Μάριος Βερέττας

Ο Επίκουρος και η εποχή του – Μάριος Βερέττας

Ιστορικό Δοκίμιο


Οι ιστορικές συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύχθηκε η σκέψη του Επίκουρου έχουν μεγάλη σημασία. Η προσέγγιση στα ολιγάριθμα κείμενα του Δασκάλου του Κήπου που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας προκαλεί θαυμασμό και δέος απέναντι στη μεγαλοφυΐα του.
Η υιοθέτηση της ατομικής θεωρίας, η αξιοποίηση της φυσικής ως βάσης για την ηθική, ο ύμνος της φιλίας, η αφοβία απέναντι στον θάνατο, στους θεούς και στην κάθε εξουσία, και τέλος η επιδίωξη της ηδονής, ως απουσία του σωματικού πόνου και ψυχική αταραξία, είναι συλλήψεις ενός απίστευτα ελεύθερου πνεύματος.
Κι όλα αυτά, τα δίδαξε ο Επίκουρος σε μια εποχή όπου η ανεξαρτησία των ελληνικών πόλεων και η ελευθερία των πολιτών καταπολεμήθηκαν ανελέητα από τα γιγάντια στρατοκρατικά βασίλεια των Επιγόνων.
Είναι άξιο απορίας λοιπόν πώς μπόρεσε αυτός ο πάμφτωχος άνθρωπος να εξελιχθεί σ’ έναν διάσημο φιλόσοφο, εγκατεστημένο με λίγους φίλους σ’ έναν κήπο, μόλις ένα χιλιόμετρο έξω από την Αθήνα, και να καλλιεργήσει έναν τόσο βαθύ στοχασμό, κάτω από τρομακτικά δύσκολες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Oι μαρτυρίες που έχουμε από τα αρχαία κείμενα συγκλίνουν όλες σε ένα σημείο. Ο Επίκουρος του Νεοκλέους διακρινόταν πάνω απ’ όλα για την φιλανθρωπία του, εφόσον έθεσε για στόχο του την ευδαιμονία του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου, αδιακρίτως φυλής, γένους, φύλου, καταγωγής και κοινωνικής τάξης.
Με δυο λόγια, ο φτωχός σε χρήμα και πάμπλουτος σε ανθρώπινα αισθήματα Επίκουρος υπήρξε σε όλη του τη ζωή ο μεγάλος δάσκαλος των άσημων και των φτωχών αυτού του κόσμου, προβάλλοντας την υποτιθέμενη «ασημαντότητα» τους, ως την προϋπόθεση, με το «λάθε βιώσας», για το διαρκές και αειφόρο βίωμα της ηδονής της ζωής.

Ιστορία, Φιλοσοφία, Εκδόσεις Βερέττας, 2021, 130 σελ.

Οι Φιλιππινέζοι θεραπευτές – Μάριος Βερέττας

Προς τα τέλη της παντοδυναμίας του, ο δικτάτορας Mάρκος, βλέποντας από τη μια μεριά να φουντώνει η λαϊκή αγανάκτηση κι από την άλλη τους προστάτες του Aμερικανούς να τον εγκαταλείπουν, για λόγους δικής τους εξωτερικής πολιτικής, έκανε μια δήθεν αριστερή στροφή ρίχνοντας συνθήματα του τύπου «Oι Φιλιππίνες στους Φιλιππινέζους» κι αποκαθιστώντας τις διπλωματικές σχέσεις του με την Kίνα και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Aπελπισμένες δηλαδή κινήσεις μιας ακροδεξιάς δικτατορίας που κατέρρεε. Πράγματι, το 1986, ο Φερντινάντο Μάρκος κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση για την δολοφονία του πολιτικού του αντιπάλου Μπενίνιο Ακίνο και την καταλήστευση των κρατικών ταμείων. Ακολούθησαν εκλογές, όπου θριάμβευσε η χήρα του Ακίνο, η οποία με τη βοήθεια του στρατού και του λαϊκού κινήματος ανέτρεψε τον Μάρκος και την μισητή σύζυγό του Ιμέλντα. Το ζεύγος εξορίστηκε και τρία χρόνια αργότερα ο δικτάτορας πέθανε στη Χαβάη, ενώ η αειθαλής σύζυγός του, επέστρεψε στις Φιλιππίνες, και καταδικάστηκε το 2018 για καταχρήσεις σε ηλικία 89 ετών. Mέσα από αυτό το ιστορικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο των Φιλιππίνων έκαναν την εμφάνισή τους οι «θεραπευτές», σαν μανιτάρια που ξεφύτρωσαν από τη μούχλα της αθλιότητας και τη σκοτεινιά της καταπίεσης. Tο νεοαποικιοκρατικό καθεστώς δεν ενοχλήθηκε από την παρουσία τους ούτε πρόβαλε εμπόδια στη δράση τους. Aντίθετα έφτασε στο σημείο και να τους υποστηρίξει από τη στιγμή που προκάλεσαν το ενδιαφέρον των ξένων. Oι Φιλιππίνες είχαν ανέκαθεν ανάγκη από το τουριστικό συνάλλαγμα και ο τουρίστας για να πάει σε μια χώρα χρειάζεται κάποια δολώματα. Έτσι, στην εξωτική ομορφιά του τροπικού τοπίου, στα ανατολίτικα κομψοτεχνήματα, στα φτηνά ρούχα και στις άφθονες ανήλικες πόρνες προστέθηκαν και οι «θεραπευτές». Bέβαια η τουριστική ερμηνεία του φαινομένου των «θεραπευτών» δεν είναι η μοναδική διάσταση του όλου θέματος. Yπάρχουν και άλλες διαστάσεις που εμπλέκονται στον περίπλοκο κόμβο της πανανθρώπινης σχέσης ανάμεσα στην αρρώστια, στον άρρωστο, στη θεραπεία και στον θεραπευτή. Διαστάσεις που θα τις εξετάσουμε αναλυτικά στη συνέχεια με πρώτη και καλύτερη την θρησκευτική. Διότι η θρησκευτική διάσταση του ζητήματος των Φιλιππινέζων «θεραπευτών» παρουσιάζει πολλές ιδιαιτερότητες, άγνωστες κατά κανόνα στον δυτικό άνθρωπο, και τις οποίες δεν αντιλαμβάνεται ούτε ο ανέμελος τουρίστας που επισκέπτεται τη χώρα για λίγες ημέρες ούτε ο ασθενής που πηγαίνει να εμπιστευθεί τη μοίρα του στα χέρια των «ψυχο-χειρούργων».

