Αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα της Α.Σ.Ο.Ε.Ε. το 1972, και εργάστηκε ως υπάλληλος της Τράπεζας Πίστεως και κατόπιν της Ολυμπιακής Αεροπορίας το 1973. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1977 και άσκησε τη δικηγορία έως το 1983, οπότε, κατόπιν εξετάσεων, διορίστηκε ως Ειρηνοδίκης. Υπηρέτησε στα Ειρηνοδικεία Κύθνου, Πάρου, Αργαλαστής και Αθηνών μέχρι το 2011, οπότε συνταξιοδοτήθηκε. Υπήρξε υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και επιστημονικός συνεργάτης σε νομικά περιοδικά. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική και τη στιχουργία. Έχει γράψει στίχους για περισσότερα από εξήντα τραγούδια, μερικά από τα οποία κυκλοφόρησαν σε δίσκους τη δεκαετία του 1970. Είναι μέλος του Μουσικού – Ποιητικού Συνόλου της Πανελλήνιας Εταιρίας Λόγου και Τέχνης (Π.Ε.Λ.Τ.) και από το 2006 μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος εθελοντικά σε δεκάδες μουσικές – ποιητικές εκδηλώσεις. Έχει μελοποιήσει ποιήματα των ποιητών, Πόπης Μπαλαμώτη – Σπιτά, Κυριάκου Βαλαβάνη Κώστα Καρούσου, Σταύρου Τζώρτζου, Βέρας Κλαρέβα, Τούλας Μωραϊτου και Λίτσας Καποπούλου, τα οποία (όπως και πολλά τραγούδια σε δικούς του στίχους), έχουν αναρτηθεί στο YOU TUBE. Είναι επίτιμο μέλος της Π.Ε.Λ.Τ. και μέλος της Π.Ε.Λ. (Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών). Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ” η ποιητική του συλλογή με τίτλο “Αποστάγματα” και το 2015 η ποιητική του συλλογή με τον τίτλο “Σκιρτήματα”. Ο πρώτος τόμος του βιογραφικού μυθιστορήματος με τίτλο “Αναζητώντας φως” κυκλοφόρησε σε πρώτη αυτοέκδοση το 2016 και σε δεύτερη έκδοση το 2018 από τον εκδοτικό οίκο Ανάτυπο. Είναι παντρεμένος και πατέρας τεσσάρων αγοριών.
Αναζητώντας φως (2018), Ανάτυπο
Αναζητώντας φως (2019), Ελκυστής
Αναζητώντας φως (2021), Ελκυστής
Ποίηση
Αποστάγματα (2014), Λεξίτυπον
Σκιρτήματα (2015), Λεξίτυπον
Συλλογικά έργα
Ονειρεύματα (2020), Ελκυστής
Αναζητώντας φως – Βασίλης Παπακώστας
Τόμος Γ’: «Ημέρες Θέμιδας, Οδύσσειας Ιθάκη»
Ο συγγραφέας καταγράφει στο παρόν βιβλίο αυτά που έζησε, που αισθάνθηκε και που έμειναν στη μνήμη του ως σημαντικά. Γιατί θεωρεί πως ό,τι έμαθε, θαύμασε, αγάπησε, μίσησε ή χάρηκε και κυρίως ό,τι υπέφερε, ήταν από τους ανθρώπους, που, παρ’ όλα τα λάθη και τις αδυναμίες τους, τους θεωρεί, ατομικά τον καθένα τους και συνολικά όλους μαζί, πολύ πιο αξιόλογους από τις ιδεολογίες, που μας τυφλώνουν και αποδεικνύονται στην πράξη ανίκανες να πραγματώσουν ό,τι υπόσχονται. Γιατί πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι αδιακρίτως έχουν πιο πολλά να μας πουν και να μας δείξουν θετικά ή αρνητικά, και γι’ αυτό του καθενός η ζωή και το παράδειγμα διδάσκουν πολύ περισσότερα και πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα… Αρκεί να μπορούμε να συναγάγουμε συμπεράσματα.
Το ΦΩΣ λοιπόν που αναζητεί είναι επίσης και τα συμπεράσματα, που συνάγουμε και τα διδάγματα, που λαμβάνουμε από τη ζωή και τη δράση των ανθρώπων, την καλή ή την κακή. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του γνώρισε το όνειρο, την προσδοκία και την ελπίδα των ανθρώπων για έναν κόσμο καλύτερο. Αυτών που ήθελαν να κάνουν το άσχημο όμορφο και το καλό, καλύτερο, γιατί πίστευαν περίπου αυτό που λέει ο Νίκος Καζαντζάκης: «Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω». Τώρα διαπιστώνει ότι στους ανθρώπους υπάρχει μόνο το όνειρο και η προσδοκία να φτιάξει ο καθένας μόνο τη ζωή του και τον εαυτό του… Όμως υπάρχουν ακόμη κάποιοι αμετανόητοι, που θέλουν και επιδιώκουν δίκαια και ειρηνικά να κάνουν καλύτερο τον κόσμο.
Και αυτούς τους θεωρεί ΦΩΣ!
Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2021, 598 σελ.
