Με το βιβλίο του “Ο περίφημος βάτραχος της Καλαβέρας” (1865) κέρδισε το ενδιαφέρον των συμπολιτών του και με το “Οι Αφελείς Ταξιδεύουν” ενίσχυσε τη φήμη του. Αλλά μόνο με το μυθιστόρημά του “Η Ζωή στο Μισισιπή” που έγραψε το 1883, και με τις “Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν” το 1884, αναγνωρίστηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Αμερικής. Προς το τέλος της ζωής του, κυνηγημένος από προσωπικές δυσκολίες και οικονομικά προβλήματα, ο Τουέιν έχασε την αισιοδοξία του, με αποτέλεσμα μόνο οι ιστορίες “Ο άνθρωπος που διέφθειρε τον Χάντλμπουργκ” και “Ο μυστηριώδης ξένος” (που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, το 1916) να είναι αντάξιες του μεγάλου ταλέντου του.
Μέχρι το 1891, ο Τουαίην έζησε στο Χάρτφορντ, όπου ολοκλήρωσε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, μεταξύ των οποίων Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ (1876), Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός (1881) και Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου (1889). Οι περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν – κατά πολλούς το πιο γνωστό βιβλίο του – δημοσιεύτηκε το 1885 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα βιβλία που εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο του ίδιου του Τουαίην, The Charles L. Webster Company, για τη διεύθυνση του οποίου ανέλαβε καθήκοντα ο ανηψιός του, Charles Webster. Αν και τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση, γεγονός που του εξασφάλιζε σημαντικά οικονομικά κέρδη, ο Τουαίην προέβη σε πολλές άστοχες επενδύσεις των χρημάτων του, γεγονός που τον οδήγησε τελικά στα όρια της χρεωκοπίας. Σε μία προσπάθεια του να εξοικονομήσει χρήματα, ώστε να καλύψει τα οικονομικά του χρέη, εγκαταστάθηκε το 1891 οικογενειακώς στην Ευρώπη πραγματοποιώντας αρκετά ταξίδια ανά τον κόσμο μέχρι το 1900. Το 1894, η εκδοτική του εταιρεία αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία της γεγονός που ώθησε τον Τουαίην να δώσει μια σειρά διαλέξεων σε διάφορες χώρες, προκειμένου και πάλι να εξοικονομήσει χρήματα. Καταλυτική για την βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης ήταν η στενή φιλία που ανέπτυξε με τον βιομήχανο Χένρυ Χάτλστον Ρότζερς, στέλεχος της πετρελαϊκής εταιρείας Standard Oil.
Ο Τουαίην επέστρεψε στην Αμερική το 1900. Κατά τον Ισπανο-Αμερικανικό πόλεμο του 1898, είχε ήδη υϊοθετήσει μία σκληρή στάση απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση, πολιτική στάση που διατήρησε και μετά την επιστροφή στην πατρίδα του, ως αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Αντι-Ιμπεριαλιστικής Ένωσης (American Anti-Imperialist League). Οι πολιτικές του απόψεις του είχαν ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί από ορισμένους ως προδότης, αλλά και την μη δημοσίευση ορισμένων κειμένων του σε περιοδικά της εποχής, εξαιτίας του φόβου πολλών εκδοτών για πιθανή δυσφήμιση. Το 1903, έχοντας ζήσει στην Νέα Υόρκη για τρία χρόνια, η σύζυγός του αρρώστησε και εγκαταστάθηκαν στη Φλωρεντία της Ιταλίας, όπου η Ολίβια Λάγκντον πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Μετά το θάνατό της, ο Τουαίην επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Πέθανε στο Ρέντινγκ του Κονέκτικατ στις 21 Απριλίου του 1910, σε ηλικία 74 ετών.