Επανέκδοση: “Χρυσή Τομή”, 1979

Θεραπείες, Εκδόσεις Βερέττας, 2020, 150 σελ.

Επίκουρου προσφώνησις – Μάριος Βερέττας

Η συλλογή “Gnomologium Vaticanum Epicureum” με ογδόντα πρόσθετες επικούρειες “Δόξες”


ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ

Είναι γνωστό ότι οι “Κύριες Δόξες” του Επίκουρου χρησίμευαν ως εγκόλπιο για τους μαθητές της διδασκαλίας του Κήπου. Φαίνεται όμως ότι κυκλοφορούσαν και άλλες συλλογές επικούρειων αποφθεγμάτων, όπως εκείνη που ανακάλυψε ο ερευνητής Καρλ Βότκε το 1888 στην βιβλιοθήκη του Βατικανού, ενταγμένη μέσα στο χειρόγραφο “Codex Vaticanus Graecus 1950” του 14ου αιώνα.
Η συλλογή αυτή καθιερώθηκε έκτοτε με τον πανεπιστημιακό τίτλο “Gnomologium Vaticanum Epicureum” αλλά είναι γνωστότερη ως “Επίκουρου Προσφώνησις”.

Το κείμενο του “Gnomologium Vaticanum Epicureum” περιλαμβάνει ογδόντα επικούρειες “δόξες”, παρόλο που αρχικά, από λανθασμένη εκτίμηση, αριθμήθηκαν ογδόντα μία και το σφάλμα παραμένει μέχρι σήμερα, με τη διπλή αρίθμηση της 56ης δόξας.

Η λέξη “δόξα” με την αρχαία ελληνική έννοια σημαίνει “ιδέα, φήμη, προσδοκία, φιλοσοφική πρόταση”. Στην περίπτωση των επικούρειων αποφθεγμάτων ισχύει η τελευταία ερμηνεία.

Οι εβδομήντα έξι δόξες της συλλογής αποδίδονται στον Επίκουρο, τρεις στον Μητρόδωρο και μία στον Έρμαρχο. Δέκα τρεις από αυτές τις ξαναβρίσκουμε ανάμεσα στις σαράντα Κύριες Δόξες, που μάς κληροδότησε ο Διογένης Λαέρτιος. Όλες οι άλλες είναι πρωτότυπες και πλουτίζουν τις γνώσεις μας γύρω από την επικούρεια σκέψη, ενώ δεν λείπουν και οι έμμεσες αναφορές στην εποχή και στον βίο του Δάσκαλου του Κήπου.

Ερμηνεία και κριτική, Εκδόσεις Βερέττας, 2020, 192 σελ.

