Έχουν εκδοθεί τα μυθιστορήματά του “Τι είπα στην Κλαούντια”, “Οι τρεις Μαρίες” (εκδ. Λιβάνη, 1996 και 1999), “Το δεξί πόδι του θεού” (Ελληνικά Γράμματα, 2003) και η συλλογή διηγημάτων “Ο δράκος κόκορας” (Ελληνικά Γράμματα, 2006). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα πιο σημαντικά ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά. Το θεατρικό του έργο “Κάτω Παρθενώνας” θα ανέβει το 2014 από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Εργάστηκε από το 1984 στην εφημερίδα “Τα Νέα” ως συντάκτης ύλης, υπεύθυνος του πολιτιστικού τομέα και διευθυντής σύνταξης στο ιστορικό περιοδικό “Ταχυδρόμος”, ενώ για περισσότερα από είκοσι χρόνια έγραφε και παρουσίαζε την εκπομπή “Λόγος Περιοδεύων” στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Είναι μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής επί Καλλιτεχνικών Θεμάτων του Ιδρύματος “Μιχάλης Κακογιάννης”.
Τι είπα στην Κλαούντια – Μηνάς Βιντιάδης
Το τάγκο, που ξεκίνησε στο φημισμένο κλαμπ “Καζαμπλάνκα”, για να συνεχιστεί στην προκυμαία του Μπουένος Άιρες, δεν ήταν μόνο ένας χορός. Ήταν ένα παιχνίδι λέξεων, ένα στροβίλισμα από το χτες στο σήμερα, μα πάνω από όλα ήταν μια αφορμή…
Για το συγγραφέα, να πει πράγματα που έκρυβε πολλά χρόνια ακόμα κι από τον εαυτό του…
Για την Κλαούντια, τη χορεύτρια, να νιώσει για λίγες ώρες τη γοητεία του ακροατή αλλά και την πολυτέλεια αυτού που ρωτάει…
Για τον αναγνώστη, να δοκιμάσει τις αισθήσεις του μέσα από αυτή την εξομολόγηση…
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1996, 198 σελ.
Οι τρεις Μαρίες – Μηνάς Βιντιάδης
“Κέρασε ένα ποτό ακόμα και θα σου κάνω τη χάρη να σου εξηγήσω το παιχνίδι χωρίς όρια”.
Κάνω νέο νεύμα στον μπάρμαν. Ο Πατρίκ πίνει μια γουλιά και μου εξηγεί. Μου σηκώνονται στην αρχή οι τρίχες, μετά τον κοιτάω σαν μποξέρ βαρέων βαρών που ζυγίζει σαράντα τρία κιλά, δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτός ο Πατρίκ που μισούσε τον παππού του για όσα έκανε στους μαύρους σκαρφίστηκε αυτό το παρανοϊκό παιχνίδι, αλλά στο τέλος παραδέχομαι ότι μ’ αρέσει, μπορώ να το παίξω.
“Μπορείς;” με ρωτάει κοροϊδευτικά.
“Μπορώ”, του απαντώ.
“Στοίχημα;”
“Στοίχημα”, συμφωνώ.
“Σε πόσο καιρό;”
“Τρεις μήνες”, λέω χωρίς να το σκεφτώ.
“Τι κερδίζω, αν χάσεις;”
“Ένα ταξίδι για δύο”, λέω.
“Στην Τζαμάικα;”
“Στην Τζαμάικα. Εσύ κι εγώ”.
“Πήγε”.
Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια.
Ολα άρχισαν από ένα στοίχημα δύο φίλων που έπλητταν αφόρητα.
Το μεθυσμένο αστείο έγινε παιχνίδι χωρίς κανόνες, παρτίδα χωρίς τέλος.
Το Μεγάλο Πάθος σ’ αυτό το βιβλίο αντικαθίσταται από τη Μεγάλη Σύγχυση.
Μια χάρη, μόνο, ζητάει ο συγγραφέας από τους αναγνώστες: να μη δουν τον Οδυσσέα, τον Πατρίκ και τις τρεις Μαρίες ως τα πρόσωπα ενός ακόμα επεισοδίου στον πολυσυζητημένο “πόλεμο των φύλων”, γιατί σ’ αυτή την ιστορία το μυστικό βρίσκεται αλλού…
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1999, 330 σελ.
