Κείμενα, άρθρα και διηγήματά του δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε πολλές εφημερίδες, λογοτεχνικά έντυπα και περιοδικά. Από το 1997 ασχολείται με την παραγωγή ταινιών μικρού και μεσαίου μήκους. Το 2000 προβλήθηκε από την ΕΤ3 η τηλεταινία (σε σενάριο και σκηνοθεσία του) “Ένα πτώμα χορεύει στο σεληνόφως”. Υπήρξε πολλά χρόνια μέλος της οργανωτικής επιτροπής των περιφερειακών εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για το Κιλκίς. Οι περισσότερες ταινίες του κυκλοφόρησαν σε DVD με γενικό τίτλο “Εφιάλτες από την κόλαση”. Έχει γυρίσει οκτώ μικρού μήκους φιλμ. Επίσης έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα και μία συλλογή διηγημάτων: “Ο ιερός πάτος του αγίου αλκοόλ” (1996, εκδ. Παρατηρητής), “Οι σφαίρες θα έχουν το όνομά σου, αγαπημένη” (2000, εκδ. Τραμ), “Η επιστροφή του Ραμόν” (2004, εκδ. Εγνατία Οδός), “Της μνήμης ξωτικό που χάθηκε” (2009, εκδ. In Extremis), “Ενοικιάζομαι και άλλα διηγήματα” (2013, εκδ. Ένεκεν). Για το θεατρικό του έργο “Αυτοί και ο Χίτλερ” κέρδισε το 2ο Βραβείο στον Πανελλαδικό Διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων το 2015. Εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι εκπαιδευτής ενηλίκων με ειδίκευση στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε ομάδες μεταναστών και προσφύγων.
Οι σφαίρες θα έχουν το όνομά σου, αγαπημένη (2000), Τραμ
Με σφραγισμένα χείλη (2018), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Νουβέλες
Ο ιερός πάτος του αγίου αλκοόλ (1996), Παρατηρητής
Η επιστροφή του Ραμόν (2004), Εγνατία Οδός
Διηγήματα
Ενοικιάζομαι (2012), Ένεκεν
Οι δύο αδερφές και άλλες ιστορίες (2021), Ελκυστής
Θεατρικά έργα
Αυτοί και ο Χίτλερ (2015)
Συλλογικά έργα
Ιστορίες του τόπου μας: Κιλκίς (2016), Εκδόσεις iWrite.gr
Οι δύο αδερφές και άλλες ιστορίες – Γιάννης Τσιτσίμης
Σε αυτό το βιβλίο καραδοκούν μεγάλες ιστορίες και αφηγήσεις που έρχονται από ένα δυστοπικό μέλλον ή ένα ζοφερό παρελθόν: δύο αδερφές που παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια, μια Λολίτα κατευθείαν για την Κόλαση, μια ρέπλικα που επαναστατεί, ένας ψυχοπαθής συνταγματάρχης, μια εγκυμονούσα παρθένα, δύο άγγελοι που τα έχουν σπάσει με όλους, ένας εργάτης κάρβουνου που πνίγεται μέσα σε μια πολιτεία γεμάτη άνθρακα, η Ρίτα που είναι η φαντασίωση του κάθε άνδρα αλλά και άλλοι χαρακτήρες, φτιαγμένοι για έναν μελλοντικό κόσμο που δε θέλουμε να φανταστούμε ίσως γιατί έφτασε και τον βιώνουμε ήδη ή σταλμένοι από ένα αλλόκοτο, αλληγορικό παρελθόν που ηθελημένα ξεχάσαμε…
Στο έβδομο βιβλίο του Γιάννη Τσιτσίμη συναντάμε αφηγήματα μικρά και μεγάλα που φλερτάρουν με το νουάρ, την επιστημονική φαντασία, το πάθος, την τρέλα, το αιώνιο ερώτημα της ύπαρξης, την αγωνία της ζωής, τον έρωτα στα άκρα και τη σκληρότητα του θανάτου. Μέσα σε μια ζωή ανεκπλήρωτη, δεν είμαστε παρά οι αναπόφευκτοι αναγνώστες σ’ ένα σκηνικό πότε ασπρόμαυρο και πότε ολότελα κόκκινο όπως το αίμα, όπως η ζωή, όπως η τελευταία πράξη στο σεξ.
Τρέμουμε το μέλλον γιατί δε μάθαμε να δεχόμαστε το παρελθόν μας…
Διηγήματα, Ελκυστής, 2021, 462 σελ.
Με σφραγισμένα χείλη – Γιάννης Τσιτσίμης
Μια γυναίκα που τόλμησε να αγαπήσει και να αγαπηθεί στη δίνη ενός πολέμου. Μια γυναίκα που την παρασέρνουν οι καιροί, τα πάθη και τα μίση σε μια χώρα που φλέγεται. Μια πράξη έρωτα σημαδεύει για πάντα την υπόλοιπη ζωή της. Η αγάπη όμως δεν έχει σύνορα, δεν έχει όρια, δεν έχει ντροπή.
