Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Σκωτία και στην Αγγλία. Πήρε το διδακτορικό της στην κλινική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Birmingham, συνέχισε την ψυχαναλυτική ψυχοθεραπευτική της εκπαίδευση στο Μπέρμινγχαμ και στην κλινική Tavistock του Λονδίνου και εργάστηκε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας για επτά χρόνια. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. Από το 2002 ασχολείται επίσης με τη συγγραφή θεατρικών έργων. Έργα της: “Οι θάλασσες” (2007), “Πλατεία Ελευθερίας” (2011, Γ’ Βραβείο Ομίλου Unesco), “Όσο χρειάζεται” (2013), “Κανονικοί γονείς” (2014, έπαινος ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Χίου), “Αιολική Γη” (2014, διασκευή για το θέατρο), “Ο τοίχος” (2015, Θέατρο Cartel -Τεχνοχώρος).
Οι θάλασσες (2007)
Πλατεία Ελευθερίας (2011)
Όσο χρειάζεται (2013)
Κανονικοί γονείς (2014)
Αιολική Γη (2014, διασκευή για το θέατρο)
Ο τοίχος (2015)
20 αστικά μονόπρακτα (2016), Άγρα
Ο τοίχος – Ο σκαντζόχοιρος (2021), Άγρα
Συλλογικά έργα
Μια γιορτή για τον Σαίξπηρ (2017), Εκδόσεις Βακχικόν
Μεταφράσεις
Robert M. Young, Οιδιπόδειο (2009)
Jeremy Holmes, Κατάθλιψη (2009)
Ο τοίχος – Ο σκαντζόχοιρος – Δώρα Τσόγια
Ο ΤΟΙΧΟΣ
ΥΣΤΕΡΙΚΗ : Αχ πού είναι ; Γιατί δε βλέπω ; Αυτοί μας βλέπουν ;
ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ: Πού είστε, ρε καριόληδες ; Τί θέλετε από μας ;
ΟΡΙΑΚΗ : Εγώ τους βλέπω, αλλά όχι καθαρά.
ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΗΣ: Εγώ βλέπω μόνο τον εαυτό μου.
ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ: Εγώ βλέπω μόνο ψεγάδια.
ΠΑΡΑΝΟΪΚΗ: Κάπου εδώ θα βρίσκονται. Βλέπω κάτι σκιές.
Έξι χαρακτήρες που υποφέρουν από αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν « διαταραχές προσωπικότητας » βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην ίδια συνθήκη, πίσω από έναν αόρατο τοίχο. Πώς βρέθηκαν εκεί χωρίς να το καταλάβουν ; Θα μπορέσουν να βρουν κάποια κοινά σημεία πλεύσης ή, έστω, τον τρόπο να βγουν από κει μέσα ;
Ο ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ
Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Είμαστε σα δυό μισά που πρέπει να ενωθούν. Σαν το σαλιγκάρι και το κέλυφός του.
Το φεγγάρι και το τηλεσκόπιο.
Τη ρόδα και τη ζάντα της.
Το αυτοκίνητο και την κουκούλα του…
Ένας Άντρας ζει στο σύμπαν του αυτοκινήτου του. Αν και γιατρός, αγνοεί τα σημάδια του αυξανόμενου αυτοεγκλεισμού του καθώς αφοσιώνεται στα εξαρτήματα του αγαπημένου του τετράτροχου. Με τους άλλους ανθρώπους ψάχνει να βρει τη σωστή απόσταση, αυτή στην οποία μπορούν να ανεχτούν ο ένας τον άλλο. Όπως λέει το ίνδαλμά του, ο Σοπενάουερ, έτσι κάνουν οι σκαντζόχοιροι. Μπορεί μια ερωτική σχέση να μειώσει την απόσταση και να βγάλει τον Άντρα από το μοναχικό σύμπαν του ; Ώς που μπορεί να φτάσει η αγάπη του για το τετράτροχο αντικείμενο του πόθου του;
Θεατρικά εργα, Άγρα, 2021, 112 σελ.
20 αστικά μονόπρακτα – Δώρα Τσόγια
Α. Πώς γίνεται να μη θυμάσαι τίποτα;
Γ. Δεν θέλω να θυμάμαι.
Α. Ούτε τη βροχή; Τα πλατιά πεζοδρόμια που γλιστρούσαν;
Γ. Ούτε.
Α. Πάντα σου άρεσε η βροχή. Θυμάσαι τα μεγάλα καφέ που χωνόμασταν
για να σωθούμε;
Γ. Δεν μ’ αρέσουν τα μεγάλα καφέ.
Α. Ήταν το πρώτο μας ταξίδι. «Μήνας του μέλιτος». Εσύ το διάλεξες.
Γ. Δεν έχω πάει ποτέ στο Βερολίνο.
Α. Ήσουν ενθουσιασμένη. Μ’ αγκάλιαζες συνέχεια.
Γ. Δεν ήμασταν ποτέ ευτυχισμένοι.
Α. Ήμασταν.
Γ. Και μετά τί έγινε; (Παύση.)
Είδες; Δεν ήμασταν.
Τα “20 Αστικά μονόπρακτα” είναι συνταγές επικοινωνίας με υλικά μοναξιάς. Είναι μικροί διάλογοι-ενίοτε μονόλογοι- πού εκτυλίσσονται σε μια μεγάλη πόλη, όπως ή Αθήνα: σε Μετρό, σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, σε γραφεία, σε καφέ. Τα Αστικά μονόπρακτα είναι συναντήσεις ανθρώπων σε αναζήτηση άνθρωπου.
Γ. Μερικές φορές αναρωτιέμαι ποιό είναι το νόημα.
Α. Ποιό νόημα;
Γ. Της ζωής.
Α. Καλά…
Γ. Εσύ ξέρεις;
Α. Τί;
Γ. Ποιό είναι το νόημα της ζωής.
Α. Εδώ θα το βρούμε;
Γ. Γιατί όχι;
*
Ν. Μα τί κάνετε; Σκεπάζετε το μνημόσυνο.
Γ. Κι εσάς τί σας νοιάζει; Τον ξέρατε;
Ν. Όχι.
Γ. Εγώ τον ήξερα. Ήταν άντρας μου.
Ν. Λυπάμαι.
Γ. Χάθηκε η σκυλίτσα μας.
Ν. Και γιατί το σκεπάζετε;
Γ. Η Ζαΐρα ζει. Ο άντρας μου πέθανε.
Θεατρικά, Άγρα, 2016, 96 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άγρα
