Το 2004 πήρε το πτυχίο της στις θεατρικές σπουδές από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο και το 2006 από το Νew York College στη σκηνοθεσία και το σενάριο. Ξεκίνησε να εργάζεται στην ελληνική τηλεόραση ως β’ σκηνοθέτη το 2006 έως και το 2010. Ενδιάμεσα έγραψε και σκηνοθέτησε ταινίες μικρού μήκους που παρουσιάστηκαν σε διάφορα φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού (A Round, Aγγεία, Rilea). Παράλληλα το 2007 και 2008 ήταν υπεύθυνη επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων στο γραφείο παραγωγής “Τέχνις”. Εργάστηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας σαν β’ σκηνοθέτης στο πλευρό του καλλιτεχνικού διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη με τους “Αχαρνείς” του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν σ’ όλη την Ελλάδα αλλά και στην Επίδαυρο το 2010. Επίσης, στην Θεσσαλονίκη, δημιούργησε την θεατρική ομάδα Ριλέα και σκηνοθέτησε παραστάσεις για το θέατρο Σοφούλη (το “Ουρλιαχτό του έρωτα”, Σάκη Τσιλίκη), το θέατρο Ράδιο Σίτυ (“Ταξίδι στην Άβυσσο”, Fernando Pessoa) και στο Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδας (όπου έγραψε και σκηνοθέτησε “Τα Μέλη” στα πλαίσια του φεστιβάλ “Χώρος Δράσης”).
Από το 2009 ασχολείται και με την φωτογραφία. Μαζί με την Μικέλα Τσόντζου πραγματοποιούν μια έκθεση φωτογραφίας το 2010 με τίτλο “Πορείες και Πρόσωπα”. Το 2011 φεύγει για τον Καναδά όπου και παρακολουθεί σεμινάριο λογοτεχνίας και σεναρίου στο York University of Canada. “Ο δαίμονας εγώ” είναι μια συλλογή φωτογραφιών της που τραβήχτηκαν την περίοδο 2010-2012. Τα ποιήματα είναι, επίσης, αυτής της περιόδου με κάποια από αυτά να έχουν παρουσιαστεί δραματοποιημένα στο Κ.Θ.Β.Ε. στην παράσταση “Τα Μέλη”. Γράφει επίσης το βιβλίο με τίτλο “Ο Κήπος του τελευταίου Ερωτα” εκδοσεις scene 10-7 το 2014.
Ο δαίμονας εγώ (2012), Ανατολικός
Πεζογραφία
Ο Κήπος του τελευταίου Ερωτα (2014), scene 10-7
Ο Κήπος του τελευταίου Ερωτα – Μαριάντζελα Γκίντη
Κείμενα Ποιήματα Φωτογραφίες
Φέρνοντας τους ουράνιους τόπους στον πυρήνα της καρδιάς γεννιέται ένας γόνιμος κήπος αισθήσεων και αισθημάτων, που έλκει με μαγικό τρόπο κάποιους ανθρώπους μεταξύ τους, αλλά, σχεδόν πάντα, έχει ημερομηνία λήξεως για τα γήινα δεδομένα.
Ο τόπος αυτός είναι ένα υποθετικό μέρος της μεγάλης συνάντησης δύο ψυχών… Ένας κήπος, όπου αναλόγως με τις θερμοκρασίες, αναπτύσσονται ή πεθαίνουν οι ζωντανοί οργανισμοί με μια αέναη διαδικασία, που γίνεται η προσωπική ιστορία του καθένα μας. Ο κήπος του Έρωτα και του Θανάτου.
Είναι τόσο ισχυρή η επιρροή των δύο ιδεών αυτών για τον άνθρωπο και τη φύση ώστε να μοιάζουν υπερφυσικές δυνάμεις, που σχηματίζουν μια γέφυρα ανάμεσα στην επίγεια και στη μεταθανάτια ζωή. Η στιγμή της ένωσης με το άλλο μισό είναι μια ματιά στον κήπο της αιωνιότητας.
Πεζογραφία, Ιδιωτική έκδοση, 2014, 72 σελ.
Ο δαίμονας εγώ – Μαριάντζελα Γκίντη
Δαίμων -ονος, ο, η = θεός, θεά
ΙΙ η θεότης, μοίρα, το πεπρωμένο, ειμαρμένη, τύχη (καλή ή κακή)
ΙΙΙ ο δαίμων τινός, το προστατεύων αυτόν πνεύμα, ο κλήρος τινός, η τύχη του.
ΙV δαίμονες ωνομάζοντο και αι ψυχαί των ανθρώπων του χρυσού αιώνος, αίτινες απετέλουν τον συνδετικόν κρίκον μεταξύ θεών και ανθρώπων ΙΙ όθεν μτγν. αι ψυχαί των τεθνεώτων
V πονηρόν πνεύμα, διάβολος (εν τη Κ. Διαθήκη)
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Ιωαν. Σταματάκου
Υπάρχουν στιγμές που ο έρωτας κατακλύζει με ασπρόμαυρα τοπία τις καρδιές μας…
Στιγμές που το σώμα και η ψυχή αφιερώνονται στα τοπία που γνώρισαν την μεγάλη αγάπη…
Εδώ τα θέλω γράφονται με κεφαλαία γράμματα, επικυρώνοντας το ημιτελές κομμάτι του ανθρώπου καθώς και την αδιάκοπη αναζήτηση για φως όταν ο έρωτας δείχνει το σκοτεινό του πρόσωπο.
Πεζά ποιήματα και ασπρόμαυρες φωτογραφίες συνθέτουν τον μαγικό ήχο της ψυχής που ζει και πεθαίνει με τον αληθινό, τον μεγάλο, τον δαιμόνιο και τον αγγελικό έρωτα που αρκεί για να προσχεδιάσει το πεπρωμένο της…
Φωτογράφιση: Μαριάντζελα Γκίντη
Ποίηση, Ανατολικός, 2012, 48 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ανατολικός
