Ασχολήθηκε µε τον στίβο και το βόλεϊ, ενώ ανέκαθεν αγαπούσε να διαβάζει βιβλία, αλλά και να γράφει. Αποφοίτησε από το τµήµα Φιλολογίας του ΑΠΘ, ενώ πραγµατοποίησε την πρακτική του στη Γαλλία, όπου δίδασκε ελληνικά. Ταυτόχρονα, ασχολήθηκε µε τον τοµέα της ψυχολογίας (φοίτηση στην Ακαδηµία Πολιτών, στο τµήµα Ψυχολογίας στα Ιωάννινα). Ζει πλέον µόνιµα στο Λονδίνο κι εργάζεται ως δάσκαλος ειδικής αγωγής µε παιδιά µε αυτισµό, ενώ συνεργάζεται µε διάφορους εκδοτικούς στην Ελλάδα αλλά και στην Αγγλία, γράφοντας την κριτική του στα social media. Πρόσφατα ξεκίνησε να εργάζεται στη µεγαλύτερη αλυσίδα βιβλιοπωλείων του Λονδίνου -Waterstones.
Το πρώτο του βιβλίο, µε τίτλο Τι θυµάσαι απ’ τον θάνατό σου;, ανακηρύχθηκε best seller στα Public stores, ψηφίστηκε ανάµεσα στα δέκα καλύτερα βιβλία µε τον πιο ξεχωριστό ήρωα στα Public Awards, ενώ σύντοµα θα µεταφραστεί και στα αγγλικά.
Τι θυμάσαι απ’ τον θάνατό σου (2020), Εκδόσεις Πηγή
Ήμουν έντεκα όταν πέθανα (2023), Εκδόσεις Πηγή
Ήμουν έντεκα όταν πέθανα – Πυθαγόρας Κ. Ελευθεριάδης
Ήμουν έντεκα όταν πέθανα. Όταν με σκότωσαν, δηλαδή.
Δεν ξέρω αν µου λείπει η ζωή µου. ∆εν είχα και καµία ευτυχισµένη ζωή, βέβαια. Αλλά ήθελα να έχω γονείς. Σαν όλα τα άλλα κορίτσια. Κι ας µην ήµουν σαν αυτά. Ποτέ δεν µοιάζαµε. Ίσως επειδή κανένα τους δεν σκότωσε τη µαµά του, όπως έκανα εγώ.
Τα παιδιά δεν πρέπει να πεθαίνουν. Ειδικά µε τον τρόπο που σκοτώθηκα εγώ. Τα παιδιά πρέπει να γελάνε, να ζεσταίνονται από σφιχτές αγκαλιές, να τρώνε παγωτό, να διαβάζουν βιβλία και να τα ζουν. Όπως διάβαζα κι εγώ τότε. Κι ας µην τα έζησα. Κι αφού δεν µου έµεινε ζωή, τώρα έχω µόνο την ιστορία της.
Αν µπορούσες να ζήσεις ξανά και ξανά, έχοντας το ίδιο όνοµα, την ίδια καρδιά, το ίδιο σώµα, θα επέλεγες να ήσουν εσύ; Θα αγαπούσες ξανά µε τον ίδιο τρόπο, τους ίδιους ανθρώπους;
Ένα συγκινητικό βιβλίο γεμάτο ανατροπές!
Τι θυμάσαι απ’ τον θάνατό σου – Πυθαγόρας Κ. Ελευθεριάδης
«Δέχεσαι τη δεύτερη ευκαιρία;»
«Ποιος είναι; Πού είµαι; Δεν βλέπω τίποτα. Φοβάµαι. Ποιος µου µιλάει; Ποιοι µε φέρατε εδώ; Πού είµαι;»
«Δεν σε φέραµε εµείς. Νεκρός είσαι».
«Μα… µα, πώς;»
«Μην κάνεις ερωτήσεις που δεν µπορείς να αντέξεις τις απαντήσεις τους».
«Δεν µου είπατε, όµως. Γιατί εµένα; Τι το διαφορετικό έχω εγώ;»
«Πάντα δεν αισθανόσουν διαφορετικός;»
«Ναι, αισθανόµουν».
«Δέχεσαι τη δεύτερη ευκαιρία;»
«Ναι…»
«Ωραία, τότε. Τι θυµάσαι από τον θάνατό σου;»
Ήµουν είκοσι δύο χρόνων όταν πέθανα. Αυτή είναι η ζωή µου από τη στιγµή που µπήκα στον στρατό, εκείνο το καλοκαίρι. Από τότε που µου ανατέθηκε αυτή η περίεργη αποστολή. Ένας Έλληνας που ζούσε στο Λονδίνο, ο Έντουαρντ, παρουσιάστηκε για δύο εβδοµάδες στη µονάδα που ήµουν κι εγώ. Ήταν κωφός. Μόνο εγώ γνώριζα τη γλώσσα του, απ’ όλους τους στρατιώτες. Οπότε, έπρεπε να γίνω ο διερµηνέας του. Αυτή είναι η ιστορία µας. Μια ιστορία διαφορετική. Μια σχέση ιδιαίτερη, που δεν βασιζόταν, όµως, σε λόγια.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ο εαυτός σου µέσα σ’ έναν τέτοιο κόσµο; Σ’ έναν κόσµο που σου επιβάλλει να αλλάξεις, πείθοντάς σε συνεχώς για τη διαφορετικότητά σου;
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πηγή