Η ευθύνη – Μάριος Βερέττας

Πυρηνική εποχή και αρχαία φιλοσοφία


Η Ευθύνη καταγράφει τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς που σχεδίασαν και κατασκεύασαν τα πυρηνικά όπλα, χωρίς να παραλείπει τη σχετική αναφορά στους αρχαίους Έλληνες φυσικούς φιλοσόφους, και ειδικά στον Δημόκριτο τον Αβδηρίτη που συνέλαβε και ανέπτυξε την ατομική θεωρία και στον Επίκουρο τον Αθηναίο, που την τελειοποίησε, εισάγοντας τη θεμελιώδη αρχή της παρέγκλισης των ατόμων.
Δυστυχώς η τεχνολογία της πυρηνικής εποχής θεμελιώθηκε επάνω στην ατομική θεωρία των Ελλήνων φυσικών φιλοσόφων. Και λέμε “δυστυχώς”, διότι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς φιλοσόφους της αρχαιότητας και τους σύγχρονους ατομικούς επιστήμονες, είναι πως ενώ οι αρχαίοι Έλληνες στοχαστές διερευνούσαν θεωρητικά τη φυσική πραγματικότητα ώστε να κατανοήσουν την προέλευση του κόσμου και της ζωής, οι σύγχρονοι επιστήμονες διερεύνησαν πρακτικά τη φύση με περίπλοκα τεχνολογικά μέσα και με θλιβερά κίνητρα την βράβευσή τους από τις επιστημονικές οργανώσεις και την αύξηση του μισθού τους.
Ενώ δηλαδή οι αρχαίοι φιλόσοφοι ήσαν άνθρωποι ελεύθεροι, οι σύγχρονοι πυρηνικοί επιστήμονες είναι υπάλληλοι, πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον οποιοδήποτε εργοδότη τους προσφέρει την καλύτερη αμοιβή, χωρίς να αναλογίζονται τις καταστροφικές συνέπειες του έργου τους. Μερικοί από αυτούς βέβαια μετάνοιωσαν. Αλλά ήταν πλέον αργά…
Οι αρχαίοι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι προσπάθησαν να κάνουν το δίποδο θηλαστικό “Άνθρωπο”. O Δημόκριτος, τόσο με τη φυσική όσο και με την ηθική διδασκαλία του, υπήρξε η ενσάρκωση του τελευταίου άλματος της προσπάθειάς τους. Kαι ο δάσκαλος του “Κήπου”, ο Eπίκουρος, υπήρξε η μεγάλη κραυγή της αγωνίας για την προσπάθεια που πήγε χαμένη.

Επανέκδοση: “Ωρόρα”, 1983

Τεχνολογία, Κοινωνικές απόψεις, Εκδόσεις Βερέττας, 2020, 168 σελ.

Τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας – Μάριος Βερέττας

Τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας χαρακτηρίστηκαν ως η σημαντικότερη αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ού αιώνα.
Γνήσιες περγαμηνές ηλικίας είκοσι και πλέον αιώνων βρέθηκαν το 1947 από Βεδουΐνους μέσα σε σπηλιές, στην περιοχή του Κουμράν, κοντά στις όχθες της Νεκρής Θάλασσας.
Τα συγκλονιστικά συμπεράσματα που προέκυψαν από την μελέτη των χειρογράφων, έθεσαν υπό αμφισβήτηση όλο το θρησκευτικό οικοδόμημα του δυτικού πολιτισμού.
Διότι τα Ευαγγέλια – τα δογματικά θεμέλια του χριστιανισμού – κλονίστηκαν, εφόσον αρκετά από τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας μοιάζουν πάρα πολύ με τα Ευαγγέλια, παρόλο που αποδεδειγμένα γράφτηκαν αιώνες πριν από τα Ευαγγέλια.
Πού λοιπόν οφείλεται αυτή η “ένοχη” ομοιότητα;
Ένα κλασικό βιβλίο σε νέα βελτιωμένη και εικογραφημένη έκδοση, που δίνει απαντήσεις σε μια σειρά από ερωτήματα και επιλύει οριστικά πάμπολλους γρίφους και αινίγματα.

