Παιδί χωρισμένων γονιών μεγάλωσε με τον παππού της τον εκδότη Γεώργιο Φέξη, που της μετέδωσε την αγάπη για το βιβλίο. Σε παιδική ηλικία ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Παρίσι και έμαθε γαλλικά. Τέλειωσε το Αρσάκειο γυμνάσιο και σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1943.
Ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική. Παντρεύτηκε το συγγραφέα Γ. Καραπάνο, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, τη Μαργαρίτα Καραπάνου, που έγινε επίσης συγγραφέας. Την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας έκανε το 1945 ως Μαργαρίτα Καραπάνου (χρησιμοποιώντας το επώνυμο του συζύγου της) με το μυθιστόρημα “Τα δέντρα”, ενώ ένα χρόνο αργότερα εξέδωσε το έργο που την έκανε ευρέως γνωστή, το μυθιστόρημα “Τα ψάθινα καπέλα” (που μεταφράστηκε το 1950 στα γαλλικά με τίτλο “Trois etes”).
Το 1946 πήρε διαζύγιο και έφυγε με την κόρη της για το Παρίσι, όπου συνδέθηκε με τους Καστοριάδη, Καμπά, Αξελό, Ελύτη και ήρθε σε επαφή με τα πρωτοποριακά ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής. Στο Παρίσι ολοκληρώθηκε ο “Άλλος Αλέξανδρος” (1950) και το 1952 εγκαινιάστηκε η ενασχόλησή της με τη θεατρική γραφή, άλλοτε στα γαλλικά και άλλοτε στα ελληνικά.
Στο χώρο της λογοτεχνίας η Λυμπεράκη κινήθηκε αρχικά στα πλαίσια της ψυχογραφίας με έμφαση στη γυναικεία φύση. Με τον “Άλλο Αλέξανδρο” και κυρίως τα θεατρικά της έργα πέρασε σ’ έναν εντονότερα υπερβατικό χώρο και κινήθηκε στα όρια του συμβολισμού με την τελετουργική διονυσιακή γραφή, στην προσπάθειά της να προσδιορίσει τη θέση της σύγχρονης Ελλάδας ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ανατολή μέσω του αρχετυπικών μύθων. Ανάλογος προβληματισμός κυριαρχεί και στο τελευταίο της πεζογράφημα με τίτλο “Το μυστήριο”.
Έγραψε επίσης τα σενάρια για τις ταινίες “Μαγική πόλη” του Νίκου Κούνδουρου (1955) και “Φαίδρα” του Ζυλ Ντασσέν (1962) και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση.
Συνεργάστηκε με την εφημερίδα “Τα Νέα” (1975).
Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Πέθανε το 2001 στην Αθήνα.
Τα δέντρα
Ξαναδιαβάζοντας σήμερα “Τα δέντρα”, κάνω μια παράξενη σκέψη. Είναι σαν να πήγα να μείνω στο Παρίσι την πρώτη φορά για να ζήσω αυτά που έγραψα, αυτά που έζησε και η Ειρήνη, η ηρωίδα των Δέντρων. Ήθελα να γνωρίσω το δικό της κόσμο, τη δική της γειτονιά, τους αγαπημένους της δρόμους και τα γεφύρια του Σηκουάνα, και βέβαια τα ανδρικά πρόσωπα που κατά διαβολική σύμπτωση έτυχε να έχουν τα ίδια ονόματα με τα πρόσωπα του βιβλίου. Μόλις είχα χωρίσει. Το βιβλίο λοιπόν ήταν ερέθισμα ζωής και όχι το αντίστροφο.
Είχα κάνει ένα ταξίδι στο Παρίσι, αλλά ήμουνα παιδί. Τρεις μέρες με το τρένο δεν είχα κουνήσει από το σκαμνάκι στο διάδρομο, τα τοπία άλλαζαν συνέχεια μπρος στα μάτια μου, ο κόσμος ανοιγόταν μπροστά μου. Μέσα στο βαγόνι ο παππούς, η γιαγιά μου και η μητέρα μου – οι γονείς μου μόλις είχανε χωρίσει.
Το Παρίσι το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Εκεί έμαθα τα πρώτα μου γράμματα, προσπαθώντας να διαβάσω τα ονόματα των δρόμων. Με βοηθούσε όπως πάντα ο παππούς μου, ο εκδότης Γιώργος Φέξης.
