Ένα χρόνο μετά τη γέννησή της και μέχρι την ηλικία των έξη μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Γερμανία. Μετά την επιστροφή της στην γενέτειρά της αποφοιτά από το Οικονομικό Λύκειο και περνάει στις εξετάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας το 1979 και από τότε εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Υπηρετεί 29 χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία και αποστρατεύεται με το βαθμό του Σμηναγού. Ασχολείται με τη συγγραφή από το 2007. Το 2008 εκδίδει και το πρώτο της μυθιστόρημα «Για όσα δεν μιλήσαμε ποτέ» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βεργίνα και επανεκδίδεται το 2010 που κυκλοφορεί και το δεύτερο βιβλίο της «Παράθυρο στο χρόνο» που είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία των προγόνων της και τον ξεριζωμό τους από τη Μικρά Ασία.
Για όσα δεν μιλήσαμε ποτέ (2008), Βεργίνα
Για όσα δεν μιλήσαμε ποτέ (2011), Βεργίνα (Ε)
Στο σεντούκι της ψυχής μου (2015), Εκδόσεις Έξη
Τα όνειρα που κράτησα για μένα (2019), Εκδόσεις Έξη
Αφηγήσεις
Παράθυρο στο χρόνο (2010), Βεργίνα
Τα όνειρα που κράτησα για μένα – Ευθυμία Αθανασιάδου
Η Θεοδώρα έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Έπρεπε να μεγαλώσει την αδερφή της, να βοηθήσει τη μάνα της, να πάρει ακόμη και το ρόλο του πατέρα που έφυγε νωρίς από κοντά τους. Όμως, δεν σταμάτησε να διεκδικεί τα όνειρά της. Αποφάσισε να σπουδάσει και να πάει ενάντια στα πρέπει της κλειστής κοινωνίας, σκληραίνοντας τη στάση της απέναντι στη ζωή που ήθελε να τη λυγίσει.
Ωστόσο, όταν ο έρωτας της χτύπησε απρόσμενα την πόρτα, εκείνη έκανε το λάθος να ακολουθήσει την καρδιά της. Μέσα από το καρδιοχτύπι γεννήθηκε ο καρπός μιας μεγάλης αγάπης. Η αποκάλυψη της ταυτότητας του αγαπημένου της, όμως, την οδηγεί σε δρόμους που δεν φανταζόταν ποτέ της πως θα διαβεί. Η αγάπη χάθηκε μέσα από τα χέρια της γιατί έπρεπε να προστατέψει την οικογένειά της. Μόνη διέξοδος, η φυγή…
Τριάντα χρόνια μετά, η Λυδία κρατάει στα χέρια της το ημερολόγιο της θείας της και ένα κλειδί. Ο θάνατός της δεν τη συγκίνησε σχεδόν καθόλου. Ζούσε χρόνια στην Αμερική και ήταν πάντα απόμακρη από όλους, σαν να μην την ένοιαζαν οι άνθρωποι. Διαβάζοντάς το, ανακαλύπτει την αλήθεια της και όλα όσα αρνιόταν να παραδεχτεί. Μια ιστορία που δείχνει πως το πραγματικό πρόσωπο της ζωής πολλές φορές είναι τόσο σκληρό, που δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε.
Η ιστορία μιας γυναίκας που αγάπησε πραγματικά και πληγώθηκε τόσο πολύ, που έκανε τα αδύνατα δυνατά για να ξεφύγει. Μπορεί η ιστορία της να σβήστηκε από τις μνήμες όλων, όχι όμως και από την καρδιά της. Γιατί όπου κι αν πας, αυτό που νιώθεις θα σε ακολουθεί για πάντα
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2019, 448 σελ.
Στο σεντούκι της ψυχής μου – Ευθυμία Αθανασιάδου
Γεννήθηκα ένα χειμωνιάτικο απόγευμα σε ένα παγωμένο φτωχικό. Οι γονείς μου ορφανοί και οι δύο έφυγαν από την Ανδριανούπολη για ένα καλύτερο αύριο. Μπορεί να στερήθηκα πολλά πράγματα, την αγάπη όμως ποτέ.