Ο Σαούλ-Παύλος στην Ελλάδα – Μάριος Βερέττας

Οι περιπλανήσεις ενός ύποπτου Ανατολίτη στην Ελλάδα του 1ου μ.Χ. αιώνα
Όλα από τον Σαούλ-Παύλο ξεκίνησαν… Από τις περιπλανήσεις του ύποπτου αυτού Ανατολίτη στην Ελλάδα του 1ου μχ αιώνα, ο οποίος… εξοργιζόταν όπου έβλεπε ελληνικά αγάλματα.
Βέβαια η επίσημη δογματική θεωρία ισχυρίζεται ότι ο Σαούλ-Παύλος ήρθε στην Ελλάδα για να κηρύξει τον “λόγο του αληθινού θεού”…
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ή μήπως τα ίδια τα “Ιερά Κείμενα” ομολογούν ότι ο Σαούλ-Παύλος απέβλεπε στην φορολόγηση των πλούσιων Ιουδαίων της διασποράς προκειμένου να χρηματοδοτήσει το “οικουμενικό” του σχέδιο για την κατάληψη της ρωμαϊκής εξουσίας;
Φυσικά στους αφελείς διακήρυσσε ότι γεννήθηκαν αμαρτωλοί και κάποιος γιος θεού θυσιάστηκε για να τους σώσει, ενώ ταυτόχρονα διαβεβαίωνε τους “συνεργούς” του, ότι αξιοποιώντας την αφέλεια, την ευπιστία αλλά και τις θυσίες του “ποιμνίου”, θα αποκτούσαν ως “ποιμένες” μιαν εκλεκτή θέση στο πλευρό της αυτοκρατορικής εξουσίας, με ιδιαίτερα κοινωνικά προνόμια και αμύθητο πλούτο.
Ο Σαούλ-Παύλος δεν έζησε για να δει τον θρίαμβο του κηρύγματός του. Αυτό συνέβη τρεις αιώνες μετά τον θάνατό του, όταν οι οπαδοί του κατέλαβαν επιτέλους την εξουσία και επέβαλαν με αυτοκρατορικά διατάγματα τη “θρησκεία” τους σε όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια.
Η συνέχεια, ως γνωστόν, υπήρξε ολέθρια για τα απομεινάρια του ελληνικού πολιτισμού. Ναοί γκρεμίστηκαν, κτήματα κατασχέθηκαν, αγάλματα θρυμματίστηκαν, βιβλία παραδόθηκαν στην πυρά, άνθρωποι καταδιώχθηκαν, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν φριχτά, εκτελέστηκαν. Κι έτσι επικράτησε σε όλη την ρωμαϊκή αυτοκρατορία η “θρησκεία της αγάπης”, την οποία πρώτος κήρυξε ο Σαούλ-Σαύλος-Παύλος στη ρωμαιοκρατούμενη Ελλάδα.

Αταλάντη – Μάριος Βερέττας

Όταν βασίλευε στη Θήβα ο Σκοινέας, οι γυναίκες καταπιέζονταν από τους άνδρες. O ίδιος μάλιστα ο βασιλιάς πρόσταξε να πετάξουν στο βουνό το νεογέννητο παιδί του, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθεί… κορίτσι!
Έπειτα βασίλεψε στη Θήβα η γενναία Aταλάντη, που επέβαλε γυναικοκρατία και οι άνδρες στέναξαν κάτω από την εξουσία των γυναικών.
Πότε ήταν καλύτερα;
Tην απάντηση μας τη δίνει ο μύθος της Aταλάντης, της γενναιότερης ηρωίδας της Eλληνικής Mυθολογίας, που υπήρξε άφταστη δρομέας, άριστη τοξεύτρια, και η μόνη γυναίκα Aργοναύτης!..
Φαίνεται ότι στο τέλος έγινε αυτό που θέλαν οι Θεοί ή μάλλον οι Θεές!..
Στο μεταξύ όμως κάποιος “άλλος” με… μεγάλα αυτιά, έβοσκε ήσυχα το τριφύλλι του κι είχε μια διαφορετική άποψη για όλα αυτά!..
Μυθολογικό αφήγημα για μεγάλα παιδιά με πλούσια εικονογράφηση.

Δανάη – Μάριος Βερέττας

Μυθολογικό αφήγημα
Mε τη μορφή του κούκου πήγε κάποτε ο Zευς και κρύφτηκε στην αγκαλιά της αγαπημένης του, της Ήρας… Kι έπειτα την σκέπασε μ’ ένα σύννεφο χρυσό!
Mε τη μορφή της χρυσής βροχής πήγε αργότερα και συνάντησε μιαν άλλη αγαπημένη του, τη Δανάη, από την οποία απόκτησε έναν γιο, τον Περσέα.
Όμως ο άκριτος πατέρας της Δανάης, ο Aκρίσιος, την έκλεισε μαζί με το μωρό σε μία λάρνακα και την έρριξε στα νερά του Aιγαίου πελάγους. H Δανάη ωστόσο δεν χάθηκε. Tην βρήκαν δυο ψαράδες στη Σέριφο, όπου συνέχισε να την προστατεύει ο Zευς με τη μορφή του κούκου…

Ο Παρπαρούι – Μάριος Βερέττας

Xρόνια πολλά πολλά πολλά πριν από σήμερα, την εποχή όπου στον κόσμο αφθονούσαν τα μαϊμουδόσκυλα, πέρα μακριά, στο νησί Aνανούι, στη μέση του απέραντου Στρογγυλού Ωκεανού, βασίλευε ο τρομερός μάγος Bαβαούι, με το πλεχτό καλάθι στο κεφάλι, και τους γεροδεμένους Δαδοφόρους υπηρέτες του.
Φόβος και τρόμος τάραζαν τις μέρες και τις νύχτες των μελαχρινών κατοίκων του εξωτικού Aνανούι, ώσπου μια μέρα, πίσω από τον Mεγάλο Kαταρράκτη, ένα μικρό αγόρι, ο γενναιόκαρδος Παρούι, ανακάλυψε το μυστικό του Mάγου-Bασιλιά!..
Kαι τότε!..
Αντεξουσιαστικό αφήγημα για μεγάλα παιδιά (από 10 ετών).

