Λουκάς Τζόγιας

Ελληνες λογοτέχνες

Ο Λουκάς Τζόγιας γεννήθηκε στο Καρλόβασι της Σάμου το 1972.
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στα ΤΕΙ Πάτρας και Πειραιά. Ασχολείται με την ποίηση και την πεζογραφία από το 1987 και με τη μουσική από το 2000. Στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης του περιοδικού “Νέα Σύνορα”, έλαβε τιμητική διάκριση για την ποιητική συλλογή του με τίτλο “Οδοί του αγέρα”, η οποία και εκδόθηκε το 2004 από τις Εκδόσεις Υπερόριος. Κείμενο του με τίτλο “Οι εξεγερθέντες του ύπνου”, στο οποίο συνδυάζει πεζό λόγο και ποίηση, περιλαμβάνεται στη συλλογή “Ταξίδια… στον κόσμο τη μνήμη και τη φαντασία”, με κείμενα 46 Σαμιωτών πεζογράφων (Εκδόσεις Υπερόριος, 2004). Ποιήματα του κατά καιρούς δημοσιεύονται στα περιοδικά γραμμάτων και τεχνών “Απόπλους” και “Μεθόριος του Αιγαίου”. Το 2016 εκδίδεται η ποιητική συλλογή “Ερωμένασχεδιασματα” (Εκδόσεις Απόπλους). Έχει γράψει τη μουσική της παράστασης του θεατρικού έργου του Ναζίμ Χικμέτ με τίτλο “Αγελάδα”, που ανέβασε το 2000 η θεατρική Ομάδα “Σχεδία” του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει γράψει επίσης μουσική για την Έκθεση της Ομάδας Καλλιτεχνών “Ροές” με τίτλο “Στοιχεία” (2001). Ακολούθησαν εμφανίσεις με διάφορα σχήματα από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Από το 2015 έως 2017 συμμετείχε στο συγκρότημα “Σβούρες” με το οποίο παρουσίαζε και δική του πρωτότυπη μουσική (τρεις συνθέσεις). Ζει και εργάζεται στο Καρλόβασι Σάμου.

Οδοί του αγέρα – Λουκάς Τζόγιας

Του ματιού παιχνίδι, αλλά,
και της ψυχής αδυναμία.
Τί μπορώ να δω στην στεγνή θάλασσα χρόνια τώρα με βασανίζει.
Και πάντα ξαφνικά βρίσκομαι
στα κλεφτά και ψάχνω τα θηκάρια, να βρίσκω χαρτιά
με μια γραφή άγνωστη, δύσκολη.

Ποίηση, Υπερόριος, 2006, 53 σελ.

Αποσπάσματα καλών τρόπων – Λουκάς Τζόγιας

“Ξεκινάς να διαβάζεις και έχεις την αίσθηση πως ο Τζόγιας χρησιμοποιεί κάρβουνο για να φτιάξει τους πίνακές του. Αδρά περιγράμματα και φωτοσκιάσεις που στοχεύουν στην ουσία. Κι όσο διαβάζεις διαπιστώνεις πως τα μικρά τούτα πεζοποιήματα είναι γεμάτα χρώματα με χιλιάδες αποχρώσεις. Μέσα απ’ το “λίγο” βγαίνει το “πολύ”. Το πολύ των αισθημάτων, του έρωτα, της υπαρξιακής αναζήτησης, της κοινωνίας και του κόσμου μας τελικά”.
Έρη Ρίτσου, συγγραφέας
“Ποιητική με σύγχρονη οπτική και γραφή. Συλλέγει στιγμές επανάληψης στον χρόνο. Συλλέγει έρωτες εν συντριβή. Συλλέγει εικόνες. Η ποίηση ως ανταπόκριση γεγονότων? συχνά σημασιών. Λόγος ουμανιστικός, ελλειπτικός, εν οικονομία. Λόγος στεγνός. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι τα σχήματά του, τα χρώματά του, καθώς μεταφέρει στο λευκό χαρτί την ξηρασία. Αλλά συχνά, στην άπνοια που βασανίζει τη βαριά συννεφιά, ορίζει το ελάχιστο άνοιγμα του γαλάζιου”.
Σταύρος Σταμπόγλης, ποιητής
“Ο Λουκάς Τζόγιας χρωματίζει τον κόσμο με τις ποιητικές “αν-ορθογραφίες” του, απόκλιση από τον κανόνα, που φτιάχνει καινούριους κανόνες, δυνατούς, ανεξίτηλους και ανεξ-ήλιους. Τολμηρά τα απονενοημένα διαβήματα των λέξεών του, φτιάχνουν τις δικές τους φόρμες – θέλει γενναιότητα αυτή η σπουδαία μάχη νοημάτων, εικόνων και υπερβάσεων. Με νυστέρι τεμαχίζει τον κόσμο, τον επανασυνθέτει, άλλοτε τον αφήνει κομματιασμένο να βλέπουμε τις πληγές του. Πάντα όμως με αγάπη για την ζωή και τα σημαινόμενά της, μας ρίχνει στις κατακόμβες της ανθρώπινης ψυχής, στην αντηλιά της, στις σκιές της και τελικά στο θελκτικό φως της”.

«Πρέπει να ‘ναι ντοπέ η αγάπη»
Πρέπει, να ‘ναι ντοπέ η αγάπη. Δεν σου λέω ψέματα,
το ‘χω δει. Είναι ντοπέ, όπως οι φιλίες.
Καθαρίζω το ψυγείο, ένα παλιό Ιζόλα.
Θυμάμαι τρώγαμε μακαρόνια
ένα ολόκληρο καλοκαίρι, για να το αγοράσουμε.
Χειμώνας και ψυγείο.
Α, κι ένα μωρό δυο μηνών,
τυλιγμένο στην καπαρντίνα του Πλούταρχου.
Της αδελφής μου,
εγώ παιδιά δε κάνω.
Εκείνη κυνηγούσε ψωλές. Νέα, όμορφη αθηναία,
το μωρό ήταν βάρος.
Ζηλεύω περισσότερο απ’ ό, τι φθονώ.
Πήγε και το ‘φερε.
Κανένας δε ζορίστηκε, ούτε αυτή, ούτε μείς.
Τόση ευτυχία πώς ν’ αντέξω, μωρό και ψυγείο.
Θα βάλω πλώρη για τηλεόραση.
Θα φάμε σωστό φαί για κάνα τρίμηνο
και θα το ξεφουρνίσω.
Την άνοιξη καλύτερα, που θα λείπει περισσότερο…
Έλενα Χουσνή, συγγραφέας.