Νικόλας Λεβέντης

Ελληνες λογοτέχνες

Ο Νικόλας Λεβέντης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993.
Είναι απόφοιτος ανώτερων θεωρητικών (πτυχίο αρμονίας) και μονωδίας (δίπλωμα) της Μουσικής Σχολής Χαρ. Εκμετζόγλου στη Νέα Σμύρνη.
Είναι κάτοχος επιμορφωτικών εξειδικεύσεων στο μουσικοπαιδαγωγικό σύστημα Carl Orff, στο θεατρικό παιχνίδι, στη μουσικοθεραπεία και στην εξ αποστάσεως εκπαιδευτική τεχνολογία. Ολοκλήρωσε το Εργαστήριο Σύνθεσης του Εθνικού Θεάτρου, δημοσίευσε σχέδια μαθημάτων μουσικοκινητικής αγωγής σε εκπαιδευτικά περιοδικά, εργάστηκε ως δάσκαλος μουσικής προπαιδείας, υπήρξε μέρος της χορωδίας Μusica και έλαβε μέρος σε σεμινάρια τελειοποίησης τεχνικής και ερμηνείας στο λυρικό τραγούδι, από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς. Εκτός των μουσικών του σπουδών, είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεολογίας του ΕΚΠΑ και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις “Επιστήμες της Αγωγής: Τεχνολογίες Μάθησης και Επικοινωνίας” από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Στο πλαίσιο των σπουδών του εργάστηκε στο Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Birmingham, έλαβε υποτροφίες, δημοσίευσε άρθρα σε επιστημονικό θεολογικό Τύπο και συμμετείχε ως ομιλητής σε ποικίλα συνέδρια παιδαγωγικών θεμάτων. Έχει παρακολουθήσει σειρά σεμιναρίων σε θέματα διαπολιτισμικής αγωγής, μουσειακής αγωγής και χρήσης των τεχνών στην εκπαίδευση. Eπιμορφώθηκε σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ινστιτούτο Κατάρτισης και Εκπαίδευσης του ΟΗΕ και την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες. Για την καλλιτεχνική περίοδο 2014-2015 αποτελεί μέλος της χορωδίας Musica του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Γνωρίζει αγγλικά και γαλλικά.

Με την ελπίδα της αποδοχής – Νικόλας Λεβέντης

Μόλις αποτυπώσω τις ιδέες μου στο χαρτί νιώθω κενός, νιώθω ανούσιος.
Προσωρινά μόνο, αισθάνομαι μιαν ανακούφιση, αλλά κι ένα τέλος στη σκέψη μου.
Είναι επιλογή μου να μην απέχω από κάθε σαρκοφάγα σκέψη,
διότι αυτό με διαφοροποιεί, από τους νεκρούς, από τους φιλοφυγόπονους φιλόσοφους,
από τον αμαθογνώστη κόσμο
και από εκείνους που βρίσκονται σε κώμα,
αφού ο ίδιος αρνούμαι να διασωληνώσω το μυαλό μου.
Νικόλας Λεβέντης

Ποίηση, Θερμαϊκός, 2015, 32 σελ.

Η αλήθεια των στιγμών – Νικόλας Λεβέντης

Η ποίηση είναι κάτι στο οποίο καταφεύγεις από ανάγκη και όχι από άποψη. Ωστόσο, ακόμη, αδυνατώ να κατανοήσω, τι είδους τέχνη είναι εκείνη που περιγράφει χωρίς να ορίζει και να ορίζεται;

Ποίηση, Στοχαστής, 2017, 44 σελ.

Σκόνη – Νικόλας Λεβέντης

Τo παραμύθι “Σκόνη” αφορά την απόφαση του Αιγωλιού, μιας μικρής κουκουβάγιας, να ακολουθήσει τα όνειρά του παρά τις αντιστάσεις που προβάλλουν οι γονείς του για να τον προφυλάξουν. Η θέληση των γονιών για προστασία συγκρούεται με το δικαίωμα των παιδιών για τις αποφάσεις της ζωής τους.

Πρόκειται για ένα παραμύθι τόσο για μικρούς όσο και για μεγάλους, το οποίο διαφοροποιείται από την πλειονότητα των παραμυθιών που μέχρι στιγμής έχεις διαβάσει. Όπως στη ζωή όταν μια ιστορία φτάνει στο τέλος της δεν καταλήγουν όλοι οι εμπλεκόμενοι ευχαριστημένοι. O ήρωάς μας ζει καλά· όχι, όμως, όλοι καλύτερα.

Eικονογράφηση: Εμμανουέλα Κακαβιά

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Οσελότος, 2018, 24 σελ.