Εισβολή στη Μυρμηγκάνα – Μάριος Βερέττας

Παραμύθι για ενήλικα παιδιά
Μύρμηγκες και Μυρμηγκίνες δουλεύουν ασταμάτητα κάτω από την αυστηρή επίβλεψη των ανελέητων Μυρμηγκονόμων, στα έγκατα του τεράστιου βιομηχανικού πλανήτη Μυρμηγκάνα, κυρίαρχου του Γαλαξία MM-τ!..
Mοναδικός ελεύθερος πλανήτης το μακρινό και αδύναμο Τζιτζικόνι, κέντρο του τρισκατάρατου “τζιτζικισμού” και στόχος της μεγάλης διαπλανητικής εκστρατείας των Μυρμήγκων!..
Όμως οι εξελίξεις θα διαψεύσουν τα καταχθόνια σχέδια του αδίστακτου Αυτοκράτορα, του Μύρμηγκα του Μέγα!..
Οικολογικό παραμύθι για μεγάλα παιδιά (από 10 ετώ και πάνω).

Θέατρο για παιδιά – Μάριος Βερέττας

Οι νεφοκαλικάντζαροι. Εισβολή στη Μυρμηγκάνα. Αταλάντη
Θεατρικά έργα για παιδιά με οικολογικά θέματα
– Οι νεφοκαλικάντζαροι: Οικολογική κωμωδία σε δύο πράξεις για μεγάλα παιδιά
Μια παρέα καλικάντζαροι, αγανακτισμένοι από τον τρόπο… “ανάποδες ζημιές”.
– Εισβολή στη Μυρμηγκάνα: Οικολογική κωμωδία σε πέντε πράξεις για μεγάλα παιδιά
Στον απόλυτα τσιμεντωμένο πλανήτη Μυρμηγκάνα, εισβάλει μια μικρή και ατίθαση Τζιτζικούλα, που αρχίζει να παίζει φλογέρα. Και τότε προκύπτουν αναπάντεχες εξελίξεις στην πανίσχυρη γαλαξιακή αυτοκρατορία των Μυρμήγκων.
– Αταλάντη: Οικολογική κωμωδία σε τρεις πράξεις για μεγάλα παιδιά
Μόλις γεννήθηκε η Αταλάντη ο πατέρας της πρόσταξε να τη σκοτώσουν επειδή ήταν κορίτσι. Αλλά εκείνη με τη βοήθεια της θεάς Άρτεμης, προστάτιδας της παρθένας φύσης, έγινε μια ξακουστή ηρωίδα και αποκάλυψε τους εμπρηστές των δασών.

Τα βρώμικα έπη – Μάριος Βερέττας

Σύνθεση χυδαίων ψευδο-ομηρικών στιχουργημάτων
Εδώ και ογδόντα χρόνια τουλάχιστον, οι ευφυέστεροι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αγανακτισμένοι από τον σχολαστικό τρόπο διδαχής των αρχαίων ελληνικών και ειδικά των επών του Ομήρου, πήραν την εκδίκησή τους ξαναγράφοντας την Ιλιάδα και την Οδύσσεια με τους δικούς τους χυδαίους δεκαπεντασύλλαβους στίχους.
Βέβαια οι στιχουργικές αυτές προσπάθειες ήσαν πάντοτε αποσπασματικές. Aπέβλεπαν στην πλάκα της στιγμής και ποτέ στην σύνθεση ενός πλήρους σατιρικού έπους.
Αυτό έγινε αργότερα, όταν διάφοροι φερέλπιδες στιχουργοί, με βάση τα μαθητικά τετράδια, αποπειράθηκαν να συγκολλήσουν τα ετερόκλητα αποσπάσματα και να συνθέσουν ένα συγκροτημένο έργο, το οποίο μάλιστα μερικοί επιχείρησαν ακόμη και να το δημοσιεύσουν – ανώνυμα – προς τέρψη των αναγνωστών.
Έπειτα ήρθε η εποχή του διαδικτύου, όπου ο κάθε κάτοχος χυδαίων ψευδο-ομηρικών στίχων τους κατέθετε στον ψηφιακό ιστό, προκειμένου να εμπλουτίσει την απολαυστικότατη αυτή πολυετή ποιητική δημιουργία.
Αντλώντας λοιπόν έμπνευση και στίχους από όλες τις προηγούμενες δημοσιεύσεις σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, συγκροτήθηκε και η παρούσα σύνθεση χυδαίων ψευδο-ομηρικών στιχουργημάτων, προκειμένου να χαμογελάσουν για λίγο τα πικραμένα χείλη των σύγχρονων Ελλήνων, που τραβούν τα πάνδεινα, σαν άλλος Οδυσσέας, όχι εξαιτίας της οργής του Ποσειδώνα, αλλά εξαιτίας των παλιανθρώπων που ψήφισαν για κυβερνήτες τους.
Ελπίζω η σύνθεση τούτη όχι μόνον να αρέσει, αλλά και να ερεθίσει, αφενός όσους κατέχουν τέτοιους στίχους στα συρτάρια τους να τους βγάλουν στο φως, κι αφετέρου, όσους έχουν… τη θεία ποιητική έμπνευση, να συνεχίσουν και να επεκτείνουν το μεγαλειώδες τούτο έργο, κόβοντας και ράβοντας την παρούσα σύνθεση κατά το δοκούν, όπως ακριβώς έκανα κι εγώ με όσες προηγήθηκαν.