Συμβουλές για μικρά κορίτσια – Advice to Little Girls (1867)
The Gilded Age: A Tale of Today (1873)
Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ – The Adventures of Tom Sawyer (1876)
Ο Πρίγκιπας και ο φτωχός – The Prince and the Pauper (1881)
Οι περιπέτειες του Χάκλεμπερι Φιν – Adventures of Huckleberry Finn (1884)
Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου – A Connecticut Yankee in King Arthur’s Court (1889)
Γουίλσον ο σαϊνης – Pudd’n’head Wilson (1894)
Προσωπικές αναμνήσεις της Ιωάννας της Λωρραίνης – Personal Recollections of Joan of Arc (1896)
Ο Μυστηριώδης ξένος – The Mysterious Stranger (1916)
Νουβέλες
Tom Sawyer Abroad (1894)
Ο Τομ Σώγιερ ντετέκτιβ – Tom Sawyer, Detective (1896)
Διηγήματα
O βάτραχος του Καλαβέρας – The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County (1867)
Η καριέρα μου ως γραμματέα γερουσιαστή – My Late Senatorial Secretaryship (1868)
Ο μαύρος υπηρέτης του Ουάσινγκτον – General Washington’s Negro Body-Servant (1868)
Sketches New and Old (1875)
Ο μακαρίτης Βενιαμίν Φραγκλίνος – The Late Benjamin Franklin (1875)
Ένα άρθρο του κ. Μπλοκ – Mr. Bloke’s Item (1875)
Η Δημοσιογραφία στο Τεννεσσί – Journalism in Tennessee (1875)
Old Times on the Mississippi (1876)
A True Story and the Recent Carnival of Crime (1877)
Punch, Brothers, Punch! and other Sketches (1878)
Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας – The Stolen White Elephant (1882)
Merry Tales (1892)
Το χρονικό μιας αποτυχημένης εκστρατείας – The Private History of a Campaign That Failed (1892)
Το χαρτονόμισμα του ενός εκατομμυρίου λιρών – The £1,000,000 Bank Note (1893)
Ο άνθρωπος που διέφθειρε το Χάντλεϊμπεργκ – The Man That Corrupted Hadleyburg (1900)
Η ιστορία ενός σκυλιού – A Dog’s Tale (1904)
The $30,000 Bequest and Other Stories (1906)
Η επίσκεψη του κάπταιν Στόρμφηλντ στον ουρανό – Captain Stormfield’s Visit to Heaven (1909)
Η προσευχή για τον πόλεμο – The War Prayer (1905)
Ταξιδιωτικά
Καν-καν, γάτες και πόλεις από στάχτη – The Innocents Abroad (1869)
A Tramp Abroad (1880)
Η ζωή στον Μισσισσιππή – Life on the Mississippi (1883)
Ακολουθώντας τον Ισημερινό – Following the Equator (1897)
Αφηγήσεις – Σατιρικά
Το ημερολόγιο του Αδάμ – Extracts from Adam’s Diary (1904)
Ο μονόλογος του Βασιλιά Λεοπόλδου – King Leopold’s Soliloquy (1905)
Ο μονόλογος του Τσάρου Νικολάου – The Czar’s soliloquy (1905)
Το ημερολόγιο της Εύας – Eve’s Diary (1906)
Η αυτοβιογραφία του Μαρκ Τουαίην – Mark Twain’s Autobiography (1924)
Γράμματα απ’ τη Γη – Letters from the Earth (1962)
Δοκίμια – Μελέτες – Διαλέξεις
Σκέψεις για την επιστήμη του αυνανισμού – Some Thoughts on the Science of Onanism (1879)
Η τέχνη του ψεύδους – On the Decay of the Art of Lying (1881)
Πως να διηγηθείτε μια ιστορία – How to Tell a Story (1897)
Τι είναι ο άνθρωπος; – What Is Man? (1906)
Christian science (1907)
Is Shakespeare Dead? (1909)
Η κατά Μαρκ Τουαίην Βίβλος. Γραπτά για τον Ουρανό, την Εδέμ και τον Κατακλυσμό – The Bible According to Mark Twain: Writings on Heaven, Eden, and the Flood (1995)
