Αικατερίνη Μαυρίδου-Λιβάνη

Από την Ύδρα με αγάπη – Αικατερίνη Μαυρίδου-Λιβάνη

Με τον πιο περίεργο και σκληρό τρόπο ο Πέτρος, γόνος ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας του Λονδίνου, μαθαίνει ένα μυστικό που τον αφορά άμεσα.
Ο θυμός και η απόγνωση τον οδηγούν στο εμπόλεμο Αφγανιστάν, όπου γνωρίζει τη ζωή των Αμερικανών στη στρατιωτική βάση της Καμπούλ αλλά και τη σκληρότητα των Ταλιμπάν πέφτοντας σε μία παγίδα από την οποία δεν μπορεί να βγει.
Στην Καμπούλ συνδέεται με έναν μυστηριώδη Αφγανό με αμφιλεγόμενο ρόλο, ο οποίος βοηθάει τον Πέτρο να φύγει από τη χώρα όταν ο αδελφός του, ο Άρης, ταξιδεύει με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής στο Αφγανιστάν για να τον σώσει.
Όταν επιστρέφει στο Λονδίνο, ο Πέτρος ρίχνεται στη ζωή, στην αγάπη, στον έρωτα, με σκοπό να ξανακερδίσει τα χαμένα χρόνια. Οι ρυθμοί της οικογένειας είναι ξανά φυσιολογικοί.
Κανείς όμως δεν μπορεί να φανταστεί ότι η μοίρα θα διαλέξει την πιο ευτυχισμένη στιγμή του Πέτρου για την τελική αναμέτρηση.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2019, 376 σελ.

Ασπασία η εταίρα – Αικατερίνη Μαυρίδου-Λιβάνη

Αθήνα, 470 π.Χ. Ο Περικλής (περί-κλέος) ηγούνταν των ελληνικών πόλεων, με αντίπαλο τη Σπάρτη. Ο ηγεμόνας της Αθήνας διοικούσε με παραδειγματικό τρόπο την πόλη του, που είχε φανατικούς φίλους, αλλά και εχθρούς.
Ο Περικλής ήταν πρότυπο δημοκρατικού ηγέτη, όμως είχε και τις αδυναμίες του. Δεν κατάφερε να ξεφύγει από τη φύση του άντρα και ερωτεύθηκε μια εταίρα.
Επρόκειτο για μια γυναίκα που είχε έρθει στην Αθήνα από την ακμάζουσα πόλη της Μιλήτου, μια γυναίκα γνωστή για τα ταλέντα και τις χάρες της. Πολλοί πλούσιοι έμποροι Αθηναίοι που είχαν επισκεφθεί τη Μίλητο μιλούσαν για την εντυπωσιακή ομορφιά και την αγέρωχη κορμοστασιά της και υποστήριζαν ότι γνώριζε καλύτερα από οποιαδήποτε γυναίκα της εποχής το παιχνίδι του έρωτα κι ότι ήταν η ιδανική σύντροφος των διανοούμενων αντρών.
Η προσαρμογή της στην Αθήνα δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Τα ήθη, οι συνήθειες, οι νοοτροπίες και οι ζηλοτυπίες απαιτούσαν διπλωματία και λεπτούς χειρισμούς – τομέας στον οποίο η Ασπασία υπερείχε, όπως φάνηκε στην πορεία.
Τα όσα συνέβησαν επηρέασαν τον Περικλή, τον μέχρι πρότινος «ολύμπιο» άντρα, και στη συνέχεια ολόκληρη την αθηναϊκή κοινωνία.
Η Ασπασία υπήρξε μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, αφού δεν έχει εξακριβωθεί αν και σε ποιο βαθμό επηρέαζε τον Περικλή στη λήψη σοβαρών αποφάσεων στον τομέα της πολιτικής.
Η ζωή της ήταν μυθιστορηματική και το τέλος της τραγικό, ενώ μετέωρο και αναπάντητο παραμένει το ερώτημα αν ήταν μια εταίρα ή μια γυναίκα με φιλελεύθερο πνεύμα, πολύ μπροστά από την εποχή της.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2015, 192 σελ.

