Μάρθα Παπαδοπούλου

Ελληνες λογοτέχνες
Η Μάρθα Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε φιλολογία στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υποκριτική τέχνη στη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη.
Ως ηθοποιός έχει λάβει μέρος σε παραστάσεις και έχει συνεργαστεί με πολλούς θιάσους στα έργα: «Φάουστ» του Γκαίτε (σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου), «Δον Ζουάν» του Μολιέρου (σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη), «Τρωάδες» του Ευριπίδη (σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη), «Μήδεια» του Ευριπίδη (σκηνοθεσία Νίκου Παροίκου), «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου (σκηνοθεσία Νίκου Παροίκου), «Νεφέλες» του Αριστοφάνη (σκηνοθεσία Θύμιου Καρακατσάνη), «Φον Δημητράκης» του Δ. Ψαθά (σκηνοθεσία Θύμιου Καρακατσάνη), Μονόπρακτα του Ζαν Κοκτώ (σκηνοθεσία Άννας Φόνσου) «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γ. Ρίτσου (σκηνοθεσία Μάρθας Παπαδοπούλου) κλπ.
Έχει απαγγείλει ποίηση σε σημαντικές πνευματικές εστίες, όπως στο Μέγαρο Μουσικής, στη Στοά του Βιβλίου, στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός, στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, στην Εστία Νέας Σμύρνης, στο Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, στην Αρχαία Ολυμπία, στο Πολεμικό Μουσείο, στο Σπίτι της Κύπρου, στο Θέατρο Rex, στο Σπίτι του Ηθοποιού κ.α.
Έζησε έξι χρόνια στη Γερμανία διδάσκοντας την ελληνική γλώσσα στη μαθητική ομογένεια και σε σεμινάρια για ξένους με θέμα «Το αρχαίο ελληνικό δράμα: Η μαγεία της ποίησης, η γέννηση της παράστασης». Το 2004 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Το παραμύθι της μοναξιάς» και το 2006 τη δεύτερη συλλογή της «Παράθυρο στο Φως». Η τρίτη της συλλογή με τίτλο «Οκτώβριος» έλαβε το Β΄ Βραβείο στον 22ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Κούρος Ευρωπού», που διοργάνωσε το 2017 η Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» Κιλκίς.
Αρθρογραφεί στο ψηφιακό περιοδικό Fractal.gr.
Ποίηση
Το παραμύθι της μοναξιάς (2004), Συλλογές
Παράθυρο στο φως (2006), Δωδώνη
Οκτώβριος (2017), Δρόμων

Οκτώβριος – Μάρθα Παπαδοπούλου




Πολλές φορές η αιωνιότητα φαντάζει μικρή, ενώ η στιγμή, που προσπεράσαμε ή απωλέσαμε, μεγάλη. Υπάρχουν νίκες που μας ντροπιάζουν και ήττες που μας προσδίδουν αξιοπρέπεια. Υπό το πρίσμα του θανάτου, του “αιώνιου ύπνου”, όλα φωτίζονται διαφορετικά, αποκτούν άλλη διάσταση. Το “ζην” βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση με το “θνήσκειν”. Όλα, όμως, θα ενωθούν μια μέρα σε ένα σημείο αδιαίρετο, λεπτοφυές και αψηλάφητο.

Ποίηση, Δρόμων, 2017, 48 σελ.

Παράθυρο στο φως – Μάρθα Παπαδοπούλου




ΦΥΓΗ
Είναι όμορφο
να ξυπνάς χαράματα
με συντροφιά ένα σύννεφο
σε σχήμα καρδιάς,
ν’ ανοίγεις το μυστικό κουτί
της νιότης
με μιαν αγκαλιά φως,
να καθρεφτίζεις τ’ αθώο σου βλέμμα
στο πέλαγος.
Είναι όμορφο
να κάνεις το σεντόνι σου πανί,
να φτιάχνεις πλοίο μεθυσμένο
και να φεύγεις.
Να φεύγεις!

Ποίηση, Δωδώνη, 2006, 45 σελ.

Το παραμύθι της μοναξιάς – Μάρθα Παπαδοπούλου




ΕΥΧΗ
Όλα σωπαίνουν
στην ακύμαντη κλίνη μας.
Οι αισθήσεις μου έχουν γείρει
Στον αθόρυβο καλπασμό της ψυχής σου.
Κλονίζομαι μεσ’ το ημίρρευστο
εγερτήριο της παραφροσύνης σου.
Σ’ ακολουθώ. Γίνομαι διαυγής.
Μοιάζουν τα σώματά μας
γλυκόπνοο νανούρισμα
και απροσδόκητη ευχή

Ποίηση, Συλλογές, 2004, 48 σελ.

Πηγές: Biblionet, Δρόμων, Δωδώνη, Συλλογές