Ποίηση
Little Bessie Would Assist Providence (1908)
Συμβουλές για μικρά κορίτσια
Ο Μαρκ Τουέιν, ο συγγραφέας του περίφημου “Χάκμπερι Φιν”, υπήρξε ίσως ένα από τα πιο σπινθηροβόλα πνεύματα που συναντάμε στην παγκόσμια λογοτεχνία τους δύο τελευταίους αιώνες, κυρίως για την ανατρεπτική, χιουμοριστική ματιά με την οποία προσέγγιζε την πραγματικότητα. Το 1865, σε μια εποχή όπου στο παιδικό βιβλίο οι ήρωες ήταν υποδειγματικά, καθωσπρέπει κορίτσια και αγόρια, ο Τουέιν, έχοντας σίγουρα προσέξει, ίσως από τη δική του οικογένεια, πώς τα παιδιά αντιμετωπίζουν τον ποταμό των νουθεσιών που τους δίνουν οι μεγάλοι, γράφει αυτό το φαινομενικά “δασκαλίστικο” κείμενο συμβουλών προς τις μικρές κυρίες, που με το υποδόριο χιούμορ του, τον σαρκασμό του, ουσιαστικά φέρνει στην επιφάνεια τις στρατηγικές με τις οποίες τα παιδιά, μεγαλώνοντας, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη σκανταλιά τους. Οι γονείς που θα διαβάσουν το βιβλίο μαζί με τα παιδιά τους -αυτό συστήνεται, γιατί το κείμενο δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά, αλλά και γιατί με τον τρόπο αυτό τα παιδιά θα μπορέσουν να αντιληφθούν καλύτερα τη λεπτή ειρωνεία του κειμένου- θα το κάνουν χαμογελώντας, μια και σίγουρα θα τους θυμίζει τον εαυτό τους κάποιες δεκαετίες πριν.
Το πνεύμα του συγγραφέα το ακολουθεί και η “αντισυμβατική” εικονογράφηση του βιβλίου. Ο Βλαντίμιρ Ραντούνσκι σχεδίασε το βιβλίο και εικονογράφησε αριστουργηματικά το κείμενο, δημιουργώντας την εικαστική εντύπωση που δίνει το κλασικό παιδικό λεύκωμα, όπου το παιδί σχεδιάζει, σημειώνει, χαράζει, ή κολλάει, χωρίς αυστηρή τάξη, ό,τι του κινεί το ενδιαφέρον ή ό,τι του περνάει από το μυαλό.
Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ
“Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ”, του Μαρκ Τουέιν, κυκλοφόρησαν το 1876 από την American Publishing Co στο Σικάγο, με εικόνες του Τρου Γουίλιαμς. Ο μικρός ήρωας, ο Τομ, είναι ένα αγόρι που ζει στη φανταστική πόλη Σεντ Πίτερσμπουργκ, δίπλα στον Μισισιπή. Ένα αγόρι ορφανό, που μεγαλώνει με τη θεία του. Ένα αγόρι που έχει φιλία με τον αλήτη της πόλης, που το σκάει από το σπίτι, που ονειρεύεται τον μεγάλο κόσμο. Ένα αγόρι που δε διστάζει να κοροϊδέψει ή να πει ψέματα, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Ένα αγόρι που ερωτεύεται και κάνει θυσίες για το κορίτσι του. Είναι το πρώτο “καλό κακό παιδί” της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Πλημμυρισμένη με χιούμορ, ζεστασιά, δράση και μια σειρά από ακαταμάχητους χαρακτήρες, η ιστορία παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο μια ζωηρή εικόνα ζωής σε μια μικρή πόλη στις όχθες του ποταμού Μισσισσιππή.
Ο αεικίνητος Τομ Σόγιερ είναι ένας αυθεντικός ήρωας, ένα μείγμα σκανταλιάς και θάρρους. Είτε το σκάει για να γίνει πειρατής με το φίλο του Χακ Φιν είτε γίνεται μάρτυρας σε φόνο, οι μπελάδες και οι περιπέτειες δε λείπουν ποτέ από τη ζωή του.