Μαργαρίτα Λυμπεράκη
Ο άλλος Αλέξανδρος
Ο νεαρός Αλέξανδρος, που αφηγείται αυτή την ιστορία, έχει διπλή οικογένεια: δύο αδερφές Αγλαΐες, δύο αδερφούς Φωκίωνες, δύο αδερφούς Γρηγόρηδες και τέλος έναν αδερφό Αλέξανδρο, «τον άλλο Αλέξανδρο», που θα ‘θελε να γνωρίσει.
Αυτά συμβαίνουν γιατί ο πατέρας και ιδιοκτήτης των ορυχείων της περιοχής έχει δώσει στα νόθα του παιδιά τα ίδια ονόματα που έδωσε και στα νόμιμα. Τα ετεροθαλή αδέρφια λατρεύονται και μισούνται. Το πάθος του Αλέξανδρου να γνωρίσει τον άλλο Αλέξανδρο δίνει τη σφραγίδα σε όλο το μυθιστόρημα. Φυσικά, κυνηγώντας αυτό τον άλλο αδερφό, ο Αλέξανδρος γυρεύει να γνωρίσει το ίδιο του το πρόσωπο, αναζητάει μια ταυτότητα μέσα σ’ έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις. Σήμερα -το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1950 στην Αθήνα και το 1953 στο Παρίσι (Gallimard)- η κρίση ταυτότητας για τον κάθε άνθρωπο, όπως και για τους λαούς και τις χώρες, είναι θέμα πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Είναι το φλέγον θέμα -η αναζήτηση αλλά και η διεκδίκηση ταυτότητας- τις παραμονές του 21ου αιώνα.
Τα ψάθινα καπέλα
Ο έρωτας, η αναζήτηση του έρωτα, ο πόθος του έρωτα… Τρία καλοκαίρια μέσα στο λαμπρό φως της Αττικής, τρεις αδελφές στην άνθησή τους, η Μαρία, η Ινφάντα, η Κατερίνα. Η Μαρία, η μεγαλύτερη, αισθησιακή, κοντά στα μυστήρια της φύσης, η Ινφάντα, φλογερή αλλά συγκρατημένη μπροστά στον έρωτα, η Κατερίνα, διψασμένη για ανεξαρτησία, που διαλέγει το όνειρο. Γι’ αυτήν ο μύθος γίνεται η πραγματικότητα, όπως τα μυστηριώδη πρόσωπα της Πολωνέζας γιαγιάς και του καπετάνιου Ανδρέα. Η Κατερίνα αφηγείται τα τρία αυτά καλοκαίρια με φαντασία, χιούμορ και απέραντη τρυφερότητα, με νεανική χάρη που έχει κιόλας έναν τόνο νοσταλγίας.
Τα δέντρα (1945)
Τα ψάθινα καπέλα (1946)
Ο άλλος Αλέξανδρος (1950)
Τα δέντρα (1993), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Ο άλλος Αλέξανδρος (1995), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Ο άλλος Αλέξανδρος (1999), Κέδρος (Ε)
Τα ψάθινα καπέλα (2005), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Τα ψάθινα καπέλα (2018), Εκδόσεις Καστανιώτη (E)
Θεατρικά
Η γυναίκα του Κανδαύλη (1955)
Οι Δαναΐδες (1963)
Το μυστικό κρεβάτι (1967)
Ο άγιος πρίγκιψ (1969)
Ο σπαραγμός (1970)
Για τον απόντα, Εσπερινή τελετή (1972)
Το μυστήριο (1976)
Ερωτικά, τελετή καθαρμού (1974)
Η γυναίκα του Κανδαύλη. Οι Δαναϊδες. Το μυστικό κρεβάτι (1980), Ερμής (Ε)
Ερωτικά (1983), Ερμής (Ε)
Ζωή (1985), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Ο άγιος πρίγκιψ (1986), Κέδρος (Ε)
Το μυστήριο (1995), Κέδρος (Ε)
Γυναίκες και άντρες (1997), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Σενάρια
Μαγική πόλη (1955)
Η Φαίδρα (1962)
Διασπορά (1999)
Φαίδρα (1994), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Διασπορά (1999), Εκδόσεις Καστανιώτη (Ε)
Επιστολές
Δε μ’ αγαπάς. Μ’ αγαπάς (2008), Εκδόσεις Καστανιώτη
Μεταφράσεις
Robert Louis Stevenson, Το νησί των θησαυρών (2000), Εκδόσεις Καστανιώτη
Πηγές: EKEBI, Biblionet, Εκδόσεις Καστανιώτη
