Σήλια Νικολαΐδου

Οι μέρες μας, οι νύχτες μας – Σήλια Νικολαΐδου

Το μυθιστόρημα “Οι μέρες μας, οι νύχτες μας” μπορεί να διαβαστεί με χίλιους τρόπους. Παρακαλώ, μη μείνετε στον τίτλο. Ο τίτλος είναι η αρχή μιας αρχής και αντικατοπτρίζει το πηγαινέλα της καρδιάς. Γίνεται νύχτα που δεν μας ανήκει απόλυτα, γίνεται μέρα που διαλύει τα όνειρα, γίνεται βλέμμα που κοιτάζει πέρα από τη ματιά, γίνεται απόγνωση που ελλοχεύει στις νύχτες της προσμονής.
Το ταξίδι που μου προσφέρθηκε είχε και φως και σκοτάδι, και κράτησα την ανάσα μου με δυσκολία όταν οι μέρες μου συνάντησαν τις νύχτες τους, ξέροντας πια τις αυταπάτες που κρύβουν τέτοιες συναντήσεις.
Αυτές διηγούμαι, όχι γιατί σημαίνουν για τους άλλους κάτι, αλλά γιατί φωτίζουν λαβυρίνθους που κάποιοι δεν θα επισκεφθούν ποτέ. Άλλωστε, στην ουσία ένας λαβύρινθος δεν παραδίδεται. Αφήνει όμως τα σημάδια του για να βιώσει ο καθένας, κατά το πώς μπορεί, το δικό του αδιέξοδο.

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2019, 288 σελ.

Μαθήματα εκτός ύλης – Σήλια Νικολαΐδου

Θεατρικός μονόλογος


Δέκα εκτός ύλης μαθήματα, με μορφή θεατρικού μονόλογου που απευθύνει μια καθηγήτρια πανεπιστημίου στους φοιτητές της, την τελευταία χρονιά της σαραντάχρονης πανεπιστημιακής της καριέρας.
Μαθήματα με στόχο την αφύπνιση της ψυχής τους που στις εντός ύλης διδασκαλίες δεν εμπεριέχονται στη διδακτέα ύλη.
Μαθήματα που δεν διδάσκουν. Μαθήματα που προτρέπουν και αναζητούν το ευ. Που ρωτούν και ξαναρωτούν αν στα αδιέξοδα υπάρχουν λύσεις, αν στις παγίδες της καθημερινότητας υπάρχουν τρόποι διαφυγής. Μαθήματα που προτείνουν πορείες δύσκολες, μονοπάτια ελκυστικά, ανατροπές. Μαθήματα που ζητούν την υπέρβαση στην εκτός ύλης ζωή του καθενός μας.

Καθηγήτρια Πανεπιστημίου για σαράντα χρόνια, διδάχτηκα περισσότερα απ’ όσα δίδαξα. Οι δρόμοι της γνώσης ανοίγουν ορίζοντες και προετοιμάζουν διαδρομές. Από το Ε.Μ.Π. στη Σορβόννη και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Παρίσι του ’68 στην Αθήνα του 2012, οι διαδρομές μου εντός και εκτός ύλης εναλλάσσονται.
Ο θεατρικός μονόλογος “Μαθήματα εκτός ύλης” φιλοδοξεί να σας συναντήσει σε κάποιες εκτός ύλης διαδρομές σας.

Θεατρικό, Οσελότος, 2012, 90 σελ.

Η κοινωνική οργάνωση του αστικού χώρου – Σήλια Νικολαΐδου

Μιλώντας για το σύγχρονο αστικό χώρο όλες οι εκφράσεις, από τις πιο δραματικές ως τις πιο εφιαλτικές, έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται ακόμα για να δείξουν πως οι πιο πολύπλοκες και “πολυμήχανες” κατασκευές της ανθρώπινης νόησης και της ανθρώπινης κοινωνικής δραστηριότητας, οι πόλεις, έχουν πεθάνει. Με τα πιο ζοφερά χρώματα διαλαλείται και περιγράφεται από όλα σχεδόν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η καθημερινή οδύσσεια επιβίωσης των κατοίκων αυτής της γης, που ζουν κι εργάζονται σε χώρους αστικούς, σε πόλεις εφιαλτικές σε πόλεις ανθρωποκτόνες, πόλεις-τέρατα. Αν πιστέψει κανείς όσα ακούει, βλέπει και ζει, ο χώρος αναφοράς του μεγαλύτερου ποσοστού της ανθρωπότητας, ο αστικός χώρος, μοιάζει να είναι σήμερα στην πλειονότητά του ένας ανοίκειος, άφιλος, ένας εχθρικός χώρος. Είναι πράγματι έτσι; Κι αν είναι, πώς και γιατί προέκυψε, πώς οργανώθηκε και πώς μεταλλάχθηκε, ώστε από χώρος εξέλιξης και ανάπτυξης της ανθρώπινης δημιουργικότητας χώρος απελευθέρωσής της από τη “βαρβαρότητα”, χώρος δηλαδή ελευθερίας, να μετατραπεί σε χώρο σκλαβιάς, αλλοτρίωσης και αποξένωσης; …

Αστική ανάπτυξη, Εκδόσεις Παπαζήση, 1993, 419 σελ.