Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στην Academia di Belle Arti στη Ρώμη και αρχιτεκτονική στην Ecole Speciale d’Architecture στο Παρίσι. Η συνάφεια του εικαστικού και του λογοτεχνικού του έργου προκύπτει τόσο από το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα όσο και από μια κοινή ποιητική, στην οποία εναλλάσσονται η ωμότητα και ο ρομαντισμός. Ο Δημήτρης Αληθεινός θεωρείται από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες, με σημαντική παρουσία στον διεθνή χώρο. Το 2013 παρουσιάστηκε μεγάλη αναδρομική έκθεσή του στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ενώ το 2015 βραβεύτηκε για το σύνολο του έργου του από την Ένωση Τεχνοκριτών AICA Hellas.
Ιστορίες ενός ρευστού έργου – Δημήτρης Αληθεινός
Ο Δημήτρης Αληθεινός στο βιβλίο του «Ιστορίες ενός ρευστού έργου» γράφει για τις Κατακρύψεις του που συνεχίζονται μέχρι σήμερα:
«…Το 1981 έσκαψα για πρώτη φορά τη γη, με σκοπό να κρύψω μέσα της ένα μου έργο. Έσκαβα μεταβάλλοντας αυτό που επί αιώνες ήταν ορατό, σε μη ορατό. Έσκαβα και κρύβοντας την εικόνα, ελευθέρωνα την ενέργειά της. Μεταμόρφωνα την απουσία σε αέναη εκπομπή μύθου…».
Σε διαδικτυακό τόπο διαβάζουμε επίσης: «…Οι “Κατακρύψεις”, τα κρυμμένα έργα τα οποία ο Δημήτρης Αληθεινός δημιουργεί, στο σύνολό τους ενώνουν όλα τα πολιτιστικά τοπία του πλανήτη, επισημαίνοντας τη σημαντικότητα των διαφορετικών πολιτισμών του ανθρώπου, καταργώντας ταυτόχρονα τα εθνικά, θρησκευτικά, οικονομικά ή άλλα σύνορα, υφαίνοντας, με σεβασμό στη μοναδικότητα των πολιτισμών, ένα Πανανθρώπινο Πολιτιστικό Τοπίο.»
Διηγήματα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1997, 186 σελ.
Αν δεις το χρόνο πες του ότι πέρασα – Δημήτρης Αληθεινός
Παθιασμένος με τη ζωγραφική αλλά και με τη ζωή, ο Νικόλας ζωντανεύει μια ολόκληρη διαδοχή εποχών. Από την ανθρώπινη Αθήνα της παιδικής του ηλικίας, τη δεκαετία του ’50, σε μια Αθήνα του ’60 που μόλις συνέρχεται από τον Εμφύλιο. Οι πολιτικοί αγώνες συνεχίζονται στα ανέμελα φοιτητικό χρόνια, στην πολιτικοποιημένη Ρώμη της δεκαετίας του ’70, και πάλι πίσω στην Αθήνα των μεταδικτατορικών ζυμώσεων, για να καταλήξει ο αφηγητής τη δεκαετία του ’80 στο Παρίσι, την Αθήνα και τη Ρώμη της γενικευμένης ευφορίας, των αλλαγών, αλλά και της απαρχής της μοναξιάς.
Η άμεση αφήγηση, οι ολοζώντανοι χαρακτήρες, οι ωμές περιγραφές, οι γλυκιές στιγμές, ο στοχασμός πάνω στην τέχνη και τους μηχανισμούς προώθησής της κάνουν το μυθιστόρημα “Αν δεις το χρόνο πες του ότι πέρασα” ένα έργο ανεξήγητης μαγείας.
Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2008, 341 σελ.
Χίλιες εικόνες ούτε μία λέξη – Δημήτρης Αληθεινός
Για όποιον ξέρει να διαβάζει Ιστορία, το έγκλημα -τατουάζ χτυπημένο σε κλειστά βλέφαρα- αποκαλύπτεται στους επερχόμενους μόνο όταν τα μάτια του θύτη σφαλίσουν. Και για όποιον δεν φοβάται να διαβάσει τη Μοίρα, θεός και άνθρωπος πεθαίνουν στο όνομα της αγάπης μαχαιρώνοντας ο ένας τον άλλον πισώπλατα…
Τ’ απογεύματα (όταν δεν βρέχει ή δεν κάνει πολύ κρύο) ανεβαίνει στο Λυκαβηττό. Κάθεται μόνος, σαν το βοσκό Σοτιμίδη, σε μιαν ασήμαντη άκρη του λόφου -έτη φωτός από το κέντρο του κόσμου που ονειρευόταν να κατακτήσει κάποτε-, παρατηρεί την πόλη του μηρυκάζοντας τον ίδιο μονόλογο, αναμασώντας τις ίδιες αναμνήσεις, σκηνοθετεί την ίδια παράσταση με πρωταγωνιστές φαντάσματα και σκηνικό το ηλιοβασίλεμα…
Ένας Αληθεινός αιρετικός. Και όταν γράφει.
Ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα όπου εναλλάσσονται η ποίηση κι η ομορφιά της ζωής με τον απόλυτο κυνισμό, ο έρωτας με τον έρωτα σ’ όλα τα ντεσιμπέλ και τις αποχρώσεις, μπίζνες, απάτες κι αυταπάτες, μεγάλες αλήθειες και ψέματα, λευκή και μαύρη μαγεία, λευκές, σοκολατένιες και μαύρες γυναίκες, η αθωότητα με φρικαλεότητες.
Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2016, 269 σελ.
Αν δεις το χρόνο πες του ότι πέρασα (2008), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Χίλιες εικόνες ούτε μία λέξη (2016), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Διηγήματα
Ιστορίες ενός ρευστού έργου (1997), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Πηγές: Biblionet, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