Το δεξί πόδι του Θεού – Μηνάς Βιντιάδης
Μα δεν είναι ιεροσυλία; Μπορεί το πόδι ενός ανθρώπου να είναι το πόδι του Θεού; Ποιο πάθος μπορεί να κρύβει η κραυγή ενός τυμπανιστή που ουρλιάζει κάθε φορά που ο Κόμης σηκώνεται ψηλά στον ουρανό και δίνει ένα φιλί στην μπάλα, για να γίνει εκείνη ένα χαρούμενο κορίτσι που νομίζει ότι τα δίχτυα είναι νυφικό πέπλο;
Το ποδόσφαιρο, σ’ αυτό το μυθιστόρημα, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Γίνεται μόνο η αφορμή, ένα παιχνίδι που παίζει ένα παιδί που δεν μεγαλώνει ποτέ. Ένα παιχνίδι με τη Μοίρα, τον Ερωτα, το Χρόνο, την Προδοσία, τη Μοναξιά, τη Ζωή. Γιατί ο Χρήστος Αργυρίου, ο Κόμης, είναι ο ήρωας ενός λαμπερού κόσμου, το αστέρι που μεσουρανεί, ο παίκτης που πρέπει να νικήσει. Ποιον άραγε; Στο κέντρο ενός γηπέδου και γύρω του οι άλλοι. Η πρώην γυναίκα του, η κόρη του η Χαρά, η Έλενα, ο φίλος του, ο πατέρας του, οι εχθροί του, ο κόουτς, ο Μπαρδώνης, ο διάδοχός του κι άλλοι πολλοί στις εξέδρες που μοιάζουν με κερκίδες ρωμαϊκής αρένας.
Μα είναι ιεροσυλία;
Το δεξί πόδι του Θεού να είναι το δεξί πόδι ενός θνητού; Οχι, όταν πρόκειται για το δεξί πόδι ενός παιδιού!
Μυθιστόρημα, Ελληνικά Γράμματα, 2003, 346 σελ.
Ο δράκος κόκορας – Μηνάς Βιντιάδης
Ενας άντρας που λατρεύει τα δάχτυλα των γυναικείων ποδιών, δυο κοκόρια που σκοτώνονται ποιο θα πηδήξει περισσότερες κότες, ένας λαγός που φοβάται, ένας βοσκός που ερωτεύεται ένα μεταλλικό χελιδόνι, ένα ζευγάρι άσπρα μποτάκια, μια Ρωσίδα από τα Τρίκαλα, μια νιόπαντρη που ξέρει να παίρνει το καλύτερο γαμήλιο δώρο. Αυτά είναι μερικά από τα κεντρικά θέματα στις παράξενες και τρυφερές ιστορίες του Μηνά Βιντιάδη.
Ιστορίες που ισορροπούν με πανούργο ύφος το ερωτικό με το αστείο, το τραγικό με το κωμικό· απολαυστικές ιστορίες όπου ζώα και άνθρωποι επιχειρούν να ξεπεράσουν με ανορθόδοξο τρόπο τα ασαφή όρια της συμβατικής τους καθημερινότητας.
Διηγήματα, Ελληνικά Γράμματα, 2006, 148 σελ.
Τηγανίζουν πατάτες στον Αρη; – Μηνάς Βιντιάδης
Η Ανδρομέδα, που τη φωνάζουν Ανδριανή, κάνει τις καλύτερες τηγανητές πατάτες στον κόσμο. Αυτή η Ελληνίδα νοικοκυρά της “διπλανής πόρτας” θα γίνει διάσημη, όχι για την κουζίνα της, αλλά γιατί θα ταξιδέψει μαζί με άλλους πέντε “διαστημικούς τουρίστες” απ’ όλες τις ηπείρους στον Άρη, με την “Κιβωτό”, το υπερσύγχρονο λεωφορείο της ΝΑΣΑ.
Το εισιτήριο είναι δώρο από το θείο της, που τη μεγάλωσε με ιστορίες για τ’ αστέρια και τη Μικρή Άρκτο, τα Σουπερνόβα και τις μαύρες τρύπες, τον Κοπέρνικο και τον Ιούλιο Βερν, τον Άρμστρονγκ και τον Γκαγκάριν.
Τι την έκανε να τολμήσει; Τι είδε εκεί ψηλά; Πώς σ’ αυτή την περιπέτεια θα γνωρίσει τον αληθινό έρωτα και τον πραγματικό εαυτό της;
Μια ιστορία για τις μεγάλες αποφάσεις, το φόβο, την αγάπη, τη μοίρα, το άγνωστο και το ταξίδι στο αύριο, που είναι το σήμερα. Ή μήπως το χθες;
Μυθιστόρημα, Τόπος, 2013, 320 σελ.
Ο κάτω Παρθενώνας – Μηνάς Βιντιάδης
Η Ελλάδα της κρίσης είναι η Ελλάδα του χτες και του αύριο; Η πατρίδα μας; Αυτή που ξέρουμε, που αγαπάμε και αναθεματίζουμε την ίδια στιγμή; Η ίδια είναι. Μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν. Όχι αυτοί που γράφουν την ιστορία, μα αυτοί που είναι η ιστορία.