Αναζητώντας φως – Βασίλης Παπακώστας
Τόμος Β’: Από την Ευτέρπη μέχρι τη Θέμιδα
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας περιγράφει κυρίως τους ανθρώπους που είχαν κάτι σημαντικό να πουν. Δηλαδή, αυτούς που εξέπεμπαν Φως! Αυτό το Φως των ανθρώπων, ή ομορφιά της ψυχής, η σοφία, η ευαισθησία, το ήθος τους, είναι το κύριο επιθύμημα, το κύριο αιτούμενο του συγγραφέα. Αυτό αναζητούσε, αυτό αναζητά να αποκομίσει από τους ανθρώπους για να γίνει καλύτερος και αυτό, όταν το συναντάει ή το ανακαλύπτει, τον κάνει ευτυχή. Τον κάνει Άνθρωπο. Το βιβλίο περιγράφει την αναζήτηση αυτού του Φωτός. Και τούτο γιατί ο συγγραφέας πιστεύει ότι το ταξίδι του μέσα στην καρδιά και κυρίως μέσα στην ψυχή των ανθρώπων είναι το πιο συναρπαστικό και το πιο σημαντικό από όλα τα ταξίδια που έκανε και που συνεχίζει να κάνει, ανεξάρτητα από το αν κατάφερε ή αν καταφέρνει να αγγίξει τις ψυχές των ανθρώπων. Γιατί πιστεύει ότι όταν αυτός θα φύγει μόνο αυτό θα μείνει, όσο μείνει, στις μνήμες των ανθρώπων.
Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2019, 442 σελ.
Αναζητώντας φως – Βασίλης Παπακώστας
Τόμος Α’
Το βιβλίο αυτό μπορεί να αναγνωστεί σαν μια μικρή “Οδύσσεια” ενός μέσου ανθρώπου, που δεν ήταν “ταγμένος” να αγωνιστεί και να μαρτυρήσει για κάποια ιδεολογία, αλλά που, όταν κυνηγήθηκε, πάλεψε να σταθεί όρθιος και να παραμείνει “άνθρωπος”.Επιδίωξη του συγγραφέα με τη συγγραφή του βιβλίου αυτού είναι να αφήσει κάτι… σε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν πώς έζησαν αυτός και η γενιά του, τι πίστεψαν, πώς προσπάθησαν να το πετύχουν, και τι τελικά πέτυχαν. Γιαυτό, εκτός των άλλων, περιγράφει και τους ανθρώπους που αγάπησε ή τον αγάπησαν, που μίσησε ή τον μίσησαν, αλλά κυρίως αυτούς που είχαν κάτι σημαντικό να του πουν. Δηλαδή αυτούς που εξέπεμπαν ΦΩΣ. Αυτό το ΦΩΣ (η ομορφιά της ψυχής, η σοφία, η ευαισθησία, το ήθος), είναι το κύριο επιθύμημα, το κύριο αιτούμενο του συγγραφέα. Αυτό έψαχνε, αυτό ψάχνει να βρει στους ανθρώπους, για να γίνει καλύτερος, και αυτό, όταν το βρίσκει, τον κάνει ευτυχή. Το βιβλίο λοιπόν αυτό περιγράφει την αναζήτηση αυτού του ΦΩΤΟΣ. Και τούτο γιατί ο συγγραφέας πιστεύει ότι το ταξίδι του μέσα στην καρδιά και κυρίως μέσα στην ψυχή των ανθρώπων ήταν το πιο συναρπαστικό και το πιο σημαντικό από όλα τα ταξίδια που έκανε. Γιατί, ελπίζει ότι, όταν αυτός θα φύγει, μόνο αυτό θα μείνει… όσο μείνει… Ό,τι έμαθε, ό,τι αγάπησε, ό,τι μίσησε, ό,τι χάρηκε και κυρίως ό,τι υπέφερε, ήταν από τους ανθρώπους, που, για όλα τα καλά ή τα κακά που του έκαναν, τους ευχαριστεί… Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του γνώρισε την προσδοκία και την ελπίδα για έναν κόσμο καλύτερο. Συνάντησε πολλούς ανθρώπους, που πίστεψαν σ΄αυτό το όνειρο. Μερικούς τους απομυθοποιεί, όταν αργότερα δεν υπήρξαν άξιοι των περιστάσεων. Κάποιους άλλους τους θεωρεί Φάρους Φωτεινούς και Οδηγητές στα Ανώτερα. Στο ΦΩΣ που αναζητεί…
Μυθιστόρημα, Ανάτυπο, 2018, 430 σελ.
Σκιρτήματα – Βασίλης Παπακώστας
Αγάπης, ομορφιάς, προσπάθειας 1971-2015: Ποιήματα
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Τα «ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ» (Αγάπης – Ομορφιάς – Προσπάθειας) είναι ένα έργο ενδοσκοπήσεως ή ένα έργο προσευχής για τον κάθε πλησίον και αυτόν, που θέλει να μορφοποιήσει την έννοια, θέλοντας έναν κόσμο με τη δική του ατμόσφαιρα και ελευθερία.
