Μικέλα Φερούση

In Absentia – Μικέλα Φερούση

In absentia σημαίνει ερήμην.

Ερήμην σημαίνει «χωρίς την παρουσία ή τη συμμετοχή». Ποτέ όμως απουσία.

… Σαν χθες μου φαίνεται που αγκάλιασα για πρώτη φορά το μικρό της κορμί, κι ας πέρασαν δεκάδες χρόνια από τότε. Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ αλλά ταιριάξαμε αμέσως, σα να γνωριζόμασταν ήδη. Χωρίς προγραμματισμό, δίχως καμιά επιτήδευση. Αμέσως μετά, τη λάτρεψα. Δεν πέρασα κανένα άλλο στάδιο που προηγείται μέχρι να φτάσει κανείς εκεί. Περνούσαμε μαζί τις περισσότερες ώρες της ημέρας, σα δυο σιαμαία πλάσματα που και να ήθελαν, δε μπορούσαν να αποχωριστούν το ένα το άλλο. Κι όταν αναγκάζονταν να το κάνουν, υπέφεραν…

Νουβέλα, e-book, Ιδιωτική Έκδοση, 2018, 36 σελ.

Η συνέντευξη – Μικέλα Φερούση

(μονόπρακτο)


“Στον θεατρικό μονόλογό της που διάβασα, αγγίζει τα ψυχικά προβλήματα και την ομοιότητα που έχουμε όλοι οι άνθρωποι στον πόνο, τον φόβο της μοναξιάς, την ανάγκη να αγαπηθούμε με “ιδιαίτερο” τρόπο, την ελάχιστη σημασία της επωνυμίας και της δόξας στην ευτυχία και στη γαλήνη μας.
Λόγω του επαγγέλματός μου σαν παραγωγός στη δισκογραφία, συνάντησα πολλές “Νάντιες”. Τραγουδίστριες που διεκδίκησαν επάξια τον τίτλο της ερμηνεύτριας και άλλες που έμειναν καλές φωνές ή στη χειρότερη περίπτωση γλάστρες, που βιοπορίστηκαν στα σκυλάδικα με την ίδια επαγγελματική κυνική της εργάτριας στη φάμπρικα.
Όλες είχαν -τουλάχιστον στην αρχή της καριέρας τους-δύο φωνές σαν αυτές που αναφέρει η Μικέλα: τη φωνή που χαϊδεύει και κολακεύει, και τη σκληρή φωνή της συνείδησης στην οποία συνήθως κλείνουμε τα αυτιά μας. Αναφέρει με διακριτικό τρόπο την ανάγκη που έχουν οι απαίδευτοι καλλιτέχνες της μουσικής να δηλώσουν ότι είναι μορφωμένοι, ότι διαβάζουν φιλοσοφικά κείμενα, λογοτεχνία, ποίηση, και να καλύψουν τα κενά της εκπαίδευσης που δεν πήραν, ο καθένας για δικούς του λόγους. Την ανάγκη να αγαπηθούν όχι για τη δόξα και το χειροκρότημα, αλλά για τον εσωτερικό τους κόσμο. Εν ολίγοις, να αγαπηθούν πραγματικά.
Είναι αξιοθαύμαστη, για μια κοπέλα στην ηλικία της Μικέλας, η ικανότητά της να διεισδύει στην ανθρώπινη φύση και ψυχή. Πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε σημαντική συγγραφέα και της το εύχομαι ολόψυχα, γιατί το αξίζει.”
Aπό το Εισαγωγικό Σημείωμα της Ντόρας Ρίζου

Θεατρικό, Άπαρσις, 2017, 36 σελ.