Η γυναίκα στο Ισλάμ – Νικόλαος Λεβέντης

Το δικαίωμα στην εκπαίδευση, ο διαδικτυακός ακτιβισμός και οι εκπαιδευτικές δυνατότητες του διαδικτύου για έμφυλη ισότητα
Η ισότητα των φύλων είναι ένας διαχρονικός στόχος εντός και εκτός σχολικής αίθουσας, εντός και εκτός του κυβερνοχώρου, που αφορά σε γυναίκες κάθε θρησκείας, κάθε ηλικίας, κάθε μορφωτικού, κοινωνικού ή οικονομικού επιπέδου κ.λπ. Η παρούσα εργασία προστίθεται στην ελληνική βιβλιογραφία πραγματευόμενη ζητήματα φεμινισμού σε σχέση με τη γυναίκα στο Ισλάμ και το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Στον καιρό του διαδικτύου, ο συγγραφέας προτείνει το μέσο αυτό ως φορέα κοινωνικής αλλαγής αλλά και ως μέσο ανοίγματος του μικρόκοσμου της σχολικής τάξης στους προβληματισμούς της σύγχρονης κοινωνίας. Είναι ένα πόνημα που αφορά σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος στη δεδομένη στιγμή καλείται να συνυπάρξει με τους πιστούς του Ισλάμ, και σε κάθε εκπαιδευτικό που πιθανότατα να διδάξει κάποιους από αυτούς. Το βιβλίο δεν επιδιώκει να δώσει μία οριστική απάντηση, αλλά περισσότερο να προβληματίσει προς μια φεμινιστική ανάγνωση της πραγματικότητας.

Φεμινισμός, Οσελότος, 2018, 160 σελ.

Κυνισμός – Νικόλας Λεβέντης

Στη δεύτερη ποιητική του συλλογή, ο Νικόλας Λεβέντης συνεχίζει να συγκρούεται με όλους και με όλα, αλλά -πάνω από όλα- με τον ίδιο του τον εαυτό ως “φύσει πολιτικόν ζώον πάσης μελίττης και παντός αγελαίου ζώου μάλλον” κατά τη ρήση του μεγάλου Σταγειρίτη φιλοσόφου. Οι στίχοι του Λεβέντη αντανακλούν μια ανήσυχη συνείδηση, ιστορικά, πολιτικά και φιλοσοφικά τοποθετημένη στον Χρόνο με γερές βάσεις. Τα ποιήματά του είναι περιγραφικές σκέψεις ενός νεαρού ατόμου, ενός σκεπτόμενου πολίτη, ενός “κυνικού” ποιητή που στέκεται ζωσμένος με την αμφιβολία και την αμφισβήτηση ως τα μόνα πυρομαχικά για να εξηγήσει τον κύκλο της ζωής και του θανάτου. Οι λέξεις του, ένας προικισμένος λόγος, που προσπαθεί να διακρίνει το δίκαιο από το άδικο, το αγαθό από το κακό, το ωφέλιμο από το βλαβερό. Πολλές φορές το αξιακό του σύστημα περιβάλλεται με το πέπλο της αρετής που στηλιτεύει τα κακώς κείμενα και άλλοτε η πένα του χαλαρώνει γεμίζοντας ελευθεριότητα, ερωτισμό και ελπίδα τις λευκές σελίδες.

Ποίηση, Στοχαστής, 2019, 42 σελ.

10 πρότυπα διαγωνίσματα θεωρίας της μουσικής – Νικόλαος Λεβέντης

Ξεκίνησα τις μουσικές σπουδές μου σχεδόν παράλληλα με την είσοδο στο πανεπιστήμιο, μια σχετικά καθυστερημένη φάση, αν λάβουμε υπόψη τα χρόνια που απαιτούνται για την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου. Έτσι, έπρεπε σε μικρό χρονικό διάστημα να καλύψω μια αρκετά μεγάλη ύλη. Σ’ αυτή τη σύντομη πορεία αναζητούσα τρόπους που θα διευκόλυναν τη μελέτη και θα βοηθούσαν στην εκμάθηση της ύλης των υποχρεωτικών μαθημάτων. Δημιουργούσα λοιπόν διαγωνίσματα σαν αυτά που περιέχονται στο βιβλίο, μαθαίνοντας μέσα από τη δημιουργία τους.
Το παρόν εγχειρίδιο περιέχει δέκα ανακεφαλαιωτικά διαγωνίσματα της ύλης της θεωρίας της μουσικής, την οποία αξιολογώ ως ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα της μουσικής, αφού η θεωρία παραμένει, ως επί το πλείστον, ίδια στα διάφορα μουσικά είδη, αντίθετα από την αρμονία που διαφέρει λόγου χάρη μεταξύ κλασικής και τζαζ μουσικής. Μ’ αυτό το σκεπτικό λοιπόν αποφάσισα τα τεστ αξιολόγησης που ακολουθούν, να δουν το φως της δημοσιότητας. Είναι άλλωστε ένα βιβλίο που λείπει από τα ελληνικά δεδομένα.
Δεν πρόκειται για μια εξαντλητική εργασία -αυτό μαρτυρεί και ο μικρός αριθμός τους-, αλλά για μια πρόταση ελέγχου γνώσεων που αντιμετωπίζει το υποχρεωτικό μάθημα της θεωρίας της μουσικής με σεβασμό. Καθότι τα διαγωνίσματα αυτά ανακεφαλαιώνουν την ύλη της θεωρίας, προτείνω να τα δουλέψετε προ της εισαγωγής στο μάθημα της υποχρεωτικής αρμονίας ως μια καλή επανάληψη των βάσεων που χρειάζονται.