Είναι ένα έργο στιχοποιητικό, που απαρτίζεται από 41 σκιρτήματα, στα οποία «οι στίχοι, τα ποιήματα και οι σκέψεις, που ακολουθούν, αποτελούν καταγραφή: βιωμάτων, ευαισθησιών, συναισθημάτων, ιδεών, ελπίδων και απογοητεύσεων του γράφοντος κατά το χρονικό διάστημα από το 1971 μέχρι το 2015».
Είναι μια ποιητική αφήγηση, ή ιστορία βιωμάτων, που είχε το σθένος και τη δύναμη να αντιμετωπίσει ή και να τραγουδήσει στην θορυβούσα ή απόκοσμη σιωπή βιωμάτων ψυχής, και ένας οφειλόμενος φόρος τιμής, δίδοντας «κουράγιο για τις αξίες, που πίστεψε και υπάρχουν».
Με λόγο απλό αθόρυβο, αβερμπαλίστικο, τρυφερό, ευαίσθητο και όταν πρέπει σκληρό και τραχύ, στιχουργεί τις ακτινογραφήσεις των αιτιατών και των αιτιάσεων, τις όποιες δοκιμασίες και χαρές, τις οποίες στιχουργούσε και εστοχάζετο στα όποια ρεαλιστικά αχαρακτήριστα γνώσεως και ουσίας κυρίως.
Όπως στην «Ερημιά»:
τη μέρα.
Και εσύ χάνεσαι
στην αλλαγή την αδιάκοπη,
του τοπίου.
Και αναρωτιέσαι,
τι χρώμα να έχουν τώρα
τα μάτια της, η καρδιά της.
Και φοβάσαι
πως δεν θα
’χουν το ίδιο,
το αγαπημένο.
Και ελπίζεις,
τι άλλο
μπορείς να κάνεις;
Ελπίζεις…»
Στα ποιητικά αυτά σκαριφήματα καταθέτει μαρτυρίες ψυχής ημών και αυτού και, ποιητική αδεία, εκφράζεται για όλους μας, που στο ίδιου μήκους κύματος συναίσθημα κινούμεθα, και σε αυτά τα όρια και τις προδιαγραφές, διεξόδους εσωτερικής ανησυχίας του ιδεατού και του πραγματικού το ιδιόμορφο ύφος και την τελετουργική διαδικασία κινούμεθα.
Τα «ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ» είναι ένα πόνημα, που εκφράζει τα εκφρασμένα και ανέκφραστα συναισθήματά των αναπολήσεων και οραμάτων μας, και των φανερών και αφανέρωτων αποκαλύψεών μας.
Απρίλης 2015
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ (Συγγραφέας, Κριτικός Λογοτεχνίας – Θεάτρου)
Ποίηση, Λεξίτυπον, 2015, 65 σελ.
Αποστάγματα – Βασίλης Παπακώστας
Συνειδήσεις, αυτογνωσίας, ελπίδας: 1969-2014: Ποιήματα
…ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η πρώτη αίσθηση που είχα διαβάζοντας τα κείμενα του Βασίλη ήταν μιάς λιτής λυρικότητας, ενός ευγενικού ρομαντισμού, που πολύ αραιά συναντάς πλέον στις μέρες μας, και το συναίσθημά μου ήταν ευχάριστο και τρυφερό, ταίριαζε άλλωστε με την εικόνα του ανθρώπου, την οποία είχα σχηματίσει γνωρίζοντάς τον 30 χρόνια περίπου.
Καθώς προχωρούσαν οι αναγνώσεις, όπως συνήθως γίνεται όταν ο λόγος είναι αληθινός, σιγά σιγά η αίσθηση γινόταν πιο σαφής.
Άρχισε να αναδύεται μια ιστορία που ξεκινά τα χρόνια της απριλιανής Χούντας, με πλήθος ελπίδες, πόθους κι ιδανικά ενός ανθρώπου που ζει και αναμετριέται με την ελληνική –και ανθρώπινη– πραγματικότητα, η οποία με τις διαψεύσεις και τα άδικά της τον θλίβει, τον απογοητεύει, τον πονά. Στο πλάι όμως, και ισοδύναμα πάντα, εντρυφά και η ομορφιά, η ψυχή που λαχταρά και γεύεται, δέχεται την απώλεια και περιμένει ξανά, βρίσκει αυτό που αναζητά και χαίρεται, και δεν παύει ποτέ να αγρυπνά.
Αυτή την πιο σύνθετη εικόνα του Βασίλη δεν την είχα αντιληφθεί, δεν ήταν ορατή, στις λεπτομέρειές της τουλάχιστον, σε μένα. Τα κείμενά του μου την εμφάνισαν, ολοκάθαρη όμως. Και τότε, για άλλη μια φορά ένιωσα τη σημαντικότητα του να γράφει κανείς και να διαβάζεται.
Γνωρίζονται έτσι οι άνθρωποι πιο καλά, με νόημα.
Νοέμβρης 2014
ΡΟΥΛΑ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗ (Φιλόλογος)
Ποίηση, Λεξίτυπον, 2014, 65 σελ.
Πηγές: Biblionet, Λεξίτυπον, Ανάτυπο, Ελκυστής