Ο πρίγκιπας και ο φτωχός
Στην Αγγλία του δέκατου έκτου αιώνα τοποθετεί ο Μαρκ Τουαίν την υπόθεση της ιστορίας του. Ήταν μια εποχή όπου οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες, η φτώχεια και η στέρηση, η σκληρότητα των νόμων και η απανθρωπιά των αρχόντων βασάνιζαν τον αγγλικό λαό. Η γέννηση ενός παιδιού σε μια φτωχή οικογένεια θεωρούνταν αβάσταχτο βάρος, κι η μοίρα του ήταν καθορισμένη: θα γινόταν κι αυτό ένας ζητιάνος. Εξάλλου, οι αρχοντικές οικογένειες θέλανε τα παιδιά γιατί έτσι κατοχύρωναν τη δύναμη τους κι εξασφάλιζαν τα αμύθητα πλούτη τους.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε ο φτωχός Τομ Κάντι κι ο Εδουάρδος Τιδόρ, ο πρίγκιπας της Ουαλίας. Μόλο που προέρχονται από τελείως διαφορετικές οικογένειες από άποψη κοινωνικής τάξης, ωστόσο, έχουν ένα κοινό σημείο: μοιάζουν σαν δίδυμοι ή σαν δυο στάλες νερού.
Αυτή η ομοιότητα τους γίνεται αφορμή για μεγάλο χρονικό διάστημα ν’ αλλάξουν τη θέση τους, ο φτωχός να γίνει πρίγκιπας και ο πρίγκιπας φτωχός. Οι περιπέτειες τους δεν έχουν τέλος…
Έτσι ο Μαρκ Τουαίν κατορθώνει να σατιρίσει και να καυτηριάσει τις κοινωνικές αδικίες και τις ρομαντικές ψευδαισθήσεις από τη μια, κι από την άλλη να ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη του με το γνωστό χιούμορ και την ειρωνεία του.
Οι περιπέτειες του Χακ Φιν
Ο μικρός Χακ Φιν ζει στην κωμόπολη Σεν Πίτερσμπεργ, στο Μισούρι. Λατρεύει τις περιπέτειες και, μαζί με τον καλύτερό του φίλο, τον Τομ Σόγερ, ανακαλύπτει ένα θησαυρό. Όταν όμως ο μέθυσος πατέρας του μαθαίνει ότι ο Χακ είναι πια πλούσιος, τον φυλακίζει σε μια απομονωμένη καλύβα, με σκοπό να του πάρει τα χρήματα. Ο παμπόνηρος μικρός όμως δε θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Καταστρώνει ένα πανέξυπνο σχέδιο για να γλιτώσει από τι βιαιότητα του πατέρα του, και δραπετεύει σ’ ένα νησί, όπου συναντά ένα φυγάδα σκλάβο. Οι δυο τους θα γίνουν αχώριστοι φίλοι και θα ταξιδέψουν με μια σχεδία στα νερά του Μισισιπή, αναζητώντας την περιπέτεια και την ελευθερία.
Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου
“Εγώ, βλέπεις, είμαι αφοσιωμένος στη χώρα μου, όχι στους θεσμούς της ούτε στους αξιωματούχους της. Το ουσιώδες, το πραγματικό, το αιώνιο, είναι η χώρα.”
Ιωάννα της Λωρραίνης
“Η Ιωάννα της Λωρραίνης μ’ αρέσει περισσότερο απ’ όλα τα βιβλία μου και είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, το καλύτερο. Εξάλλου, μου πρόσφερε επταπλάσια ευχαρίστηση απ’ οποιοδήποτε άλλο: δώδεκα χρόνια προετοιμασίας και δύο χρόνια συγγραφής.
