαιμοσύνη (2017), Εκάτη
Χώμα στον αέρα (2020), Εκδόσεις Βακχικόν
Χώμα στον αέρα – Κωνσταντίνα Σκουφή
Τρεις μέρες τώρα νηστεύω τους ανθρώπους μου.
Όπως μια γιαγιά το λάδι της Σαρακοστής.
Όπως ένα φυλλαράκι ασημίζον
κάτω από κοκκινόχωμα,
μία μικρή φτυαριά,
το ελαιόδεντρό του.
Προνίβομαι
για τόσες ξέχωρες ταφές
για μία και κοινή Ανάσταση.
Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2020, 106 σελ.
Ομαιμοσύνη – Κωνσταντίνα Σκουφή
Εκείνος έχει πάντα τα κορδόνια στα παπούτσια του λυτά
σαν έφηβος
μα το καπέλο όταν βγάζει για να κοιμηθεί,
στου γείσου του την κουπαστή αν σκύψεις,
θα μυρίζει γέρος.
…
Στο πάτωμα όταν παίζω, τον φοβάμαι όπως με τσιμπά.
Άντρας παλιός
ψαράς, αγρότης, ταβερνιάρης, θεριστής,
με παραγάδι, με αλέτρι, με κουζινομάχαιρο και με δρεπάνι
μαζί με τα εργαλεία του μεροκάματου δεν του ‘μαθε ποτέ κανείς
το χάδι πως βαστιέται σαν αδράχτι.
Γυναικεία -κάποτε- δουλειά να κλώθεται η αγάπη.
Ποίηση, Εκάτη, 2017, 48 σελ.
Συγχορδία συγγνώμης – Κωνσταντίνα Σκουφή
ΚΟΥΤΣΟ ΠΑΓΚΑΚΙ
Οι γρατζουνιές του τραπεζιού
που περιθάλπω τώρα με μπογιά
ξέρω, δεν έγιναν από μαχαίρι
που έκοβε φρέσκο ψωμί.
Από τραχείς αγκώνες τα σημάδια έμειναν
που στήριζαν κεφάλια σκεφτικά.
Τώρα που στο δρόμο μας
το μέλλον Σφίγγα στέκεται και απειλεί
κατανόηση εγώ θα βρω
στου μπαλκονιού το ξύλινο, αιωνόβιο παγκάκι
με το τραυματισμένο του, κουτσό ποδάρι.
Με σεβασμό θα σκύψω το κεφάλι
για ν’ αφουγκραστώ
ξύλο να τρίζει κακοπαθημένο
των γενεών μας τρίσβαθο το στεναγμό.
Ποίηση, Εκάτη, 2015, 112 σελ.
Η αλληλεγγύη των ονείρων – Κωνσταντίνα Σκουφή
ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Τι σ’ έπιασε και τρόμαξες αλκοολική σιωπή μου; Πάλι ζητάς τη λύτρωση σ’ ένα σφηνάκι λόγια; Μα τι τα πέρασες τα λόγια, υπαρκτά; Δεν τα ‘δες στο ταξίδι τους πώς χάνονται μόλις ξεστομηθούν; Πώς βουίζουν σαν σφύριγμα στ’ αυτιά του συνομιλητή; Τι κακό κι αυτό σε άλλη συχνότητα το στόμα να εκπέμπει κι άλλη να δέχεται το αυτί. Δε βαριέσαι, με τον καιρό το έμαθα κι αυτό για τις συχνότητές τους τις κουφές να μην πολυσκοτίζομαι. Μόνο με σένα το παράπονο με παίρνει που ακόμα δεν κατάφερες τα χείλη μου να ξέρεις να διαβάζεις.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2013, 133 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Εκάτη, Εκδόσεις Βακχικόν