Μέχρι που η αρρώστια χτύπησε αλύπητα τον πατέρα μου. Κάθε μέρα που περνούσε ήταν και χειρότερη. “Να έχεις μια καλύτερη ζωή”, μου ευχήθηκε μια μέρα πριν κλείσει τα μάτια της η μάνα μου. “Πεθύμησε τον πατέρα σου και θέλησε να τον βρει”, μου είπαν όταν μικρό παιδί στεκόμουν σιωπηλά στην κηδεία της.
Έτσι με έναν μπόγο με τα ελάχιστα υπάρχοντά μου ξεκίνησα το ταξίδι της ζωής. Στάθηκα τυχερή και βρήκα δουλειά σε ένα καπνομάγαζο για να μπορώ να πηγαίνω σχολείο.
Άρχισα να ονειρεύομαι πάλι… μέχρι εκείνη τη νύχτα… η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά σε αντίθεση με τα βήματά μου… και μετά πόνος…
Όταν η ψυχή σου κομματιάζεται και το μόνο που εύχεσαι είναι να σταματήσεις να υπάρχεις, από πού μπορείς να αντλήσεις δύναμη για να σταθείς ξανά στα πόδια σου;
Με λένε Αρετή. Όπως όλοι μας, έχω κι εγώ τη δική μου ιστορία. Μια ιστορία γραμμένη μέσα στην ψυχή μου. Αυτοί που ήταν πρωταγωνιστές, ίσως να μην τη θυμούνται καλά, ή και να μην υπάρχουν, πια δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι την έζησα… και θα υπάρχει μέσα μου όσο ζω.
Το βιβλίο αναφέρεται σε μια προσωπική μαρτυρία τρομερών συμβάντων γραμμένη μέσα από την αγωνία και τις αναμνήσεις ενός δράματος…
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2015, 448 σελ.
Για όσα δεν μιλήσαμε ποτέ – Ευθυμία Αθανασιάδου-Μαράκη
Εκείνη δεν κατάλαβε την αλλαγή που έγινε στον άντρα της. Δεν κατάλαβε τη σωματική και ψυχική απομάκρυνση. Δεν έβλεπε το πρόβλημα που απλωνόταν μπροστά της. Είχε ξεχάσει να είναι γυναίκα εκτός από μάνα και νοικοκυρά. Χανόταν στον χρόνο των άλλων υποχρεώσεων και ήταν πάντα κουρασμένη. Μια γυναίκα, χαμένη στις καθημερινές της υποχρεώσεις…
Εκείνος κοιτώντας το ταβάνι, το μυαλό του γύρισε στο βράδυ που πέρασε. Ήταν τόσο όμορφα, που δεν μετάνιωσε για την πράξη του. Η Ελπίδα πρόσθεσε στη ζωή του αυτό που του έλειπε, αυτό που δεν έπαιρνε από τη Δέσποινα εδώ και χρόνια…
Μυθιστόρημα, Βεργίνα, 2011, 205 σελ.
Παράθυρο στο χρόνο – Ευθυμία Αθανασιάδου-Μαράκη
Η εγκατάλειψη του Ουσάκ
Μια αληθινή ιστορία, βασισμένη στη ζωή της γιαγιάς Λέγκως, της προγιαγιάς μου, αλλά και των απογόνων της.
Ολη η πορεία του Κώστα και της Λέγκως και των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους από το Ουσάκ της Μικράς Ασίας. Από την εγκατάληψη του τόπου τους κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής ως την αγωνιώδη και γεμάτη ταλαιπωρίες σωτήρια εγκατάστασή τους στη Σαλονίκη και την πρόοδό τους στη νέα πατρίδα.
Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και η ζωή της προσφυγιάς σκορπίζουν την οικογένεια σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας. Οι ιστορικές συγκυρίες, οι νέοι πόλεμοι και διχασμοί, οικογενειακοί και πολιτικοί, στέλνουν τα αδέρφια σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα, εντός και εκτός συνόρων.
Μετά από πολλά χρόνια ξαναβρίσκονται. Ποτέ όμως όλα μαζί. Και το Ουσάκ είναι ένα αναπάντητο ερωτηματικό, μια μακρινή ανάμνηση, που αναβιώνει στη γεύση ενός καζάν ντιπί, έτσι όπως το έφτιαχνε η γιαγιά Λέγκω με τ’ όνομα.
Αφηγήσεις, Βεργίνα, 2010, 222 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Βεργίνα, Εκδόσεις Έξη