Η Ζαν ντ’ Αρκ είναι αναμφίβολα η πιο εκπληκτική προσωπικότητα του ανθρώπινου γένους.”
(Μαρκ Τουέιν)
“Η Ζαν ντ’ Αρκ είναι το µόνο ιστορικό, υπαρκτό πρόσωπο που ενσαρκώνει όλες εκείνες τις αρετές τις οποίες ο Τουέιν αντιλαµβανόταν ως το Ευγενές στον άνθρωπο. Έπρεπε να πει την ιστορία της, γιατί συνιστά τον μοναδικό αντίλογο στον πεσιμισμό του και την ντετερμινιστική φιλοσοφία του.”
(Ρόμπερτ Γουίγκινς)
Όταν οι “Προσωπικές αναμνήσεις της Ιωάννας της Λωρραίνης” εμφανίστηκαν σε συνέχειες στο “Harper’s Magazine” το 1895, ο Μαρκ Τουέιν ήταν ήδη συγγραφέας διεθνούς φήμης. Τα δύο πιο δημοφιλή μυθιστορήματά του, “Χάκλμπερι Φιν” και “Τομ Σόγιερ”, είχαν ήδη κερδίσει τις καρδιές του κοινού και των κριτικών. Παρόλο που τα προηγούμενα έργα του είχαν σημειώσει μεγάλη επιτυχία, το ίδιο του το επίτευγμα τον εμπόδισε να περάσει σ’ ένα διαφορετικό λογοτεχνικό είδος. Το έργο “Πρίγκιπας και φτωχός” αντιπροσώπευε την αρχική απόπειρά του στην ιστορική μυθοπλασία. Το βιβλίο δεν γνώρισε αμέσως επιτυχία – ήταν μεγάλη η αλλαγή από την εικόνα του Αμερικανού χιουμορίστα που υπήρξε χαρακτηριστική του Τουέιν. Οι αναγνώστες ανέμεναν ότι η ιδιαίτερη σφραγίδα του χιούμορ και της αφήγησής του θα διαπερνούσε όλα του τα έργα και απογοητεύονταν όταν κάποιο βιβλίο του παρεξέκλινε από το προσδοκώμενο. Για τον λόγο αυτόν, ο Τουέιν αποφάσισε να εκδώσει ανώνυμα την πρώτη -σε συνέχειες- εκδοχή της Ιωάννας της Λωρραίνης, ώστε το βιβλίο να κριθεί αποκλειστικά για την αξία του. Η απαίτησή του για ανωνυμία δείχνει σαφέστατα το μέγεθος του θαυμασμού του για τον χαρακτήρα της Ιωάννας και τον σεβασμό του για την ιστορία της ζωής της. Η σχολαστική έρευνα του Τουέιν -ένα πραγματικό έργο αγάπης- διήρκεσε δώδεκα χρόνια, ενώ άλλα δύο χρόνια αφιερώθηκαν στη συγγραφή του μυθιστορήματος.
Σύμφωνα με τον βιογράφο του, το βαθύ ενδιαφέρον του Τουέιν για την Ιωάννα της Λωρραίνης γεννήθηκε όταν ήταν ακόμα μαθητευόμενος τυπογράφος στο Χάνιμπαλ του Μισούρι. Κάποια μέρα, ενώ επέστρεφε από τη δουλειά, ο Τουέιν βρήκε στον δρόμο ένα σκισμένο φύλλο που το είχε παρασύρει ο αέρας. Εξετάζοντάς το από περιέργεια, ανακάλυψε ότι ήταν από ένα ιστορικό βιβλίο για την Ιωάννα της Λωρραίνης. Αυτό το επεισόδιο τού άνοιξε την όρεξη να μάθει περισσότερα για τη ζωή της, και η έλξη που ένιωσε για τη γενναία ηρωίδα ολοένα και μεγάλωνε, μέχρι που κορυφώθηκε, χρόνια αργότερα, στο καλύτερο, κατά τον ίδιο, έργο του.
