Σπούδασε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 ξεκίνησε συνεργασία με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες ως κριτικός λογοτεχνίας. Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορούν τα βιβλία της: Αναγνωστικά δικαιώματα (2009), Θαυμαστικά και αποσιωπητικά (2012). Θεωρείται ότι είναι μία από τις πιο σεβαστές κριτικούς λογοτεχνίας στην Ελλάδα. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά «Διαβάζω», «Εντευκτήριο» και «Νέα Εστία» καθώς και στη «Βιβλιοθήκη» της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία».
Αναγνωστικά δικαιώματα (2009), Πόλις
Θαυμαστικά και αποσιωπητικά (2012), Πόλις
Μπορείς να δεις τι μένει από τη νύχτα; (2018), Εκδόσεις Πατάκη
Συλλογικά έργα
Πρώτη γραφή (2001), Μίνωας
Μπορείς να δεις τι μένει από τη νύχτα; – Λίνα Πανταλέων
Δύο βιβλία της Έρσης Σωτηροπούλου τόσο μακριά, τόσο κοντά
“Τα βιβλία συνοµιλούν ερήµην του συγγραφέα τους. Γνωστή αυτή τους η έξη, να µπλέκονται το ένα στις σελίδες του άλλου. Είθισται, επίσης, να λέγεται πως πολλοί συγγραφείς δεν γράφουν παρά ένα και µοναδικό βιβλίο, πως τα γραπτά τους δεν είναι παρά παραλλαγές µίας εκτενούς, ατέρµονης, διαρκώς υπό σκέψη και αναθεώρηση αφήγησης. Τι γίνεται, όµως, όταν ένας συγγραφέας εµπλέξει δολίως τη µυθοπλασία ενός βιβλίου του στον µύθο ενός άλλου, προγενέστερου έργου του; Προφανώς εξαρτάται από τον συγγραφέα. Στην περίπτωση της Έρσης Σωτηροπούλου έχουµε να κάνουµε µε ένα συναρπαστικό, διπλό παιχνίδι, συγγραφικό και αναγνωστικό. Με το µυθιστόρηµά της “Μπορείς;” επιστρέφει στο Παρίσι του 1897 για να συναντήσει ξανά τον Καβάφη, ο οποίος και σε αυτό το βιβλίο συνεχίζει να αναρωτιέται Τι µένει από τη νύχτα”.
Η Λίνα Πανταλέων, διαβάζοντας τα δύο µυθιστορήµατα της Έρσης Σωτηροπούλου, τα φαντάστηκε να κινούνται το ένα προς το άλλο, σε ένα µετέωρο, τεταµένο πλησίασµα. Αναζήτησε στις σελίδες τους ένα παζλ που του έλειπαν µερικά κοµµάτια για να αποκαλυφθεί. Μετακίνησε τις λέξεις του ενός βιβλίου στο άλλο, ψάχνοντας λύση σε έναν γρίφο. Βέβαια, τίποτα δεν χρειαζόταν να µετακινηθεί. Το παζλ εξαρχής ξάπλωνε αρτιµελές στο χαρτί.
Ερμηνεία και κριτική, Εκδόσεις Πατάκη, 2018, 132 σελ.
Θαυμαστικά και αποσιωπητικά – Λίνα Πανταλέων
Κριτικά δοκίμια
Βιβλιοκριτικές που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό “Νέα Εστία” και αναφέρονται σε βιβλία των Παναγιώτη Κουσαθανά, Νίκου Δαββέτα, Ρέας Γαλανάκη, Έλενας Χουζούρη, Σοφίας Νικολαΐδου, Τάκη Θεοδωρόπουλου, Ελένης Γιαννακάκη, Αχιλλέα Κυριακίδη, Χρήστου Χρυσόπουλου, Ιωάννας Καρυστιάνη, Θανάση Βαλτινού, Έρσης Σωτηροπούλου και Γιάννη Μακριδάκη.