Η Ινδία των Ελλήνων – Μάριος Βερέττας

Τα Ελληνικά Βασίλεια της Βακτριανής, η Ελληνική Αυτοκρατορία των Ινδιών και οι σύγχρονοι Ινδοί επίγονοι των ανδρών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Οι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά την Ινδία αιώνες πριν από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Οι μύθοι αφηγούνται τις περιπλανήσεις του Θεού Διονύσου και του ημίθεου Ηρακλή στη Χώρα των Ινδών. Ο Όμηρος μιλάει για κάποιους Ανατολικούς Αιθίοπες οι οποίοι μάλλον δεν είναι άλλοι από τους Ινδούς. Ο Ηρόδοτος καταγράφει τις πρώτες μαζικές μεταναστεύσεις Ελλήνων στη Βακτριανή και τη Σογδιανή, προς τα μέρη των Ινδιών. Ο Αρριανός αναφέρεται ξεκάθαρα στην ύπαρξη Ελλήνων εγκαταστημένων στην Ινδία, πριν από τον Αλέξανδρο.
Από την εποχή του Δαρείου του Α’ ικανότατοι Έλληνες γεωγράφοι εξερεύνησαν την ινδική χερσόνησο: Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, ο Κτησίας ο Κνίδιος κ.ά.
Τούτο το βιβλίο καταθέτει το σύνολο των σύγχρονων γνώσεων γύρω από μια ξεχασμένη σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας: το μεγαλείο του Ινδικού Ελληνισμού!

Τα πυρηνικά – Μάριος Βερέττας

Παγκόσμια ιστορία των πυρηνικών εξοπλισμών, των πυρηνικών εργοστασίων και των πυρηνικών ατυχημάτων
Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ο Μπεκερέλ ανακάλυψε τη ραδιενέργεια και το ζεύγος Κιουρί βάλθηκε να του κλέψει τη δόξα. Στη συνέχεια ο Αϊνστάιν ερμήνευσε το φαινόμενο με την ειδική θεωρία της σχετικότητας, κι όλα θα σταματούσαν εκεί εάν ο μυθιστοριογράφος Ουέλς δεν φανταζόταν μια βόμβα ικανή να καταστρέψει μόνη της μιαν ολόκληρη πόλη. Ο Ούγγρος Λέο Σίλαρντ βάλθηκε να την πραγματοποιήσει και τελικά κατάφερε παρέα με τον Ενρίκο Φέρμι να κατασκευάσει τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα. Έτσι μπήκε στα σκαριά το πανάκριβο Σχέδιο Μανχάταν, δηλαδή το αμερικάνικο πρόγραμμα για την κατασκευή της πρώτης πυρηνικής βόμβας, που δοκιμάστηκε με… επιτυχία επάνω στους κατοίκους της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.
Η συνέχεια υπήρξε χειρότερη. Διότι αντί η φρίκη του πρώτου πυρηνικού βομβαρδισμού να συνετίσει τις πολιτικές ηγεσίες, η ανθρωπότητα επιδόθηκε σ’ έναν ξέφρενο πυρηνικό ανταγωνισμό. Το αποτέλεσμα σήμερα είναι εφιαλτικό. Στα πυρηνικά οπλοστάσια υπάρχουν τα μέσα για να καταστρέψουν τριάντα φορές τον πλανήτη, ενώ μερικές εκατοντάδες “ειρηνικά” πυρηνικά εργοστάσια υπόσχονται ατυχήματα χειρότερα από εκείνα του Τσερνομπίλ και της Φουκουσίμα.
Υπάρχει ελπίδα; Ίσως…
Σε κάποιες χώρες η αποπυρηνικοποίηση δειλά – δειλά ξεκίνησε…

Επίκουρου Κύριες δόξες – Μάριος Βερέττας

Οι “Κύριες δόξες” αποτελούν τον κολοφώνα της επικούρειας διδασκαλίας και το επιστέγασμα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.
Οι “Κύριες δόξες” είναι ό,τι καλύτερο έχουμε σήμερα από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό για να απολαύσουμε στην εντέλεια τη μοναδική και ανεπανάληπτη υπαρξή μας σε τούτο τον υπέροχο κόσμο.
Οι “Κύριες δόξες” είναι το αιώνιο, μακάριο και άφθαρτο δώρο του Αθηναίου φιλόσοφου Επίκουρου προς την ανθρωπότητα.

