Σπούδασε δημοσιογραφία και θέατρο στην Αθήνα, όπου ζει από το 1986. Έχει εργαστεί ως συντάκτρια ύλης και επιμελήτρια κειμένων (ρ/σ ΑΘΗΝΑ 9.84, ρ/σ ΑΝΤΕΝΝΑ, περιοδικό ΕΙΝΑΙ, περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, εφ. ΗΜΕΡΗΣΙΑ, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) και σε εκδοτικούς οίκους. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με την παράσταση «Ικέτιδες» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Σταύρου Ντουφεξή (Επιδαύρια, 1994), μια παραγωγή του Κέντρου Αρχαίου Δράματος – «Δεσμοί», όπου μαθήτευσε. Ποιήματα και μικροδιηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια (Άνευ, Ανοικτή Βιβλιοθήκη, Απόπλους, Ελεύθερη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη, Εμβόλιμον, Έννεπε Μούσα, Ενύπνια Ψιχίων, Θράκα, Καρυοθραύστις, Μανδραγόρας, Μύχιες Σκέψεις, Περί Ου, Φρέαρ, Fractal, Poetics @ Gr [Τετράδιο Ποίησης]), καθώς και σε εφημερίδες (έντυπες/διαδικτυακές).
Επιλήσμονες (2016), Μανδραγόρας
Λογότυπα (2019), Ηριδανός
Επιλήσμονες (2020), Ιδιωτική Έκδοση
Λογότυπα (2021), Ιδιωτική Έκδοση
Ανακρούσματα ηλιοστασίου (2022), Ιδιωτική Έκδοση
Ακουαρέλες και ψηφιδωτά (2022), Ιδιωτική Έκδοση
Θεατρικά έργα
Οι μνηστήρες της Δανάης (2019), Ιδιωτική Έκδοση
Ακουαρέλες και ψηφιδωτά – Μαρία Σύρρου
Λυχναράκια που σιγοκαίν στην ιερή εστία της φιλίας, τα είκοσι τέσσερα ποιήματα της συλλογής «Ακουαρέλες και ψηφιδωτά»· ενδόμυχων διαδρομών ψίθυροι· εξομολογήσεις που απαλύνουν της ψυχής το άχθος και το άλγος. Νοσταλγικό σεργιάνισμα πίσω στα χρόνια της αθωότητας, τότε που ζωγραφίζαμε πρόσωπα και τοπία στο μπλοκ ιχνογραφίας με νερομπογιές ή συνταιριάζαμε πάνω σε χαρτόνι βότσαλα και κοχύλια ―ενθύμια από τις καλοκαιρινές μας διακοπές― σ’ ευφάνταστα μωσαϊκά. Εικόνες ευφρόσυνες, ξεθωριασμένες πια, που μοιάζουν ν’ ακροπατούν σα φαντάσματα στη σκιά του πολέμου καθώς εκείνος, κρυμμένος πίσω από νέο προσωπείο, εφορμά ξανά με το σαρωτικό του μένος, το αέναο.
Ποίηση, e-book, Ιδιωτική Έκδοση, 2022, 45 σελ.
Ανακρούσματα ηλιοστασίου – Μαρία Σύρρου
Το πένθος ―που οι κραδασμοί της πανδημίας μετάλλαξαν από προσωπικό σε συλλογικό―, τα βιώματα ενός ακήρυχτου πολέμου αντιμέτωπα με την ανέσπερη χαρά της ζωής και η ιστορική συγκυρία της Παλιγγενεσίας συνθέτουν τον θεματικό καμβά τής ποιητικής συλλογής Ανακρούσματα ηλιοστασίου. Τα 24 ποιήματά της ανακρούουν ήχους μελωδικούς και χαρμόσυνους, θρηνητικούς και παράφωνους, όμοιους με τις κλαγγές ενός φλαμίνγκο, ευλαβικούς και παρακλητικούς σαν προσευχές. Την κλίμακα των συναισθημάτων και των σκέψεων οριοθετεί η ελλειπτική τροχιά του ήλιου, η είσοδος του χειμώνα και του θέρους στην αστική φύση, στην έρημη πόλη, στη ρότα της ζωής. Η συλλογή απαρτίζεται από δύο ισομερείς ενότητες: «Ι. Χειμερινό ηλιοστάσιο» και «ΙΙ. Θερινό ηλιοστάσιο».