Ως ιστορικό μυθιστόρημα, η “Ιωάννα της Λωρραίνης” δεν ακολούθησε τις υφιστάμενες συμβάσεις του είδους. Ο Τουέιν δημιούργησε τον φανταστικό άρχοντα Λουί ντε Κοντ, που διηγείται τις αναμνήσεις από τη θητεία του ως ακολούθου και γραμματέως της Ιωάννας. Ο αληθοφανής χαρακτήρας του ντε Κοντ ως βασικού αφηγητή επικυρώνεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι ο Τουέιν αναφέρει πως τα απομνημονεύματα είναι μια πρόσφατη μετάφραση. Η “από πρώτο χέρι” αφήγηση των γεγονότων της ζωής της Ιωάννας χρησιμεύει προκειμένου να πειστούν οι αναγνώστες για την αλήθεια της ιστορίας της, ενισχύοντας τις συχνά αόριστες λεπτομέρειες που υπάρχουν στα ιστορικά βιβλία.
Ο μυστηριώδης ξένος
Σ’ ένα απόμακρο χωριουδάκι της Αυστρίας μεγαλώνουν τα μικρά παιδιά μαθαίνοντας πώς να ξεριζώνουν από μέσα τους, στα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους, την περιέργεια, την έφεση για μάθηση και την αναζήτηση της αλήθειας, που συγκαταλέγονται ανάμεσα στα θανάσιμα αμαρτήματα. Διαφορετικά, θα έχουν κι αυτά τη μοίρα όλων των παραβατών. Είναι ο καιρός που για όλα τα δεινά του τόπου φταίνε οι μάγισσες και μοναδική ποινή μετά την ιερά εξέταση είναι η πυρά… Είναι τα χρόνια του σκοταδισμού. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, φυσικό είναι τα παιδιά να ζουν σ’ έναν άλλο, κρυφό, δικό τους μεταφυσικό κόσμο, όπου κάνουν συντροφιά και παίζουν και αστειεύονται με παράξενα πλάσματα της φαντασίας τους κι αγγέλους.
Αυτό που δεν είναι φυσικό είναι ένας από αυτούς τους αγγέλους να ακούει στο όνομα Σατανάς…
Ο άνθρωπος που διέφθειρε το Χάντλεϊμπεργκ
Είναι τόσο σημαντική η αρετή της τιμιότητας γι’ αυτή τη μικρή κωμόπολη της Αμερικής, το Χάντλεϊμπεργκ, που ιδανικό των αρχών και των κατοίκων του είναι να βάλουν το όνομά του στο λεξικό γλώσσας τους ως συνώνυμο της ηθικής ακεραιότητας, της ευσυνειδησίας και της ειλικρίνειας.
Για να το επιτύχουν, έχουν φτάσει σε σημείο να διδάσκουν ακατάπαυτα στα παιδιά, από την κούνια μέχρι την ενηλικίωσή τους, την αξία και το νόημα της εντιμότητας, φροντίζοντας ταυτόχρονα να βγάζουν από το δρόμο τους κάδε είδους πειρασμό που θα μπορούσε να τα κάνει να ξεστρατίσουν.