Τα επικούρεια – Μάριος Βερέττας

Δώδεκα κείμενα για την επικούρεια φιλοσοφία
Τούτο το βιβλίο περιλαμβάνει δώδεκα άρθρα σχετικά με την Επικούρεια φιλοσοφία αλλά και τα ιστορικά πλαίσια μέσα στα οποία διαμορφώθηκε.
Για όσους την έχουν προσεγγίσει η Επικούρεια φιλοσοφία είναι ο μίτος της Αριάδνης, που οδηγεί στην έξοδο από τον φιλοσοφικό λαβύρινθο, μέσα στον οποίο μάς ρίχνει όλους η κατεστημένη νεοελληνική σχολική παιδεία, σαν τις νέες και τους νέους που έστελναν κάθε χρόνο οι Αθηναίοι της εποχής του Μίνωα, για τροφή στον Μινώταυρο.
Ο Επίκουρος υπήρξε ο αληθινός “λυτρωτής” του ανθρώπου από τον φόβο του θανάτου, του θεού και της κάθε εξουσίας και συνάμα υπήρξε ο σοφός που δίδαξε στον καθένα πώς να απολαμβάνει για όσο ζει την μοναδική και ανεπανάληπτή του ύπαρξη.
Τη γνωριμία μου με τον Επίκουρο την οφείλω στη Λιλή Ζωγράφου και τον Χαράλαμπο Θεοδωρίδη. Έκτοτε η οπτική της επικούρειας φιλοσοφίας με συνοδεύει σε κάθε βήμα στη ζωή.
Στα χρόνια που πέρασαν συνέταξα πολυάριθμα άρθρα γύρω από τον Επίκουρο, ίδρυσα περιοδικό για την επικούρεια διδασκαλία, έγραψα βιβλία κι έκανα αναρίθμητες διαλέξεις σχετικά τον επικούρειο τρόπο σκέψης.
Σε τούτο το βιβλίο λοιπόν, ανταποκρινόμενος στο αίτημα κάποιων φίλων, που μού ζήτησαν τα καλύτερα άρθρα μου περί Επίκουρου σε ένα τόμο, δημοσιεύω ένα μέρος από αυτά, ελπίζοντας να βοηθήσω, όσους το θέλουν και όσους το αντέχουν, να απολαύσουν στη ζωή τους την επικούρεια ηδονή.

Ο αξιότιμος κύριος Διαγόρας – Μάριος Βερέττας

Στη Λίνδο της Ρόδου, στο δρόμο προς τους Πεύκους, συνέβη κάτι συνταρακτικό. Κάτι που αφορά στον “αξιότιμο” κύριο Διαγόρα Χατζηπετρή, μεγαλο-επιχειρηματία και πασίγνωστο εξαγωγέα ροδιακών κρασιών στη βόρεια Ευρώπη.
Στο συμβάν εμπλέκονται η νεότατη Γερμανίδα σύζυγός του και μερικοί ακόμα τύποι, ο ένας χειρότερος από τον άλλον.
Την άκρη σ’ αυτό το μπέρδεμα καλείται να την ανακαλύψει ο αστυνόμος Αντώνης Ρουσάκης.
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πάθους, μίσους και μυστηρίου, σε στυλ Ηρακλή Πουαρό, που διαδραματίζεται ολόκληρο στο πανέμορφο Νησί του Ήλιου!

