Μεταξύ 1981 και 1986 σπούδασε στην ΑΣΚΤ, ζωγραφική με δάσκαλους τους Γιάννη Μόραλη και Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με το Βασίλη Βασιλειάδη, απ’ όπου και τιμήθηκε με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έχει συνεργαστεί με το Υπουργείο Πολιτισμού σε μια σειρά εκθέσεων στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Συνεργάστηκε επίσης στον τομέα των εκδόσεων υπό τον ίδιο φορέα και με την Επιτροπή Υποψηφιότητας Ολυμπιακών Αγώνων. Το 1992 εκθέτει έργα του για πρώτη φορά στην Αθήνα, στην γκαλερί TITANIUM, όπου δίνει μια ανεικονική ταυτότητα. Από το 1995, αναζητώντας νέους δρόμους και διαφορετικά εκφραστικά μέσα, η δουλειά του στρέφεται αρχικά στο χώρο με τρισδιάστατες χάρτινες κατασκευές, σ’ ένα είδος υπερβατικού ρεαλισμού. Παράλληλα με τα εικαστικά ασχολείται με τη συγγραφή. Συγγράφει συνήθως φανταστικά δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα. “Το ‘έβδομο’ ανακοινωθέν” αποτέλεσε την πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα.
Το “έβδομο” ανακοινωθέν (2009), Ιωλκός
Εικόνες από το τίποτα (2011), CaptainBook.gr
Ο ελέφαντας με τα ξυλοπόδαρα (2016), CaptainBook.gr
Déjà Vu Stream (2022), Mediterra Books
Déjà Vu Stream – Γιάννης Πέτσας
Θυμάμαι, αόριστα πάντα, ένα γυναικείο στήθος που θα μπορούσε να ανήκει στη μία ή την άλλη. Το γδάρσιμο στον τοίχο απ’ την καρέκλα του Σπυρόπουλου, την αφίσα του Σαγκάλ που κλέψαμε εκείνο το βράδυ απ’ το μετρό, τη Νίκη της Σαμοθράκης, τη νύχτα που λάμπαμε σαν πυγολαμπίδες στη λιμνοθάλασσα του Ηραίου. Που δεν κατάφερα ποτέ να ολοκληρώσω ένα δικό σου γυμνό… Διάφορα πράγματα, αλλά καθόλου σχεδόν πρόσωπα, τα έχω βάλει στο σέικερ και τα ’χω κάνει κοκτέιλ. Aλλά περιέργως αναγνωρίζω ακόμα φωνές. Φαίνεται πως οι φωνές δεν ξεχνιούνται, για κάποιο λόγο. Ύστερα ο κόσμος μικραίνει. Είναι μόνο αντικείμενα. Ένα τραπέζι ή κάποια καρέκλα. Σαν ντεκουπαρισμένες φωτογραφίες δίχως φόντο. Σαν τα καβαλέτα που έφτιαξα κάποτε. Τα θυμάσαι; Και ονόματα. Με δυσκολία. Όλα με δυσκολία. Και παντού, μόνο αυτό το γαλακτερό φως που δεν φωτίζει τίποτα, που μ’ εμποδίζει να δω τα χέρια, τα μάτια σου, ή το χρώμα της θάλασσας… Όλα αυτά που συγκροτούνε τον κόσμο και κρατάνε τ’ αστέρια στη θέση τους. Είναι σαν να αιωρούμαι σ’ ένα κενό. Αποφεύγω την ασχήμια βέβαια έτσι· αυτό είναι το μόνο καλό.
Μυθιστόρημα, Mediterra Books, 2022, 254 σελ.
Ο ελέφαντας με τα ξυλοπόδαρα – Γιάννης Πέτσας
Είναι πολύ δύσκολο να μιλάει για τον εαυτό του κανείς. Και αυτάρεσκο. Και καθόλου μάλλον αντικειμενικό. Αλλά όλοι το κάνουν, όλοι θεωρούν πως αξίζει τον κόπο, ότι σαν κι αυτούς δεν υπάρχουν πολλοί… Βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες τέλος πάντων, κι έχει γεμίσει ο τόπος αυ-τοβιογραφίες που συνήθως δεν τις διαβάζει κανείς. Μάταιος κόπος. Ίσως θα έπρεπε να τυπώσω όλα αυτά που γράφω και να κάνω κάτι άλλο μ’ αυτά τα χαρτιά, κάτι σαν παλιομοδίτικη αυτο-προσωπογραφία: ένα μεγάλο κολάζ, έναν ελέφαντα με ξυλοπόδαρα, ένα μπαλόνι παραγεμισμένο με όνειρα. Ή να κάνω ένα γλυπτό με τα βιβλία που έχω παρακαταθήκη, κάτι σαν τη στήλη του Σβίτερς, που θα υψωνόταν μέσα στο σπίτι και θα μ’ ανάγκαζε να τρυπήσω κι εγώ το ταβά-νι… Αν και κάτι τέτοιο θα ήταν μιμητισμός.