Όταν όμως τους δίνεται, μετά από γενιές ολόκληρες, η μεγάλη ευκαιρία να πραγματοποιήσουν το ιδανικό τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης τους και διαπιστώνουν ότι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο…
Καν-καν, γάτες και πόλεις από στάχτη
Αζόρες, Μαρόκο, Παρίσι, Πομπηία, Αθήνα. Ο Μαρκ Τουαίην ταξιδεύει το 1867 στη Μεσόγειο άλλοτε εν πλω και άλλοτε με τρένο. Κάθε σταθμός είναι μία νέα εμπειρία την οποία καταγράφει. Στις Αζόρες φρίττει με την ασχήμια των γυναικών. Στο Μαρόκο συμπονά τον Αμερικανό πρόξενο για τη μοναξιά του. Στο Παρίσι ξαφνιάζεται με το νέο χορό, το καν-καν. Στην Ιταλία θαυμάζει τις όμορφες γυναίκες και προβληματίζεται με τα αρχαία μνημεία. Στην Αθήνα καταδιώκεται από ανθρώπους και αγέλες σκύλων, καθώς προσπαθεί να μπει κρυφά στην Ακρόπολη. Στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε το 1869, ο Τουαίην δε διστάζει να κοροϊδέψει και να ειρωνευτεί αυτά που βλέπει. Αμφιταλαντεύεται μεταξύ θαυμασμού και απώθησης, καθώς από τη μια εκθειάζει τον πολιτισμό της γηραιάς ηπείρου ενώ από την άλλη περιπαίζει την υπεροψία της…
Η ιστορία ενός σκυλιού
Αγαπητοί αναγνώστες,
Αυτή είναι η ιστορία μου. Πρόλαβα να τη γράψω λίγο πριν από το τέλος και ό,τι διηγούμαι είναι πέρα για πέρα αληθινό. Αν και κάποια από τα πράγματα που αναφέρω είναι αρκετά πολύπλοκα για να γίνουν κατανοητά από το σκυλίσιο μυαλό μου, είμαι βέβαιη πως για εσάς θα είναι ξεκάθαρα και ευκολονόητα. Πιστεύω πως όταν τη διαβάσετε θα γίνετε σοφότεροι όσον αφορά την επίδραση που έχετε εσείς, οι άνθρωποι, πάνω στη δική μας ζωή, στη ζωή των ζώων. Αυτός, εξάλλου, είναι και ο λόγος που την έγραψα.
Με βαθιά εκτίμηση,
Αϊλίν Μέιβουρνιν
H “Ιστορία ενός σκυλιού” εμφανίστηκε πρώτη φορά σε συνέχειες στο περιοδικό Harper’s Magazine το 1903. Έναν χρόνο μετά κυκλοφόρησε με τη μορφή βιβλίου για την αγγλική οργάνωση National Antivivisection Society. Στην έκδοση περιλαμβάνεται γράμμα του Μαρκ Τουέιν στον γραμματέα της οργάνωσης.
Η τέχνη του ψεύδους
Παιδί του Μισισιπή, μεγαλωμένος πλάι στο ποτάμι και ταξιδεμένος με τα ποταμόπλοια, μ’ ένα φιλολογικό ψευδώνυμο δανεισμένο από τη ναυτική ορολογία, αλλά ταυτόχρονα υπαινικτικά αναφερόμενο στη διδυμία, στη συνύπαρξη δύο εαυτών στο ίδιο σώμα, ο Σάμιουελ Λάνγχορν Κλέμενς, άλλως Μαρκ Τουέιν, γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1835 -την ημέρα που ο κομήτης του Χάλεϊ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον ουρανό- στη Φλόριντα του Μιζούρι. Πέθανε στις 21 Απριλίου 1910 – μία μέρα αφότου ο κομήτης ξαναφάνηκε στον αμερικανικό ουρανό. …Μάστορας των τεχνικών της υπερβολής, της ασέβειας και της ολύμπιας αταραξίας, ο Μαρκ Τουέιν υπήρξε μεγάλος χιουμορίστας, ένας κυνικός, που οι αφορισμοί του έμειναν στην ιστορία.