Δυο απ’ αυτούς τους ανθρώπους συναντιούνται ένα απόγευμα. Τυχαία; Αδιάφορο. Ποια είναι η αφορμή; Ούτε αυτό μετράει. Σημασία έχει ότι για μερικές ώρες βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο, σε μια μονομαχία του παράλογου με τη λογική. Αν υπάρχει παράλογο κι αν ξέρουμε τι είναι λογική
Ο ένας είναι ο Χρηματιστής κι ο άλλος ο Άστεγος. Ένας γιάπις κι ένας κλοσάρ, ή, πιο σωστά (και πιο ελληνικά…), ο ένας είναι ο “Νεόπτωχος” κι ο άλλος ο “Νεοάστεγος”. Ανάμεσά τους ένας τοίχος, διάφανος σαν καθρέφτης. Ένα μυστικό και μια αλήθεια. Η πραγματικότητα και η φαντασία. Ποιος είσαι εσύ; Ποιος είμαι εγώ; Ποιοι είμαστε “εμείς” και ποιοι οι “άλλοι”;
Όταν πέσει η αυλαία θα ξέρουμε την απάντηση…
Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2016, 64 σελ.
Tattooland – Μηνάς Βιντιάδης
Γύρω μου οπτασίες, όλη μου η ζωή μια ιστορία με ακούνητα σχέδια.
“Ο Μηνάς Βιντιάδης (Πορτ Σάιντ, 1957), γνωστός για την ιδιάζουσα γραφή του πεζογράφος … εισέρχεται στη δραματουργία με ρεαλιστική γραφή που εμβολίζεται από το παράδοξο, το ρευστό, το ανατρεπτικό. Στο επίκεντρο του έργου του βρίσκεται το ανθρώπινο σώμα ως καμβάς, όπου επάνω του εγγράφονται αφηγήσεις. Στο “Tattooland” το παιχνίδι των ταυτοτήτων αναδεικνύεται μέσω της γραφής των σωμάτων τους που ζητούν οι πελάτες σε έναν σχεδιαστή τατουάζ με το περίεργο όνομα “Κάπτεν Κουκ”.
… Ο Μηνάς Βιντιάδης δημιουργεί ένα δραματικό κείμενο με σύντομες εικόνες, βιντεοπροβολές, κοφτούς διαλόγους, και επιτυγχάνει να εμπλέξει με ευφυή τρόπο τα έξι πρόσωπα του έργου του σε ένα δραματικό κείμενο ουσιαστικά ανοιχτό, που προκαλεί τον αναγνώστη/θεατή του να δώσει ποικίλες ερμηνείες. Ένα έργο με επίκεντρο το κοινωνικό και ιδιωτικό σώμα ως φορέα μνήμης και προσδιορισμού της ταυτότητας, αλλά συγχρόνως ως κατεξοχήν δείγματος της έννοιας του φθαρτού και της ματαιότητας. Και ακόμη, ένα έργο για τη σχέση δημιουργού και δημιουργήματος – σχέση που απαιτεί αίμα”.
(Δημήτρης Τσατσούλης, από τον Πρόλογο του βιβλίου)
Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2017, 96 σελ.
Τάρτα ροδάκινο – Μηνάς Βιντιάδης
Ένας γοητευτικός άντρας, μια τρυφερή αλλά δηλητηριώδης γυναίκα και μια βιτριολική τάρτα ροδάκινο ανάμεσά τους. Η σχέση αγάπης και μίσους ενός ζευγαριού που ζει δίπλα μας -μήπως είμαστε εμείς;- είναι ένα θέμα πάντα επίκαιρο και διαχρονικό, αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και προκαλεί για ποικίλους τρόπους προσέγγισης και πολλαπλές ερμηνείες.
Στο θεατρικό έργο του Μηνά Βιντιάδη μιαγυναίκα επιθυμεί να δραπετεύσει από τη μεταξένια φυλακή της για ν’ ανακαλύψει την αλήθεια της. Μέσω μιας τάρτας ροδάκινο, τόσο γλυκιάς και ταυτόχρονα επικίνδυνης, έρχεται στο φως μια συνηθισμένη ζωή γεμάτη έρωτα, πάθος, θάνατο, ψέματα και αποκαλύψεις.
Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2019, 48 σελ.
Τι είπα στην Κλαούντια (1996), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Οι τρεις Μαρίες (1999), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Το δεξί πόδι του Θεού (2003), Ελληνικά Γράμματα
Τηγανίζουν πατάτες στον Αρη; (2013), Τόπος
Διηγήματα
Ο δράκος κόκορας (2006), Ελληνικά Γράμματα
Θεατρικά έργα
Ο κάτω Παρθενώνας (2016), Κάπα Εκδοτική
Tattooland (2017), Κάπα Εκδοτική
Τάρτα ροδάκινο (2019), Κάπα Εκδοτική
Συλλογικά έργα
Των εμών ερώτων, Anglohellenic Α.Ε.
Εν Δωδεκανήσω (2002), Κέδρος
Ο τρίτος πελάτης. Η Σβετλάνα και η Σταματία. Ταξίδι αλλού. Η κρυφή γοργόνα. Ο άλλος. Η Λάμπουσα. Ο υπόγειος των Αθηνών. Η επιστροφή (2003), Μεταίχμιο
Κοκτέιλ μολότοφ (2003), Κοχλίας
Η εντεκάδα (2010), Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας
Πηγές: Biblionet, Κάπα Εκδοτική, Ελληνικά Γράμματα, Τόπος, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