Τα βαθύτερα πάθη δεσμεύουν ή απελευθερώνουν τις πράξεις αυτής της γυναίκας που έζησε πολύ πιο μπροστά από τους καιρούς της κι η εξουσία του ανδρικού κόσμου δεν της το συγχώρησε ποτέ. Μέσα στη δίνη της ιστορίας της χώρας μας, καταδικασμένη και δακτυλοδεικτούμενη στην κοινωνία των ανθρώπων, πασχίζει να βρει τον ρόλο της και προχωρεί ολοένα μπροστά στη ζωή της μέσα από καινούριους βασανισμένους έρωτες.
Κι όταν αργότερα ο χαμένος για χρόνια θείος της επεμβαίνει και αλλάζει τη ζωή της, η κόλαση ανοίγει τους ασκούς της για να καταβροχθίσει αυτή που θέλησε να πάει, ως γυναίκα, μόνη της, ενάντια στους καιρούς και τα χρηστά ήθη με μόνο αντάλλαγμα την ελευθερία της.
Τα σφραγισμένα χείλη θα μιλήσουν…
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2018, 398 σελ.
Ενοικιάζομαι – Γιάννης Τσιτσίμης
Και άλλα διηγήματα
Ζούσε έτσι πολύ καιρό. Πολλά χρόνια πρόσφερε ευχαρίστηση σε ηλικιωμένες κυρίες που τον μίσθωναν για μια νύχτα, γεμάτες λαγνεία και πάθη που ούτε σαν ήταν νέες δεν είχανε.
Είχε σιχαθεί. Είχε βαρεθεί τη ζωή του, έπληττε με μία θανάσιμη πλήξη κι ήταν μόλις 34. Δεν είχε ζωή. Δεν είχε τίποτα. Είχε μονάχα έναν αριθμό κινητού τηλεφώνου. Κινητός ήταν και ο ίδιος. Και το τηλέφωνο χτυπούσε, χτυπούσε συνέχεια, οι καταραμένες γκιόσες ήταν ατέλειωτες, αχόρταγες και ματσωμένες, γαμώτο, πολύ ματσωμένες…
Διηγήματα, Ένεκεν, 2012, 282 σελ.
Η επιστροφή του Ραμόν – Γιάννης Τσιτσίμης
Ο Ραμόν Βέγα, ένας επαγγελματίας δολοφόνος. Ένας ψυχρός εκτελεστής χωρίς τύψη. Ένας, όσο κι αν φοβόμαστε τη λέξη αυτή σήμερα, τρομοκράτης. Ο Νίκος Καρέλης, υπουργός εξωτερικών. Ο Λίνος, νέος και όμορφος. Ο μπάρμαν Λένιν. Όλοι περιμένουν το ίδιο πράγμα, την επιστροφή του Ραμόν.
Νουβέλα, Εγνατία Οδός, 2004, 127 σελ.
Οι σφαίρες θα έχουν το όνομά σου, αγαπημένη – Γιάννης Τσιτσίμης
Η ιστορία φαίνεται να είναι απλή. Μια συμμορία από καθάρματα δεύτερης κατηγορίας αποφασίζει να βρεί ένα χαμένο θησαυρό κάπου στις κορυφές του Παγγαίου. Φυσικά τα πράγματα ποτέ δεν είναι αυτά που φαίνονται και οι νεκροί αρχίζουν να χορεύουν βαλς ενώ η απαραίτητη γυναίκα κάθε ένοπλου μυθιστορήματος εξακολουθεί να κερδίζει τις χαμένες ζαριές των υπόλοιπων ζωντανών αρσενικών.
Μυθιστόρημα, Τραμ, 2000, 268 σελ.
Ο ιερός πάτος του αγίου Αλκοόλ – Γιάννης Τσιτσίμης
Γεννήθηκα στον αστερισμό των τελευταίων ρομαντικών. Βίωσα τον τρόμο και την ήττα που ελίσσονται μέσα απ αυτή τη θέση. Παρέμεινα εργάτης· κι ήταν πολλές οι οδοί που ανοίγονταν εμπρός. Μα για δουλέμπορους μονάχα. Οχυρώθηκα. Από την πτώση ενός παλιού ελεύθερου κόσμου στην παρακμή του άθλιου αιώνα μας, διάβηκα -ως ναυαγός άνευ σχεδίας- μιαν απέραντη θάλασσα από ανθρώπινες καρδιές. Κι από το αίμα που έρεε στις φλέβες τους, φώναξα, μάζεψα, επαίτησα τη γραφή μου. Την έξοδο προς τους νεκρούς προγόνους…
Νουβέλα, Παρατηρητής, 1996, 123 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ένεκεν, Εγνατία Οδός, Τραμ, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, Παρατηρητής, Ελκυστής