“Έχω τη γνώμη πως η λογοτεχνική κριτική οφείλει να είναι υποκειμενική, όχι μόνο για τη διασφάλιση άλλοθι αλλά πρωτίστως για να λαμβάνει υπόψη πως υπόκειται στο κείμενο. Η ανάγνωση οφείλει να υποτάσσεται στο κείμενο, να ακολουθεί και όχι να προτρέχει. Η διαμόρφωση εκτίμησης είναι πλήρως εφικτή μόνο μετά την τελευταία σελίδα. Ωστόσο ακόμα και αν πάρουμε ως δεδομένη την εντιμότητα της αναγνωστικής ματιάς, ή, αλλιώς, την ηθική του βλέμματος, δεν γίνεται να μην αντιληφθούμε πως κάθε λογοτεχνικό βιβλίο διαθλάται καθώς το διαβάζουμε μέσα από ασύνειδες προσδοκίες, αμφιβολίες, προηγούμενες διαψεύσεις και εκπλήξεις, εν ολίγοις διαβάζεται μέσα από το φίλτρο όλων των σελίδων που έχουν διαβαστεί πριν από αυτό”.
Λ. Π.
Ερμηνεία και κριτική, Πόλις, 2012, 401 σελ.
Αναγνωστικά δικαιώματα – Λίνα Πανταλέων
Στις τριάντα βιβλιοκρισίες του τόμου, δημοσιευμένες στο περιοδικό “Νέα Εστία” την τελευταία τριετία (Μάρτιος 2006 – Σεπτέμβριος 2009) γίνεται λόγος για βιβλία των Σωτήρη Δημητρίου, Δημήτρη Νόλλα, Μαρίας Μήτσορα, Νίκου Χουλιαρά, Φαίδωνος Ταμβακάκη, Κώστα Βούλγαρη, Κλαίρης Μιτσοτάκη, Γιώργου Μπράμου, Μένη Κουμανταρέα, Ιωάννας Καρυστιάνη, Σώτης Τριανταφύλλου, Σάκη Σερέφα, Άντζελας Δημητρακάκη, Αύγουστου Κορτώ, Δημήτρη Γκιώνη, Β. Χ. Κωνσταντίνου,Τάκη Σπετσιώτη, Δημήτρη Τζιόβα, Παύλου Μάτεσι, Κωστή Γκιμοσούλη, Μιχάλη Μακρόπουλου, Δημοσθένη Κούρτοβικ, Κωνσταντίνου Τζαμιώτη, Μιχάλη Φακίνου, Ηλία Μαγκλίνη, Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Μαρίας Ευσταθιάδη, Νίκης Τρουλλινού και Μάρως Δούκα.
Η “Νέα Εστία” έδωσε τη δυνατότητα στην κριτικό να γράψει μεγάλα σε έκταση κείμενα, ώστε να αντιμετωπίζει κάθε φορά το κρινόμενο βιβλίο σαν αφορμή και αφετηριακό σημείο για την προσπέλαση του προγενέστερου έργου των συγγραφέων.
Η συγκατάθεση του διευθυντή της “Νέας Εστίας” Σταύρου Ζουμπουλάκη να δημοσιεύει εκτενείς βιβλιοκριτικές, μου πρόσφερε μια πρόσθετη, αδιόρατη αρχικά, ευχαρίστηση, την ευχαρίστηση να ξεχνώ τον αναπόδραστα εφήμερο χαρακτήρα των κριτικών κειμένων και να αποκτώ την ψευδαίσθηση ότι περιδιαβάζοντας, ακόμα και με διάθεση επικριτική, τους σταθμούς μιας συγγραφικής πορείας, το γραπτό μου σφετερίζεται, τρόπον τινά, την διάρκειά της η οποία φυσικά σε καμία περίπτωση δεν του ανήκει. Αυτήν ακριβώς την ψευδαίσθηση συντηρεί ο παρών τόμος, δίνοντας σε εκείνο που, αντίθετα με ό,τι παριστάνει, δεν είναι συνήθως τίποτα περισσότερο από φευγαλέα εντύπωση, μια πλασματική αντοχή.
Ερμηνεία και κριτική, Πόλις, 2009, 608 σελ.
Πηγές: Biblionet, Πόλις, Εκδόσεις Πατάκη