Ποίηση, e-book, Ιδιωτική Έκδοση, 2022, 42 σελ.
Λογότυπα – Μαρία Σύρρου
esperanto
της ανεμώνης
πώς να τη μεταφράσεις
την απόγνωση.
Η πρώτη έκδοση της ποιητικής συλλογής «λογότυπα» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ηριδανός, τον Ιανουάριο του 2019. Σε τούτη τη δεύτερη, ηλεκτρονική έκδοσή της έχει συμπεριληφθεί, ως Επίμετρο, ένα κείμενο της ποιήτριας για τα «λογότυπα», το οποίο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου του 2019).
Έντυπη έκδοση: “Εκδόσεις Ηριδανός”, 2019
Ποίηση, e-book, Ιδιωτική Έκδοση, 2021, 40 σελ.
Επιλήσμονες – Μαρία Σύρρου
Στη β΄ έκδοση της ποιητικής συλλογής “Επιλήσμονες” προστέθηκαν τα τέσσερα ποιήματα που αποτελούν την εναρκτήρια ενότητα “Άτροπος (2017 – 2020)”, καθώς και το Επίμετρο, ενώ έγιναν ελάχιστες απλουστεύσεις στη στίξη σε ποιήματα που περιλαμβάνονται στην α΄ έκδοση της συλλογής (εκδόσεις Μανδραγόρας, Αθήνα 2016).
Ποίηση, e-book, Ιδιωτική Έκδοση, 2020, 42 σελ.
Λογότυπα – Μαρία Σύρρου
HOMO SAPIENS
μάταια στριμώχνονται οι στίχοι
να βολευτεί η ανοχή του άστεγου
η ανωνυμία του που προσπερνώ
στο νοτισμένο πεζοδρόμιο.
πώς να υφάνω ξέφτια λόγια
για τη βολή σ’ ένα χαρτόκουτο
την ηδονή του αποτσίγαρου.
“θλίβομαι” πάω να γράψω, μα συντρίβομαι
στον κορεσμό και στη δειλία μου.
τι να σου απολογηθώ και τι ν’ αποσιωπήσω.
δωροδοκώ τις λέξεις και σιγώ
υποταγμένη στην αγέλη.
Με τα “λογότυπα” σκιαγραφούνται τα χνάρια μιας ήδη μακρόχρονης κρίσης μέσα από βιώματα ρουτίνας μοιρασμένα σε δύο ισοβαρείς ενότητες, τις “αντιλογίες” και τις “αποτυπώσεις”. Τα 24 ποιήματα που δομούν τη συλλογή αποκαλύπτουν τη φλέγουσα όψη μιας προσωπικής διαδρομής από την άνοιξη του 2016 μέχρι το καλοκαίρι του 2017. Έχει καταλαγιάσει πλέον ο αιφνιδιασμός των οδυνηρών μεταπτώσεων – κυριαρχεί η παρόρμηση της επιβίωσης.
Οι εξιδανικεύσεις, οι αρνήσεις, οι συμβιβασμοί διαλέγονται με τη διάχυτη αβεβαιότητα και αντιπαλεύουν το κατεστημένο υπερέχον με μια διάθεση άλλοτε καταγγελτική ή περιπαικτική, άλλοτε προσμονής ή και παραίτησης. Η γλυκόπικρη αίσθηση που διαποτίζει το περιβάλλον της συλλογής δεν υπόσχεται να ανασύρει τη ματαιωμένη ελπίδα αλώβητη και κραταιά-επιχειρεί να επενδύσει το άδηλο μέλλον με τη δύναμη της απροκάλυπτης αλήθειας.
Ποίηση, Ηριδανός, 2019, 48 σελ.