Τι είναι ο άνθρωπος
Ο Μαρκ Τουαίην βλέπει τον κόσμο ως εύθυμο, σκανταλιάρικο παιδί και τον αναπαριστά ως είρων, κατεργάρης ενήλικας. Τα κείμενά του, οικοδομημένα με απαράμιλλη τεχνική είναι βαθιά φιλοσοφημένα, αν και, σε πρώτο επίπεδο, φαίνονται ανάλαφρα και παιγνιώδη. Το χιούμορ κυριαρχεί, αλλά τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του συγγραφέα, το κάνουν να μεταλλάσσεται πολλές φορές σε σκληρό σαρκασμό. Τα αφηγήματα αυτού του τόμου είναι όλα μοναδικά για το χιούμορ και την ευαισθησία τους, αλλά και για την οξυδερκή παρατήρηση και απόδοση της ανθρώπινης φύσης. Χάρη στη θεματολογία και το ζωντανό και γλαφυρό του ύφος, ο Μαρκ Τουαίην παραμένει διαχρονικά σύγχρονος· και συγκαταλέγεται πάντα μεταξύ των πιο αγαπημένων και πιο πολυδιαβασμένων Αμερικανών συγγραφέων. Τόσο για την Αμερική, όσο και για την Αγγλία, το στυλ του Μαρκ Τουαίην αποτέλεσε, για μια ορισμένη περίοδο, μια πραγματική καινοτομία, μια εκ νέου αποκάλυψη της αγγλικής γλώσσας.
Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας και άλλες ιστορίες των Πρωτόπλαστων
Η ιστορία της Γένεσης είναι από τις γνωστότερες όλων των εποχών, ωστόσο λίγα πράγματα έχουν γραφτεί για τις εμπειρίες του πρώτου άντρα και της πρώτης γυναίκας στον εδεμικό τους κήπο, εκτός από τη μοιραία εξαπάτησή τους από το φίδι. Στο Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας, ο δεξιοτέχνης αφηγητής Μαρκ Τουέιν αναπαριστά κωμικά αυτές τις πρώτες μέρες και αποκαλύπτει ότι στον κήπο δεν απουσίαζε καθόλου εκείνη η μάχη των δύο φύλων που ενέπνευσε τόσα πολλά μεταγενέστερα κείμενα. Παρουσιάζει τον Αδάμ σαν ασκητικό τύπο, έναν άνθρωπο που απολαμβάνει τη μοναξιά του και δεν είναι προετοιμασμένος για την άφιξη της Εύας, ενός ομιλητικού, συναισθηματικού και εξαιρετικά ζωηρού θηλυκού. Ωστόσο, με τον καιρό, και μετά από πολλές συγκρούσεις – μερικές χιουμοριστικές, άλλες εξαιρετικά στενόχωρες – μαθαίνουν βαθμιαία να ζουν μαζί και καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι άντρες κι οι γυναίκες μπορούν πραγματικά να συνυπάρξουν αρμονικά. Γραμμένη σε μορφή ημερολογίου, η αναδιήγηση της αυγής της ανθρώπινης δημιουργίας είναι ιδιοφυής, πνευματώδης και εξαιρετικά απολαυστική, με πολλά ψήγματα αλήθειας για τις σημερινές διαμάχες ανάμεσα στα φύλα. Παρουσιάζεται εδώ με έξι πρόσθετα κείμενα που συγκροτούν μια μοναδική συλλογή των αδαμικών μύθων του Τουέιν.
Πως να διηγηθείτε μια ιστορία
Η χιουμοριστική ιστορία λέγεται με σοβαρότητα. Ο αφηγητής κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να συγκαλύψει το γεγονός ότι μπορεί η ιστορία του να έχει κάτι το αστείο. Ο αφηγητής μιας κωμικής ιστορίας όμως τη διηγείται όλο ζήλο και απόλαυση και είναι ο πρώτος που γελάει μόλις τελειώσει. Και μερικές φορές, αν η ιστορία του έχει επιτυχία, είναι πια τόσο χαρούμενος και ευτυχισμένος, που επαναλαμβάνει την «ατάκα»…
Πηγές: Biblionet, Wikipedia, Ηριδανός, Δαμιανός, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αστήρ, Νεφέλη, Ύψιλον, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., Εκδόσεις Παπαδόπουλος, Μίνωας, Εκδόσεις Πατάκη, Σύγχρονη Εποχή, DeAgostini Hellas, Κέδρος, Καλοκάθη, Modern Times, Σαββάλας, Μεταίχμιο, Κυαναυγή, Susaeta