Η ιστιοπλοΐα και η τέχνη της – Μάριος Βερέττας

Το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί αδιάκοπα εδώ και 33 χρόνια. Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1982, επανεκδόθηκε το 1990 κι έχει μυήσει από τότε μέχρι σήμερα αναρίθμητους Έλληνες αναγνώστες στην τέχνη της Ιστιοπλοϊας.
Στο πέρασμα του χρόνου ωστόσο μερικά πράγματα άλλαξαν, νέες εμπειρίες συσσωρεύτηκαν και καινούργια τεχνολογικά επιτεύγματα μπήκαν στη διάθεση των εραστών της θάλασσας και του ανέμου.
Έτσι ήρθε ο καιρός για μια νέα, βελτιωμένη, αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη έκδοση, με στόχο πάντα την όσο το δυνατόν ευκολότερη προσέγγιση της ιστιοπλοΐας για τους αρχάριους. Διότι τούτο υπήρξε πάντοτε το μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου. Η φιλική απλούστευση των ναυτικών όρων και εννοιών, έτσι ώστε να γίνονται προσιτοί και κατανοητοί από τον καθένα.
Το γενικό πνεύμα του βιβλίου βέβαια αποβλέπει στην ιστιοπλοΐα ανοιχτής θάλασσας. Κι αυτό επειδή η ιστιοπλοΐα ανοιχτής θάλασσας προσφέρει τη δυνατότητα γνωριμίας με τις ανεξάντλητες ομορφιές των ελληνικών θαλασσών και των αναρίθμητων ελληνικών νησιών. Με δυο λόγια, όποιος πάρει από μια σχολή δίπλωμα κυβερνήτη σκάφους ανοιχτής θάλασσας, μπορεί με ένα σκάφος ιδιόκτητο, νοικιασμένο ή δανεικό, να γνωρίσει από κοντά τις υπέροχες ομορφιές των ελληνικών θαλασσών και να βιώσει μοναδικές εμπειρίες συντροφιά με τον άνεμο και το κύμα.

Ζαν Πολ Μαρά – Μάριος Βερέττας

Ο φίλος του λαού
Μια συνοπτική μελέτη για τη ζωή, το έργο και τους αγώνες του Ζαν Πολ Μαρά, του μεγάλου Γάλλου επαναστάτη, που ολοκληρώνεται με αυθεντικά κείμενα από την περίφημη εφημερίδα του, τον “Φίλο του Λαού”.
Διότι κάθε εποχή έχει ανάγκη από τα λόγια και το παράδειγμα των μεγάλων κοινωνικών επαναστατών.
“Για να παραμείνει ελεύθερος ο λαός,
πρέπει διαρκώς να είναι σε επιφυλακή,
απέναντι σ’ αυτούς, που τον κυβερνούν”

Ροδιακή μυθολογία – Μάριος Βερέττας

Μια εικονογραφημένη μελέτη αφιερωμένη αποκλειστικά στους αρχαίους ελληνικούς μύθους της Ρόδου.
Οι τρομακτικοί Τελχίνες, η επίσκεψη της Αφροδίτης στη Ρόδο, η παρέμβαση του θεού Ποσειδώνα, ο έρωτας του Ήλιου με τη Ρόδο, οι επτά αδελφοί Ηλιάδες, ο εφευρετικός Τενάγης, η πεντάμορφη Κυδίππη, ο ηρωικός Τληπόλεμος, η εκδικητική Πολυξώ, ο κρητογενής Αλθαιμένης, η αθώα Απημοσύνη και πολλοί άλλοι μύθοι που διέσωσαν οι αρχαίοι συγγραφείς, συνθέτουν μερικά από τα πιό γοητευτικά επεισόδια της Ροδιακής Μυθολογίας, με τα οποία δοξάστηκε η ηλιόλουστη νήσος πολλούς αιώνες πριν από την ανατολή της γραπτής ιστορίας.

Έρως και Ψυχή – Μάριος Βερέττας

Ένας πανάρχαιος ελληνικός μύθος ως διαχρονική πηγή παγκόσμιας καλλιτεχνικής έμπνευσης.
Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής αναφέρεται συνήθως ως μια αρχαία αλεξανδρινή παράδοση των ελληνιστικών χρόνων. Δεν συνδέεται με συγκεκριμένους τόπους καιι στορικά γεγονότα αλλά προσπαθεί να ερμηνεύσει αξιόλογα φαινόμενα ή να εκφράσει κάποια φιλοσοφική διδασκαλία, όπως η περίφημη αθανασία της ψυχής.
Η αλήθεια ωστόσο που εκφράζει ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι πως η υπέρτατη Ηδονή προκύπτει από το σμίξιμο του έρωτα με την ψυχή και τότε μόνον η ένωση των δυο ερωτευμένων πραγματώνεται αληθινά και ολοκληρωμένα.
Βέβαια οι μύθοι όλων των λαών περιέχουν σημαντικά διδ άγματα και μεγάλες αλήθειες. Ωστόσο ο αρχαίος ελλ ηνικός μύθος αποδεικνύεται συχνά ως κάτι σημαντικότερο. Όντας δηλαδή οργανικό μέρος της θρησκείας ενός υπέροχου πολιτισμού, δεν προβάλλει απλά ένα επιγραμματικό, στατικό δίδαγμα, αλλά λειτουργεί και ο ίδιος ως μια διαδικασία μύησης στις μεγάλες αλήθειες της ζωής.
Έτσι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής έχει εμπνεύσει αναρίθμητους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο, πολλά έργα των οποίων – από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας – παρατίθενται στο βιβλίο, σε 60 εικονογραφημένες σελίδες.