Ωστόσο, ο “Ελέφαντας με τα ξυλοπόδαρα” δεν είναι ούτε πραγματική αυτοβιογραφία ούτε καλλιτεχνικό εγχειρίδιο καλής συμπεριφοράς. Είναι μάλλον ένα δύσκολο ανάγνωσμα για τη διαχείριση κάποιας αναποδιάς, για να το θέσω κομψά. Είναι εκείνα που αποκόμισα απ’ την τέχνη, οι φιλοδοξίες μου που πέταξαν απ’ το παράθυρο κι η προσωπική διαδρομή μου, που τη συνόψισα. Κάτι σαν πυροτέχνημα, ένα θεαματικό παφ.
Μυθιστόρημα, CaptainBook.gr, 2016, 315 σελ.
Εικόνες από το τίποτα – Γιάννης Πέτσας
Το πρώτο ραδιοσήμα που στάλθηκε ποτέ στο διάστημα αποτελείτο από 1679 bits. Ήταν ένα συνοπτικό, παλμικό μήνυμα τριών λεπτών προς ένα σφαιρωτό σμήνος άστρων, το M13, μια “εικόνα από το τίποτα” ίσως.
Αν εκείνο το απεγνωσμένο σινιάλο συνέθετε την ελεγεία του ακατανόητου, σ’ αυτές τις σελίδες, ο νόμος της αιωνιότητας, η έννοια της ανυπαρξίας και το μουρμουρητό της ζωής, συνυφαίνουν τις εικόνες από το τίποτα, μια αλληγορία που ψηλαφεί βασανιστικά ερωτήματα από κτήσεως κόσμου – μια υπαρξιακή αναζήτηση στα πέρατα του διαστήματος, ένα επικοινωνιακό τέχνασμα σ’ έναν κόσμο απέραντης μοναξιάς.
Ίσως το ταξίδι στο σκοτάδι, η επίγνωση της ασημαντότητάς μας κι οι απαντήσεις για την ίδια την απεραντοσύνη του σύμπαντος, να βρίσκονται τελικά μέσα μας. Ίσως αυτό το άλυτο μυστήριο που μας περιβάλλει να μην είναι παρά μια προβολή στο μυαλό μας – η μοναξιά που νοιώθουμε στρέφοντας τα μάτια μας στο διάστημα να είναι έλλειψη κατανόησης.
Μυθιστόρημα, CaptainBook.gr, 2011, 251 σελ.
Το “έβδομο” ανακοινωθέν – Γιάννης Πέτσας
“Το έβδομο ανακοινωθέν” είναι ένα φανταστικό δοκίμιο και παράλληλα μια φανταστική αυτοβιογραφία ένα μυθιστόρημα. Ακροβατεί μεταξύ ιστορικών γεγονότων και μυθοπλασίας.
Τρομοκράτες, παρακρατικοί, στρατηγοί, φύλακες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δικαστές ζουν, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου. Χτυπούν, βρίζουν και καθοδηγούν. Κλείνουν το μάτι και με τη μυθική τους διάσταση εισβάλλουν στο μυαλό και τη φαντασία του αναγνώστη.
Το έβδομο” ανακοινωθέν εξεδόθη στο όνομα των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες το διέψευσαν. Αργότερα αποδείχθηκε ότι ο συγγραφέας του συγκεκριμένου κειμένου, κάποιος ονόματι Πικιαρέλι, παραχαράκτης στο επάγγελμα, το έγραψε κατά παραγγελία “αγνώστου” τινός. Ο ίδιος δολοφονήθηκε το ’84.
Παραμένει μυστήριο ποιος και γιατί παράγγειλε το ψεύτικο ανακοινωθέν.
Λέχθηκε ότι ο θάνατος του Μόρο ήταν το αποτέλεσμα μυστικής συμφωνίας ανάμεσα στη CIA και την KGB, που δεν επιθυμούσαν την αλλαγή τού μεταπολεμικού συμφώνου τής Γιάλτας την οποία υποστήριζε ο χριστιανοδημοκράτης ηγέτης. Ως σήμερα τίποτα δεν έχει αποδειχθεί και η φήμη εξακολουθεί να πλανάται. Η εκδοχή ωστόσο μοιάζει αληθοφανής.
Το βιβλίο “Το “έβδομο” ανακοινωθέν” του εικαστικού Γιάννη Πέτσα είναι μια “παραχάραξη” και μια ευχάριστη έκπληξη.
Μυθιστόρημα, Ιωλκός, 2009, 366 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ιωλκός, CaptainBook.gr, Mediterra Books