Αλεξάνδρεια – Αικατερίνη Μαυρίδου-Λιβάνη

Στο βιβλίο της αυτό η συγγραφέας μέσα από μία σύντομη περιήγηση, δίδει με απλότητα και σαφήνεια το χρονικό της ιδρύσεως της «Κοσμολάλητης» πόλεως, της Αλεξανδρείας, αναφερόμενη στον ιδρυτή της, τον έναν, τον μοναδικό στρατηλάτη, τον αναμορφωτή, τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος διαμόρφωσε μία παγκοσμιότητα την οποίαν ακόμη και σήμερα προσπαθούν να μιμηθούν οι κακώς εννοούμενοι μεταρρυθμισταί. Με το χαρακτηριστικό ύφος των συντόμων αναφορών, που δίνουν το έναυσμα για περαιτέρω μελέτη, η συγγραφέας ταξιδεύει τον αναγνώστη στο χθες και στο σήμερα της πόλεως, με επιμονή στην «Γιαγιά» βιβλιοθήκη του Δημητρίου Φαληρέως και του Καλλιμάχου και στην καταστροφή της, αλλά και στην νέα υπέροχη Bibliotheca Alexandrina του Αιγύπτιου προέδρου Mohamed Hosny Mubarak και του καθοδηγητου Mostofa El Abbadi, των δωρητών κρατών και οργανισμών που έκαμαν να ζωντανέψει, να πραγματοποιηθεί το όνειρο αιώνων. Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα και παρεδόθη στις νέες γενεές της Παγκοσμίου Κοινωνίας.

Ιστορία, Γεωργιάδης-Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, 2006, 216 σελ.

Από τον Φίλιππο στην Υπατία – Αικατερίνη Μαυρίδου-Λιβάνη

Από τον Ελληνισμό στον Χριστιανισμό


Το βιβλίο αυτό, χωρισμένο σε τρεις ενότητες, παρουσιάζει μια συγγραφική καινοτομία, η οποία θέλει και τα τρία αυτά μέρη συνδεδεμένα, και ουσιαστικά και τυπικά, παρ’ όλο που μεταξύ τους υπάρχει μια χρονολογική ανακολουθία. Χρονολογική, όμως, και όχι νοηματική ή ουσιαστική.
Επίσης ο αναγνώστης, θα διαπιστώση μια σύγχρονη έκφρασι, όσον αφορά στην ορολογία για την τοποθέτησι των γεγονότων, άγνωστη στην τότε εποχή. Π.χ. “εθνικό πρόγραμμα”, “παγκοσμιότητα”, “ελληνικός χώρος”, “νέα τάξις πραγμάτων” και λοιπά. Πιστεύω όμως πως αυτή η ορολογία βοηθά τα μέγιστα στην κατανόησι εικόνων της εποχής εκείνης.
Θα νομισθή, προφανώς, πως η μεταξύ πρώτης και τρίτης ενότητος αναφορά στον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα, αλλά και τα ελληνικά μυστήρια, καμμίαν δεν μπορεί να έχουν σχέσι με τα γεγονότα και την εξέλιξι της Αλεξανδρείας, πολύ δε περισσότερο με τον Φίλιππο.
Μια τέτοια αξιολόγησις είναι λανθασμένη, και τούτο διότι:
Ο Φίλιππος και οι Μακεδόνες, υπήρξαν εκ των πραγμάτων “ιθύνων νους”, της εξαπλώσεως του ελληνισμού στην Ανατολή, αποσκοπώντας στην μεταφορά του πολέμου και τις επιπτώσεις από αυτόν στα εκεί εδάφη, (κάτι που αιώνες μετά εφηρμόσθη στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο). Ο Αλέξανδρος υπήρξεν ο ουσιαστικός και κύριος εκτελεστής αυτού του σκεπτικού, με τις όποιες μεταλλαγές που εξ ανάγκης υπέστη το αρχικόν σχέδιον του Φιλίππου.
Το σκεπτικό του Φιλίππου, για την ενοποίηση του ελληνισμού, έχει τις ρίζες του στις Αμφικτυονίες, και το αμφικτυονικό πνεύμα.

Ιστορία, Γεωργιάδης-Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, 1999, 318 σελ.

Επιστολές στην Τανσού – Αικατερίνη Μαυρίδου-Λιβάνη

Ελληνοτουρκικές ιστορικές προσεγγίσεις

Πολιτική, Γεωργιάδης-Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, 1997, 264 σελ.