Οι μνηστήρες της Δανάης – Μαρία Σύρρου
Το θεατρικό έργο “Οι μνηστήρες της Δανάης” είναι βασισμένο στους ελάχιστους στίχους που έχουν διασωθεί από το σατυρικό δράμα του Αισχύλου “Δικτυουλκοί”, καθώς και σε μύθους σχετικούς με τα δρώντα πρόσωπα (Διόνυσος, Δανάη, Περσέας, Δίκτυς, Ψαράς, Σιληνός, Χορός Σατύρων). Στους “Μνηστήρες της Δανάης” έχουν περιληφθεί όλοι οι σωζόμενοι στίχοι των “Δικτυουλκών”· αποδίδονται μεταγραμμένοι στα νέα ελληνικά. Πρόκειται για εργασία που εκπονήθηκε από τη συγγραφέα στο πλαίσιο του μαθήματος “Προετοιμασία παράστασης”, σε συνδιδασκαλία του σκηνοθέτη Σταύρου Ντουφεξή και του γλύπτη-προσωποποιού Μάνου Ποντικάκη, κατά τη διάρκεια της τριετούς θεατρικής σπουδής της στο Κέντρο Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος ΔΕΣΜΟΙ (1991-1993), την οποία επεξεργάστηκε εξ αρχής, με την ευκαιρία της παρούσας έκδοσης. Η πρώτη γραφή των “Μνηστήρων της Δανάης” δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του λογοτεχνικού περιοδικού Μανδραγόρας (10/09/2015).
Θεατρικό, e-book, Ιδιωτική Έκδοση, 2019, 31 σελ.
Επιλήσμονες – Μαρία Σύρρου
ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΣΙΩΠΗ
Ζητώ συγγνώμη από τους στίχους μου
που έμειναν να με περιμένουν
δέκα και εννέα συναπτά φθινόπωρα.
Δέκα και εννέα έτη φωτός, έχω την αίσθηση.
Όχι πως με περίμεναν πολύ
μα, να, μου λείψανε κι εμένα.
Τώρα τους ψάχνω στα τυφλά.
Τους αφουκράζομαι μες στις σιωπές.
Τη γεύση τους αποζητάει
ο στερημένος ουρανίσκος μου.
Μετρώ στο πληκτρολόγιο τα γράμματα.
Εικοστέσσερα. Όλη η παλιοπαρέα μαζεμένη.
Σκέφτομαι μήπως προκαλέσω και την έμπνευση.
Θα είναι πρόκληση σε μονομαχία.
Πιστόλι ή ξίφος, ας επιλέξει εκείνη.
Έχω την αγαθή προαίρεση να με συντρίψει.
Πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Σύρρου με εμφανείς επιρροές από το λυρισμό του θεάτρου και τη μεταφυσική ενός θρησκευτικού συναισθήματος, με έναν διάχυτο ερωτικό ρομαντισμό. Δεν λείπουν ωστόσο οι ματιές στο σημερινό ναυάγιο του κόσμου (βλ. τα ποιήματα “Ζωές εξιλαστήριες”, “Συρία. Εις μνήμην” κ.ά.), οι αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (βλ. Facebook, στο ποίημα “Χειροκροτήστε με”) και η έμφαση στην ανάγκη μιας κάθαρσης από όσα μας βαραίνουν.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες: “Επιλήσμονες” (2015-2016) με πρόσφατα ποιήματα, “Χάσμα” (1996) με αφιέρωση στους γονείς της ποιήτριας, και “Πετροκέρασα” (1991-1993) μια εσωτερική αναδρομή και ανασκόπηση στιγμών.
Οι “Επιλήσμονες” αντλούνται, θεματικά, από πηγές ποικίλες. Ωστόσο, στίχο το στίχο, εξυφαίνεται μια νοητή γραμμή που τους διατρέχει και τους συνδέει. Αυτή η νοητή γραμμή, ο ομφάλιος λώρος που τρέφει και συντηρεί την έμπνευση, είναι ο νόστος, η νοσταλγία.
Ποίηση, Μανδραγόρας, 2016, 46 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ηριδανός, Μανδραγόρας
